Hier zijn we weer met een verslagje van de afgelopen dagen
Donderdag morgen zijn we (ik, Jolien en Linda) samen met Thalia (onze Antwerpse juf) naar Segou vertrokken. Om half 7 stonden we op onze bus te wachten aan de weg nadat we afscheid hadden genomen van de zusters in het klooster.
Opweg naar de weg kwam Wassa de vroedvrouw van ons dorp nog afscheid nemen van ons, met een short en handschoenen aan kwam ze uit het dispensarium gelopen (er was dus ondertussen iemand aan het bevallen, maar ze kwam toch snel iets zeggen, zo gaat dat hier ;-) ).
Toen we aan de weg stonden kwamen Sanne en jasmien (de ergos) en Ine en Valerie (de vroedvrouwen) ook nog afscheid nemen, en voor we het wisten, helemaal niet naar afrikaanse norm stond daar binnen het half uur een bus die ons mee kon nemen naar Segou.
De rit naar Segou is vlot verlopen, enkel een platte band onderweg, maar dat was toch nog redelijk snel gefixt!
Om half 11 zaten we in de auberge te wachten op onze kamer. De rest van die dag hebben we het rustig gehouden. We hebben gewandeld in Segou doorheen de winkelstraaten (en ons nog laten verleiden tot wat souveniertjes), en ons pad wat verbreed door Jolien die in haar reisgids vanalles had gevonden over een pottenbakkersmarktje kort aan de Niger (waar je goedkope koopjes kon doen), en verder wat geplonst aan het zwembad (de afkoeling konden we gebruiken want het is goed te voelen dat de temperatuur hier stijgt!)
Vrijdag zijn we naar een stoffenfabriek geweest. Het was echt heel mooi daar, je kon zien hoe ze van het begin tot het einde stoffen maken en verven. Op het einde was het dan ook aan onszelf om een stuk stof te beschilderen.
Ieder moest een patroon kiezen, erna kreeg je de uitleg wat jou gekozen patroon wilde zeggen. Ik en Linda hadden een patroon over een Konining in Segou, dit stond teken voor kracht, Jolien haar patroon stond symbool voor huwelijk (??? Ik probeer dat nog te verklaren waarom het lot besliste dat juist dat patroontje in haar handen terechtkwam ) en ons Thalia haar patroon had een verband met dansen, en gelijk die kan shaken snapte ik dat verband dan weer net héél goed
Zaterdag kregen we extra gezelschap in Segou, onze lieve vroedvrouwen zijn ons nagereisd naar Segou om hier samen nog het laatste weekend door te brengen. Om 11 uur waren ze hier, we hebben samen even geplonst in het zwembad en even iets gegeten.
Om 3 uur zijn ik, Jolien, Linda en Thalia dan vertrokken naar onze tocht met de pirogue (een klein kanobootje), om een tocht op de Niger te maken. Het was leuk, we hadden een mooi uitzicht en een beetje wind op de boot deed ons goed!
We gingen een pottenbakkersdorp bezoeken maar er was niet zo heel veel te zien, of laat het ons anders zeggen, onze gids heeft ons nietveel laten zien. Hij ging overal met de mensen praten, ging 2 keer bij dezelfde mensen binnen en kon niet veel over de dingen van het dorp vertellen. Hij had ook een gekke uitleg ervoor, hij zij dat het moeilijk was omdat hij niet zo goed Frans kon, wat we niet snapten voor een gids, dus vroeg Jolien in welke taal hij het anders dan deed (dat bleek toch Frans te zijn :s niet te snappen!) dus besloot Jolien maar eens een examen af te nemen om zijn kennis over het pottenbakkersdorp te testen. Helaas, hij was wel wat gebuisd, hij wist weinig vragen te beantwoorden. Ook in het dorp zij hij steeds dat we moesten zeggen wat we er wilde zien (moeilijk als je ergens nog nooit geweest bent).
Maargoed, de boottocht was wel een leuke ervaring en dan hebben we daar maar dubbel van genoten.
Jolien en Linda hebben hun gewaagd aan het aanraken van de Niger, maar ik besloot wijselijk mijn handen in de boot te houden want ik heb hier horen waaien dat er krokodillen in het water kunnen zitten (die volgens ons Thalia dan weer niets doen bij toeristen, alleen maar een beetje kijken als je niet te kort komt!). Maar als Mozes niet naar de berg gaat, gaat de berg naar Mozes (of hoe zeggen ze dat), in mijn geval was het: als Kirsten de Niger niet raakt, raakt de Niger Kirsten wel met de hulp van Jolien welliswaar die mij besprenkelde met Niger water waardoor ik het toch heb gevoeld :p
Op de terugweg hebben ik, Linda en Thalia ons volledig overgeven aan Jolien die het besturen van de boot had overgenomen van de Malinees, ze deed het heel goed! Maar zoals meestal loopt er bij ons iets mis, en opeens viel de boot stil in het midden van de Niger!
De bootman dacht dat de naft op was (daar zaten we mooi!) maar uiteindelijk bleek dat we in een vissernet waren gevaren, waardoor de motor verstrengeld was geraakt in het net. Na een tijdje prutsen eraan was alles los en kon de trip gewoon verder worden gezet. We hebben genoten van de mooie ondergaande zon!
Op onze laatse avond in Segou hebben we ook een feestmaal gegeten! Iets verderop hadden we 2 weken terug gezien dat je op zaterdag na half 8 je eigen pizza kon gaan samenstellen. We hebben dat dan ook meteen eens geprobeerd. En Heerlijk was het daar! En ook heel gezellig met ons allemaal (de vroedvrouwen, de juf , een Limburger die we in het internetcafé leerde kennen en wij).
Smorgens vroeg ging dan weer de wekker af want we hadden een bus om te halen. Gelukkig is opstaan met een melodietje als walking on sunshine altijd wel gezellig als je weet dat je een warme dag tegemoed gaat. Na het ontbijt was het afscheid nemen van de meisjes en hup de taxi in naar de bus. De bus viel super goed mee; er waren raampjes , geen platte banden en een tv waarop een film te zien was !!! zelfs dat is mogenlijk hier in mali.
