een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
05-07-2017
05 juli Ballonvaart
Ik heb de laatste tijd vrij veel contact met fotomaatje Alex. Niet alleen zien we elkaar wekelijks in de club en trekken we er regelmatig samen op uit maar als Apple-fanaat staat hij me ook met raad en daad bij in mijn kennismaking met en de omschakeling naar de nieuwe iMac, wat ik zeer apprecieer trouwens.
Vandaag had hij samen met zijn Leentje een ballonvaart geboekt en dat vond ik dan weer leuk om te volgen. Ze zouden vanavond opstijgen in de buurt van Happyland tussen Herentals en Herenthout. De wind uit het noord-westen zou ze richting Aarschot voeren en omdat ik de regio vrij goed ken was het niet eens zo moeilijk ze te volgen met de wagen. Als ik ze even uit het oog verloor kon ik wel inschatten waar ik ze enkele minuten later kon verwachten. Onderweg kon ik ook enkele keren stoppen om de nodige fotos te maken. In de buurt van Houtvenne gingen ze wel erg laag en daar schoot ik dit beeld, een ballon in de avondzon, mooi ingekaderd in een uitsparing tussen de boomkruinen.. Toen ik terug in de wagen was en aan het rijden, waren ze nergens meer te zien. We zijn nog verder gereden tot bijna in Aarschot maar toen kreeg ik een telefoontje dat ze inderdaad in de buurt van Houtvenne-Begijnendijk geland waren, niet ver van de plaats waar ik die laatste foto had gemaakt. De doorgestuurde GPS-coördinaten brachten me snel naar de goede plaats en zo konden we ze oppikken om weer samen naar huis te rijden.
Nog tot 9 juli wordt er aan het Wolf café in Langdorp bij Aarschot de zomer in gesprongen. Op een voetbal terrein hebben ze daar een stuk of twintig ( ruwe schatting ) giga springkastelen neergezet en de jeugd kan zich daar prima komen amuseren, de iets rijperen ook trouwens, niet voor niets hebben wij bvb. vorig jaar het topbier van de Wolf-brouwerij, "Carte Blanche" als speciaalbier geserveerd op ons fotosalon. Wij waren er vandaag met enkele van de kleinkinderen en met het jaarlijkse fotoalbum in gedachten heb ik er weer duchtig op los geschoten. De keus was weer groot en moeilijk... dit is één van de vele leuke plaatjes van vandaag. Pieter en Hannelore springen de zomer in.
Het wordt een beetje eentonig. Na een groot gedeelte van de dag met behulp van specialist ter zake Alex de nieuwe iMac van zijn geheimen ontdaan te hebben en na een tussentijdse vergadering van de AV groep binnen de fotoclub was het weer vandatumme... nog geen foto gemaakt vandaag...
Dan is mijn lievelings model altijd paraat om te poseren natuurlijk. Ik loop al een tijdje rond met het plan een reeks portretten te maken vanuit een hoog standpunt met een groothoeklens op zoek naar onnatuurlijk grote hoofden en kleine lichamen. Dit is alvast een poging om dat procédé eens toe te passen op Phaido. "Zit voor" is het bevel dat daar voor nodig was en zie eens hoe flink hij is.
Het is kwakkeltijd qua fotografie op het ogenblik in huize Pol en Josee. Ik ben een episch gevecht aan het voeren met de iMac. Na de crash van de PC heb ik na lang twijfelen beslist dan maar over te stappen naar Apple... een iMac zal mijn nieuwe vriendje worden. Die overstap verloopt niet zo vlot als ingeschat en er schiet niet veel tijd over om naast nieuwe routines aanleren ook nog creatief bezig te zijn. De dagelijkse wandelingen met Phaido gaan natuurlijk nog steeds wél door, prioriteiten moeten er zijn. Vandaag zijn we er zelfs twee keer op uit getrokken want in de loop van de namiddag kwamen Swa ( broer van het vrouwke ) en Monique met dochter Jill en woef Rox op bezoek en dus hebben we nog eens de grote ronde Smallebroeken gedaan. De ingang en het welkomsbord bij het speelbos domein Rulheyde langs Ossengoor bezorgden me even genoeg inspiratie om Phaido te laten fungeren als waakhond. Phaido als waakhond... hahahaha... meer surrealistisch moet het niet worden.
