een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
23-01-2018
23 januari Appelsienen
Onze laatste dag in Malta. We zijn een week uit de Begische winter gestapt, hebben van de zon geproefd en hebben er van genoten. Ook vandaag zijn we weer in onze wandelschoenen gedoken en hebben we een bovengemiddeld aantal stappen op de teller gezet. Ik heb ook weer de nodige plaatjes geschoten, zij het bijna uitsluitend met mijn nieuwe oogappel, de Mark IV. Uit de niet zo grote verzameling iPad-fotos koos ik voor dit beeld dat toch wel gepast is als afsluiter. Rijpe appelsienen, muren uit grote zandsteenblokken en een lucht die lente suggereert.
We mochten weer genieten van een prachtige vroeg-lentedag hier in Malta. We hebben er een gevarieerde geocache-dag van gemaakt. Een fijne niet al te zware wandeling, een avontuurlijke grottentocht en in de namiddag hebben we Valletta bezocht. Met de drukte van het voorbije weekend i.v.m. de festiviteiten rond de Culturele hoofdstad van Europa 2018 hadden we ons bezoek uitgesteld tot vandaag. Keuzemogelijkheden zat weer om een foto te selecteren voor deze blog. Uir de voormiddagwandeling is dit een eigenzinnige selfie. :)
We verblijven in Mdina, de historische hoofdstad van Malta. Vandaag hadden we een rustdag ingelast - of iets wat er voor moest doorgaan - we bezochten deze voormiddag het prachtig geconserveerde oude centrum van de stad. In de loop van de namiddag staken de geocachekriebels toch weer de kop op en al bij al resulteerde dat toch weer in dik 17000 stappen. De link tussen de voor- en de namiddag vonden we bij de eerste cache van de dag. Die heette Mdina view en het zicht op de stad was inderdaad indrukwekkend van op die plek. Deze iPad-foto geeft er hopolijk een goed beeld van.
We zijn vandaag naar Comino geweest, het kleinste van de drie grotere Maltese eilanden, maar voor mij alleszins het mooiste. De 15 per persoon voor de overvaart met een kleine shuttle-boot was goed besteed. Bij aankomst werden we al meteen onder gedompeld in de betoverende schoonheid van de blue lagoon en de geocache-tocht die we op het eiland maakten behoort zeker bij de highlights van de voorbije maanden. Dit zijn mijn maatjes Jackie en Annemarie net voor we de eerste cache van de dag scoorden. Ik moet het nog steeds doen met iPad-fotos om onze Malta-reis te illustreren, de Canon versies komen later ook wel ergens aan bod...
We zijn vandaag met de ferry naar Gozo gevaren, het tweede grootste eiland van de Maltese archipel. We hadden alle bezienswaardigheden opgelijst om te bezoeken en daar zat uiteraard ook altijd iets verborgen voor de geocachende burger. Zo waren we ook op de plek waar in maart laatstleden nog de wereldberoemde boog Azure Window instortte. Het was er nog steeds het bezoek meer dan waard en we hebben er ons goed vermaakt. Maar het leukste van de dag vonden we de rit langs de wilde noordkust waar we o.a. de Saltpans from Zebbug and Marsalforn van uit alle mogelijke invalshoeken gefotografeerd hebben.
Naast een beetje zon, wat mildere temperuturen, het vooruitzicht op een hele korf prachtige fotos en het opsnuiven van een brok cultuur op een eilandengroep waar ik nog niet eerder was is de hoofdreden waarom we naar hier gekomen zijn natuurlijk het geocachen. Onze gemeenschappelijke hobby brengt ons wel eens vaker op plekken waar we anders nooit naar toe zouden trekken. Vandaag was alvast een vruchtbare dag. We hebben enkele prachtige wandelingen gedaan, zijn op onverwacht mooie plaatsen geweest en we hebben de nodige successen geboekt. Toch was de mooiste korte wandeling vandaag er een waar we helaas na lang zoeken onze nederlaag moesten erkennen. Hier vonder we niet wat we zochten. We zijn echt ettelijke keren tot beneden in die spelonk afgedaald maar hij was te goed verstopt blijkbaar. Op zich is dat ook helemaal niet zo erg. We hebben toch genoten van de wandeling, van het zoeken en van het heerlijke Maltese winterzonneke.
