een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
31-08-2017
31 augustus GPSsen
Sta me toe even wat gal te spuwen. Toen we onlangs afscheid moesten nemen van onze trouwe Honda vierwieler viel onze keuze als vervanger op een Renault Mégane GrandTour full option. Ik kan daar geen slecht woord over kwijt, hij functioneert perfect. Maar... de GPS die er in zit, van Tom Tom makelij, daar ben ik heel voorzichtig uitgedrukt, niet zo tevreden over. Als fanatieke en ervaren geocacher en motorrijder met enkele honderdduizende GPS tour-kilometers op de teller weet ik echt wel hoe zo'n ding werkt, of liever, zou moeten werken. Punt is dat ik altijd Garmin heb gebruikt en nog steeds gebruik trouwens. Misschien ben ik bevooroordeeld en is er een soort gewenning wat meespeelt. De Tom Tom brengt me perfect naar ieder opgegeven adres, toegegeven, de bediening is wel wat omslachtiger, en er zijn functies die ik mis maar daar kan ik nog mee leven.
Een geocacher evenwel, geeft coördinaten in bij het zoeken van zijn doelen en daar gaat de Tom Tom in 50% van de gevallen in de fout, vaak kilometers verkeerd. En het ergste moet nog komen. Renault verkoopt dus wagens met de benaming GrandTour waar een GPS in zit die er mee ophoudt als je over de Duitse grens rijdt. Daar zakt mijn broek van af. Was me dat een onaangename verrassing, de eerste keer dat ik buiten de Benelux kwam. De tweede keer was ik gewapend en had ik de Garmin Zumo die ik als motorrijder gebruikte tegen de voorruit bevestigd en daar blijft ie voorlopig ook. Een eenmalige update naar een kaart van heel Europa kost 160 namelijk en dat terwijl je in de Aldi GPS toestelletjes kunt kopen voor minder dan 100 waar gans Europa in zit en Garmin een uitstekend toestel aanbied voor 200 met heel Europa én levenslange gratis updates... Begrijpe wie kan. Het is me niet om die 160 te doen maar om het principe. Ik blijf rijden met de Garmin tegen mijn voorruit. Hoe één detail de beleving van een verder uitstekende wagen kan verknallen...
Je ziet het steeds vaker: voortuinen - waarschijnlijk ook achtertuinen - en graslanden langs de openbare weg waar gul zaad van wilde veldbloemen is in gestrooid en die een zomer lang een kleurrijk spektakel bieden. Ik vind het een lust voor het oog. Ik speel trouwens met het idee om dat volgend jaar ook te doen, dat scheelt weer een heleboel grasmaaien... :)
Het fotografievirus wordt op die manier ook extra gevoed natuurlijk. Ik ben al eens aan het oefenen gegaan en wat mij betreft hoeft er in dit soort fotografie maar één enkel bloemeke scherp te zijn, al de rest mag in de onscherpte zitten. De kleurenpracht wordt toch wel bewaard op die manier maar de aandacht gaat precies naar dat ene punt. Met een zo groot mogelijk diafragma knal tegen de zon in fotograferend kreeg ik dit toch niet onaardig beeld te pakken.
We waren vandaag in de buurt van Berlaar om er enige geocache-fun te plukken. De loodzware hitte was evenwel een behoorlijke spelbreker. Een zoektocht doorheen dorpskernen, doodlopende straten en woonwijken is niet meteen wat wij ons voostellen bij een leuk geocache-rondje. Pas op het einde van onze tocht, toen we langs de Nete op zoek waren naar de bonus en de laatste extras werd het weer een stuk leuker. De Nete, onze eigen thuis-rivier is wel een andere zijtak dan de Nete die hier in beeld komt. Dit is de zogenaamde Grote en die van ons is de Kleine, hoewel je dat aan de fotos die ik van beide versies ondertussen al gemaakt heb niet zou zeggen. Dit is alleszins een beeld van de Grote Nete en dit bewijst nog maar eens dat je niet ver van huis moet om landschappelijk schoon te vinden.
Alweer een dag met slechts één click op de teller van mijn toestel, en dan nog een waar ik zelf niet bij betrokken was... Ik heb de hele dag in Herentals bij fotomaatje Alex gezeten om met ProShow-Producer te spelen en een AV reeks in elkaar te knutselen. Alex, die deze blog ook wel eens leest realiseerde zich blijkbaar dat het weer een fotoloze dag dreigde te worden en terwijl ik even naar het toilet was heeft hij zonder dat ik het wist snel een opname gemaakt van onze inspiratiebronnen. Ook in het rechtse glas zit Duvel hoor en achteraf bekeken vond ik het best wel grappig: de iets bollere meneer naast de iets slankere madam...