Onze druifkes hebben alleszins geen last gehad van de droogte. De voorziene oogst in september kunnen we nu al inschatten als rijkelijk. Wij lopen er zelf meestal achteloos voorbij maar toen Alex en Leentje, deze namiddag op bezoek in huize Pol en Josee, ons attendeerden of de overvloed konden we niet anders dan beamen dat we toch wel erg ijverige druivelaars aan huis gehaald hebben zoveel jaren geleden.
Je zou deze foto kunnen indelen bij straatfotografie, hoewel... Ik heb daar problemen mee, ik voel altijd een zekere gêne om binnen te dringen in de privacy perimeter van mensen en gevraagd of ongevraagd fotos te maken van grappige, compromitterende, aparte of opvallende situaties waarin je iemand wel eens betrapt, Als je stiekem fotografeert en ze zien het krijg je klappen in het ergste geval en als je het wel vraagt krijg je nikszeggende geposeerde fotos. Het is niet mijn ding.
Tijdens de vrijdagse wandelingen met de bewoners van Hoevezavel is dat anders. Ik ben daar ondertussen zo wat de huisfotograaf, een vrijwilliger met een hobby die goed van pas komt. Ze kennen me allemaal, vertrouwen me en weten dat ik ze met respect fotografeer.
Toen ik vandaag deze vrijwilliger zag die tijdens een tussenstop in de wandeling op de schoot van een van de rolstoelpatienten was gaan zitten kon ik dan ook niet snel genoeg mijn toestel uit de tas halen. Toen ik er vlak voor ging staan om het beeld vast te leggen bleven ze zonder extra te poseren gewoon zo zitten. ff pauze, niks bijzonders, leuk toch?
Kort na elkaar een nieuwe wagen en dan een nieuwe computer... Neen wij hebben de lotto niet gewonnen. Het was nu eenmaal zo dat de trouwe Honda na 300.000 km de geest gegeven had toen ook de PC in dezelfde week crashte. We hebben de schade kunnen beperken, goede vriend Alex heeft de harde schijf nog kunnen redden en de data recupereren maar er moest dringend iets anders komen. Tijdelijk was de oude laptop een reddingsboei maar een definitieve oplossing was dat niet. De twijfel tussen Mac en Pc heeft een hele tijd een snelle beslissing tegengehouden. Ik was gewend te werken op Windows 7 tot mijn volledige tevredenheid moet ik zeggen en nu ik dus noodgedwongen zou moeten overschakelen naar Windows 10 in geval ik bij een PC bleef was dit misschien wel hét moment om naar een Mac over te stappen. Veranderen moest ik toch... Dan maar ineens rigoureus de andere richting uit.
De IT in huize Pol en Josee is sowieso al behoorlijk Apple georiënteerd door de eerdere aankoop van twee iPhones en een iPad en dat was een van de factoren die de keuze heeft helpen bepalen, dat, samen met mijn aversie tegen de bemoeizucht en de opdringerige reclame van Windows 10 en het feit dat ook Test Aankoop de Mac als beste koop aanprees.
Toen ik uit de winkel gestapt kwam met de doos waarin een gloednieuwe iMac quad-core met fusion-drive zit ( de terminologie heb ik uit de folder, hopelijk leer ik snel wat dat in gewone mensentaal betekent ) was ik een gelukkig man. Het vrouwke stond klaar met de camera.
