een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
19-10-2017
19 oktober De Rode Vloot
Ik ben in de loop van de late namiddag nog eens met Phaido naar de Nete in Kasterlee getrokken om daar enig wandelplezier te rapen. Van de watermolen via de Millekesbrug tot aan de brug bij de Netevallei en terug, da's een van de routes waar we graag een frisse neus halen. Zeker het vertrekpunt is al meteen al de moeite waard als je de fotomogelijkheden op een rijtje zet. Ik wil deze keer niet de zoveelste foto van de stuw op de Nete, de vistrap of de activiteiten van de plaatselijke kayak-club plaatsen. Vandaag koos ik voor kleur, de rode kleur van de werkloze kanos en kayaks van het verhuurbedrijf vond ik samen met de spiegeling van de vaartuigjes een interessant beeld en dat heb ik dan ook vastgelegd. In dit seizoen en op dit uur zijn er geen klanten meer en dat leverde dit stilleven op: De rode vloot.
Er is niks lekkerder dan koffie 's morgens... niet één kopje, één tas, één zjat, neen... hele sloten koffie zwelg ik tot ik eindelijk een aanvaardbaar bewustzijnsniveau bereik. Ik ben verslaafd, ik geef het toe, zonder koffie functioneer ik niet en ik vond het dan ook een hele prestatie dat ik deze morgen voor ik helemaal wakker was al meteen het idee kreeg dit facet van mijn dagelijks bestaan even te documenteren. Dit is mijn eerste van de dag. De vaste hand om het allemaal retestrak vast te leggen was er nog niet bij maar het heerlijke vocht ziet er ook in deze iets minder scherpe opname waanzinnig verleidelijk uit. Toen ik het beeld in de loop van de dag op de PC bekeek zag ik ook de leuke schaduwen, da's dan weer helemaal mijn ding, en liever dan dezelfde opname nog eens over te doen met alle zintuigen op ingeschakeld toon ik bij deze het origineel van deze morgen.
Ik had deze morgen al een knal rood-oranje zon gefotografeerd en meende iets leuks te hebben als dagelijkse foto voor deze blog. In de loop van de dag zag ik op Facebook, op de nieuwsuitzendingen en op de sites van de kranten evenwel zoveel knal rood-oranje zonnen voorbij komen dat ik vond dat ik maar beter niet in herhaling kon vallen. Gelukkig biedt de natuur dezer dagen voldoende andere onderwerpen. Het wordt nu écht herfst. De wilde wingerd tegen onze garage tooit zich met prachtige kleuren en de laatste dapper bloeiende afrikaantjes in die mooie grote zaanpot die het vrouwke er voor gezet heeft vormen samen een prachtig herfst-tafereel en dat kon ik ook niet ongefotografeerd laten voorbij gaan.
Midden oktober. Bij 26° in het mooie late-namiddaglicht door Haspengouw fietsen, da's heerlijk !!!
Omdat het toch goed weer zou worden had cachemaatje Jackie gisteren de goede ingeving voor te stellen vandaag een fietstocht te plannen in de streek tussen Tongeren en Hoeselt. Meer bepaald de deelgehuchten Henis, 's Herenelderen en het Wijngaerdbos beloofden vruchtbare plaatsen te zijn qua mogelijke vondsten. Niet alleen de geocache-oogst was rijk. Ook qua fotografie kwam ik voldoende aan mijn trekken. Ik heb een hele serie eenvoudige golvende Haspengouwse landschappen geschoten en hoewel ik vermoed dat ze beter tot hun recht komen als je ze samen als reeks bekijkt wil ik er bij deze toch een tonen. Ik heb 'm een klein beetje gepimpt geef ik toe, maar ik het kader van de artistieke vrijheid mag dat vind ik.
