Dit weekend gingen we van start met een rondleiding op
Hiiumaa, gegeven door onze gids Kristi. Kristi is oorspronkelijk van Estland
maar kon ook vloeiend Nederlands. Ze heeft dan ook nog eens een korte
rondleiding gegeven in The Manor House zodat we zeker alles hebben begrepen.
Ze bracht ons naar een spinnerij waar men zelf de wol
verwerkte tot garen om kleren van maakten. Ook een leuk details was dat deze
mensen een logo verwerkten in hun kleren, namelijk een klein wit schaapje. Wat
ons ook opviel was dat er een propagandamuur was over de Sovjet Unie, wat vroeger
verplicht was in fabrieken.
Onze volgende stop was midden in het bos. Het zit namelijk
zo dat ze in Estland alles een bos noemen, als de struiken een bepaalde hoogte
hebben bereikt. We hebben even stilgestaan bij het feit dat in een particulier
bos alles mag en alles kan. Kap je bomen, hoef je er geen nieuwe te planten.
Heel erg zonde eigenlijk want de bossen hier zijn echt prachtig.
Vervolgens zijn we naar een klein kappelletje geweest, om
daarna eten te kopen en in een kleuterschool te lunchen. Wat ons opviel was dat
de Esten hun sleutel altijd thuislaten. Onze gids geraakte overal binnen, of ze
had de sleutel bij of de sleutel zat op één of andere plaats verstopt. Het vertrouwen is hier groter dan
in België. Kristi wist ons ook te vertellen dat er ooit een vrouw was op
Hiiumaa die een lifter in de auto nam. Tijdens de rit stak hij haar neer. De
vrouw bracht deze lifter al bloedend dan maar gewoon naar zijn bestemming, het
politiebureau. Zie je dat bij ons al gebeuren?
In de namiddag brachten we een bezoekje aan de kerk in
Reigi. Kristi liet haar engelengezang horen terwijl ze zichzelf begeleide op
het orgel. Elias en ik moesten dit natuurlijk ook eens proberen (zonder het
gezang, daar zorgde de rest voor).
Hierna gingen we naar een speciale houtbewerker die niet zo
goed was in lezen en schrijven. Bij onze aankomst werden we al direct
omvergelopen door een teddybeer van een hond. Nick en ik waren er direct verzot
van. Eigenhandig maakt hij o.a. een replica van de Eiffeltoren uit hout!
Er waren echt veel coole constructies. Hij had een kleinere
houten versie gemaakt van de Eifeli Torni. Een paar schommelbankjes, een
garage van Mercedes, een schip,.. echt vanalles. Er was ook een soort doolhof,
een huisje waar je moest binnengaan en vragen moest oplossen. Bij elk antwoord
stond het nummer van een deur. Als je de juiste deuren uitkoos, kwam je op het
einde uit op de deur van Geenius. Zo niet.. tja.. de andere helft van de klas
hebben we nog niet teruggezien.
En dan
hetgene waar bijna iedereen naar uitkeek, het militair museum. Veel wapens
waren er niet maar wel autos en vrachtwagens. Het was dan ook een groot
pluspunt dat we hier in mochten zitten. Ook konden we uniformen aandoen en een
echt wapen hanteren (zonder kogels natuurlijk). De uitkijktoren had een
prachtig zicht maar vanwege de onstabiliteit zijn we toch gauw terug naar
beneden gekropen. In de bunkers was het uitzicht minder.
Als laatste stop gingen we naar de vuurtoren van Vormsi, ook
hier kreeg onze gids de sleutel te pakken zodat we helemaal tot boven konden
komen en van het (toch wel koude) uitzicht genoten. De vuurtoren is 42,6m hoog
en kijkt uit op een monument gemaakt om de kinderen te herdenken die zijn
omgekomen op 28/09/1994 bij het vergaan van de MS Estonia (https://en.wikipedia.org/wiki/MS_Estonia).
Niemand weet precies wat er met het schip is gebeurd, er zijn vele verhalen die
de ronde doen, maar niemand kent de feiten. Het monument is een grote scheepsbel
die enkel luidt als het even hard waait, 7-8 Beaufort, als de nacht dat het
schip is vergaan
Om de avond
af te sluiten wist onze gids Kristi een restaurant met de beste pizzas en
gelijk had ze. Tijdens het eten hebben we dan ook nog even naar de film Cars
gezien, hier genoten vooral de leerkrachten van.
Morgen varen we terug naar Tallinn om Mr. Geerolf terug op
de vlieger te zetten en er zelf nog een leuke uitstap in de hoofdstad van te
maken. Hopelijk is het dan zon goed weer zoals vandaag.
Ceirdwyn
|