een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
24-08-2017
24 augustus Wieske
Als het kermis is in Lommel vinden ze in zorgtehuis Hoevezavel dat de bewoners daar ook mogen van gaan proeven. Telkenjare trekken we dan met een lange stoet rolstoelen en vrijwilligers van Heeserbergen naar het dorp waar we steevast iets gaan drinken in cafee De Kroon - waar anders? - en een portie smoutebollen gaat er ook altijd wel in. En ook dit jaar was de oudste bewoonster weer van de partij. Wieske staat ondertussen op de drempel van haar 103de verjaardag ( honderd en derde !!! ) en ze genoot nog met volle teugen van de uitstap. Een foto van de kranige dame mag niet ontbreken in deze blog vond ik.
Met dit mooie weer koos ik er voor nog eens een rondje te gaan fietsen. De omgeving van Salfen, het gehucht tussen Oostmalle, Zoersel en Wechelderzande was het doel, Ik had op de geocache-kaart enkele zeer interessante dingen gezien namelijk. Het werd een prettige namiddag en tussen al dat gefiets en gezoek door kon ik gelukkig ook nog de tijd vinden om wat fotos te schieten. Bij deze wil ik de plaatselijke organisatoren even een klein duwtje geven en de aankondigingen die ik in Einhoven ( zonder D )spotte hier in the picture zetten. De Dag van de Landbouw gaat door eind september met een boerenmaaltijd, boerenmarkt, kinderanimatie en een centraal thema. Om het helemaal af te maken wil ik ook nog even vermelden dat hier op de laatste zondag van augustus de fietsklassieker De Schakel doorgaat. Dat staat op het andere, iets kleinere spandoek, en dat is in de resolutie die deze site toelaat waarschijnlijk minder goed leesbaar. :)
Stiekem wil ik er graag nog aan toevoegen dat het geocache-rondje Salfen ook de moeite waard is...
De schoolvakantie loopt ten einde. Vandaag hadden we nog eens twee kleindochters op bezoek. Toen ik Julie in een zetel bij het raam zag zitten in het natuurlijke licht vond ik dat een shot waard. Ik maak het hele jaar door fotos van de kroost trouwens en die belanden dan bij de jaarwisselijng weer in het jaarlijks kleinkinderen-album. Zonder veel ambitie om er een super opname van te maken stelde ik met de natte vinger mijn toestel in op ISO 1600 en F4 in de hoop op een aanvaardbare sluitertijd uit te komen. Het werd 1/30, toch wel erg lang maar het moet zijn dat ik een redelijk vaste hand heb want de scherpte op het rechteroog ( links op de foto ) valt me al bij al best mee. Dat ik dit in zwart-wit zou omzetten was vooraf al ingecalculeerd.
Het hoeft niet altijd ons vaste wandelrondje Smallebroeken te zijn om Phaido zijn pipi- en kaka momenten te gunnen. Om het interessant te houden kiezen we ook wel eens een ander traject en we rijden soms met de wagen naar een niet te verre locatie waar we een grote wandelpotentie bij vermoeden. Vandaag was het de buurt van het kanaal Schoten Turnhout Dessel, tussen Retie en Postel, waar we naar toe trokken. Ik had onlangs tijdens onze geocachetochten daar al geproefd van de mogelijkheden en ook zonder naar pottekes of dooskes op zoek te gaan zag ik het wel zitten om daar de benen te gaan uitslaan.
Als je er van de dijk afslaat, de lager gelegen groene omgeving in, zie je de schepen op het kanaal vaak boven je voorbij varen. Fotografisch is dat uiteraard moeilijk fotograferen tussen de bomen door en minder interessant zo zonder water in beeld, vandaar dat ik toch maar koos voor dit beeld uit het begin van de wandeling toen we nog naast het kanaal liepen.
" Pol, oewe Kodak !!!" hoorde ik cachemaatje Jackie super-enthousiast gillen. Hij had een bever gespot die aan een erg dikke boom aan het knabbelen was. De bever had die luide kreet ook gehoord natuurlijk en die was pleite... Ik heb 'm niet meer gezien, laat staan gefotografeerd, maar de verse sporen waar ie de beek in gevlucht was logen er niet om. De zwaar gehavende boom kon ik niet ongefotografeerd achterlaten en dus heb ik Jackie maar gevraagd het werk van de bever af te maken en de boom om te duwen, wat niet lukte uiteraard. Ik ben er wel van overtuigd dat die bever binnen de kortste keren terugkeert en dat die boom sowieso geen lang rechtstaand leven meer beschoren is.
