Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
30-08-2009
zaterdagrit + bbq
Veertien starters voor de klassieker naar Oeren. Na de theoretische en taktische besprekingen van woensdagavond was het moment van de praktijk aangebroken. De strakke zuidwester bood de ideale gelegenheid om de waaiers uit te proberen. En voorwaar, het lukte. Iedereen kon zijn steentje bijdragen, de ketting draaide rond en in geen tijd zaten we op het terras!
Daar wachtte ons een minder aangename verrassing: de Grimbergen worden niet langer in glazen van 33cl maar in 25cl geserveerd
Op de terugweg was het nu de beurt aan pechvogel Georges om plat te rijden. Veel tijd om te wachten hadden we niet, want iedereen moest naar een bbq
Hoogtepunt van de rit was ongetwijfeld het moment dat een zestal Douchysmurfen in ons wiel kwam zitten. Eerst wilden ze zich in ons peloton wringen, maar werden vriendelijk doch dringend verzocht achteraan post te vatten (elk met zijn bendje) . Helemaal hilarisch werd het toen ze aan het einde van de rit er nog een spurtje wilden uitpersen. Verstandig als we zijn trokken we de remmen dicht
Het bezoek aan Andrea was dus beperkt, maar toch lang genoeg opdat Zorro een tournée kon geven voor zijn verjaardag. De voorzitter had bovendien de opdracht gegeven om ons niet van stuutjes te voorzien. In de plaats kregen we al aperitiefhapjes.
De bbq dan.
Kort gezegd: een schitterende avond. Iedereen die kon komen was er. Het eten was lekker, de drank stroomde rijkelijk en de kas werd gespijsd. Rond 1 uur kon uw dienaar moe maar voldaan het licht doven. Met dank aan al wie heeft meegewerkt!
Op woensdagritten mag er al eens worden doorgereden. Dat mag van deze laatste zeker gezegd worden: een gemiddelde van om en bij de 33 per uur spreekt voor zich ! Het begon allemaal rustig, maar allengs ging het tempo de hoogte in. Ondanks de tegenwind werd langs de vaart constant boven de 30 gereden; langs de IJzer draaide het rond aan 35, met pieken van 37. En eenmaal Stuivekenskerke voorbij en wind in 't gat vlogen we richting Schore aan 40! De spurt over de brug werd ontregeld door een auto die in tegengestelde richting kwam aangereden. Een mooi excuus voor sommigen onder ons om deze kelk aan zich te laten voorbijgaan Er is nog hoop in deze wereld. Voor het eerste nam Georges het nieuwe fietspad aan Slijpe; oh ironie, drievierde van de bende deed het niet Nog eventjes tumult tussen Slijpe en Leffinge wanneer Daniël VDW de bende tot de orde roept; de Portugese vorm van Tonio (happy birthday ) zat daar voor veel tussen. Daniël was blijkbaar door een wesp gestoken, want vanaf Leffinge nam hij resoluut de kop, vloog over de Kromme Elleboog (ondanks alle eerder gemaakte afspraken) en zette koers richting eindstreep. Onder leiding van Marre werd de achtervolging ingezet. En van wespen gesproken: misschien een goed idee om de apotheek van Damiaan in de gaten te houden . Dr. Yves zette iedereen met een fenomenale eindspurt een neus. Tijdens de après werd de deelname aan Oostende Koerst druk besproken. De twee ploegen zijn volledig (zie aparte bijdrage). De theorie van waaiers en kettingen zal in de praktijk worden gezet tijdens de komende ritten. We zijn benieuwd . Uw dienaar verliet de vergadering rond 22 uur; hoe en wanneer anderen naar huis zijn gegaan zult u uit een andere bron moeten vernemen. Volgende zaterdag een kortere rit naar Oeren en Leo ziet het volledig zitten.
Veel leute en weinig keuns op deze zonovergoten zaterdagrit. Veertien starters gaan gezwind richting Westrozebeke. De vorm zit er bij velen in: het tempo is strak en onder de keundige leiding van Daniël worden de heuveltjes zonder problemen overwonnen.
De blonde Leffe van het vat smaakt voortreffelijk. Even wordt overwogen om er een historische rit van te maken en een bezoek aan Tyne Cot te brengen om er Tone's deskundige uitleg te kunnen aanhoren. Uiteindelijk wordt besloten om ons toch maar aan de vastgelegde route te houden en maar goed ook. Amper een vijftal kilometer op de terugweg rijdt Richard - alweer - plat. Hij verdient dit jaar zeker de prijs van de platte tube En ook uw dienaar blijft niet gespaard, want nog eens vijf kilometer verder is het weer van dat! Een opstandig nagel boort zich een weg in mijn achterband en dus psssssssssssssssssssssss
Er worden dan pogingen ondernomen om de verloren tijd in te lopen. Dokter Yves, Renaud V. en Zorro loodsen de bende aan 35 per uur richting Oostende. Georges Zoetemelk nestelt zich in Richard's wiel, die dit maar matig kan appreciëren
Op het terras bij Gilbertje (Andrea is er even niet) wordt dan de inschrijvingslijst voor Oostende Koerst ingevuld. Woensdag kan je ook nog je naam opgeven!
