Nadat Janssens met Stevaert en Vande Lanotte een meer op hun maat gesneden Ander SP installeerden, zijn de liberalen al aan hun tweede opsmuk toe. VLD moest van Verhofstadt Numero Uno in België maken en verdoezelen dat daarin zijn eigen gevolg van overlopers, woordvoerders en bevoorrechte getrouwe valieze- en slibbedragers alle macht en postjes zouden mogen toe-eigenen om de Numero Uno het zoveel mogelijk naar zijn zin te maken. Er was al sleet op het ondemocratisch “Verhofstadt Laten Doen”. Voor de nieuwe ondemocratisch aangeduide nieuwe voorzitter Noël Slangen is het een klein kunstje om met een eenvoudige ingreep in de naamgeving de perceptie naar de kiezer voor enkele maanden naar zijn hand te zetten.

Maar Open is ook hier het tegengestelde van een democratisch proces naar een beter bestuur of naar een nieuwe Modelstaat, als ge daar een democratische staat in verstaat waar gestreefd wordt naar meer algemene welvaart en algemeen welzijn. De perceptie kan wel enkele maanden tot de verkiezingen in juni die wending meekrijgen. Dat is natuurlijk voldoende voor Slangen en Verhofstadt met zijn oude VLD-kopstukken om nog vier jaar de lakens te kunnen uitdelen en de staat verdeer in het paarse keurslijf van Verhofstadt en co te stoppen. Het woordje Open moet natuurlijk verdoezelen dat de rangen worden gesloten rond Verhofstadt en het ruim een kwarteeuw oude liberale politieke establishment met Dewael, De Gucht, De Croo. Als we weten dat Verhofstadt al de politieke zoon was van Willy Declercq en Dewael een verderzetten is van de dynastie Vanderpoorten, dan zegt dat genoeg over het progressieve van die ‘Open VLD’. 

Paars heeft van België al een karikatuur gemaakt met zijn en alle deuren opengezet met zijn snel-Belg wet en herhaalde blunders in het drugs-, gevangenis- en financieel beleid. België werd het land waar er in gevangenissen geen plaats is voor veroordeelde criminelen met een straf van minder dan drie jaar en waar men de zwaardere criminelen zomaar liet ontsnappen. België werd ook een luilekkerland voor witteboordcriminelen, fraudeurs en  flaterende ministers. Het is daarbij ver gesteld met de democratische wakende rol van onze media, die blijkbaar gehypnotiseerd zijn om dit Paarse wanbeleid in stand te houden. Voor een meer kritische benadering zijn we voor een groot deel aangewezen op meer alternatieve week- en maandbladen.

Zo kunnen ons meer vinden in de politieke randbeschouwingen van Miel Dullaert en anderen in het LinksVlaams-Nationale maandblad “Meervoud”. In het februari-nummer analyseert hij het “goed bestuur” van Verhofstadt II op het vlak van fiscaliteit :

“Zijn regering heeft fiscale amnestie gerealiseerd voor sjoemelaars. Tussendoor maakte paars een fiscaal ‘rekenfoutje’ van 888 miljoen euro. De fraude loopt door een gebrekkige strijd 15 miljard euro mis per jaar.  De verrottingsstrategie van mini-ster van Financiën maakte van de belastingsinspecties lamme eenden door onderbezetting, terwijl elders ambtenaren a.h.w. met pen en potlood zitten te niksen. België is een belastingsparadijs geworden, behalve voor werknemers en kleine zelfstandigen, met als toetje de recente aanval van VLD-staatssecretaris Vincent Van Quickenborne op de belastingsambtenaren.”

