Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
24-06-2018
Duivels ritje
Het spreekt vanzelf dat de Placora's fan nummer 1 zijn van de Rode Duivels. Dus wordt de zaterdagmiddagrit vervroegd naar zaterdagmorgen. Niets is hen teveel om onze jongens te kunnen aanmoedigen. Dit vergt wel een aantal logistieke verschuivingen of sommigen kunnen door andere verplichtingen niet aanwezig zijn. En toch slagen er zeven onder ons in om stipt om 9u30 op de afspraak te staan.
We promoveren Postman Dan tot gids van de dag. Hij zal ons door de polders leiden richting Ichtegem en Wijnendaele waar hij een verborgen pareltje van een hellende kasseistrook weet liggen. Onderweg pikken we Christ op, die wel heel veel geluk heeft dat we elkaar kruisen.
We rijden aan een gezapig tempo en genieten van het schitterende fietsweer. Op de kasseistrook toont Leo nog eens zijn klasse door alles en iedereen uit het wiel te rijden.
Voor het overige valt er weinig te melden. In de Schorre wordt er nog een sprintje getrokken en dan kunnen we ons neervlijen op Samirs zonneterras. Hoeft het enig betoog dat de confrontatie met Tunesië het onderwerp van conversatie vormt? De pronostieken lopen uiteen van eerder pessimistische gelijke spelen tot uitbundige overwinningen. Uiteindelijk zal blijken dat deze laatsten het gelijk aan hun kant hebben.
Ook de PDF komt langs en Rich besluit om ter plaatste te blijven om samen met Samir de wedstrijd te bekijken. Hij smeert ons ook de oorlogskleuren aan, iedereen is er klaar voor.
Weerman Frank voorspelt voor volgende week zomerse temperaturen. Leo lonkt woensdag naar de kinderboerderij ....
Woensdagavond, u weet dus, waarde lezer, welk parcours er zal gereden worden. We staan met twaalf Placora's aan de start en we hebben er zin in.
De eerste kilometers moeten we tegen de toch wel stevige wind inbeuken, wat ons noopt tot ronddraaien. In den beginne verloopt dit enigszins stroef: per twee aflossen is niet de meest praktische manier. Uw dienaar maakt het gekende draaiende tekentje met de wijsvinger en van dan af gaat het een stuk vlotter.
Eens aan de IJzer kan er op bepaalde stukken van windvoordeel genoten worden, wat de snelheidsmeter fors de hoogte in jaagt. Te fors voor sommigen waardoor er aan de kerk in Stuivekenskerke moet gewacht worden. Remi heeft de eerste KVO-training duidelijk niet goed verteerd; gelukkig zijn er enkele ploegmaats die hem uit de wind zetten.
Ook op de terugweg wordt er een strak tempo aangehouden en bijwijlen moeten de koptrekkers tot de orde worden geroepen. Enig mededogen voor ploegmakkers die een mindere dag hebben is immers eigen aan ons team.
Problemen bij aankomst aan het lokaal: omwille van een verjaardagfeestje is het terras niet beschikbaar en moeten we dus in de gelagzaal hydrateren. Een breekpunt voor sommigen die dan ook andere oorden opzoeken. De liberale vrije gedachte, nog een kenmerk van WTC Placora. We zijn nog met z'n zevenen die genieten van de vlotte bediening, de pizza en het WK-voetbal. Vermeldenswaard is dat Remi zich bij de eerste consumpties beperkt tot Aquarius, Cola Zero en spuitwater! Uiteindelijk is hij voldoende terug op zijn plooi om zich toch aan het gerstenat te wagen.
Niet vergeten: zaterdag vertrek om 9u30 voor een rit tot ca. 12u.
Welaan, geachte lezer, dit is geen spelfout. Voor zij die het niet mochten weten, Oeren is een lieflijk gehucht van de bloeiende gemeente Alveringhem, geboorteplaats van de nestor onzer club, Leo!
Wanneer het om halftwee verzamelen geblazen is, staan we met z'n zessen paraat om de strijd tegen Aolus aan te gaan. Leo, Rich, Renaud, Postman Dan, JP Bakker en uw dienaar richten hun voorwiel richting zuidwesten. Oeren is de bestemming, maar om toch voldoende kilometers te malen besluiten we om langs de IJzer over de Fintele te rijden.