Wat een schitterend mooie nazomerdag !!! Op zondag trekken we er gewoonlijk op uit met ons geocachersgroepje "Het Blauw Kanneke". Vandaag hadden we iets avontuurlijks in gedachten. Op de site geocaching.com was er een nieuwe kleine serie verschenen die op de Rauwse Plas moest gevonden worden. In de praktijk betekende dat dus dat we de wagens kwijt konden op de parking van Sunparks in Mol Rauw - het park is vrij toegankelijk - en dat we dus enkele pedalo bootjes moesten huren om te water te gaan. Geocachers zouden 2,5 korting krijgen hadden we gelezen maar het bleek dat men bij de verhuur dacht dat het gratis was. Ondanks het feit dat Jackie nog even protesteerde - we hebben hem snel het zwijgen opgelegd - hebben we dus zonder verdere kosten kunnen genieten van een dik uur waterpret. We kozen voor twee grote zwanen en gewapend met onze GPS-sen trokken wij van boei tot boei en van paaltje naar oevergewas. Vier traditonal caches konden we bovenhalen en met de onderweg gevonden gegevens konden we ook nog eens de coördinaten van een bonus- en een multicache berekenen die we, eenmaal terug aan land, ook te pakken kregen. Ik zat zelf in een boot met maatje Jackie, zijn vrouwke Annemarie en cache-wizzard Guido, in de andere boot hadden Eric en Inge en Danny en Miek een plaats gevonden. Die kon ik natuurlijk vaak in beeld nemen. Uit dit plaatje blijkt het niet zo meteen, maar we hebben het niet echt droog gehouden...
We hebben de verjaardag van het vrouwke gezellig met z'n tweeën gevierd en vanavond zijn we naar Lommel gereden. Ik had kaarten gekocht voor de Taptoe in de Soeverein en we hebben enorm van de voorstelling genoten. Fotografieplezier was er nauwelijks te rapen, de belichting was echt te zwak en hoewel we eigenlijk op de beste plaatsen zaten ( lees duurste ), hadden we zeker niet het beste zicht. Ik had de gevoeligheid van de camera op automatisch gezet en ik ben eigenlijk nooit onder de ISO 6400 geweest. De kwaliteit van het geboden spektakel was evenwel indrukwekkend. Uiteraard heb ik alsnog wat plaatjes geschoten. Als er dan eens iemand in de spotlight stond kreeg ik de schaduwen er gratis bij en dat is een van mijn dada's natuurlijk. Ik kon Carl Huybrechts, die het allemaal aan elkaar praatte, een paar keer zo te pakken krijgen en ook dit Mexikaanse zangduo. Het is laat geworden en ik heb de andere beelden nog niet goed bekeken, Indien er toch wat bruikbare beelden bijzitten zwier ik die wel op Facebook morgen.
Voor de geïnteresseerden: 58 mm - ISO 6400 - 1/60 - f 5,6
Vrijdag de dertiende bleek nogal mee te vallen qua genietbaarheid. Het weer was ons welgezind en zo konden de vrijwilligers en de bewoners van Hoevezavel midden oktober toch nog eens genieten van wat frisse lucht. Als het traject van de wandeling deze kant uitgaat is het pleintje bij de kerk van Heeserbergen de plek waar gewoonlijk een pitstop wordt ingelast, zo ook vandaag. Traditiegetrouw haal ik dan het fototoestel boven en maak ik enkele opnames. Deze keer viseerde ik evenwel in de eerste plaats het vrouwke. Morgen is ze jarig en bereikt ze weer een mijlpaal, een rond getal. Ik mag het eigenlijk niet zeggen want ik heb de indruk dat ze het helemaal niet fijn vindt. Maar zeg nu zelf... als je ze zo ziet staan denk je toch dat je voor een frisse dertiger staat? ... of is het toch veertiger?
Man man man... wat zijn er veel paddenstoelen dit jaar, en grote... ! Met dit prachtige najaarsweer heeft het vrouwke van de gelegenheid gebruik gemaakt om met de ligstoel de schaduw op te zoeken van een in onze tuin uit de grond gefloepte joekel, een dekentje om lekker warm te blijven en het gezicht lekker in de schaduw.
Ik heb dit grapje enkele dagen geleden al eens eerder geprobeerd maar toen had ik niet zulke mooie paddenstoel bij de hand. De bewerking heb ik toen op Facebook geplaatst maar ik was er zelf niet helemaal gelukkig mee. Vandaag heb ik het dus nog eens overgedaan. Een foto van het gras is laag nummer één, het vrouwke in de stoel is nummer twee en de paddenstoel, meegepikt van bij huize Ludo, is nummer drie. Na een beetje selecteren, knippen en plakken, een laag met schaduw van de paddenstoel toevoegen, één met schaduw van de stoel en één met schaduw op de bovenkant van het vrouwke had ik zes lagen in Photoshop die samengevoegd dit resultaat geven.
Ik heb vandaag weer een portretje in de aanbieding. Er is wel flink aan gephotoshopt moet ik toegeven, na een hele resem handelingen en filters is het bijna een potloodtekening, een procédé dat ik wel meer toepas, maar de foto moet er zich toe lenen natuurlijk. Bij dit beeld van kleinzoon Pieter was dat duidelijk het geval.