19-02-2007, 13:40 geschreven door Koen  

Pierre Chevalier is zelf betrokken bij de mijnbouwgroep Forrest en is dus niet onpartijdig, zegt 11.11.11. Volgens Johan Cottenie van 11.11.11 is het niet duidelijk of Chevalier de belangen van Congo of die van Forrest dient. De mijnbouwgroep van Georges Forrest wordt ervan beschuldigd dat ze de bodemrijkdommen van Congo leegrooft en allerminst bekommerd is om het lot van de Congolese bevolking. België is sinds 1 januari voor twee jaar lid van de Veiligheidsraad. Minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht (VLD) wil het daar onder meer hebben over Congo, met name over het beheer van de mijnen in dat land en of de opbrengsten daarvan wel ten goede komen aan de bevolking. Door Chevalier te benoemen kennen we al het dubieuze antwoord.

Pierre Chevalier is naast zijn politiek mandaat ook nog als licentiaat in de criminologie bestuurder van vennootschappen. Daarbij komen nog de gunst-opdrachten van de liberale excellenties als compensatie voor zijn mislopen ministerfuncties. Hij is sedert 1985 volksvertegenwoordiger en werd in 1988 zelfs SP-staatssecretaris voor Onderwijs en nadien staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid tot hij in 1989 werd ontslagen wegens een flamboyant snoepverblijf in Parijs voor zijn familie op kosten van de Belgische belastingsbetaler.

De uitgesproken Vrijmetselaar sloot dan een verbond met de VLD van Verhofstadt om zijn politiek profitariaat te kunnen verder zetten. Het blauwe jasje paste Chevalier misschien nog beter dan zijn rode. Verhofstadt nam hem in 1999 onmiddellijk op in zijn paarse regering als staatssecretaris van Buitenlandse Handel, zodat zijn snoepreisjes een betere dekmantel meekregen. Maar ook nu moest Chevalier reeds na korte tijd ontslag nemen omdat hij in 1997 als advocaat betrokken zou zijn geweest bij een misdrijf. De zaak ging over de verkoop van een vliegtuig door een Zwitsers oplichter. Andere Paarse excellenties bleven nadien na ernstige feiten steeds op hun post zitten.

Verhofstadt had zijn beloften tegenover Pierre Chevalier dus niet volledig kunnen inlossen en had dus voor zijn poulain nog bijkomende verplichtingen. Beloften tegenover overlopers worden doorgaans door Verhofstadt ingevuld met het oog op nieuwe prooien, al is dat op kosten van de belastingbetaler. Pierre Chevalier mocht zijn buitenlandse reisjes verder zetten, eerst als plaatsvervangend regeringsvertegenwoordiger in de Europese Conventie en sinds 2003 als persoonlijk vertegenwoordiger van de eerste minister en de minister van Buitenlandse Zaken bij de Intergouvernementele Conferentie. Michael Chevalier werd daarbij nog medewerker van Verhofstadt en in 2003 in het parlement gedropt, door Van Quickenborne als extra-staatssecretaris van de VLD te benoemen als gunst voor ook al zijn overloperskwaliteiten.

Sinds december 2004 is Pierre Chevalier ook al bijzonder gezant voor de Organisatie voor veiligheid en samenwerking in Europa (OVSE).  Volgens het ontwerp-KB zou hij nu vanaf 1 januari 2007 tot en met 31 december 2008 bijzonder gezant van de minister van Buitenlandse Zaken voor de VN. Naar verluidt ontvangt Pierre Chevalier naast zijn parlementaire verdiensten hiervoor nog eens 2.000 euro netto per maand voor, naast een ruime onkosten- en reisvergoeding uiteraard. Zelfs op de liberale kabinetten wordt de VLD-senator Pierre Chevalier niet zonder reden ook wel 'de frequent flyer van de regering' of ‘de snoepreiziger’genoemd. Maar de ganse Paarse regering is er niet vies van om zichzelf extra voordelen toe te kennen of eventuele uitwassen eerder te legaliseren, dan wel ze af te schaffen.