Aolus werkt niet echt mee maar ook niet tegen, hoe vreemd dit ook moge klinken. Bovendien draaien we netjes rond waardoor we vlot vooruit gaan. We hebben al 55 kilometer op de teller staan wanneer we via de voordeur café De Leute betreden. De waardin verwelkomt ons op vriendelijke wijze, voor Renaud een totaal nieuwe ervaring. Vorig jaar werd hij immers door dezelfde ka de deur gewezen omdat hij zich niet aan de huisregels had gehouden.
We vinden vlot plaats op het terras, zodat we ook de fietsen in de gaten kunnen houden. Na een korte studie van de kaart besluiten we om een De Bie Vélo te testen, een blond - amber bier dat in de bidon van de Etixx - Quick Step renners zit. Vaststelling: het ene lot is het andere niet. De tweede (een mens kan niet op één baan staan) smaakt immers helemaal anders dan de eerste, een bewijs van ambachtelijk brouwen.
Op de terugweg gaat alles een stuk vlotter, niet in het minst omdat Aolus ons nu vooruit blaast. Het Vélo-bier speelt Postman Dan parten door in zijn benen te kruipen. Onze materiaalman besluit dan maar om in Wulpen de vaart te volgen en op eigen tempo lokaalwaarts te rijden.
De overige vijf vervolgen hun weg en steken nu nog een tandje bij. Tussen Nieuwpoort en Leffinge schommelt de snelheidswijzer tussen de 35 en 40 per uur. Om halfzes zitten we al op het terras, waar de PDF ons verslag uitbrengt van koers en voetbal.
Later op de avond krijgt uw dienaar dan nog het bericht van Rookie Alain. Onze neofiet stond om twee uur aan de Bel & Bo ... Voor wie hem niet mocht kennen, dit is niet de eerste keer dat hij het slachtoffer is van vergetelheid en verwarring en waarschijnlijk ook niet de laatste
Afspraak woensdag om 18u en niet vergeten zaterdag 23 juni om 9u30.
Welaan, geachte lezer, dit is geen spelfout. Voor zij die het niet mochten weten, Oeren is een lieflijk gehucht van de bloeiende gemeente Alveringhem, geboorteplaats van de nestor onzer club, Leo!
Wanneer het om halftwee verzamelen geblazen is, staan we met z'n zessen paraat om de strijd tegen Aolus aan te gaan. Leo, Rich, Renaud, Postman Dan, JP Bakker en uw dienaar richten hun voorwiel richting zuidwesten. Oeren is de bestemming, maar om toch voldoende kilometers te malen besluiten we om langs de IJzer over de Fintele te rijden.
Aolus werkt niet echt mee maar ook niet tegen, hoe vreemd dit ook moge klinken. Bovendien draaien we netjes rond waardoor we vlot vooruit gaan. We hebben al 55 kilometer op de teller staan wanneer we via de voordeur café De Leute betreden. De waardin verwelkomt ons op vriendelijke wijze, voor Renaud een totaal nieuwe ervaring. Vorig jaar werd hij immers door dezelfde ka de deur gewezen omdat hij zich niet aan de huisregels had gehouden.
We vinden vlot plaats op het terras, zodat we ook de fietsen in de gaten kunnen houden. Na een korte studie van de kaart besluiten we om een De Bie Vélo te testen, een blond - amber bier dat in de bidon van de Etixx - Quick Step renners zit. Vaststelling: het ene lot is het andere niet. De tweede (een mens kan niet op één baan staan) smaakt immers helemaal anders dan de eerste, een bewijs van ambachtelijk brouwen.
Op de terugweg gaat alles een stuk vlotter, niet in het minst omdat Aolus ons nu vooruit blaast. Het Vélo-bier speelt Postman Dan parten door in zijn benen te kruipen. Onze materiaalman besluit dan maar om in Wulpen de vaart te volgen en op eigen tempo lokaalwaarts te rijden.
De overige vijf vervolgen hun weg en steken nu nog een tandje bij. Tussen Nieuwpoort en Leffinge schommelt de snelheidswijzer tussen de 35 en 40 per uur. Om halfzes zitten we al op het terras, waar de PDF ons verslag uitbrengt van koers en voetbal.