Eenmaal aangekomen bij toungaTours was het snel naar toilet valiezen neer en eten. we vonden een restaurantje op aanraden van de andere studenten waar we meteen besloten van de komende dagen onze laatste cfas uit te geven. Dat laatste bleek misschien zelfs niet nodig want bij het brengen van onze fles water zei de ober dat er een meneer was die aanbood ons eten te betalen. We bedankten vriendelijk maar twijfelden naderhand toch eventjes toen we flessen champagne op de kaart zagen staan. Misschien maar goed dat we onze kans verkeken hadden want deze temperaturen en alcohol ? dan kreeg die meneer misschien nog wel eens waar hij op hoopte toen hij ons het aanbod gaf. Nu allemaal de douche in en vroeg ons bedje in want morgenvroeg gaan we Bamako ontdekken (en ontbijten bij amadine)
Hey iedereen ,
Tis alweer anderhalve week geleden dat we nog iets op onze blog konden zetten dus we hebben weer veel te vertellen !
Na ons weekendje segou bleek dat het maandag de doop van mohamed was ! we moesten dus niet werken (met uitzondering van eventuele spoedgevallen) dus besloten we om er een verlengd weekend van te maken! Linda had het even gehad met onze marktbezoekjes en kwam niet mee naar de markt van san maar verkiesde een gezellig onderonsje met de zustertjes ze deelden speculoosjes en dronken cola en op die cola waren wij toch wel een beetje jaloers ! wij willen ook cola krijgen maar het was een eenmalig aanbod en Linda was de enige aanwezig om erop in te gaan!
Wij (thalia (de schooljuf uit Antwerpen) , kisten en ik) besloten dat dit onze enige kans was om naar de marktdag van san te gaan en onze souvenierjacht verder te zetten (we kampen een beetje met een koop/afpingel verslaving en hebben het motto; shop till the money is op) we zijn maar een keer in mali eh ! we stonden om 8 uur langs de straat te wachten en de 4de auto die langskwam wou ons wel meenemen ! het was een sardienbusje waar al zon 30 man inzat maar we konden er nog bij! De nodige kindjes werden op de schoot genomen en we zaten krap maar gezellig (we hebben ook leuke fotos om het te bewijzen) dat krap maar gezellig bleek iets minder gezellig toen het kindje op mijn schoot (de schoot van jolien dus) begon te plassen en door de krapheid ik het niet kon verplaatsen of omhoog houden het gevolg was dus een natte broek en de dag was nog maar pas begonnen. Jammie ! gelukkig was er de zon om te helpen met drogen en onze dag kon gewoon verder gaan. We kochten weer heel wat en gingen ook eens bij de zusters van san langs voor een paar kg aardappelen en meel voor babypap! Ze waren super vriendelijk en we werden zelfs tot aan de bus geassisteerd omdat alles zo zwaar was. Eenmaal terug in koutenso hadden we (ale ik toch) een home sweet home gevoel en konden we weer wat genieten van de rust.
De week zelf ging zijn normale gangetje alleen hadden we een nieuwe zuster bij zr symphoroosa een vroedvrouw uit congo nam direct de leiding op de materniteit en hield een lijstje bij met dingen die ze wou veranderen. (dit wordt verder benadrukt door kirsten , wanneer ze klaar is met bellen naar haar schatje die ze toch wel heel hard mist) ;; (schrijf maar iets :D) Hier ben ik! Zr symforosa is een toffe zuster, het is nog een jonge en neemt toch wel een moederrol ten opzichte van ons aan. Maar in het dispensarium is het geen gelaten vrouw, ze neemt haar taak heel serieus op! Ik verwacht veel positieve verandering door haar (maar de matronen in het dispensarium leken vaak toch niet op hun gemak! Haar orders waren kort en krachtig, en voor alle veiligheid best ook snel en degelijk opgevolgd. Nu een frisse wind kan wonderen doen! Verandering is niet altijd slecht.
Linda en ik wouden allebij wel bij jean staan dus besloten we van een weekje half half te doen! Zei kreeg vooral de wondzorg dagen en ik de vaccinties dus ik denk dat we allebij wel content waren. Bij hugette was het werk saai maar de sfeer gezellig dus dat maakte ook al veel goed. Wel vreemd dat we die week veel mensen hebben gezien met 12 vingers en twaalf tenen ! eenmaal we erop begonnen te letten viel het ons echt op !
Op donderdag middag kwamen de vroedvrouwen aan. Iedereen was erg benieuwt en het bleken toch twee toffe madammen.. Met alleen vrouwen vertrokken we zaterdag ochtend met de auto naar het kleine paradijsje (volgens de mensen in het dorp met een auto die gewoon te vroeg bleek te zijn. Wijzelf waren maar een beetje te laat maar dat was gewoon omdat we het al zo gewoon zijn van op alles te moeten wachten. Het is een beetje onze tweede natuur geworden met de woorden van zr symphoroosa patience ! patience !
Terug naar teriya bougou; het paradijsje bleek een beetje een misvatting te zijn want we kregen een slaapkamer die stonk naar urine en waar er muizenstrontjes lagen en niet de lekkere die we kennen van op de boterham. Kirsten trok haar stoere/stoute schoenen aan een eiste een andere kamer voor dezelfde prijs, (ik werd wel gesteund door de andere studenten, maar vanwege de taal kreeg ik de taak om te discusieren, en met succes!!!) ! we moesten uiteindelijk 500 cfa per persoon meer betalen maar de kamer was een wereld van verschil ! omdat er in teriya bougou minder te doen was dan aanvankelijk gedacht hebben we onze dagen vooral doorgebracht met zwemmen , aquagym en bruinen ! de bijna laatste kans om aan ons kleurtje te werken ! we komen nog steeds terug als babu maar toch een beetje minder als jullie allemaal thuis. Kisten hoopt nog steeds op de bbq die ze komende woensdag krijgt terwijl de zon schijnt (maar volgens Joris zal het niets te zonnen worden) voor Linda is het allemaal een beetje hetzelfde en ik heb best nog wel zin in een beetje kou en winterkleren.
