een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
11-04-2018
11 april De Familie
Tijdens de jaarlijkse familieuitstap is het vanzelfsprekend dat we ook een of meerdere familiefoto"s maken. Dit beeld dat de mama van een vriendinnetje van Hannelore deze morgen kon schieten met mijn toestel verdient zeker een plaatsje in het album dat er telkenjare gemaakt wordt. De vrolijke bende voor de watertoren waar we deze week verblijven.
Vlissingen, echt een leuke plaats om te proeven van Schelde, zee, duinen, strand. Niet zo volgebouwd als onze Belgische kust - zeg maar een kilometer uit het centrum kun je al in de ongerepte natuur zijn, langs de kust he - en als je het qua afstand even bekijkt is het zelfs dichterbij dan Blankenberge, Oostende of Knokke. Uit de foto-oogst van vandaag koos ik voor dit beeld van de wind-orgelpijpen. Voor een zeldzame keer vond ik een vette perspectiefwerking best passen in de opname en ik heb daar dan ook geen correctie op uitgevoerd. Met de 16-35 op mijn toestel kon ik de scene vastleggen in één take.
Ik wilde 'm als nachtopname en daarom ben ik vanavond na een leuke avondwandeling nog even blijven rondhangen toen alle andere mede-reisgenoten weer naar binnen waren. Dit is onze thuis de volgende dagen. Ieder jaar proberen we tijdens onze traditionele familie uitstap een originele locatie te vinden en bij deze zou ik durven stellen dat het deze keer ook weer erg geslaagd is.
Hoe de echte benaming is ontgaat mij even. Laten we zeggen para-motor-vliegen. Para-sailing is immers zonder motor van een hoogte vertrekken maar wat ik vanavond te zien kreeg was vanaf de grond de lucht in gaan met een motor en een grote propeller op de rug.
Na een mooi dagje wandelen en geocachen had mijn maatje Jackie er halvelings erg in dat het met dit mooie weer vanavond wel eens de ideale omstandigheden konden zijn om met dit soort dingen te gaan vliegen. Hij heeft die hobby vroeger ook beoefend namelijk en hij wist de plaats in Lommel Kolonie waar ze meestal vertrekken nog blindelings te vinden.
Ik was natuurlijk zeer happig om daar aan het fotograferen te gaan en ik heb behoorlijk wat leuke beelden kunnen schieten. Bij deze een plaatje van het vertrek. De startsnelheid wordt zoals je ziet gehaald door te lopen Uiteraard heb ik een hoop andere opnames meegebracht, er was zelfs een heuse ULM die ook op deze plek opsteeg. Meer beelden morgen op Facebook, alvast dit voorproefje.
De Vlooybergtoren is redelijk "hot" in fotografieland de laatste tijd. Onder andere de laatste scene van de TV-reeks Callboys zorgde voor landelijke bekendheid en dan is het niet meer dan normaal dat er regelmatig beelden van voorbij komen in diverse media, fotogroepen en andere internet-forums. Ook ik wilde het spraakmakend ding wel eens met eigen ogen zien en met eigen toestel fotograferen. Ik realiseer me uiteraard maar al te goed dat dit bouwsel al van uit alle mogelijke hoeken is vastgelegd en dat een originele benadering steeds moeilijker wordt. Na de voor de hand liggende cliché-opnames ben ik er toch nog in geslaagd een interessante benadering te vinden. De stoppels van de geoogste maïs staan er al een tijdje maar ze zijn nog altijd nuttig om als vage voorgrond te dienen als je van uit een extreem laag standpunt ( ligpunt ) de toren - eigenlijk is het een trap he - in beeld neemt.
Op deze eerste echt mooie lentedag waren er best wat leuke alternatieven, fietsen, geocachen, een of ander natuurgebied bewandelen of een bezoek brengen aan het arboretum in Kalmthout, we hebben daar een abonnement waar we veel te weinig gebruik van maken.. maar in de eerste week van april begint ook het wandelseizoen weer voor de bewoners van Hoevezavel. De eerste samenkomst met de vrijwilligers in het nieuwe jaar wilde ik absoluut niet missen. Ik heb ook nog een permanentie-klus bij de tentoonstelling van onze fotoclub waar ik mezelf voor had geëngageerd kunnen ruilen, met dank aan Ludo, en dus stond ik samen met het vrouwke en Phaido vanmiddag ook in de startblokken om de oudjes eindelijk weer eens een tocht in de omgeving te gunnen.
Om deze foto te maken ben ik met mijn passagier, Bernard, een eindje voorop gelopen om dan snel achterom de ganse groep vast te leggen. De scherptediepte is achteraf gezien eigenlijk nog een beetje te klein, maar het is wat het is he, je kiest voor een manuele instelling en that's it. Ik kan hier best mee leven. Volgende keer ga ik voor f 11 .