Na een regenachtige druilerige dag klaarde het in de loop van de avond toch nog op. Omdat we de ochtendwandeling al flink ingekort hadden, wegens zeiknat geworden, vond ik het fijn Phaido alsnog wat extra beweging te gunnen en daartoe had ik de Hoge Mouw in Kasterlee in gedachten. Ik had namelijk nog iets in mijn wandel-GPS zitten dat de moeite van de verplaatsing waard was. Een tijdje geleden was ik er al eens geweest en toen had ik niet gevonden wat ik zocht. Nu had ik evenwel een tip gekregen van een collega-hobbyist en ik had deze keer goede hoop op succes. Ik had de wagen geparkeerd bij het onderhoudsgebouw aan de Noordzijde van de tunnel, Phaido uit de koffer gelaten en we zijn helemaal naar de zuiduitgang gewandeld om ons ding te doen.
Na de werkzaamheden voor de ondertunneling van de nieuwe N19g herneemt de natuur langzaamaan zijn rechten in dit stukje Hoge Mouw en ik heb natuurlijk een en ander gefotografeerd. Ik vond het ineens ook wel leuk om even aandacht te besteden aan onze nieuwe mobiel. Dat past ook wel in de kroniek van belangrijke dingen in het wedervaren van ons gezinnetje dacht ik. We hebben er nog maar zo'n 1500 km mee gereden en voorlopig bevalt ie goed. Van boven op het gebouw was het niet moeilijk om hem mooi in een compositie te plaatsen.
O ja, de geocache ( GC6BAY6 ) hebben we gevonden...
Vóór onze zondagavond babbel met de vrienden in de Perenboom eergisteren waren we eerst nog even met Phaido een klein wandelingetje gaan doen in de omgeving. De oude boerderij in het gehucht Achterlee die ik al zo lang als mogelijk foto-object op mijn lijstje had staan wordt afgebroken had ik gezien en dus moest ik er snel eens naar toe. Ik heb vandaag geprobeerd er wat fotos te maken. Er staat een hek omheen, maar daar laat een beetje fotograaf zich niet door afschrikken natuurlijk. Het urbex-gevoel was niet ver af. Erger was dat van welk standpunt dan ook ik een totaalbeeld wilde maken, dat hek, rondslingerend afval, gereedschap, kratten of andere beeldvervuilers te opvallend aanwezig waren naar mijn smaak. Ik heb me dan maar op details gestort. Het met klimop overwoekerde venster in een van de nog redelijk intacte gevels vond ik wel een stemmig beeld.
Negentien vijfenveertig was een goed jaar blijkbaar, hij is één maand jonger dan ik en hij heeft nog niks van zijn pluimen verloren. John Fogerty ( hoef ik er bij te zeggen " van CCR"?) was vanavond in een goed gevuld Sportpaleis in Antwerpen en ik heb er zeer intens van genoten. 1969 was de titel van de show en het merendeel van de gebrachte nummers kwam ook uit die periode, jeugdsentiment met hoofdletters. 1969 is trouwens ook het jaar waarin we getrouwd zijn, Josee en ik, en met die titel kon het al op voorhand niet meer stuk natuurlijk. Ik ben uiteraard vooringenomen, sedert jaar en dag grote fan, en hij kan eigenlijk nauwelijks iets verkeerd doen wat mij betreft, maar ik denk dat ik de mening van het merendeel van de aanwezigen deel als ik stel dat het super was. Schor van het meebrullen ben ik thuisgekomen alleszins.
De opname die ik hier bij voeg is er een die in normale omstandigheden mijn eigen strenge kwaliteitscontrole niet zou overleven. Met een full-frame camera kom je daar niet binnen en dus was ik beperkt tot de iPhone. Dan merk je pas hoe verwend wij zijn, hobby-fotografen met toestellen die ook in moeilijke lichtomstandigheden aanvaardbaar blijven functioneren... Deze blog is evenwel niet alleen bedoeld om mijn beste fotos te tonen aan de kennissenkring en volgers maar ook om ieder jaar een album van te maken en deze dag wil ik me voor altijd herinneren middels deze - zij het niet zo geweldige - foto.
De titel bij deze foto kan misschien enige vragen oproepen... hij had net zo goed Phaido en vriendinnetje kunnen heten, maar Phaido heeft al zo veel vriendinnetjes...