Op maandag begon de vaccinatie campagne dus was er werk genoeg is het dispensarium de consultaties waren overbezet omdat meer als de helft van de vpk instond voor de vaccinaties. De eerste dag waren er meer als 500 kindjes komen opdagen dus bij de vaccinaties was het ook druk en zr symphoroosa ging door met haar opruim/ schoonmaak missie op de materniteit. Dinsdag kreeg Linda dan eindelijk haar vlechtjes die ze toch wou uitproberen !! Het was een beetje het pipi langkous effect: voor fotos gelieve u tot ons te wenden na aankomst. Deze zijn er ondertussen al terug uit van deze avond, ze waren toch al wat los aan het komen. s Avonds heeft ze zich dan nog wat henna laten zetten op de voeten, eerst wou ze op de hand maar ze heeft gelukkig voor de voeten gekozen. Ze heeft in elk geval geen spijt van haar keuze. Het is een beetje alsof ze een schimmelinfectie op haar voeten heeft. En combinatie van bruin, groen, en zwart !!! Vanaf dinsdag namiddag begon de afscheidsronde maar de traantjes vielen pas woensdag het was de laatste keer voor alles en toen mau au revoir a demain riep was het dek helemaal van de dam. Kirsten had het vooral moeilijk met het personeel van het dispensarium ik vooral bij de kindjes van jozefien en jozefien zelfs die nog frietjes voor ons had gebakken en nog eens zei dat ze onze oma in mali was. Linda bleek de enige te zijn die sterk genoeg was om niet te wenen maar vaarwel koutienso was toch wel moeilijk voor ons alle drie denk ik. We werden donderdag ochtend uitgezwaaid door de andere studenten en toen werd nog eens een traantje gelaten. We hebben toch een goede indruk gemaakt denk ik. Onze laatste avond in koutienso was het ook nog boom bij adama maar dat viel een beetje tegen toen we bijna zat werden van de adem van sommige mannen. We hebben toch wat kunnen dansen en geluistert naar zatte praat en gekeken naar de sterren. We sloten de avond af met een gemengt gevoel . het was weer de laatste keer.
Nu zijn we in segou , hier hebben we al veel gewandeld , gezwommen , stoffen geverft maar daarover meer binnenkort
Groetjes en tot snel
De vrouwen van koutienso
Hier is nog even ons vervolg! Ons, Jolien en kirsten, verpleegster en patient, jaja! Jolien heeft mij deze week persoonlijk onder handen mogen nemen (volgens mij een 3ke waart op sterieliteit en empathie want ze heeft het goed gedaan!!! :-p) Ik had namelijk een reuze splinter in mijn vinger, die Jolien er met een striele naald heeft moeten uitpeuteren, bij gebrek aan ander materiaal. Volgens Jolien (en onze matronen) heb ik zowat harder geroepen bij het verwijderen (van de tochwel diepzittende splinter!!!) harder geroepen dan een kind die een onverdoofde wonddrainage is ondergaan!
Ons bambara begint vlot te verlopen! Jolien heeft het zelfs als pluspunt op haar feedback gekregen. Het is ook wel nuttig want het frans is soms moeilijk voor beide partijen, dat levert vaak grappige taferelen op!!! Het verhaal: We zitten gisteren bij een winkeltje, de man was schilder en liets ons foto's van schilderijen zien. Hij vroeg of hij uitleg mocht geven, dat vonden we natuurlijk goed. Hij toonde ons een tafereeltje waar een wit doek op stond met een soort mes ofzo (sabel achtig iets denken we) die de doek verscheurde. Hij geeft de uitleg dat het een doek is wat ze op overleden mensen leggen, waarop Jolien blij zegt OOOO een Maagdendoek, dat zal het verbreken van de maagdelijkheid voorstellen!!!! (Ik plaste bijna in mijn broek van het lachen!!! Ook het werkwoord Bouché is geheel door Jolien bedacht!!!! Het is haar werkwoord in het frans voor een tongkus, toen ze het had over de trouwheid van mannen bij het schoolhoofd (en zelfs bij de nonnekes heeft ze dat uitgelegd!!!!). Jolien heeft hen uitgelegd dat de soort kus, de droom van trouwheid kan verbreken, want wij mogen niet meerdere partners tegelijk hebben zoals zij hier. Het was echt hilarisch.
Met de nonnetjes kunnen we ons ook amuzeren, we hebben ze geleerd dat er een joure d'amour is in belgie, 14 Februarie, sint-valentijn kende ze wel. Vervolgens hebben ze de hele dag gevraagd achter onze vriendjes, en werd Jolien niet geloofd vriend-vrij te zijn, indien het toch zo was wilde zij haar helpen voorkomen dat ze valentijn eenzaam tegemoed zou moeten gaan, en boden haar een man aan. Hij zou knap, groot en sterk zijn, maar niet rijk (nu ze kunnen hem nogsteeds eens presenteren hé jolien!).
Jolien ging dit weekend ook opzoek naar een appelblauwzeegroene sjaal, probeer die kleur hier maar eens uit te leggen! Pomme bleu, mére, verte, ze hadden er nog nooit van gehoord. Na uren tocht hebben we hem toch gevonden!!! Een hele grappige discussie voor te pingelen (ik heb hem gefilmd, dus liefhebbers kunnen later meegenieten). Ze heeft 2 sjaals gekregen voor 2 euro (of 80 belgische frank).
En.... we vonden in Segou.... Het kruidvat!!!!! Een kleine drogist, met super veel deo (we rieken dus terug goed!) en Jolien heeft er eierschampoo gekocht!
Donderdag ben ik ook met Jolien naar de brousse gegaan, naar Fonno, Jolien heeft me eerst bijna laten verongelukken door eerst van de bank op te staan (dat mag hier niet, want de banken kiepen om dan) maar heeft me vervolgens gered door me kippenvrij te houden in het hutje.
Het weekendje Segou heeft ons deugd gedaan, en ons antwerps collegatje Thalia was er ook bij, het is een toffe, en bezorgt ons zowat om het uur de slappe lach! vooral na middernacht!!!!
Binnen 2 weken zitten we terug hier in Segou voor onze terugreis naar Bamako, het is dus bijna voorbij! We gaan nog genieten van onze laatste dagen hier (en hopen dat we nog goed bruinen, want het tintje is haast onveranderd tot nu toe!).
We zitten deze keer in Segou.
Onze week is waar maar eens begonnen met terugkomst uit San. Het was natuurlijk weer naar een bus zoeken. We hadden dan maar besloten om op zoek te gaan naar dezelfde busmaatschappij als vorige keer. Daar aangekomen hebben ze 4 plaatsen voor ons gereserveerd op de bus (Thalia was er ook bij). We moesten nog even wachten op de bus, dus waren we bij Tiraye iets gaan eten. Dan was het haasten om op tijd terug te zijn voor de bus, natuurlijk was dat haasten niet nodig. We mochten nog even op de bus wachten :D.
Maandag was het dan terug werken voor ons. Deze keer was het mijn beurt om op de materniteit aan de slag te gaan. Het was ook héél leuk. Ik heb 4 bevallingen mogen meedoen, 3 waren heel goed verlopen en het waren twee meisjes en een jongen. De vierde bevalling moest naar het ziekenhuis gebracht worden, omdat daar iets mis was. Maar daar is ook alles mee goed gekomen.
