een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-01-2018
03 januari Back Home
Ik kreeg nog een bericht van de kerstman uit Lapland. Hij is ondertussen veilig en wel thuis gekomen en hij stuurde nog een foto als bijlage met een groet voor alle lieve bezoekertjes die hij in het huis van de kerstman mocht begroeten. Ook de papas en zeker de mamas, die de kerstman even graag op zijn schoot liet plaatsnemen, krijgen nog warme wensen toegestuurd. Hij vroeg me ook jullie te vertellen dat Rudolf helemaal genezen is van de brochitis die hem een maand lang binnen hield en waardoor de kerstman dit jaar met het vliegtuig moest komen. Rudolf staat alweer tussen de andere rendieren in de weide. Volgende keer kan hij dan wellicht toch mee naar Aarschot komen. Hoewel... hij wordt al een beetje oud, je weet maar nooit.
Sedert begin juli had ik 'm niet meer getrimd en het was een heuse realistische kerstmanbaard geworden maar vandaag heb ik er afscheid van genomen. Halfweg de makeover vond ik het ineens leuk een tussentijdse foto te maken. Een hele kerstmanbril boven een halve kerstman baard leek me niet echt passen in het plaatje en daar hebben we dus ook iets aan gedaan.
Een minder leuke bijkomstigheid is dat bij de herstart voor het resterende deel ik een klein ongelukje had... ik had vergeten het 9 mm beschermkapje er terug op te zetten en toen ik het merkte was het al te laat... Ik zal de eerstvolgende week baardloos door het leven moeten als gevolg van de rigoureuze oplossing... Misschien komen daar ook nog wel fotos van voorbij in de loop van de volgende dagen. Een beetje zelfspot is me niet vreemd.
Na een vermoeiend maar toch ook wel erg leuk verblijf in zijn tijdelijke woonst in Aarschot reed de kerstman vanavond voor de laatste keer naar huis. Nog maar dik elf maanden en dan komt er weer een nieuwe kersttijd aan... Ondertussen wordt het fototoestel nu weer op andere onderwerpen gericht.
Onderweg Tussen Aarschot en Herselt is er een wegomlegging en daar wordt je over de spoorwegbrug bij Gijmel geleid. Het natte wegdek, de voor- en achterlichten van de medeweggebruikers en de bijhorende schitteringen zorgden voor voldoende redenen om daar even te stoppen, de wagen aan de kant te zetten, de camera op statief en enige shots te wagen met langere sluitertijd. Dit is er een van.
We hadden dit niet beter kunnen plannen. Op een net iets minder druk moment, toen ik even zat te bezinnen op de kerstmanstoel, hoorden we plotsklaps een luide knal aan de voorkant van ons huis. Het bleek dat er aan de overkant van de straat, bij het pand waar we vorig jaar onze tijdelijke woonst hadden nota bene, er een stuk van de voorgevel naar beneden was gestort. Gelukkig liep er toen niemand op de stoep aan die kant. De brandweer en de politie werden op de hoogte gebracht en die waren ook snel ter plaatse. Binnen de kortste keren had het gerucht zich verspreid en stond de straat vol ramptoeristen. Het euvel werd snel beveiligd en toen ik aan de brandweer vroeg of ik ook eens in dat bakje mocht om enkele vredevolle woorden tot de massa te richten waren ze meteen bereid om me tot onder een kerstster te verheffen. Ik vond het geweldig dat ik van op die hoogte mijn hohohoooo over Aarschot kon laten schallen.
Het werd in de loop van de namiddag weer hectisch druk in het huis van de kerstman. Eigenlijk was dat te verwachten want vanaf één uur was de stad verkeersvrij gemaakt voor het nieuwjaarszingen van het jonge volkje. Dat die allemaal bij ons zouden voorbij komen wisten we wel. De meesten, gehaast om zoveel mogelijk huizen aan te doen, kwamen niet verder dan de voordeur, waar ze al werden ontvangen, maar wie wilde kon ook naar binnen natuurlijk en de kerstman kreeg weer behoorlijk wat jonge billetjes op zijn schoot. Toen de Aarschotse KSA op bezoek kwam gaf dat ook weer aanleiding tot leuke fotomomenten. Schoonbroer Dreeke kweet zich zoals altijd weer op professionele wijze van zijn taak.