Dit is een foto geboren uit noodzaak, ik geef het toe. Toen ik deze avond na het obligate zondagavondkroegbezoek met de vrienden thuis kwam realiseerde ik me dat ik door het drukke bezig zijn met het fotobewerkingsgedeelte van de voorbereidingen van ons fotosalon, ik nog geen foto gemaakt had en dus heb ik maar snel een onderwerp gezocht om nog voor middernacht even thuis te fotograferen. Kleurtjes...
Ik hou van kleuren, en dat klinkt misschien raar voor iedereen die weet dat ik in de fotografie vaak voor zwart wit kies. Het echte leven is niet noodzakelijk hetzelfde als datgene waar je in je creatieve bezigheden voor gaat. Mijn mutsjes, ik beschouw ze als mijn handelsmerk, waren het meest voor de hand liggend om even wat kleur op deze paginas te toveren. Dit is tevens een antwoord op de zonder twijfel goed bedoelde opmerking vanmorgen dat mijn eeuwige mutsje nu toch echt wel moest beginnen stinken...
Door de droogte in het voorjaar hoorde je overal hoe schriel de mais wel stond en dat het dit jaar absoluut een slecht jaar zou zijn. Met wat regen op de goede momenten kwam er een onverwachte wending in die vooruitzichten want... kijk nu eens. Zelden zulke rijke maisvelden gezien... Toen we terugkwamen van onze dagelijkse wandeling zag ik toevallig in de krant een foto van een wandelweg tussen twee maismuren als weerfoto en ik had verdorie ook zoiets in mijn camera zitten...
Het is niet omdat het vakantie is dat er bij Balance geen activiteit is... integendeel. Deze week waren de jongere danseresjes druk in de weer tijdens een Musical Stage. Ze hadden vier dagen samen met de dansleraressen geknutseld aan teksten, liedjes en een scenario samengesteld uit diverse musicals en vandaag, de vijfde dag was het voorstelling, we mochten als ouders en grootouders komen kijken naar de creativiteit en de prestaties van onze oogappels. Het was vaak best origineel. Het langste woord uit de geschiedenis van de popmuziek, " Supercalifragilisticexpialidocious" - werd o.a. zeer leuk in het stuk ingepast en bij momenten fungeerden alle danseresjes die niet in een bepaalde scene op de dansvloer waren, van uit de coulissen, tussen twee gordijnen als zangkoor. Daar heb ik een beeld van gekozen.
Als het kermis is in Lommel vinden ze in zorgtehuis Hoevezavel dat de bewoners daar ook mogen van gaan proeven. Telkenjare trekken we dan met een lange stoet rolstoelen en vrijwilligers van Heeserbergen naar het dorp waar we steevast iets gaan drinken in cafee De Kroon - waar anders? - en een portie smoutebollen gaat er ook altijd wel in. En ook dit jaar was de oudste bewoonster weer van de partij. Wieske staat ondertussen op de drempel van haar 103de verjaardag ( honderd en derde !!! ) en ze genoot nog met volle teugen van de uitstap. Een foto van de kranige dame mag niet ontbreken in deze blog vond ik.
Met dit mooie weer koos ik er voor nog eens een rondje te gaan fietsen. De omgeving van Salfen, het gehucht tussen Oostmalle, Zoersel en Wechelderzande was het doel, Ik had op de geocache-kaart enkele zeer interessante dingen gezien namelijk. Het werd een prettige namiddag en tussen al dat gefiets en gezoek door kon ik gelukkig ook nog de tijd vinden om wat fotos te schieten. Bij deze wil ik de plaatselijke organisatoren even een klein duwtje geven en de aankondigingen die ik in Einhoven ( zonder D )spotte hier in the picture zetten. De Dag van de Landbouw gaat door eind september met een boerenmaaltijd, boerenmarkt, kinderanimatie en een centraal thema. Om het helemaal af te maken wil ik ook nog even vermelden dat hier op de laatste zondag van augustus de fietsklassieker De Schakel doorgaat. Dat staat op het andere, iets kleinere spandoek, en dat is in de resolutie die deze site toelaat waarschijnlijk minder goed leesbaar. :)
Stiekem wil ik er graag nog aan toevoegen dat het geocache-rondje Salfen ook de moeite waard is...
De schoolvakantie loopt ten einde. Vandaag hadden we nog eens twee kleindochters op bezoek. Toen ik Julie in een zetel bij het raam zag zitten in het natuurlijke licht vond ik dat een shot waard. Ik maak het hele jaar door fotos van de kroost trouwens en die belanden dan bij de jaarwisselijng weer in het jaarlijks kleinkinderen-album. Zonder veel ambitie om er een super opname van te maken stelde ik met de natte vinger mijn toestel in op ISO 1600 en F4 in de hoop op een aanvaardbare sluitertijd uit te komen. Het werd 1/30, toch wel erg lang maar het moet zijn dat ik een redelijk vaste hand heb want de scherpte op het rechteroog ( links op de foto ) valt me al bij al best mee. Dat ik dit in zwart-wit zou omzetten was vooraf al ingecalculeerd.