Tijdens de zondagavond-bijpraat-horecabezoeken met de vrienden is Phaido ook steevast van de partij en vandaag was café De Perenboom aan de beurt om als decor te dienen, vandaar de titel. We waren nauwelijks gezeten toen een van de dochtertjes van een familie die daar ook zat te genieten met Phaido aan het knuffelen was. Ik had het allemaal een beetje uit het oog verloren en net toen ik de jongedame vermanend wilde vertellen dat je bij vreemde honden altijd moet vragen of het mag vertelde het vrouwke dat ze het aan haar al gevraagd had.
Phaido is sowieso een schat en de vriend van alle kindjes en in dit geval was er dus geen enkel probleem. Ik wilde het tafereel natuurlijk zo snel mogelijk fotograferen en dit is het eerste shot dat ik nam. ISO 2000 - f 6,3 - 1/30... tja, de relatief lange sluitertijd resulteert natuurlijk in enige bewegingsonscherpte o.a. in de pootjes van Phaido maar al bij al kan ik daar mee leven, het hoort zelfs enigszins bij dit soort fotos vind ik. Nadien heb ik nog enkele opnames gemaakt met iets andere instellingen en zonder bewegingsonscherpte maar deze eerste was qua inhoud de beste.
Barbecue van de fotoclub vandaag. Vanaf 16h zouden we langzaam binnendruppelen en wij waren bij de eersten aanwezig. Wat me meteen opviel bij het binnenkomen was de tafel en stoelen die op het grasveld waren gezet... zwart wit. We hebben inderdaad meerdere leden die graag in zwart wit werken, zelf ben ik er ook niet vies van, maar om nu te geloven dat het er speciaal voor gedaan was, dat gaat me te ver. Door het druilerige weer heeft de hele set er trouwens het grootste deel van de avond doelloos en verlaten bij gestaan maar ik had er al wel een foto van gemaakt die ik uiteraard ook naar zwart wit heb omgezet.
Als je de ogen maar goed open houdt kun je overal en altijd wel leuke, interessante dingen spotten. De persoon die op deze fiets rijdt heeft een heleboel wijsheid in huis blijkbaar. Wij mannen mogen nog zo overtuigd zijn van onze kracht(en) maar diep in ons hart weten wij wel hoe de vork echt aan de steel zit... De eigenaar van deze fiets was niet te beroerd om dat in het openbaar toe te geven.
Dit is trouwens een foto van gisteren. Vandaag hadden we het te druk met kokkerellen en voorbereiden om ons bezoek van deze avond gepast te ontvangen... niet aan fotograferen toegekomen.
Ergens in de maand juni wandelen we ieder jaar met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel naar De Moffel, een zaal in Lommel Werkplaatsen. Daar wordt dan een maaltijd geserveerd, worden er enkel sketchen opgevoerd, is er een artiest die komt optreden en dan wordt er ook nog gedanst. Vandaag zou het allemaal doorgaan, maar door het warme weer werd er in laatste instantie beslist dat de wandeling echt niet kon en dat het dan allemaal maar moest gebeuren in de grote zaal van het tehuis zelf.
Aan het vrouwke was gevraagd om mee te spelen in een sketch en ook Phaido kreeg een glansrol. Het was een vrij burlesk stuk, in het kort geschetst ging het over twee families waarvan een kind zijn/haar communie deed. Links op de foto een boerenfamilie met gebruiken en manieren die je bij een boerenfamilie verwacht en rechts een bekakte, aanstellerige burgerfamilie en dat botste flink met de andere kant.
Josee speelde het toonbeeld van verwaande arrogantie, Swa, in het echte leven haar broer, speelde haar dochter en Phaido was het schaap van de boerenfamilie. We hadden hem een schapenvelleke omgedaan, maar iedereen zag natuurlijk dat hij geen echt schaap was :)
Ik wil het hele verhaal hier niet vertellen maar er was ook nog een misdienaar die alle wijn had opgezopen, een pastoor die te laat opdaagde samen met zijn meid en die zichtbare tekenen meedroeg van dingen die het daglicht niet mogen zien... kortom, ik gebruikte het woord al: zeer burlesk. Dat gaf mij wel de gelegenheid de nodige leuke shots te maken. Willekeurig koos ik voor dit plaatje.