We wonen een week lang in een airbnb in de Triq il Kullegg in Mdina, de oude hoofdstad van Malta. We zijn redelijk laat in onze tijdelijke woonst aangekomen, de vlucht had een uur vertraging en we moesten natuurlijk ook eerst een geocache vinden... daar zijn we tenslotte voor naar Malta gevlogen. We hadden alleszins vanavond nog tijd genoeg om een goed restaurantje te vinden waar we van de plaatselijke natjes en droogjes hebben genoten. Tussendoor heb ik natuurlijk ook enkele fotos geschoten met de Eos maar ook met de iPad en qua blog moeten we het daarmee doen deze week. Ik heb geen laptop mee genomen ( gewicht ... Raynair ) en ik kan alleen online met de iPad of de iPhone. Dit is de St. Pauls Cathedral in Mdina by night.
Iedereen doet het, fotograferen met een smartphone. Zelfs binnen onze fotoclub hebben we ooit een avond besteed aan foto's die de leden met die dingen geschoten hadden... en er waren mooie plaatjes bij. Dit neemt niet weg dat ik het voorlopig toch nog bij een spiegelreflex hou om precies dat wat ik voor ogen heb vast te leggen.
Vanavond was er een vrijwilligersbijeenkomst gepland in Hoevezavel, een soort nieuwjaarsdrink met wat formaliteiten en ook daar werd weer wat afgeschoten. Het vrouwke en schoonzus die tegenover me zaten hadden de grootste lol met het fotograferen, apps loslaten op de beelden en dan de resultaten vergelijken. Stiekem kon ik mijn toestel ook even op hen richten en toen ze het in de gaten kregen had ik al afgedrukt.
Ik had het niet eens gezien bij de opname maar ook het resultaat van hun gefotografeer was in beeld en het is een originele compositie moet ik toegeven.
Als ik heel eerlijk ben dan moet ik bekennen dat ik dit plaatje heb gespiegeld,.Ik vond namelijk een invoegende lijn van uit de linker benedenhoek ( in de leesrichting ) qua compositie meer verantwoord dan de ongespiegelde versie met een dalende lijn. Als je het niet weet zie je het niet toch? En of deze trein van Antwerpen naar Mol, dan wel van Mol naar Antwerpen rijdt, voor de foto maakt het niks uit.
Treinen zijn leuk om te fotograferen. Telkens een trein in aantocht is aan een overweg of gewoon van op een fietspad langs het spoor zoals in dit geval, bekruipt me de zin om snel mijn toestel boven te halen en beweging vast te leggen. Moeilijk is het niet, een gemiddeld klein diafragma en de ISO-waarde op 100 geeft bij dit lichtarme weer al snel een voldoende lange sluitertijd om snelheid te suggereren... wel even steun zoeken om de camera stabiel te houden natuurlijk.
Na de wandeling met ons geocacherscollectief "Het Blauw Kanneke" gaan we meestal nog iets consumeren in een of andere kroeg. Het Macheltje was vandaag een voor de hand liggende keus gezien het feit dat we daar vlakbij onze laatste cache gevonden hadden... en ook al omdat we weten dat het daar altijd erg gezellig is. Het Belgisch kampioenschap veldrijden was op TV en er waren in het café nogal wat mensen de uitzending aan het volgen. De hobbyfotograaf in mij is uiteraard altijd aan het spieden naar interessante beelden en toen ik dit iets ouder koppel zo samen zag genieten van een namiddagje bruine kroeg kon ik niet anders dan even mijn fototoestel bovenhalen. In een redelijk duister café en met mijn onderwerpen in tegenlicht voor een raam gezeten moest de ISO-waarde weer gigantisch omhoog. Het uitgebeten raam neem ik er graag bij en al bij al vind ik het resultaat best het bekijken waard.