Het hoeft niet altijd ons vaste wandelrondje Smallebroeken te zijn om Phaido zijn pipi- en kaka momenten te gunnen. Om het interessant te houden kiezen we ook wel eens een ander traject en we rijden soms met de wagen naar een niet te verre locatie waar we een grote wandelpotentie bij vermoeden. Vandaag was het de buurt van het kanaal Schoten Turnhout Dessel, tussen Retie en Postel, waar we naar toe trokken. Ik had onlangs tijdens onze geocachetochten daar al geproefd van de mogelijkheden en ook zonder naar pottekes of dooskes op zoek te gaan zag ik het wel zitten om daar de benen te gaan uitslaan.
Als je er van de dijk afslaat, de lager gelegen groene omgeving in, zie je de schepen op het kanaal vaak boven je voorbij varen. Fotografisch is dat uiteraard moeilijk fotograferen tussen de bomen door en minder interessant zo zonder water in beeld, vandaar dat ik toch maar koos voor dit beeld uit het begin van de wandeling toen we nog naast het kanaal liepen.
" Pol, oewe Kodak !!!" hoorde ik cachemaatje Jackie super-enthousiast gillen. Hij had een bever gespot die aan een erg dikke boom aan het knabbelen was. De bever had die luide kreet ook gehoord natuurlijk en die was pleite... Ik heb 'm niet meer gezien, laat staan gefotografeerd, maar de verse sporen waar ie de beek in gevlucht was logen er niet om. De zwaar gehavende boom kon ik niet ongefotografeerd achterlaten en dus heb ik Jackie maar gevraagd het werk van de bever af te maken en de boom om te duwen, wat niet lukte uiteraard. Ik ben er wel van overtuigd dat die bever binnen de kortste keren terugkeert en dat die boom sowieso geen lang rechtstaand leven meer beschoren is.
Lander was jarig en het bijhorend feestje was vandaag. Kennissen en familie, vaak met veel jong grut waren op de afspraak en bij diverse gelegenheden kreeg ik de kans een groepsfoto te maken van de feesteling omringd met jeugdige vriendjes en vriendinnetjes. Uiteraard was er ook een en ander te eten en toen de hamburgers voorbij kwamen kon ik naast het feestvarken ( helemaal links ) nog enkele neefje en nichtjes te pakken krijgen die er klaarblijkelijk met veel goesting de tanden in wilden zetten.
Als je langs de Pastoor Dergentstraat vanuit het dorp richting Hukkelbergen rijdt kom je er voorbij. Het kapelleke van de boerinnenbond is al sedert jaar en dag getuige van de plaatselijke Mariaverering. Het ziet er na vele jaren nog altijd pico bello uit.
Als je, zoals wij vandaag, langs de kleine paadjes door het bos van het Barbarapad richting Kasterleesteenweg trekt zie je het kapelleke van de achterkant en dan kun je dit alternatieve beeld schieten. De borstel waarmee het onderhoud waarschijnlijk gebeurt staat gewoon buiten het zicht van de passanten op de doorgaande weg maar aan mijn foto-ijver kon ie niet ontsnappen. Ik vond het wel een grappig beeld.
Dat het vrouwke een echte keukenprinses is heb ik al eerder verteld op deze pagina's meen ik, maar het kan nooit kwaad dat nog eens te herhalen, meer nog, het is een understatement. Zelfs van keukenrestjes weet ze iets heerlijks te maken. Vandaag was het dus keukenrestjesdag in huize Pol en Josee, inderdaad. Dat wilde wel zeggen dat ik tussen de verse soep en het nagerecht drie, weliswaar iets kleinere, hoofdgerechten voorgeschoteld kreeg. Toen ik na afloop van de strijd mijn lege bord zag en de abstracte schildering die ik er in had achtergelaten vond ik dat een foto waard. Ik kan met de beste wil van de wereld geen sluitende definitie geven van kunst, maar dit lijkt er alleszins op. Omdat de zomerse kleuren van het tafelkleed een stuk van de aandacht opeisten heb ik dat maar in zwart wit omgezet. De wijn daarentegen die hoort rood te zijn he...
Fotobewerking is tegenwoordig even belangrijk als het werkelijke fotograferen. Ik heb vandaag geen camera aangeraakt maar ik ben wel de hele dag bezig geweest met fotografie. Niks wereldschokkends, maar ik wilde de foto-oogst van het voetbaltoernooi van gisteren wel een beetje fatsoeneren, rechtzetten, uitsnijden, de belichting wat aanpassen in een enkel geval, het is allemaal vrij eenvoudig maar... het vraagt wat tijd. Ik heb de hele dag achter de PC gezeten.