Gedurende de door onze club georganiseerde tentoonstelling in het OC in Kasterlee moet altijd minimaal één clublid aanwezig zijn om, indien nodig, de bezoekers op te vangen en eventueel wat uitleg te geven. Deze namiddag nam ik de honeurs waar. Het werd geen overrompeling en ik had tijd genoeg om wat met mijn fototoestel te spelen. Ik fotografeerde de tentoonstelling vanuit diverse hoeken en het OC van binnen en van buiten. Deze avond, tijdens het bekijken op de PC vond ik dit meteen een erg leuke opname. Ik had de 16-35 op mijn toestel gezet en dan heb je een erg brede kijk op de dingen. Met 16 mm kon ik twee gangen tegelijk in beeld nemen. Dit is trouwens geen uitsnede maar de volledige, nauwelijks bewerkte opname, en voor de collegae fotografen: het is ook geen HDR, slecht één beeld dus. Waren het de vele strakke verticale lijnen - met spiegelingen - die me charmeerden, of de blik naar buiten met het vernieuwde plein aan het binnenpad, mijn fiets voor een van de ramen, of het gemak waarmee de Mark IV een toch wel enorm dynamisch bereik moeiteloos overbrugt? Ik kan niet altijd verklaren waarom ik voor een bepaalde opname ga, misschien is het wel de combinatie van al die genoemde factoren.
Vijf jaar geleden overleed ons clublid Ward Colen. Naar aanleiding van die verjaardag hebben we een retrospectieve tentoonstelling georganiseerd rond de fotografie van Ward. Vanavond was de openingsreceptie. We hadden er ook een wedstrijd aan vastgeknoopt: zwart-wit, straatfotografie waar contact met het onderwerp uit blijkt, een beetje in de trend van wat Ward deed. Uit de ingezonden werken selecteerde een jury 58 aanvaardingen en nu was het aan ons om vandaag gedurende de opbouw die 58 werken op 12 panelen te verdelen op een tentoonstelling-waardige en esthetisch verantwoorde manier. We hadden daarom alle werken overzichtelijk op de grond gelegd en probeerden criteria te bedenken om te zien welke bij elkaar konden geordend worden. Ik heb van de gang van zaken natuurlijk weer de nodige beelden geschoten en mijn keus viel vandaag op deze opname. De op de grond liggende foto's, Walter, Jos en Willy die ingespannen aan het selecteren zijn en André die tussen de foto's de sirtaki lijkt te dansen... ik vond dat allemaal samen een amusant beeld.
Ik laat me nog steeds niet in een hoekje stoppen als het over fotografie gaat. Ik blijf open staan voor vele richtingen. Alle mogelijke onderwerpen kunnen interessant zijn: landschapsfotografie, portret, macro, natuur, straatfotografie... noem maar op. Ook architectuur is iets waar ik met gezonde nieuwsgierigheid mee aan de slag ga. Of het nu oude of moderne architectuur is, als ik het mooi vind richt ik er mijn fototoestel op.
Fietsend door Kasterlee, door een straatje waar ik eigenlijk nooit kom zag ik dit opvallende huis, een foto waard toch? De opvallende uitbouw heb ik in het groen - de oorspronkelijke kleur - gelaten en voor de rest van het plaatje drong een zwart-wit omzetting zich op vond ik. Dat ik ook nog enkele ongewenste objecten en details heb verwijderd en/of vervangen in Photoshop vertel ik er graag bij. Beschouw het maar als artistieke vrijheid.
Kale bomen kunnen ook erg mooi zijn. Ik vermoed dat veel collega-hobby-fotografen en zeker zij die bezig zijn met landschapfotografie regelmatig plaatsen waar mooie winter-bomen ongehinderd in het landschap staan toevoegen aan hun to-do-lijstje. Toen we vandaag aan het einde van een geocache-rondje in Nederlands Zuid-Limburg helemaal boven een glooiende weide deze reus zo mooi op de horizon zagen prijken vond ik meteen dat ie op de foto moest. De dames uit ons gezelschap wilden graag ook plaatsnemen in het plaatje. Dat was eigenlijk niet mijn bedoeling maar ik zag snel in dat je deze schoonheden niet als storende elementen kunt bestempelen, integendeel !!! Enkele voorzichtige kleurtoetsen en een klein beetje tegengewicht om de foto een tikkeltje meer in balans te brengen is achteraf gezien lekker meegenomen. Op het goede moment kwam de zon warempel ook nog even het tafereel in het juiste licht zetten, waarvoor mijn dank.