Ze hebben een maandlang de show mogen stelen in de huiskamers en op andere plaatsen en op deze zaterdag worden ze overal in het land massaal in de fik gestoken. Het is niet plezant kerstboom te zijn in deze tijden, een ondankbare job. Ik was welgemutst naar de verbranding in Kasterlee getogen om me te vergewissen van de kwaliteit van de Glühwein en tussendoor ook enkele foto's te maken natuurlijk. Silhouetten voor de vuurzee had ik in gedachten. Die heb ik ook kunnen schieten maar deze actiefoto vond ik toch leuker. De kerstbomen vliegen door de lucht en deze jongedame ( jongeheer ? ) heeft net haar ( zijn ? ) duit in het zakje gedaan en loopt blij naar de veilige zijkant. Silhouetten morgen op Facebook....
Waarschuwing. De inhoud van het volgend bericht is slechts gedeeltelijk waarheidsgetrouw.
Toen we deze morgen de wagen geparkeerd hadden, de fietsen er af gehaald en bij de eerste geocache van de dag aangekomen waren in Bouwel, merkte mijn geocachemaatje Jackie een gat op in de weg. De ernaast liggende riool was waarschijnlijk lek en had een deel van de ondergrond weggespoeld. Voor zover we konden zien was de holte onderin veel groter dan het stuk dat al was ingestort. Onze burgerzin haalde het op de goesting om verder te fietsen en we telefoneerden naar het noodnummer 112 en nadat we ons uitgebreid hadden moeten identificeren en ons telefoonnummer doorgeven konden we ons verhaal kwijt terwijl we het verkeer begonnen te waarschuwen voor het gevaar. Men zou de bevoegde instanties verwittigen... Tien minuten later kregen we een telefoontje van de politie waar we weer hetzelfde verhaal moesten doen. Die beloofden binnen de tien minuten ter plaatse te zijn. En wij maar wachten en autobestuurders wijzen op het gevaar.
Jackie, geocacher in hart en nieren, iemand die in elk gaatje gaat zoeken of er niks in verborgen zit, was ondertussen dermate door het gat geobsedeerd dat hij het van wat dichterbij wilde onderzoeken en, o ramp, hij was er in gesukkeld. Toen ik mijn fototoestel uit de tas had gehaald om dat vast te leggen was hij weer vrolijk en monter naar boven gekropen, niks aan de hand. En wij maar wachten...
Ik vermoed dat de politie een rekbare klok heeft want die tien minuten werden er toch nog 20, maar goed... Net toen we wilden verder fietsen - het verkeer en de veiligheid regelen in Bouwel is tenslotte niet onze job - daagden de wetsdienaars toch op en die hadden de nodige spullen bij om de plaats des onheils te beveiligen.
Donderdagavond, vergadering fotoclub. Omdat ons lokaal wordt verbouwd vergaderen we nu meestal in de foyer van het OC. Vandaag bleek dat in de grote zaal, vlak naast onze tijdelijke stek er een dansgroep aan het oefenen was. We hebben niks tegen dansen en ook niet tegen muziek en we konden hier wel mee leven maar de huis-concierge kwam zelf voorstellen naar een ander zaaltje te verhuizen. Dat hebben we dan ook gedaan, maar niet voordat ik toch even enkele foto's was gaan schieten... we zijn tenslotte een fotoclub he.
Dit plaatje vond ik het leukste. De dansers staan in startpositie, vooraan doen ze het allemaal perfect, mannen een beetje door de knieën, rechtervoet wat naar achter, dames het hoofd naar links geneigd en gelukzalig glimlachend, de linkerhand quasi horizontaal gestrekt naast de rug van de partner, wachtend op de eerste tonen van een Weense wals. Achterin weten ze het even nog niet en daar moet nog enige duiding worden gegeven blijkbaar.