Lander was jarig en het bijhorend feestje was vandaag. Kennissen en familie, vaak met veel jong grut waren op de afspraak en bij diverse gelegenheden kreeg ik de kans een groepsfoto te maken van de feesteling omringd met jeugdige vriendjes en vriendinnetjes. Uiteraard was er ook een en ander te eten en toen de hamburgers voorbij kwamen kon ik naast het feestvarken ( helemaal links ) nog enkele neefje en nichtjes te pakken krijgen die er klaarblijkelijk met veel goesting de tanden in wilden zetten.
Als je langs de Pastoor Dergentstraat vanuit het dorp richting Hukkelbergen rijdt kom je er voorbij. Het kapelleke van de boerinnenbond is al sedert jaar en dag getuige van de plaatselijke Mariaverering. Het ziet er na vele jaren nog altijd pico bello uit.
Als je, zoals wij vandaag, langs de kleine paadjes door het bos van het Barbarapad richting Kasterleesteenweg trekt zie je het kapelleke van de achterkant en dan kun je dit alternatieve beeld schieten. De borstel waarmee het onderhoud waarschijnlijk gebeurt staat gewoon buiten het zicht van de passanten op de doorgaande weg maar aan mijn foto-ijver kon ie niet ontsnappen. Ik vond het wel een grappig beeld.
Dat het vrouwke een echte keukenprinses is heb ik al eerder verteld op deze pagina's meen ik, maar het kan nooit kwaad dat nog eens te herhalen, meer nog, het is een understatement. Zelfs van keukenrestjes weet ze iets heerlijks te maken. Vandaag was het dus keukenrestjesdag in huize Pol en Josee, inderdaad. Dat wilde wel zeggen dat ik tussen de verse soep en het nagerecht drie, weliswaar iets kleinere, hoofdgerechten voorgeschoteld kreeg. Toen ik na afloop van de strijd mijn lege bord zag en de abstracte schildering die ik er in had achtergelaten vond ik dat een foto waard. Ik kan met de beste wil van de wereld geen sluitende definitie geven van kunst, maar dit lijkt er alleszins op. Omdat de zomerse kleuren van het tafelkleed een stuk van de aandacht opeisten heb ik dat maar in zwart wit omgezet. De wijn daarentegen die hoort rood te zijn he...
Fotobewerking is tegenwoordig even belangrijk als het werkelijke fotograferen. Ik heb vandaag geen camera aangeraakt maar ik ben wel de hele dag bezig geweest met fotografie. Niks wereldschokkends, maar ik wilde de foto-oogst van het voetbaltoernooi van gisteren wel een beetje fatsoeneren, rechtzetten, uitsnijden, de belichting wat aanpassen in een enkel geval, het is allemaal vrij eenvoudig maar... het vraagt wat tijd. Ik heb de hele dag achter de PC gezeten.
Ik val dus weer terug op een foto waar ik vandaag even mee bezig was. Het leek me verantwoord, al was het maar voor de kronieken, een foto te kiezen van de ploeg die het toernooi won. FC Turnhout ging met de zege lopen in de finale. Wat mij betreft was het zeker niet de ploeg die het mooiste voetbal bracht, dat waren de jongens van KV Mechelen, maar die gingen er na strafschoppen uit tegen FC Dender. In de finale werd het weer een gelijkspel en weer strafschoppen, Waar Dender in de vorige reeks vijf op vijf scoorde misten ze nu de eerste drie... Turnhout won, niet eens onverdiend. Deze ploegfoto maakte ik rond negen uur 's morgens toen het allemaal nog moest beginnen.
De Kempen Cup is een toernooi voor U12 jeugdploegen dat jaarlijks ingericht wordt door FC De Kempen, de plaatselijke voetbalclub. Ook deze keer waren er weer een twintigtal gerenommeerde ploegen ingeschreven. Omdat de vaste huisfotograaf en mede-fotoclublid Swake sukkelde met de gezondheid had ie mij gevraagd hem te vervangen wat ik zeer graag deed. Ik heb dus de ganse dag op de terreinen van De Kempen rondgelopen achter mijn fototoestel en ik heb weer maar eens gemerkt dat sportfotografie niet eenvoudig is. Op het eind van een lange en laat ik het maar toegeven, vermoeiende dag had ik bij de 500 keer op het knopje gedrukt. Alle ploegen fotograferen was nog het eenvoudigste deel van de klus. Actiefotos vragen meer aandacht, vinger op de knop, instellingen constant in de gaten houden en veel geluk om die ene rake treffer uit een mooie actie te plukken. Dit is er zo eentje. Uit de halve-finale wedstrijd tussen KV Mechelen en FC Dender kon ik de Mechelen doelwachter te pakken krijgen tijdens een wereld-redding. Hoewel de foto misschien iets anders zou kunnen laten vermoeden had ie de bal wél.