Jolien heeft dan deze week consultaties gehad en Kirsten had deze week de wondzorgen.
Dinsdag hadden we dan blijkbaar vrij, het was een nationale feestdag hier. De geboorte van Mohammed; hoewel we die dag toch wel wat gewerkt hebben. We hadden een bevalling (mochten we weer bij helpen) , ik mocht de kindjes wassen en Jolien en Kirsten hebben op de consultatie geholpen. Maandag gaan we weer vrij hebben, dan is het de Doop van Mohammed. We hebben hier dus toch een paar feestdagen.
Ik mocht Vrijdag ook mee naar het dorp om buiken te meten, vrouwen te wegen en vaccinaties te geven (pre-natale), dat was ook héél leuk.
Deze week was er ook een tandarts van uit Belgiê hier, Jean-Paul. Een leuke man, met als hobby fotografie, dus van ons heeft hij ook wat fototjes getrokken. Hij was maar een weekje hier, om nog wat met Chekeroo (onze tandarts hier) te praten en eens in de gevangenis van Segou tanden te gaan trekken (lijkt mij niet zo een prettig werkje)
Het weekendje hier was wel leuk, lekker gezwommen, een beetje rondgelopen en ergens gaan eten. We zijn dan nog op een Belgische beland niet ver van ons hotel. Een soort galerij waar ook een klein boekenwinkeltje aan verbonden is.
Maar we zijn nu even door, ik denk dat de rest straks wel even zal bijtypen !!!
Groetjes
Hoi allemaal,
Hier komt dus een wat langere en gedetailleerdere blog dan vorige week. Onze blog van vorige week was immens kort, omdat we maar weinig tijd hadden op de computer in het internetcafé. Deze week hebben we wat vooruitgedacht, zoals je ziet, en hebben we alles eerst op de laptop bij ons getypt en dan op USB gezet om zo snel en efficiënt te kunnen werken in het internetcafé.
Maarja, we gaan dus beginnen bij het begin van vorige week. Onze terugreis van Segou waar we een weekendje hadden doorgebracht. Dat was mij pas een luxereis. We hadden een bus die evengoed bij ons had kunnen rijden, het was een mooie, grote, nieuwe bus en we konden onderweg zelfs genieten van wat muziek.
De eerste werkweek, stond ik, Linda, op de wondzorg. Het was héél interessant om daar te werken. Elke maandag, woensdag en vrijdag hadden we wondzorg, dinsdag is het consultatie en op donderdag moesten we de brousse in . Om in een dorp kinderen te wegen en vaccinaties te geven. In elk geval kan ik zegge dat het daar geen stormloop was. Ik heb in dat dorp misschien maar 12 mensen gezien. Maarja, er zullen niet veel mensen voor die week opgestaan hebben. Bij de wondzorg heb ik toch wel redelijk veel bijgeleerd over hoe het er hier aan toegaat.
Jolien, die heeft de eerste week op de materniteit gewerkt, ze heeft ook haar eerste bevalling gedaan. Voor de rest mocht ze vrouwen wegen, buiken meten en heel veel spuitjes zetten. Zelf heeft ze ook nog een onderzoek gekregen, terwijl ze op haar gemak neerzat was de verpleegkundige haar, haar aan het bestuderen, en ineens hoorde ze een knip. Had de verpleegkundige ineens een stuk van haar, haar afgeknipt. Het zal wel voor nader onderzoek geweest zijn zeker. Al hebben we er nog geen resultaten van gezien :D.
Kirsten die een weekje consulten heeft gedaan, is vooral goed geworden in het nemen van bloeddrukken en het vullen van zakjes met pilletjes. Hier geven ze de pilletjes wel uit als snoepjes, vooral de antibiotica. Verder heeft ze daar dan ook wat Bambara geleerd ( ze dacht wel dat er iets aan haar uitspraak scheelde, want blijkbaar moest iedereen lachen als ze iets zei) (maar volgens Linda is dat een teken dat we het goed doen, thats te spirit! Geloof in uzelf!!!).
Ze is hier in een nabijgelegen dorp ook nog opzoek gegaan naar een apotheker, en ze heeft er toch wel een van heel bijzondere aard gevonden. Een klein stalletje, met een lemen toog en er waren daar 9 pillendoosjes te vinden in de enige kast die daar stond. Ook al was het niet voor eigen gebruik, we hebben toch maar besloten er niets te nemen.
Jolien en Kirsten zijn trouwens al in het bezit van echte Malineese kleren. Kirsten heeft zich een rok laten maken en Jolien heeft zich dan weer een rok en een kleedje laten maken.
Doorheen de week amuseren we ons in de late namiddag door, om de dag thee en bisap (ook een soort thee) te gaan drinken bij Adama, het schoolhoofd van hier.En op de andere dagen gaan we bij Josefien, de kinderen wassen. En daar krijgen we regelmatig ook frietjes of lekkere koekjes aangeboden.
Afgelopen weekend dan, hebben we eerst de zaterdag op een plaatselijk marktje doorgebracht. We zijn daar met paard en kar naartoe gegaan. Veel hebben we daar niet echt gekocht. En de zondag dan vlugvlug wat op het internet gezeten, alle vlugvlug. Jolien en ik we hebben elk een uur op het internet gezeten en dan onze mails nagekeken en ook wat mails verstuurd. Kirsten haar computer liep blijkbaar vaak vast dus heeft zij toch bijna een uurtje langer als ons erop gezeten (maar Linda en Jolien bleven daar heel lief een uur wachten tot ook ik klaar was!). Daarna zijn we nog de markt op gegaan. Maar mijn armen waren tijdens de toch van de markt naar Koutienso de dag ervoor (2,5 uur) roodverbrand. Dus met de middagzon (of door mij (kirsten) die er perongeluk tegenliep) erop deed dat wel pijn. Dus hebben we de inkopen op de markt wat beperkt tot elke een cola en dan ook twee potten pindakaas om hier te eten. Want dat word hiet s avonds en s morgens toch wel veel gegeten. Dan was het een bus zoeken om terug in Koutienso te geraken ( we waren tot hier geraakt met zuster Suzy), na twee busmaatschappijen gedaan te hebben kwam de derde gewoon naar ons toe en verzekerde ons dat we zeker bij hun op de bus konden. Dit was ook best een goede bus hoor, bijna zo goed als die dat we hadden bij terugkomst van Segou.
Dan gaan we het hebben over deze week!!