Ik ben deze avond naar Antwerpen geweest om te gaan genieten en fotograferen in de zoo bij gelegenheid van het evenement China Lights. En genoten heb ik !!! Het begon redelijk slecht evenwel. Ik had online een retourticket Antwerpen geboekt van uit Herentals en daarna een inkomticket en toen ik goed bijtijds in het station was geraakt en in de trein was ingestapt wilde die maar niet vertrekken. We kregen na een half uur de droge mededeling dat wegens defect materiaal op de lijn tussen Herentals en Lier de trein niet meer zou rijden. Kl*** NMBS !!! Gelukkig had ik me niet door het vrouwke naar het station laten voeren maar was ik zelf met de wagen tot daar gereden en kon ik dus meteen zelf naar Antwerpen rijden.
Dan het positieve verhaal... Het was helemaal niet zo druk vandaag en ik kon overal vrij ongestoord de beelden schieten die ik voor ogen kreeg, en dat waren er nogal wat, echt prachtig. En dan komt onvermijdelijk een loftirade aan het adres van mijn nieuwe speeltje, de Eos 5D Mark IV.. wat een superieur toestel is me dat !!! Ik heb een honderdtal geweldige opnames meegebracht, allemaal uit de losse hand, tussen ISO 1600 en 6400, terwijl ik daar dozijnen collega's zag sukkelen met statieven lange sluitertijden... Buiten wat uitsnijden en eventueel enige in de rand hangende ongewenste vervuilers wegklonen hoefde ik qua fotobewerking helemaal niks te doen. Ikke happy !!! Morgen een uitgebreide selectie op Facebook, alvast dit voorproefje.
De kerstperiode is nu echt wel voorbij en het vrouwke heeft ondertussen ook de kerstversiering weg gehaald. Terwijl ik deze avond naar een bijeenkomst van de AFG ( Antwerpse Foto-Groep ) was in Zoersel, waar een interessante gastspreker ons onderhield over low- en highkey opnames, had mijn schatje weer enkele creatieve ingrepen gepleegd in het interieur. Bij thuiskomst zag ik meteen de fotomogelijkheden. Ik heb enkele accessoires links en rechts even opzij gezet, kwestie van alleen de essentie over te houden, er schuin een spotje op gezet om bewust die schaduwen te creëren en het resultaat is dit eenvoudige stilleven. De solsleutel vind ik als ex-muzikant helemaal passen. Meestal probeer je schaduwen te vermijden in de achtergrond, maar deze keer horen ze er bij vond ik.
Eén van mijn minst onwaarschijnlijke, misschien zelfs wel realistische goede voornemens voor 2018 is 2019 halen in aanvaardbare gezondheid. Ik kan nu al voorspellen dat ik in dat geval waarschijnlijk begin januari weer een foto van de toverhazelaar zal plaatsen op deze pagina's. Het is vaste prik, als de hamamelis ( is hetzelfde maar klinkt een beetje intellectueler ) bloeit in het arboretum in Kalmthout gaan wij onze nieuwe jaarkaart oppikken en bezoeken wij het park voor de eerste keer in het nieuwe jaar. De macrolens gaat dan steevast op mijn toestel en ik neem dan uitgebreid de tijd om mijn statief neer te poten bij de vele struiken met toverhazelaarbloesems. Ik blijf het fascinerende schoonheden vinden, een beetje bizar uitziend, maar een welgekomen kleurenintermezzo in deze grauwe winter-tijden. Bij deze is met dit plaatje de traditie verder gezet en de voorspelling voor volgend jaar is ook een feit dus .