Ik hou van bruine kroegen, echte authentieke gezellige, volkse bruine kroegen, kroegen zoals vroeger bij Pollien in Lommel of café De Kroon. In lichtaart is er nog altijd café De Hei, bij Marie hoewel dat toch niet meer helemaal hetzelfde is nu Marie zelf er niet meer is.
Vandaag waren we aan het fietsen in het Noorden van Frankrijk, le Nord of Frans Vlaanderen en toen we in het plaatsje Houtkerque langs dit pareltje kwamen werd mijn interesse onweerstaanbaar er naar toe gezogen. Au Saint Eloi, hier moesten we binnen gaan. Ik heb zowel van de buitenkant als van binnen de nodige fotos gemaakt, de oogst was groot en de keus moeilijk. Ik zal enkele fotos van mijn partner in crime Jackie binnen in het café op mijn facebookpagina plaatsen morgen maar voor deze blog ben ik voor dit plaatje gegaan, misschien omwille van de binding met de vlaamse volksaard en taal. Let op de Vlaamse namen van de dorpjes: Herzeele, Wormhout, Steenvoorde, Houtkerque... en hoewel de naam van de zaak "Au Saint Eloi" groot in een lichtreclame boven de deur hangt is er naast die deur ook nog een oud geel plaatje met "Herberge Sint Elooi" er op. Mooi toch?
Zoals iedere zondagavond zijn we ook vandaag iets gaan consumeren in een Lichtaartse horecazaak. De spoeling wordt dun qua mogelijkheden maar er zijn gelukkig toch nog enkele leuke zaken waar we terecht kunnen. Taverne De Korte Hei is één van ons aller favorieten en ik vond dat ik daar ook eens een foto aan mocht besteden; Ik ben voor de gelegenheid tot een eind op de camping gelopen om de spiegeling in de vijver mee te nemen in de foto.
Langs onze dagelijkse wandelroute zien we al enkele dagen weer dezelfde zwammen op dezelfde boom. Ieder jaar rond deze tijd zien we de zwam weer uit de stam te voorschijn komen, op lange termijn zal de boom het waarschijnlijk niet overleven maar voorlopig is het wel een bijzonder zicht.
Deze avond wilde ik nog even een frisse neus halen samen met Phaido en ik vond dat mijn vriendjes de playmobil mannetjes ook nog eens mee mochten om te genieten van de mogelijkheden die er qua outdoor activiteiten in de Smallebroeken te vinden zijn. Ik had hun klimgerief meegenomen zodat ze zich konden bezig houden met boom- en zwamklimmen terwijl ik met mijn fototoestel aan de slag ging. Net toen de eerste de top bereikt had en de tweede ook bijna zo ver was kon ik ze te pakken krijgen in de actie.
Na de wandeling met de bewoners van Hoevezavel en het aansluitende dagmenu met wat te drinken erbij in de Brugwachter gingen we nog een kijkje nemen in het Adelbergpark. Dat is sowieso een prachtige locatie en meestal is er ook wel een en ander te fotograferen. Zeker als Phaido er bij is heb je snel kontakt met medebezoekers en vooral op kinderen heeft hij een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Deze kids hoefde ik niet te vragen om te poseren met onze held, integendeel, en Phaido liet zich al die aandacht welgevallen.
Het was in zaal Harmonie in Peer en ik moet ongeveer 14 jaar geweest zijn. Een van de eerste films die ik ooit zag was de Duitse prent "Die Brücke", het verhaal van de verovering van de enige niet verwoeste brug over de Rijn door de Amerikanen in de eindfase van WO2, en ook het verhaal van een handvol Duitse tieners die helemaal gebrainwashed de brug tot der dood wilden verdedigen voor het vaderland. Het maakte een diepe indruk op me toen.
