Vandaag was een heel interessante dag voor ons. We begonnen de dag met een actieve deelname aan de les kunst in Outokumpu. De leerkracht hield een kringgesprek in het Engels en dit was een leuke manier om de leerlingen een beetje te leren kennen.
Daarna hebben we een Engelse les over België gegeven bij Päivi, een oude bekende van een vorig Comenius-project. De leerlingen hadden ook enkele vragen voorbereid en na een algemene uitleg over België hebben we veel kunnen vertellen over Belgische gewoonten. Finse leerlingen zijn typisch stiller en verlegen, maar ze werkten actief mee. Ze zullen waarschijnlijk niet snel naar België komen om te studeren, want de 'strikte' regels zijn ze niet gewoon. Zoals eerder gezegd (zie 'Wist je dat') zijn de Finse leerlingen redelijk vrij. Als ze de les te laat binnenkomen, maakt dat niet uit. Als ze een taak niet maken, is dat hun verantwoordelijkheid.
Vervolgens hebben we geluncht met de directeur en de 'health care'-verantwoordelijke. We hebben ideeën en visies uitgewisseld. Het schoolsysteem in Finland ondergaat zijn zoveelste 'reform' op een aantal jaren tijd en dat is niet gemakkelijk. Bij deze verandering ligt de focus op on-the-job learning. De overheid wil dit doortrekken naar de algemene vakken: de bedoeling is dat de leerlingen bijvoorbeeld Engels en wiskunde krijgen op de werkplaats om de functionaliteit te benadrukken. Voorlopig blijft er echter nog veel onduidelijkheid naar volgend schooljaar waardoor het moeilijk is om concrete plannen te maken.
Merja, onze begeleidster, stond ons daarna op te wachten om naar haar klasje te gaan. Deze leerlingen studeren media en filmtechniek. We hebben opnieuw een Engelse les over België gegeven, waarbij de focus ook een beetje lag op media: wat wisten ze al van België, welk beeld geeft de Finse media,...
Na een uurtje zijn we terug naar Joensuu gereden met Eija. Zij is de health care-leerkracht die we de eerste dag geobserveerd hebben. We hebben samen met haar een evaluatie van on-the-job learning mogen volgen. Ze moest een student (Pia) evalueren die net een stage afgerond had op een revalidatiecentrum. Deze evaluatie wordt gequoteerd van 1 tot 3, waarbij 1 'satisfactory' is en 3 'excellent'. De student overlegt met de stagementor en de leerkracht welk punt ze krijgt. Ze geeft zichzelf een punt (zelfreflectie) op verschillende onderdelen, daarna geeft de stagementor een punt, waarna ook de leerkracht een punt geeft. Dit gebeurt telkens met veel overleg. Daarna krijgt de student een gemiddelde bij elk onderdeel, om uiteindelijk een gemiddelde te krijgen in het algemeen. Pia behaalde een 3, wat dus zeer goed is.
Laat je niet vangen: Pia zit naast de leerkracht (links).
27/3 Joensuu, Normaalikoulun lukio De sneeuw is een klein beetje gesmolten dit weekend (lees: het fietspad is voorlopig vrij). We hebben nu ook een fiets om naar school te gaan, we lijken wel twee kotstudenten met hun "studentenfiets". Lachwekkend als we aan "black ice" komen. Vandaag hebben we deelgenomen aan taallessen in de Normaalikoulun lukio, dit is een school waar studenten van de lerarenopleiding van de universiteit hun stage doen. De leerkrachten worden een heel jaar bijgestaan door universiteitsstudenten, nogmaals een mooi voorbeeld van "on-the-job learning". We hebben ons nog eens ondergedompeld in onze derde landstaal, het Duits. Nadien hebben we samen met Noora-liia de Franse les gegeven. Zij had een trimester gewerkt rond cultuur en eetgewoontes in Frankrijk en België. Tijdens de laatste les voor de examens mochten wij de gastleerkrachten zijn en onze Belgische keuken aan hen voorstellen. Als afsluiter van het thema had Noora-liia een kookworkshop voorzien. De fietstocht naar huis was een andere uitdaging. Ondertussen was het sneeuwstorm in Finland. "Thuis" aangekomen hadden we dringend nood aan een welverdiende sauna, een goede Finse gewoonte.