We hebben deze week van plaats gewisseld, Kirsten staat nu op de materniteit, ze heeft al twee bevallingen mogen doen. Jolien staat bij de wondzorg en is vandaag(donderdag) naar de brousse gegaan voor de vaccinaties en kinderen wegen en meten. Zij heeft er vandaag 40 gedaan. Ik sta bij de consultaties, ik vind het op zich wel best leuk en ik leer nu ook hetzelfde aan Bambara als dat Kirsten geleerd heeft. Ik heb ook een kindje met een hazenlip gezien en vandaag(donderdag) heb ik twee HIV testen mogen doen, allebei waren ze gelukkig negatief. Voor de rest loopt het deze week hetzelfde als vorige week .
Op de materniteit heb ik (kirsten) heel veel bijgeleerd! Ik heb er heel veel buikjes mogen meten, en leren ze me de harttonen van de baby beluisteren met een hoornachtig iets, maar ik hoor er eigenlijk nooit iets door :s Ook is er elke dag babycarwash, de mamas komen in een rij met hun baby aan schuiven en worden ze allemaal achter elkaar gewassen, de babys zijn super schattig! Ik heb 2 bevallingen gedaan, de eerste bevalling was een tweeling, en de tweede gewoon 1 kindje. Jammergenoeg heb ik ook al enkele overleden kindjes gehad, dat is wel heel wat minder! Ik vond het super erg, maar Linda en Jolien waren wel super lief voor mij!
We zijn nu ongeveer halverwege onze stage, we vinden het heel leuk hier, maar missen onze thuis ook een beetje.
Héél veel groetjes,
I ni tili! (Goede middag!)
Kirsten, Jolien en Linda!
We zitten nu in San een dorpje op ongeveer 75 km van Koutienso! We hebben heel wat meegemaakt deze afgelopen week. Kirsten heeft deze week consultaties gedaan, ik heb wondzorg gedaan en Jolien stond op de materniteit. Deze week heb ik al veel wondes verzorgd, een héél verschil met wat we gewoon zijn bij ons hoor, Jolien heeft zelfs al een bevalling gedaan, en een hele hoop spuiten gezet. De afgelopen week zijn we in het dorp ook kinderen gaan wassen en een dag heeft Jolien geholpen in een van de klassen en nog een andere dag was het de beurt een Kirsten. Daar zullen ze natuurlijk veel over kunnen vertellen als ze iets posten! We zijn ook al héél goed geaclimatiseerd hoor. We hebben het deze week zelfs al koud genoeg gehad om in golf/pull rond te lopen, het was toen rond de 20 graden, maar dat is in elk geval koud voor hier. Het was vooral zo koud omwille van de wind die er hier was.
Vrijdag avond zijn we dan eens weer naar Adama gegaan, thee drinken, normaal gaan we voor het avondeten, maar deze keer was het erna. Nu snap ik wel waarom wij meestal voor het avondeten gaan, anders zijn we pas rond middernacht terug op nze kamer. Wat laat is als we vroeg op moeten. gelijk gisteren, omdat we naar de markt gaan.
Gisteren zijn we dan naar een lokale markt gegaan, met paard en kar. 7 mensen plus bestuurder op de kar en 1 paard om dit allemaal te trekken. We hadden afgesproken om 6 uur 's morgens en onze bestuurder kwam pas om 8 uur opdagen, dit is Afrika hoor !! We waren trouwens meer als 2 uur onderweg zowel heen als terug. Jolien en Kirsten hebben zich trouwens Pai gekocht, dit is een bepaalde hoeveelheid stof, om een rok of kleedje van te maken. Op de terugweg naar huis heb ik mijn echte eerste kleur opgedaan een mooi kreeftenrood, Jolien is ook wat verbrand op de schouders en Kirsten heeft het minste last van ons allemaal, zij had er dan ook wel aan gedacht om haar in te smeren met zonnecreme, ik kan in elk geval zeggen dat ik het niet meer zal vergeten.
Ik ga eens afsluiten en kijken o de rest nog wat wil typen. Misschien tot volgend weekend !!! Groetjes
Ons weekendje Segou zit er bijna op, nog even eten en we gaan weer terug naar het dorp, en de rust! Een stadje is leuk, maar heel erg druk!
Allemaal in bezit van de eerste souveniertjes!
Gisteren avond hebben we een afrikaans muziekorkest bekeken en daar werd natuurlijk ook goed gedanst! Het was heel mooi!
Eindelijk hebben we airco gehad, slapen ging dus een stuk beter, enkel ons Jolientje heeft de hele nacht koud gehad en is nu stijf en verkouden.
We hebben een goed douchke genomen, maar onze voeten zijn haast nietmeer proper te krijgen! Het gevolg van het zand! (En het geeft ons valse hoop op bruinen van de huid!!!)
Toch hebben we allemaal al een lichte verkleuring, een klein tintje bruin!
Verder is er nietmeer veel gebeurd!
We wilde graag wat foto's opzetten, maar dat lukt niet, dus dat wordt wachten tot we thuis zijn!
Héél veel succes aan 5so morgen met de rapporten!!!
Hallo allemaal!
Na 2 dagen in ons dorp koutienso zijn we een weekendje Segou aan het doen, we kunnen nu dus ook onze blog weer wat bijvullen.
Om te beginnen bij het begin Donderdag morgen zijn we met de bus naar koutienso vertrokken. De busrit viel veel beter mee dan verwacht. Enkel ons Linda was ziek, maar alle mensen snelden haar ten hulp! Eens we van de bus afwaren was ze dan ook weer veel beter.
Op de bus kreeg ik het leuke smsje dat ik (kirsten) tante van rune was geworden! Een hele hele dikke proficiat aan Inge en Koen.
Toen we stopten met de bus stonden we in het midden van nergens, we wisten niet waarnaartoe, al snel kwamen er veel kindjes op ons af gevlogen die vervolgens ons hielpen met de bagage en ons naar het dorp te brengen. Zr Anesthesie verwelkomde ons (ze was vriendelijk, zou een uitzondering zijn!). Onmiddellijk mochten we aan tafel. Méééhééé Geit, en volgens de medestudenten zal dat vaste kost worden, wij dus vegetariër! :D
Onze lieve medestudenten van Antwerpen en van de PHL waren er ook om ons op te vangen! Ze hebben ons goed rondgeleid en we zijn samen met hen onmiddellijk meegesprongen in het dorpsleven. Na 1 uur zaten we kindjes te wassen, en 2 uur thee en biessap(afgekookte bloemen te drinken bij het schoolhoofd!