Ik ben benieuwd hoe de reacties hierop zijn trouwens. Het gebeurt wel eens dat bezoekers punten geven aan een foto. Meestal zijn dat lovende vieren en vijven. Eergisteren was er iemand die een één toekende aan het portret van Marie Leen. Dat kan gebeuren natuurlijk. Misschien vindt die persoon wel dat het helemaal niks was, het was trouwens niet meteen een traditioneel portret, profiel en dan nog redelijk krap uitgesneden. Over smaken kun je niet discussiëren. Misschien was het ook gewoon om even te pesten of zo. Het bracht er me alleszins toe vandaag opnieuw een iets van het normale afwijkend portret te plaatsen. Naast de mogelijkheid om een score van 0 tot 5 toe te kennen is er trouwens ook de mogelijkheid om al dan niet gefundeerde commentaar te geven. Da's veel leuker... en dan heb ik er tenminste iets aan. Als je er een fake-naam bij zet is het ook anoniem.
Dit zijn niet de eerste en zeker niet de laatste paddenstoelen die dezer dagen op de foto-gerelateerde pagina's verschijnen op het net. Iedere zichzelf respecterende amateurfotograaf met een beetje interesse in de natuur gaat in de herfst op jacht naar paddenstoelen. Ik probeer er ook regelmatig enkele mee te pikken en het gebeurt dat die dan ofwel op Facebook ofwel in deze blog terecht komen. Dit is er niet één of enkele, dit zijn er heel veel. Het lijkt wel een paddenstoelen parade. Tientallen kleine en iets minder kleine zwammetjes lijken tegen een stuk dood hout op te marcheren in het bos, binnen de paddenstoelenfotografie toch een redelijk alternatief beeld dacht ik zo. Ik vond het alleszins een foto waard deze morgen.
We hadden vandaag bij dochter Ilse afgesproken om wat te brainstormen over het wat en hoe van het komende kerstgebeuren in Aarschot. We, dat zijn mijn zus Lilly, dochterlief Ilse, het vrouwke en ikzelf. Het belooft weer zeer speciaal te worden.
Als ik dan toch in Wuustwezel ben maak ik uiteraard van de gelegenheid gebruik om de kleinkinderen voor de lens te halen, kwestie van de verzameling een beetje aan te vullen voor het jaarlijkse fotoboek. Dit is de oudste, ons Marie Leentje... hoewel, die verkleinvorm hoort er niet meer bij eigenlijk. Ze wordt al een prachtige jongedame en als model kan ze haar vrouwtje staan zoals blijkt uit dit beeld.
Het vrouwke had vandaag afgesproken in de Brugwachter met een vriendin. Ze wilden wat bijpraten en herinneringen ophalen en daarna een dagmenu nuttigen. Dat laatste onderdeel leek me ook wel interessant maar om ook nog naar diepzinnige vrouwenpraat over vroeger jaren te luisteren had ik weinig zin. In afwachting van wat culinair genoegen ben ik dan eerst met Phaido maar een uurtje aan de wandel gegaan. Een opgeloste mysterie-cache zo'n 2,5 km verderop langs het Kempisch Kanaal leek me een haalbaar doel en we togen er met goede moed op af. Het dient gezegd dat we het de ganse tocht droog hebben gehouden, waarschijnlijk de enige aaneengesloten regenvrije periode van meer dan een uur die we vandaag mochten meemaken. Volgens de wandel-GPS waren we 380 meter van ons doel toen we plots voor een hek stonden dat ons de doorgang versperde. Een of ander bedrijf had dus de toelating gekregen om de kanaaldijk en het jaagpad gewoon ontoegankelijk te maken... dat hadden ze 2 km eerder ook mogen aangeven vind ik dan. Fuckerdefuck!!!
De wandeling was op zich best mooi en gelukkig heb ik tijdens de tocht enkele leuke plaatsjes kunnen schieten van een minder gekend stuk Kempisch kanaal. De herfst is nog niet helemaal in het land maar je merkt toch al dat ie dichtbij is...
Onder het motto "Beter een slechte foto dan helemaal geen" plaats ik deze avond dit beeld met het schaamrood op de wangen. Toen we rond een uur of vijf richting Tilburg trokken om naar het feestje bij 35 jaar DAS Derk Audio Service te gaan heb ik dom dom dom mijn camera in de hal laten staan. Ik heb me de ganse avond naakt gevoeld.