Poppies heten ze in het Engels, en onwillekeurig moet je denken aan het gedicht In Flanders Fields als je ze ziet. In de volksmond worden ze ook wel eens papavers genoemd en dat klopt ook in zekere zin, ze maken deel uit van dat plantengeslacht inderdaad, maar de rotzooi die gewonnen wordt uit de papavers waar wij bij het horen van die naam meestal aan denken kun je hier niet uit winnen...
Toen ik dit bosje klaprozen zag tijdens de ochtendwandeling, nog voor het echt heet werd, had ik helemaal geen link gelegd naar welke bijgedachte dan ook, ik vond het gewoon een beeld dat deze dag, het seizoen, en de zinderende hitte goed kon illustreren. In normale omstandigheden zou ik dit een "vuile-voorkant-foto" noemen want ik ben wel degelijk plat op de buik gaan liggen om hem te maken. Natuurlijk had ik eerst gekeken of er geen hondenpoep of vieze beesten op de gekozen plek te zien waren. Met deze droogte was het, na de opname, voldoende om even het stof af te kloppen om weer netjes gekleed de wandeling te kunnen voortzetten. Het vrouwke, die toch altijd meent te moeten reageren als ik weer eens mijn kledij naar de wasmachine verwijs, had deze keer geen enkele opmerking...
We hadden deze morgen, vrij vroeg voor ons, al een korte wandeling gedaan met Phaido, kwestie van de grootste hitte voor te blijven en onze schat toch zijn pipi- en kaka-moment te gunnen. Verder blijf je maar beter binnen met dit weer. Toen het vanavond iets frisser werd en er zowaar een licht briesje opstak wilden we er nog wel eens even op uit trekken, ons reguliere rondje Smallebroeken. Net als gisteren was het avondlicht weer zeer aanlokkelijk maar ik had de Eos thuis gelaten... dom, dom, dom! Het beste fototoestel is dat wat je toevallig bij hebt zegt een fotografenwijsheid en de iPhone is zeker niet te onderschatten qua mogelijkheden. Het strijklicht over het pas gemaaide hooi vond ik hier iets wat ik zeker niet mocht overslaan. Ik heb dan ook enkele shots gemaakt met dat ding. Jammer dat er tussen de vele mogelijkheden van zo'n toestel nog geen geur-app zit want het aroma van vers gemaaid hooi zou ik de volgers van deze blog ook graag willen aanbieden.
Sedert 1973 hebben wij hier in Lichtaart onze thuis gevonden en we zijn meer en meer van dit stukske Vlaanderen gaan houden. Toen we indertijd een jaarkontrakt afsloten in Bobbejaanland hadden wij er geen idee van dat we hier zouden blijven plakken voor de rest van ons leven. Huize Pol en Josee is het vertrekpunt van vele wandelingen, meestal richting het alomtegenwoordige groen maar soms, als Phaido weer eens laat blijken dat ie zin heeft in nog een avondwandeling, lopen we ook wel eens gewoon rond de blok. We vertrekken dan langs de Kasterleesteenweg richting kerk, rechts, rechts, rechts en nog eens rechts en dan zijn we weer op de Kasterleesteenweg. Vanavond was het licht erg mooi toen ik bij restaurant De Pastorie kwam - dat is bij de eerste rechts in het lijstje - en het zicht op de kerk met een zeer verkeersluwe straat was verleidelijk genoeg om de camera even boven te halen. Onze thuis verdient na al die jaren immers ook een plaatsje in deze blog toch?