Kamishibai, dat is wat er links boven in de foto staat, het is Japanees en het betekent zoiets als verteltheater. Voor meer info kun je best meneer Google raadplegen.
We organiseren allerhande activiteiten voor de kinderen in het huis van de kerstman. Het was vandaag een vrij rustige dag en de kerstman had wat tijd om de bezoekertjes te entertainen met een verhaaltje over de kerstboom van Rikkie, op Japanese wijze. Het jonge volkje leefde enthousiast mee en niet alleen het jonge volkje... we herkennen in het publiek pianist Steven Kolacny, die samen met zijn broer Stijn op het ogenblik misschien wel Aarschots meest gekende inwoner is als oprichter van Scala, het ondertussen wereldberoemde meisjeskoor.
Grote kindjes, kleine kindjes, jonge madammen, iets oudere madammen, minder valide mannen of vrouwen, grote hondjes of kleine hondjes... In het huis van de kerstman heb ik ze al allemaal op de schoot gehad, je mag je op elk moment verwachten aan het onverwachte.
Vanmiddag kregen we een telefoontje om te vragen of hondjes toegelaten waren... Jazeker !!! ... Resultaat: Zes Rottweiler pups in de zetel bij de kerstman, een made-my-day-moment voor deze hondenliefhebber.
De commentaar bij deze foto kan heel kort zijn. Eens te meer bleek dat onze kersthond evenveel, waarschijnlijk zelfs meer succes heeft bij het jonge volkje dan de kerstman himself. Deze jonge dame wilde absoluut niet met mij op de foto... verlegen? bang? Boos? Ontgoocheld?... wie zal het zeggen. Met Phaido klikte het meteen evenwel... Volgend jaar moeten we misschien beter "Het huis van de Kersthond" inrichten...
Ik had het voorspeld en het kon ook niet anders... in deze weken is er naast de activiteiten van de kerstman in zijn huis in Aarschot geen tijd om ook maar aan enige andere bezigheid te denken, laat staan te fotograferen op andere locaties. Ik mag hopen dat het niet al te eentonig wordt en het helpt misschien dat we de aandacht even kunnen focussen op vreemde figuren die voorbij komen in het huis. Twee klaarblijkelijk uit de middeleeuwen ontsnapte dames kwamen totaal onverwacht even binnen gezweefd deze namiddag. Als ik heel eerlijk ben heb ik eigenlijk liever volwassen dames, met alles er op en er aan, op de schoot dan kinderen van 0 tot 10 jaar. Ik heb dan ook geen ogenblik geaarzeld om ze even tot bij mij te roepen. Het schootzitten lukte vrij aardig en schoonbroer Dreeke was gelukkig in de buurt om dat vast te leggen met mijn camera.
Ook op deze Kerstdag gaan de activiteiten in het huis van de kerstman gewoon verder. We zijn weliswaar slechts om 2 uur 's middags open gegaan en dat gaf ons de gelegenheid om op een drafje, tussen 12 en 2 vooraf het kerstdiner met de familie te organiseren. Het gebeurt niet meer zo vaak dat we ze nog eens allemaal samen krijgen en ook vandaag liep het niet voor de volle 100% zoals gepland maar de drie jongens uit de kleinkinderenschare konden we wel in één foto te pakken krijgen...
De tijd die ik aan fotograferen kan besteden tijdens deze Huis-van-de-Kerstman-dagen situeert zich tijdens de zeldzame momenten dat ik geen met smartphone zwaaiende papas en mamas voor mijn neus heb die hun kerstman bezoekende, op mijn schoot zittende kroost willen vastleggen. Ik vind gelukkig meestal nog wel leuke details of interessante personen in het huis waarop ik mijn lens kan richten. Deze designzetel bijvoorbeeld vind ik echt wel erg fotogeniek en toen ik een van de opper-elfen, de dans-elf, kleindochter Julie, er toe kon overhalen om er even op plaats te nemen leverde dat dit leuke plaatje op.