Derk heeft jarenlang het geluid verzorgd voor het bandje waarmee we de lage- en andere landen afreisden en nu hij een jubileum te vieren had en hij daarenboven een van de oudste en eerste bandje waar hij ooit voor werkte er toe overgehaald had om dat allemaal een beetje op te vrolijken wilden wij daar absoluut bij zijn... met camera... maar een verstrooid moment besliste er over dat ik het dan maar met een alternatief moest doen. De iPhone 5S waar ik het nog altijd mee doe is niet meteen de kampioen van de mooie smartphonefotos. Ik weet niet of het exemplarisch is en er misschien 5S eigenaars zijn die er wél in slagen toonbare beelden uit dat ding te toveren maar op dat gebied voel ik me alleszins zeer in de steek gelaten door de firma Apple. Toen ik zonet terug thuis kwam en het resultaat op de PC zag werd mijn vrees weer eens bevestigd... man man man... Met mijn excuses, dit is MacTaple en een van de kleinkinderen mocht even meespelen. Ik vond het vertederend, zeer speciaal en het is superjammer dat de foto niet beter is. Die gasten speelden warempel ooit in de Cavern-Club in Liverpool...
Na de overdadige foto-oogst van eergisteren ( Rotterdam ) en gisteren ( Vrijwilligersfeest ) ben ik vandaag de hele dag zoet geweest met het selecteren en fatsoeneren van de inhoud van mijn geheugenkaartje. Het was trouwens geen weer om er op uit te trekken voor nieuwe avonturen, na de natte ochtendwandeling ben ik gewoon binnen gebleven. Er waren gelukkig mogelijkheden genoeg om een foto te kiezen van gisteren. Het bandje dat ons een avond lang vermaakte met een geslaagd optreden heb ik diverse keren gefotografeerd. Rustling Cane is de naam, ze komen uit Lommel, speelden dus een thuiswedstrijd, ze bestaan al ettelijke eeuwen meen ik gehoord te hebben en ze spelen voornamelijk Ierse folk muziek met tussendoor ook de nodige oud-vlaamse meezingers. Ik was meteen gecharmeerd door enkele accessoires die de heren ter beschikking hebben. Merk de bierpintenhouders aan de microfoonstatieven op bijvoorbeeld... da kan alleen maar een plezant jazzke zijn.
Wat zou de zorgsector toch zijn zonder vrijwilligers? In zorgtehuizen wordt op alles en nog wat bespaard tegenwoordig, ook op personeelskosten en dus op personeelsbestand. Gelukkig zijn er vrijwilligers om in de bres te springen als essentiële onderdelen van de zorg in de verdrukking dreigen te komen. Wandelen, hobby-namiddagen, cantine-personeel, helpen bij het eten en het kleden... er zijn tientallen en tientallen taken waarbij de overheid er blijkbaar van uitgaat dat die wel gratis worden uitgevoerd door goed menende, sociaal voelende, zich engagerende burgers. Het vrouwke en ikzelf behoren al vele jaren tot die laatste groep.
Het is niet mijn bedoeling bij deze het proces te maken van een mijns inziens falend beleid, ik wil het hebben over de dankbaarheid die je er als vrijwilliger voor terug krijgt. Dankbaarheid van de bewoners, maar ook dankbaarheid van het personeel en de directies. Tijdens het jaarlijks vrijwilligersfeest worden wij verwend met een heerlijke maaltijd, enkele cadeautjes en een gezellige avond. Als huisfotograaf loop ik dan doorheen het feestgewoel en de stemming in de zaal vastleggen is een van de taken waar ik me graag van kwijt.
Dat heb je met die weermannen... voorspellen ze de ganse week regen en je krijgt prachtig nazomerweer. Vandaag zou het volgens de voorspellingen de beste dag van de week worden en samen met schoonbroer Dreeke zou ik naar Rotterdam gaan om de ganse dag aan architectuurfotografie te doen en dan maak je een grijze, sombere, koude, winderige en na de middag zelfs een natte dag mee. Vanmorgen hadden we al een voorgevoel toen we vertrokken maar we hebben toch doorgezet. We hebben gedaan wat iedere fotograaf die in Rotterdam achter zijn camera aanloopt doet tegenwoordig. We zijn eerst naar de Marktplaats en de kubuswoningen geweest. Uiteraard hebben we ook een heleboel andere fotos gemaakt maar toen het in de loop van de namiddag begon te regenen hebben we onverrichterzake toch maar enkele treinen eerder naar huis genomen dan voorzien was. Avond- en nachtfotografie zal voor een andere keer zijn. De foto die ik hierbij plaats is een huizenhoog cliché, al honderdduizend keer gefotografeerd. Dit is één van de recht-omhoog doorkijkjes tussen de kubuswoningen en zoals je al vermoedde, de mooie blauwe kleur van de lucht is te danken aan Photoshop.