Later op de avond krijgt uw dienaar dan nog het bericht van Rookie Alain. Onze neofiet stond om twee uur aan de Bel & Bo ... Voor wie hem niet mocht kennen, dit is niet de eerste keer dat hij het slachtoffer is van vergetelheid en verwarring en waarschijnlijk ook niet de laatste
Afspraak woensdag om 18u en niet vergeten zaterdag 23 juni om 9u30.
Negen Placora's en gastrijder Dennis laten zich door de mooie voorjaarszon naar buiten lokken voor de woensdagrit. Aolus heeft zijn adem zo goed als uitgeblazen, ideaal weer voor een pittige fietstocht.
Net als vorige zaterdag wordt de kop in duo getrokken; blijkbaar is er een nieuwe trend ingezet. De kilometerteller schommelt tussen de 32 en 34 per uur wat dus betekent dat we na een uur rijden de kerk van Schore passeren met 33 km op de teller.
Veel valt er niet te melden, tenzij het voorbijsteken van een peloton jolige dames onder leiding van de zus van de vice-president en kandidaat burgemeester of een rode auto met blinkende velgen die er zaak van maakt om ons van de weg te rijden.
Even voor Schore krijgen we 'course barée'. Een tractor - alweer! - draait voor ons de weg op. Voorbijsteken is geen optie vanwege te gevaarlijk en dus blijven we aan zo'n 32 per uur achter het landbouwwerktuig hangen. Wie dacht dat het obstakel in St. Pieters Kapelle de andere kant zou opdraaien is er aan voor de moeite. De landbewerker blijft voor ons uit rijden zodat we besluiten om zelf rechtsaf te slaan en het oude parcours te volgen.
Nostalgie overvalt ons met herinneringen aan historische spurten over de autostradebrug en de manoeuvres van wijlen Georges om toch maar in een goede positie te zitten. Hoe vlug vliegt de tijd, want Geert G. was nog geen lid toen we deze route volgden.
Aan Leffinge brug moeten we even wachten want Rich heeft af te reken met een platte voorband. Rookie Alain maakt van de gelegenheid gebruik om de beplanting van water te voorzien. Ondertussen vliegen de Eastenders ons voorbij, zij het prostaatbewijs: nu een groep, dan nog een drietal en uiteindelijk Dr. Cancelara in het gezelschap van Steve Stamper.
Iedereen zit nog fris; op de Torhoutsesteenweg wordt er nog eens gespurt zoals vanouds. Geert Pirelli toont zich de snelste, maar moet in het lokaal toch enkele minuten bekomen van de inspanning.
De jarige JP Bakker viert zijn 55 lentes met een traktatie van stoofvlees met frieten. U begrijpt dat de ambiance er in zit, zeker als Tone Allary (!) en even later ook Noël en Christ hun opwachting maken.
Voorwaar, een ritje om in te kaderen.
Nog dit: op 23 juni wordt er 's morgens gereden, zodat we 's middags onze Rode Duivels kunnen aanmoedigen. Volledig in de geest van de dag zullen we de rit zoveel mogelijk langs kanalen rijden. Het Panamakanaal ligt misschien wel iets te veraf ...
Zeven Placora's en twee gastrijders aan de start. Heel wat afwezigen, dus; blijkt dat een deel van ons peloton op eigen houtje de Serge Baguet Classic is gaan rijden. Volgend jaar misschien aan iedereen meedelen zodat er ploeguitstap kan worden georganiseerd ...? Hoe dan ook: Aolus blaast van uit het noordoosten en we besluiten na wijs beraad om nogmaals een poging te ondernemen om het ondertussen befaamde terras in Hoeke (zie verslag van enkele weken geleden) op te zoeken. De temperatuur is, in tegenstelling tot het binnenland, ondermaats: mouwstukken en windstopper zijn geen overbodige luxe.
Op de heenreis volgen we het kanaal en we houden er de vaart in. Er wordt netjes afgelost (per twee!) zodat de snelheidsmeter nooit onder de 30 zakt. Eens in het Damse achterland start dan de zoektocht naar de weg naar Hoeke. Het eenvoudigste ware natuurlijk om aan de Blinker en de Stinker linksaf te slaan en dan via de Damse Vaart naar het einddoel te rijden. Maar zo zijn we niet!
Onder leiding van Rich gaan we op zoek naar een afslag die ons linea recta naar het terras moet leiden. Na lang zoeken en overleg lijken we dan uiteindelijk de goede route gevonden te hebben. Dan slaat het noodlot toe in de vorm van een snake bite in de achterband van uw dienaar. Op 2 km van het vermaledijde terras! Gelukkig zijn er veel helpende handen en kunnen we vlug onze weg voort zetten.