We maken het niet alle dagen mee dat de voltallige familie van de kerstman opdraaft in het huis en we vullen het elfenbestand dan ook vaak aan met meisjes uit de inmiddels al uitgebreide kennissenkring in Aarschot. In de loop der tijden is ook de nodige kledij voor elfen-, feeën- en princessenpakjes in vele maten in de garderobe verzeild.
Het gebeurt dat een van de jeugdige bezoekstertjes zin heeft in een verkleedpartij en het allerkleinste maatje zijn onze eigen elfjes al lang ontgroeid. Vandaag was er een klein princesje dat we zielsgelukkig konden maken door haar een tijdlang te laten rondlopen als hulp-elf. Dat ze fotomodel-ambities mag koesteren blijkt overduidelijk uit deze foto die ik van haar mocht schieten.
"Ik tel tot drie, dan steken we allemaal de duimpjes omhoog en roepen we heel luid JAHHH !!!"
Dit is de leukste foto die ik vandaag te pakken kreeg om mijn bezigheid in het huis van de kerstman te illustreren. Ik heb 'm niet zelf gemaakt natuurlijk. Fotomaatje Alex was op bezoek en die kon dit moment vast leggen, hij stuurde me de foto op samen met nog een resem andere leuke beelden.
Er staat deze weken vanalles op het programma. Tussen de optredens, het rijden met de kerstmobiel en voorleesmomenten door is er uiteraard de kernactiviteit, die zou je het gemakshalve kunnen omschrijven als "op de foto gaan met kinderen", maar er komt zoveel meer bij kijken... de magie van Kerstmis geloofwaardig verkopen aan het jonge volkje, een geïnteresseerd praatje slaan, beloven dat je kadootjes brengt, en vanop mijn zetel een ordentelijke fotoshoot organiseren voor de papas en de mamas die met hun smartphones staan te zwaaien. Alex heeft dit prima in beeld gebracht, dat weze bij deze even vermeld.
In 1986 was ze miss Belgie en ze ziet er nog altijd goed uit. Als je Goedele Liekens googelt en je de info leest op Wikipedia dan verneem je dat ze echt wel een straffe madam is, een vrouw naar mijn hart. Ik was dan ook behoorlijk onder de indruk toen ze vanmiddag in het huis van de kerstman op bezoek kwam - ze is van Aarschot - en toen ze met de kerstman op de foto wilde was dat een van de hoogtepunten van de dag wat mij betreft. Helaas had ik ook nu weer af te rekenen met een superieure rivaal. Phaido heeft bij de meisjes meestal meer succes dan de kerstman... ook deze keer.
Als onderdeel van het Kerstman in Aarschot gebeuren hadden we vandaag een voorstelling voor kinderen geprogrammeerd in de grote tent op de markt. De kerstman, het kerstvrouwke en de kerstfamilie hadden een gevarieerd programma voorbereid en het jonge volkje genoot er ten volle van. Ik had mijn fototoestel in de handen van de mama van elfje Joels gestopt en uit haar oogst koos ik vandaag voor deze foto. vlnr: het kerstvrouwke, de kerstman, Phaido de kersthond, kerstdochter Elsa, en de elfjes Christina en Tink. Elfjes Merry Christmas, Joels en Rani waren even buiten beeld.
Nu de examens voorbij zijn en de kinderen strikt genomen nog naar school moeten krijgen we regelmatig klasjes op bezoek. Meestal zijn dat kleuters of leerlingen van het eerste of tweede leerjaar. Maar soms zijn ze ook iets rijper. Jongelui uit het tweede middelbaar kun je er moeilijk van verdenken dat ze nog in de Kerstman geloven en dan komt het er op aan ze voldoende te entertainen, het verhaal van de kerstman op een humoristische manier toch geloofwaardig te brengen en op elke rake opmerking een even rake repliek te geven. Het is dansen op een dunne koord, Fingerspitzengefühl... Met deze toffe groep lukte het uitstekend en dat was ook wel een beetje te danken aan Phaido die, als onderdeel van het verhaal, altijd alle harten steelt, en die vaak evenveel succes heeft als de kerstman. Dit is een groepsfoto van een erg sympathieke bende.
