Vermits ik nooit behoord heb tot de vrij grote, vooral voorname groep inwoners die door hun systematische afwezigheid van alles wat in Niel gebeurt en ook maar een zweempje vermoeden kan wekken dat het iets met de "Sossen" te maken kan hebben, ben ik natuurlijk naar het "Lelijke Plein" (1) getrokken. Het zat er afgeladen vol en de sfeer was opperbest en ondanks de rook van de BBQ kon men er nog ademen in het zonnetje.
't Zal wel mijn paranoia zijn die die stekende en kritisch nieuwsgierige blikken van mijn partijgenoten registreerde. Doet hij het, doet hij het niet?
De kersverse aanvoerdster van ROOD, De Socialisten had me erg veel te vertellen en bleek onder de indruk te zijn van de , van koel, over ontwijkend, naar vijandige houding van haar vroegere en dus ook van mijn partijgenoten. Het zal er niet beter op worden.
Met een biertje geraakte ik in gesprek met een kameraad, de man van Liliane van het Sportifke, die zich duidelijk zorgen maakte over wat hij een verkeerde splitsing noemde. Michael Parenti die U ondertussen zou moeten kennen legt uit waarom zo'n discussie onbegonnen werk is, en de deze was daar ook het bewijs van.
Dan verscheen Erik De Bruyn, oprichter en bezieler van ROOD en toen zich ook nog Eddy Steur en Karina bij ons voegden kregen de feestgangers die met hun rug naar ons stonden het lastig.
In kleuren samengevat kan men zeggen dat in Niel, vroeger diep-rood nu groen, flets-groen opvrijt en hevig rood verafschuwt. Als U dat verwarrend vindt dan heeft U gelijk, meer dan gelijk. Het kaptaal probeert de arbeider de nek om te wringen, De Nielse sociaal-democraten van Samen hebben een andere agenda, of is dat alleen maar de mening van enkelen... Ook dat mag U verwarrend vinden. Ik keek toe, luisterde en wandelde weg met mijn prachtige hond.
Het was een mooie 1-Mei!
(1) Dit Frankische plein zou een middelpunt van bruisende activiteiten en gezelligheid kunnen zijn, moest de overheid dat kunnen begrijpen en het algemeen belang laten primeren op wat anders... Vandaar...