Het was vandaag Ronde-van-Vlaanderen-dag, kortweg dag van "de Ronde", daar kon je niet aan ontsnappen. Al dagen lang werden we gebombardeerd met heruitzendingen en samenvattingen van vorige edities, voorspellingen van experten, beoordelingen van het vormpeil van de favorieten en lyrische voorbeschouwingen van fanatieke wielerjournalisten. Ik ben niet meteen een wielerfanaat, - ik zou er niet voor thuisblijven, maar indien ik niks anders te doen heb wil ik wel eens voor de TV gaan zitten - en zoals velen zat ik ook te kijken naar de eerste oervervelende koers-uren. Toen mijn cachemaatje Jackie belde of ik geïnteresseerd was om mee te gaan om in Gierle een multicache te wandelen aarzelde ik niet... veeeeel leuker !
Na een niet eens zo lange wandeling en het vinden van de nodige gegevens op de diverse waypoints doken we een café in om onder het genot van iets vloeibaars de eindcoördinaten te berekenen. En ja hoor... aan de Ronde ontsnap je niet !!!
Ik vond de setting interessant genoeg om te fotograferen. De kastelein hangt in een typische kastelein-houding op zijn tapkranen, op de hoek van de toog zit een kliekje vrouwen die het aan koers-interesse ontbreekt en de mannen zijn een en al aandacht voor het scherm.
Ik heb de foto ook naar zwart-wit omgezet, ook niet verkeerd, maar in dit geval vond ik toch de kleur-versie sterker. De zwart-witte print ik wel eens af voor de fotoclub.
Toen ik in de loop van de namiddag vertrok voor een rondje fietsen richting Kasterlee en ik de fietstunnel inreed onder de N19g zag ik in de spiegel een in fluo-pak gestoken wielrenner me tegemoet komen. Ik vond het meteen een zeer fotografeerbaar beeld en besloot later bij het terugkomen daar wat tijd aan te besteden. Anderhalf uur later heb ik de fiets aan de kant gezet enkele meters verderop en ik ben in de bocht bij die spiegel gaan wachten op prooi met de camera in aanslag. Na enkele kleurloze heren en dames waar ik al mijn vizier had op scherp gesteld kwam er een sportievere renner in het rood uit de tunnel. De instellingen waren al enkele keren getest en goed bevonden en ook deze keer schoot ik raak.
"Alweer een weggegooid potteke achter een kapelleke...", dat is een veelgehoorde uitspraak waarmee iet of wat geroutineerde geocachers aangeven dat een bepaalde cache niet veel soeps was. In dit geval was dat niet van toepassing. Dit is de kapel van OLV en het kind Jezus in St. Jozef Rijkevorsel. Hier was eerst en vooral niks verborgen en de wandeling die hier startte en die ons naar diverse mooie vondsten voerde mocht er echt zijn. Dat ik de kapel fotografeerde is vanzelfsprekend. Interessante onderwerpen laat ik meestal niet ongefotografeerd aan mijn lens voorbij gaan. Dat ik deze opname koos als foto van de dag is zoals zo vaak louter toeval. Ik heb wel een groot stuk omgeving in de foto meegenomen o.a. de plas in de verte waar de wandeling ons langs voerde.
Wij waren vandaag op tocht langs het kanaal Schoten-Turnhout-Dessel. Tussen Turnhout en Arendonk was namelijk het nodige geocacheplezier te rapen. Zo kwamen we o.a. ook op het terrein waar eens de steenbakkerij La Bonne Espérance was. Wat opzoekwerk op het net leerde ons dat dit een van de vele steenbakkerijen was die zich mede door de aanleg van het kanaal in de ruime omgeving van Turnhout kwamen vestigen. Geopend in 1900 moest het bedrijf door de economische crisis er al mee ophouden na 33 jaar. Zo lang ligt dat daar al te verkommeren. Ik heb er menige foto geschoten deze namiddag.
En dan moet je kiezen... Ik ging voor dit plaatje omwille van de berk die uit de muur groeit. Het verval en de chaos, ook in de begroeing, is duidelijk zichtbaar, maar een volwassen berk kreeg ik op deze manier nog nooit in beeld.
We zijn vandaag naar het stedelijk museum geweest in Aarschot. De tentoonstelling rond couture Harry wilden wij persé zien. Het was in het pand waar Harry zijn bruilofts- en ceremoniekledij uitbaatte dat wij, anderhalf jaar geleden alweer, een maand lang Kerstman waren in wat wij voor de gelegenheid "Het huis van de Kerstman" hadden genoemd. Harry was een legendarische figuur in Aarschot en op de plaatsen in het gigantische pand die toen niet door het evenement werden gebruikt en die niet voor het publiek toegankelijk waren hadden wij toen al onze ogen uitgekeken op een art-déco inrichting die nog redelijk intact bewaard gebleven was. Naast bruidskleding, prullaria, persoonlijke spullen en massa's foto's zagen we veel van de inrichting en meubels terug op de tentoonstelling. Ik kon de verleiding niet weerstaan om Josee en Phaido even strategisch te plaatsen in de "rode kamer" en in de spiegel het tafereel vast te leggen.