Het huis van de Kerstman is er voor jong en oud. Uiteraard zijn het de kinderen die het vaakst bij de Kerstman op bezoek komen, al dan niet vergezeld van papa, mama, pepee of memee maar er komen ook wel eens onverwachte of rare vogels binnen gevlogen. Dat politiekers die ook in Aarschot wonen hun nieuwe stadsgenoot komen bezoeken mag nog als bijna normaal worden beschouwd, dat die met de Kerstman op de foto willen ook misschien. Dat een aristocratische fotograaf uit de 19de eeuw er met zijn antieke fototoestel komt binnenvallen en dat er tezelfdertijd ook nog een echte bisschop ( of is het toch een valse? ) in het huis rondloopt is al iets minder vanzelfsprekend. Dat die dan samen met een van de kerst-elfen, de oudste kleindochter van de Kerstman nota bene, in de zetel van de Kerstman plaats nemen om door de Kerstman zelf te worden gefotografeerd mag toch wel als een mirakel worden beschouwd? ... of niet???
Je maakt wat mee als kerstman, Bezoekers van allerlei pluimages passeren de revue, beleefde kindjes en minder beleefde kindjes, attente ouders en minder attente ouders, plezierige volwassenen en aangeschoten minder plezierige volwassenen, ze komen allemaal op bezoek, de kerstman is er voor iedereen natuurlijk. Een enkele keer maak je een moment mee dat je iets dieper koestert, als een klein meisje vastberaden op je toestapt en haar tutje overhandigt aan de kerstman met de boodschap dat ze het niet meer nodig heeft en dat de kerstman het maar moet meenemen naar heel ver weg bijvoorbeeld. Vorig jaar mocht ik het ook al eens meemaken maar in de 2017-aflevering van "Het Huis van de Kerstman" in Aarschot was het vandaag al de tweede keer en we zijn nog maar twee dagen bezig. Ik denk dat ik er een verzameling van aanleg. Dit zijn de eerste exemplaren.
Dag één van het verblijf van de Kerstman in Aarschot.
Gezien het wetenschappelijk niet bewezen waarheidsgehalte van het onderwerp durf ik niet te beloven dat de inhoud van mijn hier getoonde foto's in de loop van de komende weken niet in de fake-news hoek zal geduwd worden. Ik had me echt moeten haasten om de opening van het huis van de Kerstman in Aarschot te halen en daarom had ik voor de motorfiets gekozen als vervoermiddel om zo snel mogelijk van Rovaniemi naar de Martelarenstraat te komen. Om de kadootjes ook ter plaatse te brengen had ik er een side-car aan gehangen.
Toen ik aankwam op mijn bestemming stonden er meerdere fotografen klaar om dat vast te leggen. Gelukkig kon ik een van de opnames te pakken krijgen en kan ik bij deze dag één van mijn verblijf in Aarschot met beeldmateriaal documenteren.
Ik ben vandaag de bewoners van Hoevezavel gaan verrassen met een bezoek als Kerstman. Op voorhand had ik al besloten dat ik daarvan geen foto op deze dagelijkse blog zou posten, in de komende weken zullen er al meer dan voldoende Kerstman-, kerstversiering- en kerstgebeuren-foto's voorbij komen vrees ik. Het vrouwke heeft weliswaar een karrevracht kiekjes van het bezoek van de Kerstman in het zorgtehuis gemaakt maar die bezorg ik wel aan de animatiedienst daar en die worden dan regelmatig geprojecteerd in de grote zaal en zo kunnen ook de bewoners er van genieten.
Met de foto die ik vandaag wél plaats strijk ik fundamentalistische maatjesharing-eters recht tegen de haren in vermoed ik. Eerst en vooral is het seizoen al enkele maanden voorbij en dan hoor je volgens rechtgeaarde kenners geen maatjes meer te eten en verder zijn er lieden die het weten kunnen die nu plotsklaps verkondigen dat er geen uitjes bij horen... Hahaha... In de Lidl ( of all places ) had het vrouwke alsnog voorverpakte maatjes gevonden. Ik heb ze, voor we naar Lommel vertrokken, deze middag met veel smaak genuttigd en ik heb er uitjes bij gedaan. Hehe, lekker tegendraads en ze waren hemels!!!