Mijn geocache maatje Jackie organiseert telkenjare gedurende het eerste weekend van het jaar een nieuwjaars-meet and greet voor alle cachers die op de uitnodiging wilden ingaan. De schrale noord-oosten wind zorgde er voor dat het best frisjes aanvoelde vandaag. Diezelfde pittige wind had ook als gevolg dat het traditionele grote houtvuur waar we ons ieder jaar aan opwarmen deze keer noodgedwongen vervangen was door enkele tonnen waarin gestookt werd... Het geeft ook warmte, maar het is bijlange niet zo gezellig... en het levert niet dezelfde fotogenieke beelden op. Toch mogen we spreken over een succes qua opkomst en de drankjes en de hapjes smaakten er niet minder om.
De jaarlijkse nieuwjaarsreceptie voor de leden van onze fotoclub wordt traditioneel gehouden/gevierd/geconsumeerd in de vorm van een kaas- en wijnavond. Ook vanavond hebben wij uitgebreid genoten van de nieuwjaarswensen en -knuffels, de natjes en de droogjes en vooral de gezelligheid. Dat er enige voorbereiding bij komt kijken moge ook duidelijk zijn. Deze namiddag werd alles al in gereedheid gebracht in het achterzaaltje van het OC. Dat gaf mij de gelegenheid om mijn nieuwe speeltje weer eens op zijn mogelijkheden uit te testen. Met wat spaarzaam tegenlicht maakte de 5D Mark4 dit beeld van één van de tafels. Ik wil graag de gegevens even meegeven. ISO 4000 - f 6,3 - 1/50. Buiten de normale RAW-ontwikkeling, een zwart-wit omzetting in NIK-Siver Efex Pro2 en een uitsnijding waardoor en een lijn vertrekt in de beide benedenhoeken is hier qua bewerking niks mee gebeurd. In deze omstandigheden en met deze instellingen ben hier blij mee, dit zal weer menige deuren openen.
We zijn nog steeds aan het proberen de normale gang van het leven op te pikken na die zware, belastende, vermoeiende maar o zo lonende drie weken als kerstman en kerstvrouwke. De vermoeidheid zit er bij allebei nog goed in en het fijnste wat je dan kunt doen om het energie-level wat op te krikken is een lange wandeling. Deze morgen hebben we bewust een flink eind aan het dagelijkse routine-rondje geplakt en ook de camera mocht weer mee. Mijn favoriete model was er ook bij natuurlijk en die ging overal waar ik de camera in aanslag had gewillig op de juiste plaats en in de juiste houding liggen. Bij het, in dit seizoen niet gebruikte, fietsenrek bij vacantieverblijf Santa Lucia kon ik hem op deze manier te pakken krijgen. Qua compositie noemen we dit " de blik van de toeschouwer naar het hoofdonderwerp leiden". Dit kan er niet naast he?
We zijn vanavond naar de winterrevue geweest in Antwerpen en we hebben er zeer van genoten. Dit gezegd zijnde zat er voor de amateurfotograaf in deze jongen ook een behoorlijk minpunt aan vast: er werd mij vriendelijk maar zeer dwingend gezegd dat ik niet mocht fotograferen... De dagelijkse foto werd plots zeer problematisch. Tijdens het naar huis rijden zat ik al te bedenken dat ik dan misschien nog maar een van de tientallen foto's uit de kerstmanperiode moest tonen, eventueel een beetje bewerkt, maar genoeg is genoeg natuurlijk. Vlak bij huis, in de Leistraat bood de redding zich aan. Ik had dit jaar de kerstverlichting in het dorp nog niet in beeld genomen en voor een zeer zeldzame keer stonden er ook nauwelijks auto's geparkeerd. Het waaide redelijk hard, dat zie je ook in de lucht met die lange sluitertijd, en de lampjes in de bomen wilden maar niet stilhangen, de takken van de bomen ook niet... Ik had daarenboven vergeten de beeldstabilisatie uit te zetten ( dat moet je altijd doen als je van op statief fotografeert ), de foto is niet 100% scherp... Toch doe ik het er mee, ik heb er veiligheidshalve een lichte bewerking overheen gegooid en qua sfeer kan ik er mee leven.
.