Ik had deze foto eigenlijk "fietser" willen noemen maar uiteindelijk bleek de brug toch net iets prominenter in beeld te staan. Ik heb trouwens iets met bruggen. Of ik een bruggenbouwer dan wel een gewone bruggengebruiker ben dat laat ik in het midden maar ze fotograferen doe ik alleszins erg graag.
Het lijkt er op dat alle nieuwe bruggen over het Albertkanaal van dezelfde architect en/of fabrikant komen, ze zijn allemaal vrijwel identiek, modern maar een mooi ontwerp het mag gezegd. Dit exemplaar bij Oelegem toonde zich van zijn mooiste kant toen ik vandaag binnendoor terugkwam van Schoten. Het lijnenspel van de draagkabels vond ik interessant genoeg om de wagen aan de kant te zetten en enkele honderden meters te wandelen om de beste hoek te zoeken. Ik heb wel een hoogspanningsmast en de nodige electriciteitsdraden moeten wegklonen om het beeld op te schonen maar dat recht eigen ik mezelf toe. Fotografie is al langer meer dan het kaal weergeven van de werkelijkheid toch?
Onze boezemvriend Jef Kiek heeft het plan opgevat zijn visvijver te updaten, en gezien het formaat wordt dat een hele karwei. De randen worden verstevigd, de vissen in een container, de vijver wordt verder uitgebaggerd en er zal nog wel een en ander moeten gebeuren voor hij naar planning volgend jaar in de zomer op zijn blote voeten in het fluweelzachte gras naast zijn eigen vijver kan flaneren. Is het door het klussen of heeft het iets te maken met een eerder auto ongeval... vandaag moest ie alleszins een prik tussen de nekwervels halen in het ziekenhuis want hij zat helemaal geblokkeerd vertelde hij. Mevrouw Kiek is ook nog maar enkele dagen terug thuis na een zware ingreep en nu ze met z'n tweeën in de lappenmand lagen wilden wij ze graag even een hart onder de riem gaan steken. Natuurlijk heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vijver even te fotograferen in de toestand waarin hij zich nu bevindt. Binnen een x aantal maanden hopen we het afgewerkt resultaat te mogen tonen.
Een mens heeft in zijn leven nogal wat kennissen, vrienden, relaties... sommige zijn diepgaand, andere oppervlakkig, kortstondig, langdurig, knipperlicht en alle mogelijke soorten daar tussenin. Soms gebeurt het dat iemand waar je echt wel een leuk kontakt mee had plots uit je leven verdwijnt om een of andere reden en dat de enige draad die je nog verbindt de jaarlijkse nieuwjaarskaart is omdat het adres nu eenmaal nog in je bestand zit. En dan gebeurt het ook wel eens dat plotsklaps er weer een nieuwe impuls gegeven wordt aan het kontakt.
Paula is een creatieve, toffe madam die we vele jaren geleden leerden kennen als vriendin van iemand waar we toen wel eens mee samenwerkten in de muziekwereld. We waren aangenaam verrast dat we maanden voor het jaarlijkse nieuwjaarskaartje een bericht van haar in de bus kregen, een uitnodiging voor de openingsreceptie van de tentoonstelling van haar grafisch werk in Wimmertingen. Om een lang verhaal kort te maken: we zijn er vandaag naartoe geweest. Het was alsof we gisteren nog samen gezeten hadden, de vriendschap was nog helemaal intact. Dat ze het in zich had om prachtige expressieve dingen te maken - kunst - wisten we al lang. Vandaag bleek dat ook. Bij deze een foto van twee prachtvrouwen... de kunstenares en het vrouwke voor een mooie serie aquarellen.
Ik heb vandaag een lichtelijk bizarre foto in de aanbieding. De beautyspiegel die in onze badkamer tegen de spiegel van een kastje kleeft, tegenover de grote spiegel boven de wasbekkens aan de tegenoverliggende muur had al een tijdje mijn interesse. Ik vind het intrigerend hoe lenzen en spiegels het beeld vaak omkeren en vervormen. Deze foto heb ik 180° gedraaid, hij staat op z'n kop dus. Tussen de vele min of meer onscherpe spiegelingen en de omhoog hangende handdoek(en) is er een zeer vervormd scherp beeld in de holle beautyspiegel. Dit soort optische grapjes vind ik interessant genoeg om er voor een keertje eens mee te spelen.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