29-01-2007, 00:37 geschreven door Koen  

Die “ambetantenaren” zouden het kunnen aandurven om hun werk te doen en ietwat lastig te worden voor de sjoemelaars, witteboordcriminelen en andere belastingontduikers die de VLD blijkbaar als zijn bevoorrechte kiezers beschouwd.  Het liberale thema “belastingsvermindering” krijgt steeds meer een vies geurtje. Paarsgroen schafte al in 2000 de hoogste belastingsschalen af, zodat de topverdieners sedertdien jaarlijks een bedrag aan extra inkomen (tot 15 % op miljoen euro jaarlijks) overhouden waar zelfs de middenverdieners als totaal inkomen alleen maar kunnen van dromen. Daarbij wordt België steeds meer een belastingsparadijs voor grote wereldlijke financiële transacties (0 % belast) en worden de eerlijke belastingbetalers belachelijk gemaakt door de afschaffing of belemmering van cortroles op sjoemelaars en duistere praktijken. De strategie van Paars zorgt ervoor dat nog enkel nog de loontrekkenden, van wie alle inkomsten bekend zijn, volop bijdragen voor de staatshuishouding van dit land. Het zijn dus de loontrekkenden en eerlijke belastingbetalers die ten volle moeten instaan voor de gestegen belastingsdruk in dit land.

Daar waar de politieke benoemingen in andere diensten de pan uitrijzen, wordt uitgerekend de federale dienst van Financiën afgeslankt en zoveel mogelijk tegengewerkt met een verrottingsstrategie. Paars heeft het belastingsstelsel naar draagkracht en vermogen al voor een belangrijk deel omgevormd en afgebroken ten voordele van het grootkapitaal en de fraudeurs. Dit is nefast voor de toekomst van ons land, waar de tegenstellingen tussen rijk en arm steeds groter aan het groeien zijn en het beleid aanzet tot eigenbelang, sjoemelen en criminele praktijken. De uitspraken van Quick en het wanbeleid van Paars moeten in dit perspectief worden beoordeeld… De liberalen dansen op het graf van de belastingcontrole en de socialistische excellenties zeggen blijkbaar nog altijd dat wat goed is voor de liberalen, ook goed is voor hen. 

Tot tweemaal toe zorgde Paars(groen) voor fiscale amnestie voor de belastingontduikers (en paarse kapitaalkrachtigen met Augusta- en andere spaarpotjes ?).  Mogen we hier ook nog herinneren aan het rekenfoutje van 883 miljoen euro, maar dat bleek geen probleem voor de begroting. Het aantal ambtenaren bij de dienst Financiën werd nu al teruggeschroefd met 3000 mensen en moet volgens Quick nog eens met evenveel verminderen, terwijl in minder renderende diensten op geen politiek benoemde ambtenaar wordt gekeken. Na jaren van afslanking waren het onder paars(groen) weer gouden jaren voor politieke benoemingen.

De uitspraak over “ambetantenaren” van Quik gaat ook flagrant in tegen het verzuimen van de Paarse ministers om hun ministeriële kabinetten te ontmantelen, zoals aangekondigd in de administratieve reorganisatie in 2000 en waarvoor we zelfs een schriftelijke volksraadpleging hebben moeten helpen betalen. Het recente rapport van het Rekenhof daarover zet Quick duidelijk in zijn hemd en toont nogmaals aan dat de uitspraken van Quick een door de belastingbetaler gesponsorde staatssecretaris onwaardig is. Het kabinet van Van Quickenborne is niet veel meer dan een door ons betaalde liberale verkiezingsmachine, die zich bezighoudt met gerichte lezersbrieven en andere VLD-propaganda. We moeten nu ook vernemen dat oud-ministers zoals Van de Lanoote nog altijd twee “persoonlijke”medewerkers in dienst heeft, die betaald worden door de belastingbetaler.  Veeleer dan het gesjoemel af te schaffen en wat onrechtmatig was terug te betalen, antwoord Verhofstadt doodleuk om dit te legaliseren. In Charleroi kon zelfs de PS-top daarop niet rekenen.