Niet vergeten: volgende week zaterdag BBS in de Schaperye. Aanvang 19u30.
Zonder onze secretaris, die zich mentaal volledig wilde voorbereiden op de 1ste competitiewedstrijd van ons wereldkustelftal, trotseerden twaalf dapperen + 1 gastrijder de hoge ozonwaarden en maalden aan een gemiddelde van een heel stuk boven de 30 het vertrouwde parcours af. Zowel op de brug als aan de finish was er echt niemand partij voor Marre , die hiermee zijn ambities voor het kopmanschap voor de komende 'Oostende koerst' extra in de verf zet. Een drietal 'vluggertjes' bij Andrea stelden ondergetekende in de gelegenheid nog voor de pauze op het Albertpark te geraken , blijkbaar ter inspiratie van de kustboys die er prompt de openingstreffer in ramden. Tijdens de 2de (en vooral de 3de) helft werden de secretaris en de voorzitter uiteraard uitvoerig gebriefd omtrent de vlekkeloos verlopen rit en blikten we al even vooruit op de zaterdagrit (olv Daniel VDW ?).
WTC Placora vaardigde een volledige ploeg af voor de Belcanto-classic. De aanwezigheid van Frank Vandenbroucke en andere Peter Farrazijns maakte weinig indruk. Christophe, Christ, Renaud, Georges, Tonio, Paulino, Guy en uw dienaar waren er volledig klaar voor. De voorzitter, Sofie, Roland en zijn eega waren de vurige supporters op post.
Het wedstrijdreglement schrijft voor dat de eerste twee ronden in groep en aan een gezapig tempo worden gereden. Daar was weinig van te merken; al van in de tweede ronde was het vlammen geblazen, en de Sulferberg maakte zijn eerste slachtoffers. Het was de kwestie om mee te zijn. Dat zagen Tonio, Christophe, Guy en Georges goed in; Renaud en uw dienaar lieten zich verrassen en waren van in het begin op achtervolgen aangewezen.
Paulino en Christ hielden het op een bedaard tempo. Christ had nogal wat last van de pollen in de lucht...
Algemene vaststelling: heel wat mederijders bedankten om de kop te trekken. Renaud en uw dienaar, samen met toch één medestander, trachtten de kloof met de andere groep te dichten. Na een ronde trek- en sleurwerk hielden we het voor bekeken. De rest van de rit werd zonder problemen afgewerkt. Tot een spurt kwam het niet omwille van een zware valpartij aan de finish.
Leuk om weten: de Douchy's waren met volle overmoed vertrokken, maar in de vijfde ronde stonden ze geparkeerd op de Sulferberg!
Ons gemiddelde bedroeg 36+! Niet slecht geborsteld
De afterrit was genieten: lekker pintje, heerlijke braadworst, iedereen in de wolken. Volgende jaar zeker opnieuw.
Er zijn al enkele sfeerkiekjes. De officiële startfoto en beelden uit de koers volgen.
Belangrijk: na een korte bestuursvergadering werd besloten om de leden hun mening te vragen naar het in aanmerking komen van deze rit voor het eindklassement. Gelieve dan ook te reageren. Wie zwijgt, stemt toe!
De dreigende regenwolken deden heel wat - waaronder uw dienaar - twijfelen. Toch stonden we nog met 12 doorbijters aan de start. De strakke tegenwind zorgde in de eerste fase voor wat weerwerk, maar eens aan de IJzer was het grootste leed geleden. Voor het overige verliep de rit rimpelloos, tot aan de de eerste spurt. Gastrijder Nick brak een spaak (e rayong voor de Oostendenaars onder ons) in volle aanloop, wat de spurt volledig ontregelde. Ook de spurt aan Spegelaere kende een eerder vreemd verloop. Roland zette zich aan kop aan de Kromme Elleboog, met Krist en uw dienaar in het wiel. Een vroege uitval van Marre en dokter Yves bleef lange tijd onbeantwoord. Danny zette in eerste instantie de achtervolging in, maar moest buigen. Dan was het de beurt aan Renaud, Richard en uw dienaar; helaas, de vogels waren al gaan vliegen. Dokter Yves haalde het zo met les doigts dans le nez In het lokaal was het een prettig weerzien met Sven Vigo.
Opgelet: gezien ons extreem katholiek karakter en grote godsvrucht én het feit dat het zaterdag oogtag is: start zaterdag om 9u30, zodat wie dat wil in de namiddag naar de vespers kan.
10 moedigen aan de start van waarschijnlijk de langste rit van het jaar. Met de twee Jean-Pierre's in de volgwagen vertrokken we om 10u stipt. Via Stalhille en Brugge ging het richting Damme. De juiste weg vinden was niet altijd even makkelijk ... Uiteindelijk reden langs het Schipdonckkanaal richting Eede.