Ik val dus weer terug op een foto waar ik vandaag even mee bezig was. Het leek me verantwoord, al was het maar voor de kronieken, een foto te kiezen van de ploeg die het toernooi won. FC Turnhout ging met de zege lopen in de finale. Wat mij betreft was het zeker niet de ploeg die het mooiste voetbal bracht, dat waren de jongens van KV Mechelen, maar die gingen er na strafschoppen uit tegen FC Dender. In de finale werd het weer een gelijkspel en weer strafschoppen, Waar Dender in de vorige reeks vijf op vijf scoorde misten ze nu de eerste drie... Turnhout won, niet eens onverdiend. Deze ploegfoto maakte ik rond negen uur 's morgens toen het allemaal nog moest beginnen.
De Kempen Cup is een toernooi voor U12 jeugdploegen dat jaarlijks ingericht wordt door FC De Kempen, de plaatselijke voetbalclub. Ook deze keer waren er weer een twintigtal gerenommeerde ploegen ingeschreven. Omdat de vaste huisfotograaf en mede-fotoclublid Swake sukkelde met de gezondheid had ie mij gevraagd hem te vervangen wat ik zeer graag deed. Ik heb dus de ganse dag op de terreinen van De Kempen rondgelopen achter mijn fototoestel en ik heb weer maar eens gemerkt dat sportfotografie niet eenvoudig is. Op het eind van een lange en laat ik het maar toegeven, vermoeiende dag had ik bij de 500 keer op het knopje gedrukt. Alle ploegen fotograferen was nog het eenvoudigste deel van de klus. Actiefotos vragen meer aandacht, vinger op de knop, instellingen constant in de gaten houden en veel geluk om die ene rake treffer uit een mooie actie te plukken. Dit is er zo eentje. Uit de halve-finale wedstrijd tussen KV Mechelen en FC Dender kon ik de Mechelen doelwachter te pakken krijgen tijdens een wereld-redding. Hoewel de foto misschien iets anders zou kunnen laten vermoeden had ie de bal wél.
Ik hou van bruine kroegen, echte authentieke gezellige, volkse bruine kroegen, kroegen zoals vroeger bij Pollien in Lommel of café De Kroon. In lichtaart is er nog altijd café De Hei, bij Marie hoewel dat toch niet meer helemaal hetzelfde is nu Marie zelf er niet meer is.
Vandaag waren we aan het fietsen in het Noorden van Frankrijk, le Nord of Frans Vlaanderen en toen we in het plaatsje Houtkerque langs dit pareltje kwamen werd mijn interesse onweerstaanbaar er naar toe gezogen. Au Saint Eloi, hier moesten we binnen gaan. Ik heb zowel van de buitenkant als van binnen de nodige fotos gemaakt, de oogst was groot en de keus moeilijk. Ik zal enkele fotos van mijn partner in crime Jackie binnen in het café op mijn facebookpagina plaatsen morgen maar voor deze blog ben ik voor dit plaatje gegaan, misschien omwille van de binding met de vlaamse volksaard en taal. Let op de Vlaamse namen van de dorpjes: Herzeele, Wormhout, Steenvoorde, Houtkerque... en hoewel de naam van de zaak "Au Saint Eloi" groot in een lichtreclame boven de deur hangt is er naast die deur ook nog een oud geel plaatje met "Herberge Sint Elooi" er op. Mooi toch?
Zoals iedere zondagavond zijn we ook vandaag iets gaan consumeren in een Lichtaartse horecazaak. De spoeling wordt dun qua mogelijkheden maar er zijn gelukkig toch nog enkele leuke zaken waar we terecht kunnen. Taverne De Korte Hei is één van ons aller favorieten en ik vond dat ik daar ook eens een foto aan mocht besteden; Ik ben voor de gelegenheid tot een eind op de camping gelopen om de spiegeling in de vijver mee te nemen in de foto.
Langs onze dagelijkse wandelroute zien we al enkele dagen weer dezelfde zwammen op dezelfde boom. Ieder jaar rond deze tijd zien we de zwam weer uit de stam te voorschijn komen, op lange termijn zal de boom het waarschijnlijk niet overleven maar voorlopig is het wel een bijzonder zicht.
Deze avond wilde ik nog even een frisse neus halen samen met Phaido en ik vond dat mijn vriendjes de playmobil mannetjes ook nog eens mee mochten om te genieten van de mogelijkheden die er qua outdoor activiteiten in de Smallebroeken te vinden zijn. Ik had hun klimgerief meegenomen zodat ze zich konden bezig houden met boom- en zwamklimmen terwijl ik met mijn fototoestel aan de slag ging. Net toen de eerste de top bereikt had en de tweede ook bijna zo ver was kon ik ze te pakken krijgen in de actie.
 "Smile"){kind=icon}
