Waarom begint iemand een blog? Ik heb het gedaan omdat ik graag schrijf en omdat het zonde zou zijn als de wereld mijn schitterende schrijfsels niet zou mogen aanschouwen. Ik schrijf zelfs zo graag dat ik er later mijn brood mee wil verdienen. Nee, niet als schrijver, maar als journalist. En dan liefst niet van die onbenullige artikeltjes die toch niemand leest, maar eerder levensveranderende reportages over de donkerste geheimen van de samenleving. Misschien overdrijf ik een beetje, maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel. Ik heb tijdens mijn stage trouwens al even mogen proeven van het reportersleventje, en dat smaakte naar meer. Verre reizen (de uithoeken van onze Vlaamsche land), boeienden gesprekken,... Misschien kan deze blog wel helpen om mijn schrijverscapaciteiten verder te ontwikkelen. On verra...
Als er één ding is dat ik niet zou kunnen missen in m'n leven, is het wel muziek. Al van toen ik een kleine jongen was gaf mijn tien jaar oudere broer me cassettes met daarop liedjes van groepens als Nirvana, Sonic Youth, Radiohead,... Toch waren mijn favoriete liedjes van een veel lager niveau: 'Final Countdown' (Europe), 'Everything I do' (Bryan Adams), enzovoort. Er zijn echter een tijd geweest waar ik me nog harder voor schaam en die ik sinds kort (vanaf dit moment eigenlijk) mijn 'foute jaren' noem. In m'n prille tienerjaren luisterde ik immers naar Ultratop-muziek en meer van dat gejengel, dingen die ik nu absoluut haat. Gelukkig kreeg ik op een blauwe maandag, of was het nu een groene dinsdag, een geniale inval: na het horen van 'Self Esteem' van Offspring wist ik plots weer dat ik als een rocker geboren was en als rocker wou sterven. Daarom ging ik op zoek naar m'n oude cassettes en draaide die op enkele dagen tijd rood, geel, wit, groen en tenslotte grijs. Maar daar bleef het niet bij. Ik wou immers meer van dat, en popmuziek zei me vanaf dat moment niks meer. Zo trok ik op ontdekkingstocht langs de gehele muziekhistorie, en pikte er af en toe dingen uit waar ik me verder in verdiepte. Ook de dag van vandaag ontdek ik nog steeds nieuwe dingen die me aanspreken en die de moeite waard zijn om even bij stil te staan. Langzaam maar zeker raakte ik gefascineerd door goeie, eerlijke muziek waar je kippenvel van krijgt. Groepen als Pixies, The Doors, The Smiths, Ramones en nog o zo veel meer schitterende bands zijn een vaste waarde in mijn leven geworden. Als ik me slecht voel grijp ik steeds terug naar muziek. Maar ook als ik me goed voel, kan muziek me nog een beter gevoel bezorgen.
Ik ben Joris, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Claudio Caniggia.
Ik ben een man en woon in Kapelle-op-den-Bos (België) en mijn beroep is Student Communicatiewetenschappen.
Ik ben geboren op 26/01/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: voetbal, zaalvoetbal en muziek.