Het dorp is echt leuk! Héél vriendelijke mensen, er lopen allemaal koeien, kippen, geiten, los, maar we kunnen het aan! Enkel ons Jolientje werd verrast door een onverwacht bezoekje! Terwijl we even moesten wachten op haar toen ze naar het toilet ging kwam ze er gillend uitgelopen, een vleermuis vloog door het toilet!
De nachten in Mali zijn hot, hot, hot! De dagen ook, onze grootste bezigheid is drinken en zweten!!!
Onze eerste werkdag is supergoed meegevallen voor iedereen! Het is wel héél wat anders als bij ons natuurlijk, vooral op vlak van proper/vuil/steriel ? onder wat kan je steriel materiaal van 1994 rekenen ? laat het ons weten !
Ook hebben we voor de 1e keer onze kleren zelf gewassen, toen we ze na een uurtje van de draad gingen halen (ze drogen super snel) stond de diepvries in brand, wij maar roepen op iedereen, zr Anesthesie kwam zelfs niet bij ons kijken, een man kwam snel aangelopen en doofde het vuur, daar ging onze logie bijna!!!
Hier in segou zitten we in een hotel met zwembad een vuil zwembad maar een zwembad! eindelijk verkoeling. Leuk, leuk! Vanaf maandag kunnen we dan echt beginnen aan het werkleven in mali !
We hebben dan namiddag wat in het stadje (twee of drie straaten rondgelopen) en wat souvenirs gekocht, zelfs ik (Linda deze keer) ben verleid geweest tot aankoop van wat leuks !! Hier is het ook niet moeilijk om iets te kopen, ze staan hier meteen met 7 man rond u om te kunnen verkopen. Héél wat gedoe daar rond, en dan natuurlijk ook altijd wat afdingen van de prijs, wat altijd wel héél leuk is om te doen !!
Nadien zijn we gaan eten in het hotel (de eerste keer sinds aankomst dat ik, Linda, echte middag gegeten heb) en natuurlijk zijn we dan ook gaan zwemmen, zalig gewoon !!
Nadien nog even enkele winkeltjes langs en dan konden we gaan avondeten, ook héél lekker! De rest is nu wat naar Djembe kijken/luisteren.
Tot gauw
De al wat bruinere Mali dames
Omdat we vanaf morgen in het dorp zitten kunnen we misschien deze week nietmeer op internet, zosnel als mogelijk brengen we iedereen weer op de hoogte natuurlijk!
PS: Jolien die wel per sé die laatste vitaminnen wilde.... had geen glas water nodig om de constipatie te verhelpen en is bij gevolg alle vitaminnen kwijtgeraakt aan de toiletpot! (ik, kirsten dus blij dat ik er niet ben aangegaan!)
Om onze leerachten goed en correct in te lichten:
Verpleegprobleem: Risico op constipatie (pagina nummer helaas niet terug te vinden!)
Actueel of potentieel: Actueel (toch na 3 dagen!!!)
Vandaag ons 2e dagje in Mali. Aclimatisatie 100%, we wennen tot nu toe aan alles! Liefdesverklaring, Nagetoeterd worden, nagekeken worden,...
De 1e echte nacht viel goed mee, goed geslapen. Jolien had wel wat nood aan affectie in haar onderbewustzijn, want ze kwam lekker tegen mij aangekropen!
Vanmorgen zijn we naar het nationale park van Mali geweest, we hebben een taxi genomen die iemand van de B&B voor ons is gaan halen. Onderweg worden we tegengehouden door de politie, blijkbaar waren zijn papieren niet in orde, de politie neemt de papieren af, maar de man mag gewoon verder rijden (we snapte er het dus niet zo goed van)
Het nationale park was heel mooi! Ook het museum eraan vast. Er waren ook vooral veel toeristen daar, en de enige speeltuin met buitenfitnis van waarschijnlijk heel Mali! Jolien en ik hebben ons ook laten verlijden tot de eerste souvenier, een malineese armand, Linda speelt safe en wacht nog even af.
Vandaag hebben we ook al veel contacten met de lokale bevolking gelegd, iedereen wilt wel weten wat we komen doen, en hoe het in ons belgie landje eraan toe gaat. In het nationale park hebben we zelfs beveiligingsdiensten aangeboden (er kwam opeens een man ons achterna om te zeggen dat zijn baas ons wilde spreken, we wisten niet waarvoor dat zou zijn maar gingen toch maar mee, de man zat gewoon in het park) gekregen door de bewaking dat was niet nodig, maar hebben toch vriendelijk bedankt. Verder wilden ze graag ons nummer, maar dat deden we toch maar niet, creatief als ze waren gingen ze ons zoeken met bleuthoot!!!! Niet te geloven! Linda heeft zelf seen nummer meegekregen voor moesten we hun nodig hebben.
Na het park en het museum zijn we onze visums gaan afhalen, amai!!!!!!!! In Belgie kregen we een gewonen stempel, hier een stiker met onze gegevens en onze foto's (we hadden het eerder omgekeerd verwacht). Erna wat fruit gaan halen en postzegels. Vervolgens vroeg onze chauffeur of het zo goed was, hij was denk ik bang dat we de hele markt willen afschuimen.
De ontdekking van de dag, de malineese post: In de stad huurt iedereen een postvakje kort bij het postkantoor, daar kan je brieven uithalen dat (een postbus dus).
Eens terug hier zijn we snel een hapje gaan eten, honger honger honger!!! Daar leerden we een Canadese Ashley kennen die alleen hier op rondreis was, een leuke vrouw, en fijn om haar verhalen te horen. Ik (Kirsten), heb zelfs ontdekt dat Syndney niet in Canada ligt! haha! Ge kunt niet alles weten natuurlijk!!!!!
Het eten was goed, buiten de fruitsalade. We vroegen zonder yougurt, maar kregen die er toch op, op zich niet zo erg. Die van Jolien was lekker, die van mij... BAH! Ik denk dat ik nog het oude had en Jolien een nieuwe fles ofzo, die van mij was ook helemaal geschift, en het verse fruit was bruin voor ongeveel 50% iets wat jolien wel op at ! haar laatste kans op fruit misschien Beschaamd het bord wel laten staan (morgen een busrit naar Koutienso, ziek worden willen we niet), verder durven we hier zeker niets te verkwisten, je ziet echt hoezeer andere mensen vele dingen zouden kunnen gebruiken.
S' avonds even wat telefoontjes plegen of een computertje plaseren, een overdag spelen we ook wel eens een spel uno als we even rusten.
Vandaag de valiezen terug gepakt, morgen vertrekken we naar koutienso en beginnen we aan onze stage. Spannend!!!