Zoon Michael is en blijft een gedreven atleet. De appel valt wel degelijk erg ver van de boom... :) Hoewel... vóór mijn levensstijl meer en meer de Bourgondische kant uitging was ik ook redelijk sportief, misschien is dat wel de reden waarom ik het nu ondanks alle uitwassen nog steeds uitzing. Zo fanatiek als Mike nu is ben ik evenwel nooit geweest. Hij heeft al de nodige extreme uitdagingen aangepakt en een marathonneke op z'n tijd is ook wel aan hem besteed. Gisteren nam hij deel aan de Great Breweries Marathon, een mooiere locatie kan ik me niet voorstellen. Staart en aankomst in de brouwerij van Duvel !!!
Zijn doel was 2h59 en hij heeft dat niet gehaald. Het is uiteindelijk 3h21 geworden maar onder de tropische hitte waarin ze liepen vind ik dat hij daar toch alle respect voor verdient. Ik wil het hele verhaal van zijn en onze ( logistiek ondersteunende ) marathon hier niet schrijven. Hij heeft er zelf een heel epistel over geschreven op zijn Facebook-pagina, ik zal dat even delen dan kunnen eventueel geïnteresseerden daar even gaan kijken.
Deze foto maakte ik tijdens de bevoorrading bij km 23 toen ik aan zijn loopstijl en de doffe blik in zijn ogen zag dat hij het moeilijk had. Kleinzoon Jefke had precies ook wel gezien dat hij alle aanmoedigingen kon gebruiken. Toch fier op 'm omdat ie doorgezet heeft.
Ik moet vandaag noodgedwongen terug grijpen naar een foto van gisteren. Ondanks het feit dat ik vandaag een mooie lange wandeling maakte ik het natuurgebied Katteven bij Genk kwam ik niet aan fotograferen toe. Was het de hitte of het overmatig drankgebruik van gisterenavond? Wie zal het zeggen. Ook vanavond toen we even op bezoek waren bij fotovriend Alex diende er zich weliswaar iets zeer fotografeerbaars aan maar toen had ik mijn toestel weer niet snel genoeg uit de tas...
Gelukkig had ik gisteren een rijke oogst. Toen we terug kwamen van de wandeling met de bewoners in Hoevezavel zat zoon Frank te wachten op mijn passagier, zijn moeder Alda. Ik vond het een prachtig stel. Toen de ruige getatoeëerde Frank zijn moeder begroette had ik het toestel in aanslag. Dat stond nog afgesteld op zomerse buiten-lichtomstandigheden maar ik moest snel zijn en de diafragmavoorkeuze van 5,6 en ISO 400 resulteerde in een erg lange sluitertijd van 1/20 sec. Toch is ie nog aanvaardbaar scherp vind ik. Vaste hand?
We waren vandaag ruim vroeg voor de vrijdagse wandeling met de bewoners in Hoevezavel. Dat was omdat zowel het vrouwke als ikzelf een en ander gepland hadden in Lommel 's morgens en tussendoor nog eens naar huis rijden was geen optie. Toen ik na twee koffies (!!!) op ontdekkingstocht ging om eventuele onverwachte architecturale of andere hoogstandjes te fotograferen kwam ik op de grote binnenplaats weer terecht bij dit object, een grote ovalen constructie in beton die kan dienst doen als toog, om iets op te zetten of als... ik weet het ook niet. De architecten die dit ganse project hebben bedacht en ontworpen hebben zeker een werkstuk neergezet dat in deze tijd past. Of het ouderwets even gezellig als het oude Hoevezavel is laat ik even in het midden, daar gaar het nu ook niet over.
Ik heb altijd al wel iets gehad met architectuur als fotografie-richting. Lijnen, vlakken en bogen, het spreekt me wel aan. Ik ben er dus mee aan de slag gegaan en ik heb langs alle kanten fotos gemaakt. De foto-wijsheid dat je voor interessante beelden best ook eens afwijkende standpunten opzoekt indachtig heb ik o.a. ook vogel- en kikkerperspectief opnames gemaakt. Voor dit shot ben ik met de groothoek plat op de buik gaan liggen.