Een schuimige Averbode is de beloning van ons zoek- en trapwerk. Een blik op de kilometerteller leert ons dat we er ondertussen al 59 km hebben opzitten, wat ons doet besluiten om de kortste terugweg te nemen. Die loopt over Dudzele en De Haan. Met de wind meestal in het voordeel gaat het goed vooruit. Neofiet Steve Demoor neemt langs de Voorhavenlaan het kopwerk over en trekt eventjes aan de bel. 37 per uur is wel iets te veel van het goede, zeker met andere weggebruikers op het fietspad. Een belsignaal zet orde op zaken.
Aan een rood licht krijgen de twee Geerten het dan aan de stok met enkele boze toeristen en volgt er een korte altercatie. De verzuring blijkt overal aanwezig ...
Het is al bijna zes uur wanneer we het lokaal na 99,6 km bereiken. Ria heeft een plaatsje op het terras voorbehouden en de rest kunt u al raden. Neofiet Steve komt even later binnen: hij heeft nog een blokje om gereden om toch maar 100 km op zijn kilometerteller te krijgen!
Een tiental Placora's met opnieuw een gastrijder op de afspraak voor de klassieke woensdagavondrit. Aolus is ook van de partij en blaast dan nog van uit de verkeerde hoek.
In de eerste rithelft duwt hij ons richting Stuivekenskerke dat we binnen de kortste keren bereiken met een gemiddelde snelheid van 34+. Dit is niet genoeg voor John Beton, want hij schiet er ergens tussen de Rattevalle en de Spuikom als een pijl vandoor. We laten hem rustig gedijen en blijven rustig - sic - doorrijden. De tweede rithelft is immers wind op, en we zijn benieuwd of den John zijn liedje tot de eindmeet zal kunnen uitzingen.
Bij het opdraaien van de baan naar Schore is de echapée du jour verworden tot een klein zwart stipje. De Placora-trein komt echter onder stoom: Wim, Geert P, Renaud, JP Bakker, Danny G, en uw dienaar beginnen in ware ploegentijdritstijl rond te draaien. Ondertussen bekommert Rich zich over Johnny Limburg voor wie het soms iets te pittig gaat.
Aan Schore is het stipje opnieuw een omvangrijke figuur geworden. De vraag hoe sterk de eenzame fietser wel is wordt bij deze beantwoord. Maar dan doet er zich een incident voor dat roet in het eten van de verhaalschrijver gooit. Een tractor met aanhangwagen steekt ons voorbij en Wim en Geert P gaan er in de slipstream achteraan, met als gevolg dat de hele organisatie op zijn gat valt.
Aangekomen in het lokaal is het niet uw dienaar, maar wel Renaud die de twee op het gevaar en de onzin van hun onderneming wijst. Want eens John ingehaald wordt er niet gewacht op de rest van de groep; het drietal rijdt doodgemoederd verder en bekommert zich niet over wat er zich in de achtergrond afspeelt.
Johnny ziet sterretjes bij klaarlichte dag waardoor we het tempo laten zakken. En zo hoort het ook.
In het lokaal tonen twee van de drie zich vol berouw over hun daden. Na de preek van Renaud beloven ze op hun communiezieltje dat ze het nooit meer zullen doen. Dit wordt genoteerd, niet zonder de opmerking dat spijt altijd te laat komt. Maar goed, de pizza's worden geserveerd, er is plaats op het terras en om kwart voor negen verplaatst de harde kern zich naar binnen om de Rode Duivels aan te moedigen. We noteren ook dat Rich en uw dienaar het lokaal mogen sluiten wanneer zij na het laatste fluitsignaal huiswaarts keren.
Nog een belangrijke dienstmededeling: gezien de WK-confrontatie van onze Duivels op 13 juni wordt de Paters- en Maatjesrit verplaatst naar zaterdag 7juli. Op 21 juli is er dan de dagtrip naar Bergues.
Zeven Placora's en twee gastrijders aan de start. Heel wat afwezigen, dus; blijkt dat een deel van ons peloton op eigen houtje de Serge Baguet Classic is gaan rijden. Volgend jaar misschien aan iedereen meedelen zodat er ploeguitstap kan worden georganiseerd ...?