Toegegeven... het wel heel erg minimalistisch. Dit zijn het vrouwke en Phaido die aan de overkant van een klein venneke lopen, het vrouwke in het blauw, Phaido in zijn eigen kleur en die derde streep is gewoon een lichtstreep tussen de bomen. Ik leg me dit werkjaar van de fotoclub o.a. toe op dit soort foto's omdat ik voor ons salon in november een audio-visuele reeks wil maken rond omgekeerde spiegelingen. Meestal is de inhoud meer herkenbaar maar ik heb ook dit soort beelden nodig als mogelijke overgangen of derde beelden tussen twee andere. Omdat ik nog niet weet wat het uiteindelijk wordt maak ik zo veel mogelijk opnames om de keuzemogelijkheid zo groot mogelijk te maken voor ik aan het monteren ga.
Omdat ik vandaag alleen maar dit soort beelden schoot moest ik er ook eentje uit kiezen en ik ben gegaan voor de meest eenvoudige... omdat ik hem mooi vond, hoeft het nog gezegd?
Mijn fotomaatje Alex had via de Gazet van Antwerpen een bezoek aan de brouwerij van Moortgat versierd. Voor de bier-analfabeten... daar maken ze Duvel. Omdat ik hem uiteindelijk toch heb kunnen bekeren tot de Duveldrinkersgilde vond hij dat ik ook mee mocht, als dank neem ik aan. Het werd een erg gesmaakte rondleiding met veel interessante feiten, leuke uitleg en amusante anecdotes, eigenlijk alleen maar de bevestiging van wat wij al langer weten: "Dit is het beste bier van de wereld!"
Voor en na kregen we uiteraard uitgebreid de gelegenheid te genieten van het hemelse brouwsel ( onze gids noemde het een product-confrontatie ) en tijdens het na-gedeelte kon ik dit beeld schieten. Het Duvelcafé heeft de nodige nostalgische ingredienten geïntegreerd in het interieur. Ik heb het natuurlijk in dit verband niet over Alex, die is toevallig in dit beeld verzeild geraakt.
Ik vermoed dat ik geocachemaatje Jackie hier even kan kietelen... Al die geëmailleerde oude metalen publiciteitsborden... ik ben zeker dat hij de meeste nog niet in zijn verzameling heeft.
Toen ik terugkwam van de wandeling en ik zag mijn schaduw zo lopen tegen de afsluiting wilde ik hem meteen fotograferen. Snel realiseerde ik me dat ie dan niet meer hetzelfde zou zijn. Met de slimme foon kon ik na enkele missers toch ongeveer dezelfde positie innemen en met de duim van de verbogen hand afdrukken. ik vind 'm wel grappig en de benaming "selfie" is dan misschien niet helemaal correct maar gevoelsmatig voor mij wél.
Ik had de 70-300 op mijn toestel gezet toen ik vertrok voor mijn dagelijkse wandeling. Gedurende de tocht kreeg ik deze keer toch echt wel het gevoel dat de lente begonnen was. Het mooie lente-licht dompelde grote en kleine dingen in een aangenaam sfeertje, in het bijzonder de kleine dingen, Bloempjes en blaadjes in tegenlicht kregen mijn volle aandacht en hoewel die lens dan niet meteen de meest logische keus zou zijn lukte het me toch om enkele bijzonder sfeervolle opnames te maken. Ingezoomd op 300 mm kon ik in dit beeld zowel het licht in de blaadjes, een aardige onscherpte in de achtergrond en enkele leuke normaliter aan macrofotografie gerelateerde lichteffecten te pakken krijgen.
Ik had een nachtzoektocht uitgestippeld voor het Spaarkaske van de vriendenkring van de Brugwachter. Met mijn geocache ervaring had ik er best enkel pittige passages en vragen in verwerkt en de wandeling bleek zeer in de smaak te vallen, het oplossen van de vragen net iets minder maar uiteindelijk was dat aspect van de tocht ook alleen maar bedoeld om de aandacht wat op scherp te houden. De gezelligheid was het allereerste doel. Dat lukte wonderwel gelukkig.
Het is erg moeilijk om in het stikkedonker een groepsfoto te maken met flits. Je ziet geen steek zonder flits namelijk, dus je moet maar gokken dat iedereen er goed op staat. De intensiteit van de flits laten afhangen van de automatische ETTL-stand lukt in zulke omstandigheden meestal ook niet al te best. Alles dan maar op manueel, en na enkele proefshots had ik de belichting ongeveer goed. Dat Phaido net de andere kant op keek bij deze opname en dat Mieke net haar ogen dicht had vind ik doodjammer maar op de andere shots waren dan weer andere, ergere, voor verbetering vatbare dingen te zien.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