Ook daar werd een afslag gemist. Maar een geluk met een ongeluk: het terras dat we opzochten in Aerdenburg overtrof alle verwachtingen. Een hartelijk welkom door een Oostendse (!) serveuse, heerlijke Tripel van Westmalle én de zon die definitief doorbrak . Zeker een aanrader.
Na enig zoekwerk vonden we dan het parcours. Vanaf nu ging het tempo enigszins in de hoogte, zonder dat er zotte dingen gebeurden. We draaiden vlot rond in twee waaiers. Brian moet dan toch connecties hebben, want de wind bleef ons gunstig gezind en het zonnetje zorgde voor een aangename temperatuur .
Enige opschudding aan Sluis, wanneer Noel de grond van nabij wou bestuderen. Gelukkig had hij een helm op. We moesten bekomen van al deze commotie en dus stopten we in Hoeke. Nu was het de beurt aan Remi om te vallen. In slaap dan wel .
De laatste etappe ging over Oostkerke en Brugge.Na een korte Pisstop namen we de vaart richting Oostende. Leo had zelfs nog adem over voor eens spurtje in de Schorre!
Een schitterende rit, bekroond met een tournée générale van de sponsor. Mijn gedacht!
De foto's geven enige illustratie van bovenstaande tekst.
Dertien starters, met enige minuten vertraging omwille van opnieuw een platte band van Richard! De warmte - en de trappisten die hij eerder op de dag genuttigd had voor uw dienaar - zorgden voor een gezapig aanvangstempo. Gemoedelijke gesprekken over voetbal allerhande, en FCB, tot aan Nieuwpoort. Van dan af zette Christophe zich aan kop en werd het menens. Aan 36 / u ging het langs de IJzer tot aan Stuivekenskerke. Met de wind schuin op kop werden er waaiers gevormd tot aan Schore. Georges deed een verdienstelijk poging om de kop te trekken over de brug, maar schoot net iets te kort. Hij zou het nog een keer proberen aan Spegelare, maar ook daar mislukte hij deerlijk Christophe won verdiend de spurt. Iedereen nam het fietspaadje in Slijpe - G. uitgezonderd natuurlijk - om dan gezamenlijk richting Leffinge te rijden. Uw dienaar trok de ultieme spurt aan, die met veel bravoure door Richard werd gewonnen!
De rit werd als naar gewoonte afgesloten bij Andrea. Renaud VDW was voor een keer mee afgezakt; als winnaar van de grote Tourpronostiek hoopte hij zijn winst te kunnen incasseren en ons op een tournée générale te trakteren. Jammer genoeg was de voorzitter afwezig, waardoor alle moeite voor niets bleek. We houden hem dus te goed, Renaud!
Afspraak volgende zaterdag om 10u00 voor de Brian-rit - indien het weer het toelaat. Georges, vergeet niet je stuutjes mee te brengen!
Mocht het 's morgens regenen, maar dan opklaren: afspraak om 14u00.
Volgende zaterdag dagrit naar Turkije. Vertrek om 10u00 aan het lokaal. Er rijdt een camionette mee (met de voorzitter en sportbestuurder Samyn aan boord), waar we ons lunchpakket kunnen opbergen. Brian for ever!
Je hebt zo van die jaren. En dit jaar is er een van. Voor de zoveelste keer wind op tijdens de heenrit en van hetzelfde op de terugweg! We vertrokken met z'n twaalven, met Antoine terug van weggeweest.. De oorspronkelijk trekkers waren Renaud, Paul Pascal D, Noel, Georges en uw dienaar. Na enkele kilometer liet Georges de kopgroep voor wat ze was en zette zich in groep twee, waar hij zich beter thuis voelde. Als het op slepen aankomt...
Titi - Leo werd de 'Régional de l'étape'. Vanaf Alveringhem was er geen houden meer aan; de hele bende werd op een lint getrokken.
De Picon in Leisele was lekker, zeker voor z'n prijs! De terugweg zorgde voor de gebruikelijke wegvergissingen - we moeten daar echt iets aan doen! Uiteindelijk - en na enkele regendruppels - ging het via Bulskamp en Steenkerke richting Oostende. Vlak voor Leffinge reed Richard plat. Georges verwerft bij deze de prijs van de teamspirit door doodleuk door te rijden (hij moest naar een trouw... ). Dank zij Daniël was het euvel binnen de kortste keren verholpen, en waren we om halfzes bij Andrea.
Nog dit: de combinatiekleuren van dit bericht zijn niet toevallig
. Helemaal hilarisch werd het toen ze aan het einde van de rit er nog een spurtje wilden uitpersen. Verstandig als we zijn trokken we de remmen dicht 
!
) zat daar voor veel tussen.
, met dank aan Paulino!
... Uiteindelijk reden langs het Schipdonckkanaal richting Eede.
We vertrokken met z'n twaalven, met Antoine terug van weggeweest.. De oorspronkelijk trekkers waren Renaud, 
). Dank zij Daniël was het euvel binnen de kortste keren verholpen, en waren we om halfzes bij Andrea.