De tip van de dag: Geconstipeerd..... Drink een glas kraanwater, het probleem zal waarschijnlijk opgelost worden! Met dank aan Jolien!!!
Verder is de lucht in de stad heel stoffig en ruikt het heel erg naar benzine, de mensen dragen allemaal zo een slaapding voor op je ogen voor hun mond, en geloof me, het is echt slim! (Vies detail, maar geeft de toestand goed weer: wijn snot ziet zwart van het stof).
De mensen hier hebben ongeloofelijk leuke kleren aan, het is echt een kleurrijk tafereel op straat. En soms leuke opschriften, 1 is zeker de moeite waard, Linda heeft hem ontdekt: The worst of anything is better then the best of school Haha!
Onze voetjes moeten wel nog wennen aan de grond, vooral ons Linda heeft er last van, maar alles komt goed! De mensen leven hier zo rustig, en eigenlijk neem je die rust zo over!
ps: de vraag van de dag: hoe komt het dat de douche bij kirsten kei veel lawaai maakt en bij linda en mij niet ? is dat dan zo moeilijk !
nu onze papaya aansnijden en ons beddeke in ! slaapwel
des grandes bisous
les trois infirmieres !
Het geld hier klinkt zo een groot bedrag, 1 euro is 650 CFA, je denkt dat ge veel geld uitgeeft, maar als je omrekent... We betaalden gisteren voor de hele dag met taxi enzo nog geen 10000 CFA, eten en drinken inbegrepen, dat is dus ongeveer 15 euro.
Nu gaan we genieten van onze laatste avond in de stad, veel groetjes!!!! Jolien, Linda en Kirsten!!!
Om twintig na 1 zijn we geland in Bamako! Nadat we al onze valiezen hadden opgehaald konden we de luchthaven verlaten, of toch bijna... Ons Jolien zag er blijkbaar heel verdacht uit, we mochten aan de kant gaan staan en gaan uitleggen hoeveel en wat voor bagage we bij hadden, (daar stonden we weer met 2 zakken teveel) Maar omdat de zakken nog samen verpakt waren zijden we toch maar 6 stuks, en lachte we vriendelijk, waarna we gewoon mochten doorgaan.
De warmte viel buiten op mij (kirsten) maar niet op Linda en Jolien, net als de lokale bevolking. 1 minuut buiten en zeker 10 mensen rond ons, en geen Djeebee te zien, nog te bereiken. Daar was ook meteen de eerste liefdesverklaring voor mij (Kirsten). Omdat de mensen alleen maar op ons toe bleven komen besloten we om binnen op Djeebee te gaan wachten en hem even te bellen. Dat bellen bleek onmogelijk met onze telefoon, waardoor iemand van de omstaanders hem in onze plaats had opgebeld. (Hoe ze aan zijn nummer kwamen... Geen idee). Na een kwartier kwam hij aan, we gingen met hem naar de taxi, en ook alle mensen kwamen mee. Eens in de taxi vertelde hij dat hij te laat was door auto pech, geen probleem zeggen we, maar toen hij vertelde dat zijn remmen nietmeer gingen en hij een stuk van zijn rem lieten zien konden we nietmeer van het lachen. Elk roodlicht was spannend.. Komen we optijd stil? Maar er was weinig verkeer en dus geen probleem. Het viel meteen op dat veel mensen hier 's nachts op de straat leven en slapen. Na een tussenstop voor een controle door de politie kwamen aan in BenB waar de nachtwaker ons heeft binnengelaten. Deze viel duidelijk voor Linda, waarna hij ook een traditionele openingszin gebruikte voor haar: "Ken ik u van ergens, heb ik je nog al gezien?" Haha! Ik kon nietmeer! Hoe grappig!!!
Toen we allemaal op de kamer lagen moesten we toch lachen met de avonturen die we al hadden meegemaakt. 1 seconde: Iedereen wil onze bage dragen, 1 minuut: controle door douane, 5 minuten: Eerste liefdesverklaring, 7 minuten: een auto zonder remmen, 10 minuten: politiecontrole, 15 minuten: Linda wordt verliedt met de traditionele zin!!!! Onze kamer ziet er mooi uit bij An, ik en Jolien delen een bed, Linda ligt alleen. Maar wel allemaal samen op de kamer hoor! Toen begon onze eerste nacht hier, met veel geluiden op de achtergrond!
Vanmorgen waren ze aan het vertellen dat het voor hen hier koud is, wel, voor ons, hééééééééééél warm! We zijn onze visums gaan halen, een Mali telefoon kaart en nu onze dagboeken en blog aan het invullen.
Op de vlucht ontdekte we gelijkenissen tussen verpleegkundigen en steawards:
- Ze komen als je belt, en lachen ook al is het per ongeluk (hé Jolien), maar bij een tweede bel is dat een stuk minder!
- Iedereen kan bellen, ook op het toilet (komt bekend voor!)
- Voor het vertrek van de vlucht geven ze GVO ( wat te doen om de gezondheid te behouden of ziekte te voorkomen!)
- Ze dragen allemaal hetzelfde pakeje
- Ze bedelen het eten
Nu rest de vraag van Jolien... zouden ze u echt komen helpen op het toilet???
Hééééééél véééél groetjes!!!! Van de 3 witte miekes!!!
Goedenacht allemaal,
Hier zijn we dan !!! Eindelijk aangekomen in Bamako, Mali !! Het was een hele trip hoor !! We zijn vandaag, of beter gezegd gisteren, samen gekomen aan het bord met de vertrekuren in de inkomhal van het vliegveld !! Om 3 uur konden we dan inchecken, een héél gedoe dat inchecken hoor. We hadden blijkbaar teveel tassen mee. We mochten maar twee tassen meenemen per persoon en nu hadden Kirsten en Jolien per ongeluk drie tassen per persoon meegenomen !! Nu zo een grote ramp bleek het uiteindelijk niet te zijn. We hadden een hele lieve jongen aan de incheckbalie. We mochten van hem eventjes naar de plastiek-inpakman gaan om het overschot aan valiezen bijeen te laten pakken zodat we schoon aan ons aantal valiezen kwamen. Uiteindelijk zijn we dan mogen vertrekken, aan de paspoortcontrole was het aan natte bedoening hoor !! Er zijn wat traantjes gevloeid. Daarna was het op naar de security om onze handbagage te laten controleren. Ging bij mij toch niet de metaaldetector af, en hupsakee, ik werd gefouilleerd, voor alles is een eerste keer zullen we maar zeggen! Bleek het gewoon mijn MP3 speler te zijn die nog in mijn broekzak zat en ik vergeten was er uit te halen !!! Ons Kirsten dat was een heel ander verhaal, zij had nog een schaar in haar bagage zitten, wat een gedoe allemaal, dat schaartje ligt nu nog altijd op Zaventem, Jammer hé !! (En het was een ROZE!!!)