22-01-2007, 00:00 geschreven door Koen  

Als over de “Modelstaat België” gesproken wordt, kun je de paarse regering Verhofstadt wel  talent voor cynisme meegeven. Er zijn niet alleen de communautaire transfers, de ‘lekkende’ gevangenissen, de financiële administratie die dringend een telraam nodig heeft. Het land is ook een modelstaat geworden voor grote fiscale fraudeurs, bezitters van zwarte en vuile kapitalen…

De afgelopen jaren is de blinde expansie van de mondiale kapitaalgroepen absolute prioriteit. Voor die expansie moet de inkomensverdelende rol van de staat ten bate van de werkende bevolking zoveel mogelijk afgeschaft worden. Dit gebeurt zowel aan de uitgavenzijde (inkrimping van de sociale zekerheid), als aan de inkomstenzijde (door de belastingen zoveel mogelijk te reduceren en/of af te wentelen op de werkende bevolking).  We wezen hier al meermaals op het voorbeeld van de afschaffing van de hoogste belastingsschalen tegenover de afbraak van het sociale zekerheidsstelsel. België werd in korte tijd op een afdalend spoor gezet naar afbraak van het algemeen welzijn en naar perverse samenlevingstoestanden. Een modelstaat is niet degene met de grootste stijging van het aantal Euro-miljonairs, als het aantal burgers onder de armoedegrens nog sterker stijgt. 

Het Amerikaanse economische tijdschrift Business Week schreef recent nog: “Wanneer je werkt voor een loonbriefje is België een belastingshel. Wanneer je rijk bent is België een belastingsparadijs”. 

Eén van de meest ranzige maatregelen van de paarse regering Verhofstadt II was de fiscale amnestiewet. Prof. Jozef Pacolet (Hoger Instituut van de Arbeid) omschrijft deze als een “overbodige maatregel : hij is ondoelmatig inzake opbrengst, is pervers op het vlak van burgerzin”. Met deze wet heeft de Belgische staat en de paarse regering zich tot bondgenoot gemaakt van wittebrood criminelen die, nadat hun vuil geld gereguleerd is, de anonieme circuits van de internationale fraude verder blijven gebruiken. Ik kan mij daarbij niet van de indruk ontdoen dat hierbij ook politiek fraudegeld (rood Augusta- en blauw X-kapitaal ?) moest worden gelegaliseerd.

Inzake de Europese Spaarrichtlijn behoudt iedere lidstaat zijn autonomie (België 15 % op rente-inkomsten, Frankrijk 25 %) en die is enkel van toepassing op spaarproducten met vaste rente. Bovendien vallen alleen natuurlijke personen onder toepassing en rentebetalingen aan vennootschappen vallen buiten schot. Volgens Prof Van Istendael (KUL – De Tijd 25 april 2005) wordt de ‘couponnetjestrein ‘ naar Luxemburg vervangen door een trustcruise naar de Kanaaleilanden. Sinds eind 2005 vliegt de Vlaamse Luchtvaartmaatschappij (VLM) dagelijks naar het belastingsparadijs het eiland Man (Ierse Zee) vanuit Brussel en Antwerpen.

De Belgische ‘Modelstaat’ is een fiscaal paradijs geworden. Er is al jaren een echte verrottingsstrategie bij de fiscale administratie bezig. Minister van Financiën Didier Reynders (MR) heeft als Franstalige de controle over de Vlaamse fiscus. De Belgische politieke klasse organiseert zelf een belastingsparadijs in eigen land door bijv. niets te doen aan het nijpend personeelstekort op de administratie van financiën. Tot in de kleuterklassen zijn computers ter beschikking, maar bij financiën moet men het in Antwerpen of Brussel soms stellen met één computer voor tien man. Niettegenstaande de groei van in- en uitvoer van massa’s goederen is het aantal douanepersoneel daar in enkele jaren gedaald van 2000 naar 900. Een bedrijf in de haven heeft bijna meer kans om de lotto te winnen dan om gecontroleerd te worden. In Antwerpen zijn er huizen met wel 50 postbusfirma’s op één verdieping.