Vandaag, een kleine zestig jaar later, stond ik op de plek waar dat zich allemaal echt heeft afgespeeld en ik bezocht het museum van de vrede in de intact gebleven westelijke oeverconstructie. Hondjes waren niet toegelaten en het vrouwke had sowieso al weinig zin om die gruwel te aanschouwen. Die gingen dan maar wat langs de Rijn wandelen. Door het raam van een van de verdiepingen kon ik ze net te pakken krijgen op deze foto samen met een overeind gebleven stuk van de spoorwegbrug.
Tijdens onze geocache zoektochten botsen wij wel eens op een al dan niet ongewoon beest. Dit prehistorisch monster versperde ons de weg toen wij op weg waren naar het nummer 5 van de reeks GPS-Signale. Dit is geen kikker maar een uit een sprookje ontsnapte, uit de kluiten gewassen pad en hoewel Josee hem nog een kus op de snoet wilde geven in de hoop dar ie zou transformeren in een of andere prins bleek het al snel dat al die sprookjesverhalen puur bedrog zijn, Hij bleef gewoon pad. Een foto waard was ie wel.
We stonden vandaag voor de pont bij Linz am Rhein en we zagen daar een motorrijder - nu ja, motorrijder? Hij reed op een blinkie blinkie trike met aanhangwagen, eigenlijk een complete uitklapbare caravan en hij had een bakje langs zijn machine hangen waarin hij zijn hondje liet mee rijden. Wow, een motorgriet, Phaido was meteen verkocht, wilde absoluut gaan kennis maken en de ontmoeting verliep bijzonder passioneel. Lang nadat de pont met zijn zeer kortstondige liefde vertrokken was bleef hij maar naar de Rijn staren... Gelukkig zijn we in de loop van de dag nog vele hondjes tegen gekomen en lijkt ie er toch weer wat bovenop te komen.
Gdvd... laat ik toch wel de 16-35, een van mijn meest gebruikte en beste lenzen, vallen zeker... Hij zat niet goed vastgeklikt op de camera veronderstel ik en toen ie naar beneden tuimelde kon ik 'm nog gedeeltelijk stoppen met een van vroeger onthouden voetbalbeweging - doodmaken boven op de voet, maar hij tikte toch tegen de tegelvloer... ergens een piepklein lipje een fractie van een millimeter geforceerd en nu past hij niet meer op de body. Shit happens. Dat wordt een reparatie, andere vatting vermoed ik...
We hebben vandaag weer eens een heerlijke geocache wandeling gedaan in de buurt van Ter Spegelt, tussen het Belgische Postel en Eersel in Nederland. Ene Puttervink - ik ken de meneer of mevrouw alleen maar met zijn/haar geocache-pseudoniem - heeft daar de omgeving vol gelegd met interessante zoekopdrachten, en het was niet de eerste keer dat we daar achter onze wandel-GPS aan liepen. Deze keer gingen we op zoek naar trollen en bij het einde van de tocht, toen we uiteindelijk de trollenkoning gevonden hadden waren we vlak bij een hoeve waar enige bio-horecafaciliteiten aan vast zaten. Zonder geocachen zouden we deze plek nooit ontdekt hebben. Ik vind het wel de moeite waard om dit even aan de wereld te vertellen. De hoeve Panberg in Eersel is een bezoek waard, echt waar. Zoek het even op. Google of Facebook zullen zonder twijfel snel meer info verstrekken. Dit is een beeld van het decor en ons gezelschap... iedereen is druk in gesprek maar mijn allerbeste vriend heeft in de gaten dat het baasje een foto aan het maken is.
Het is wat het is... Nog maar eens de oude wijsheid bovenhalen: het beste fototoestel is datgene wat je bij hebt. Het was goed balen... we zouden bij Jackie en Annemarie binnen wippen en dan samen naar Cupke - Erik - rijden om zijn 50ste verjaardag wat extra in de luister te zetten. Vergeet ik toch wel mijn camera bij Jackie thuis zeker... De leuke beelden die ik in gedachten had bleven dus in de planning hangen en de noodoplossing, de iPhone 5S, bleek weer maar eens erg slappekes uit de hoek te komen qua fotografische eigenschappen. Dat Erik Abraham gezien heeft moge blijken uit de plastron die hij in ontvangst mocht nemen als een van de cadeaus, hij gaat die trouwens een week lang dag en nacht dragen meende ik te horen. Ik had ook graag enkele kwalitatief betere beelden meegebracht, maar zoals ik al zei: het is wat het is...