Alleen ons Jolien is niet aan de kant moeten gaan, zij was braaf. (of toch braver !!!)
Dan de vlucht zelf, deze was met wat vertraging vertrokken, niet zo erg hoor !! Hat waren maar 10 minuutjes dat we hebben moeten wachten ! Bij het opstijgen hebben we Kirsten wat aan de praat moeten houden, zij vond het hele gedoe niet zo leuk !
Persoonlijk moet ik zeggen dat het vliegtuig eten toch niet zo lekker is !! Enkel de rijst en het broodje heb ik opgegeten !!
Aangekomen in Casablanca, onze tussenstop !! De security daar, is ook maar wat minder vergeleken met bij ons, ze zagen er ook niet zo vriendelijk uit als bij ons!!
Daar zaten we dan in Casablanca, 2 uur te vullen. Dus hebben we ons pak uno maar bovengehaald en een paar spelletjes gespeeld tijdens het wachten. Ook een wandeling en wat drinken halen was zeker noodzakelijk na een goeie drie uur in het vliegtuit gezeten te hebben.
Natuurlijk vertrok onze tweede vlucht ook met vertraging, een goed kwartier of zelfs 20 minuten was het bij deze !!Het eten op deze vlucht was ook niet veel soeps !! Hoewel ik denk dat ik de enige ben die dit dacht. In elk geval, ik denk niet dat ik nog vlug nood heb aan een vliegtuig maaltijd. In elk geval deze vlucht was een slaapvlucht, ik denk dat het voor iedereen nodig was om toch een beetje uit te kunnen rusten voordat we in Mali aankwamen. (En ik kirsten, wilde vooral slapen om de turbulentie niet te voelen!)
Zoals jullie nu wel zullen weten zijn we dan ook veilig aangekomen.
Ik ga maar eens afsluiten, we hebben allemaal ons bedje nodig, het worden nog een aantal drukke dagen denk ik voor dat we naar Koutienso kunnen vertrekken !!
Bonne nuit a tout le monde et a la prochain !!!!
Jolien, Linda en Kirsten
Het spannende moment is aangebroken! Mali is nog maar enkele uren van ons verwijderd
Na een lange tijd wachten zijn we er nu bijna! De laatste dagen waren spannend en leuk, maar toch ook een beetje triest (het afscheid nemen). Ik ga iedereen heel erg missen! En aan iedereen bedankt voor het leuke feestje de zaterdag!!!
Inge en Koen en Febe heel veel geluk met de kleine baby als hij geboren wordt, ik ga van ginder heel trots zijn op mn tantekindje! Laat zeker alles weten op het gastenboek!!!
Aan mn kleine Wimbertje ook een dikke zoen! Je meter gaat je missen!
En natuurlijk mijn lieve schatje Joris ook hééééééééééél erg! Maar er zal wel goed voor hem gezorgd worden!
Toitoi aan alle pivh'ertjes een goede uitslag volgende week!
Verder nog een dikke zoen aan iedereen! We proberen jullie zo goed als mogelijk op de hoogte te houden ginds!!! xxx
Vandaag is dus de grote dag, om 5 uur deze namiddag vertrekken we richting Mali, of beter gezegd richting Cassablanca (Marokko) waar we moeten overstappen voor de vlucht naar Mali !! In Mali zelf komen we pas om 1 uur 's nachts aan, Belgische tijd is dit 2 uur 's nachts. Dus hebben wij nog een hele vliegreis voor de boeg, we hebben al een spel kaarten en uno mee voor tijdens de vlucht. Hoewel ik denk dat we misschien te nerveus gaan zijn om een spelletje te kunnen spelen. Ik ben in elk geval al 'gezond' nervous, een beetje zenuwen voor het vertrek, denken van 'ik heb toch alles wel bij' of 'heb ik niet teveel bij', maarja, voor zo een tripje lijkt me dit wel normaal.
Als ik straks de andere dames zie, zal ik ze ook een stukje hierop laten zetten !!
Wij zijn dus Jolien, Linda en Kirsten en wij gaan samen naar Mali voor een stage verpleegkunde. Samen gaan wij dus een groots avontuur tegemoet. Dit begint op 24 januari als we hier in ons landje vertrekken met het vliegtuig. Aftellen geblazen dus, nog vier dagen te gaan, en nog zo veel kleine dingen te doen.
Aan dit alles is natuurlijk veel vooraf gegaan, eerst moesten we natuurlijk gekozen worden. De eerste stap was een brief schrijven met de motivatie van waarom wij wilden gaan, als tweede volgde dan een gesprek in het Frans (moeilijk hoor, voelde net als een examen) en dan was het bang afwachten op het mailtje in onze inbox! Toen we dan eindelijk wisten dat we mochten gaan, kwam al het werk (hoewel het zeer plezant werk was ), vergaderingen om alles te weten te komen en af te spreken, onze vaccinaties, paspoorten en visums in orde brengen, winkels afgaan om spullen te zoeken voor de tombola, en de grote dag: de eetdag met tombola. Hier zat overal veel werk aan te pas en niet enkel voor ons. Ook alle mensen die in de school hebben geholpen tijdens de eetdag, onze leerkrachten mevrouw Mieke Moens en mevrouw Arlette Timmermans die dit mogelijk hebben gemaakt voor ons en onze familie die ons steunt mogen we natuurlijk niet vergeten! Het was een heel avontuur om tot hier te geraken, maar het grootste avontuur van alles moet nog komen!
Ik hoop dat jullie onze avonturen gaan meevolgen, en dat jullie een beetje mee kunnen genieten van Mali (en de warmere temperaturen dan hier) !!!
), vergaderingen om alles te weten te komen en af te spreken, onze vaccinaties, paspoorten en visums in orde brengen, winkels afgaan om spullen te zoeken voor de tombola, en de grote dag: de eetdag met tombola. Hier zat overal veel werk aan te pas en niet enkel voor ons. Ook alle mensen die in de school hebben geholpen tijdens de eetdag, onze leerkrachten mevrouw Mieke Moens en mevrouw Arlette Timmermans die dit mogelijk hebben gemaakt voor ons en onze familie die ons steunt mogen we natuurlijk niet vergeten!