In tegenstelling van de belasting op arbeid en deze op vermogen is hallucinant. Begin dit jaar verkocht de Texaanse bank Lone Star Funds haar deelname van 50 % in een Koreaanse bank via een Belgische holding met een winst van drie miljard. In Zuid-Korea zouden de Texanen daarop 450 miljoen euro taks hebben betaald, nier 0 euro.  De Zuid-Koreanen waren razend maar konden niets doen. (Het Volk, 31 augustus 2006)

Vandaag voert de Belgische staat een fiscale burgeroorlog tegen de trouwe belastingbetalers: de fiscale hel voor wie werkt (of iets wil bijverdienen), het paradijs voor grote fraudeurs allerhande. De fiscale fraude in België wordt geschat op 20 miljard euro per jaar. Anderzijds moeten zelfs sociale uitkeringstrekkers zoals bijv. sommige gepensioneerden en werklozen belasting betalen op hun uitkering. Dus ook op het terrein van de fiscaliteit levert de Belgische staat geen enkele meerwaarde meer op voor de Vlamingen. Er is nochtans een staatssecretaris bevoegd voor de strijd tegen fiscale fraude. Maar het is een publiek geheim dat de Waalse liberaal Hervé Jamar net als Vincent Van Quickelborne en hun socialistische tegenhangers veeleer in het leven werden geroepen om op staatskosten een gans kabinet te laten werken aan partijstrategie.

De lopende belastingshervorming (2002-2006, 3,32 miljard euro) van paars is volgens de studiedienst van het ACV “een herverdelende maat voor niets en vergroot integendeel verder de inkomensongelijkheid”. Het is daarbij verwonderlijk dat een neo-belgicistische linkerzijde en vakbondstop nog altijd deze ‘modelstaat’ voor dik en dun verdedigt. Een zichzelf socialistische partij noemende, inderdaad ‘anders’ of moeten we zeggen ‘SPA-blauw’, rolt met de liberalen de rode loper uit voor fraudeurs, witteboord- en andere gangsters.

Een Vlaamse staat zou het niet moeilijk hebben om de fiscaliteit sociaal rechtvaardiger te maken, in vergelijking met de huidige toestanden. Wat nodig is, zijn sociaal-rechtvaardiger belastingen, met een gevoelige verschuiving van inkomens van arbeid naar deze uit kapitaal. De VLD wou zich in de perceptie op een bepaald ogenblik wel achter de “werkende Vlaming” scharen, maar de liberale oplichterij ligt er weer vingerdik op. De SP.a is in handen van de tactische reclame-strategen en ook de pers volgt opvallend gewillig hun paarse verhaal. 

In een rechtvaardige Vlaamse staat zouden de inkomsten uit kapitaal even hoog moeten belast worden als de inkomens uit arbeid.  In 2002 lag de aanslagvoet op kapitaal in België gemiddeld op 30 %, maar die op arbeid bleef jarenlang ongewijzigd op 45 %. Er zijn landen waar bijv. een belastingspolitie is uitgebouwd, die de belastingsconstructies van banken e.a. in kaart brengt om in belastingsparadijzen de fiscus te ontduiken. Hier worden deze met ‘coördinatiecentra’ en andere constructies juist op hun wenken bediend. Er kan ook gedacht worden aan een belasting op vermogens (vermogenskadaster) vanaf bijv. 625.000 euro (25 miljoen BFr). De belastingen op fysieke personen zouden in tegenstelling met het VLD-voorstel ook progressiever moeten zijn : de aanslagvoet op de lage en modale inkomens lager en die op de hoogste inkomens hoger… Een hernieuwde Vlaamse beweging moet hiervan werk maken.

13-11-2006, 23:58 geschreven door Koen  

20-10-2006, 00:00 geschreven door Koen