Vanochtend, maandag 27/03/2017 zijn we een berkenbos gaan uitdunnen, zodat de mooiere bomen beter kunnen uitgroeien tot mooie, rechte bomen. De berken worden in de papierindustrie gebruikt. Onze begeleider Marrti selecteert en markeert de bomen die we moeten omzagen met een oranje stip. De gevelde bomen moesten we in stukken van drie meter zagen, zodat de forwarder ze later makkelijk kan oppakken en het transport vergemakkelijkt. In de berm, op de weg naar het bos, stond een paal met een zoutsteen op. Dat was voor de elanden. De zoutsteen is er gezet door jagers zodat de 'moose' genoeg mineralen binnen krijgen.
In de namiddag zijn Elias en Nick in hetzelfde bos blijven voortwerken en is de rest naar een bos een kleine honderd meter verder getrokken. Hier stond vooral zwarte els en berk.
Na het werk zijn we nog naar een haventje gereden, we zijn
reeds de tel kwijt het hoeveelste haventje dit is. Daar lag een speciaal bootje
dat is bedoeld om koeien over het water te transporteren. Ik vermoed dat ze deze boot gebruiken om de koeien naar een ander eiland te brengen om tijdens de zomer te genieten van vers, mals gras. Ondertussen krijgen de weiden op het vaste land de kans om te hergroeien, klaar om in het najaar en de winter de runderen te voorzien van vers gras.
Aan het haventje
stonden ook een soort Schotse koeien. Ze geven de voorkeur aan dit ras omdat ze beter tegen een natte omgeving kunnen.
Op de weg naar de haven was ook een forwarder aan het werk, dit vond ik spectaculair omdat ik er graag ook eens met zou willen werken. Deze machine haalt de gezaagde stronken uit het bos en legt ze klaar voor transport.
Op de terugweg van de haven heeft meneer Van
Dijck ons afgezet aan een bos, dicht bij ons verblijf zodat we nog een stukje naar
huis konden stappen. Hier hebben we over een beek gesprongen en een groepsfoto
gemaakt op een boom boven de beek.
Vandaag moesten we vroeg vertrekken want mr. Geerolf moest
de eerste ferry halen om op tijd in de luchthaven van Tallinn te zijn. Het
vroeg opstaan ging alleszins niet bij iedereen even vlot.
Op de boot hebben we ontbeten en de kans gekregen om
zeehondjes te zien die aan het zonnen waren op de koude ijsblokken in het
water.
Wanneer we mr. Geerolf hadden afgezet, kregen wij een
rondleiding van onze gids Mari, dit is trouwens de vrouw voor wie we vrijdag
bomen hebben geveld. Ze zei al direct dat ze het niet te historisch ging maken
met teveel data omdat ze wist dat niemand dit echt interesseert. Ze bracht ons
naar een leuk Italiaans adresje waar ze superlekkere pastas en lasagnes hadden
om ons daarna naar het oude stadsgedeelte van Tallinn te begeleiden.
We gingen rechtstreeks naar het plein waar het stadshuis
staat van Tallinn. De toren van het stadshuis had een aparte soort windwijzer.
Het was een figuurtje van een man genaamd Old Thomas. Het verhaal hiervan is
dat een man genaamd Thomas vroeger de hele stad heeft gered van een brand door
op het stadshuis te klimmen en te roepen dat er brand was, hij heeft de
dorpelingen zo op tijd gewaarschuwd en dus van een pijnlijke dood gered.
Op het plein was er een kleine plaats waar twee langere
stenen waren in de vorm van een hoek. Dit was de plaats waar vroeger de
executies doorgingen.
Vervolgens gingen we naar een muur die de scheiding van het
hoog en het laag stadsgedeelte vormt. Uiterst links van de muur is er een toren
die elk jaar een paar cm in de grond zakt. Mari zei dat deze er waarschijnlijk
binnen 250 jaar niet meer gaat zijn. Helaas kunnen ze dit niet tegenhouden.
Onze volgende stop was bij een Russisch Orthodoxe kerk. Deze
stond er al van 1900 dus nog van voor de oorlog. We moesten voorzichtig zijn
bij het betreden van de kerk want ze zijn nogal wantrouwend naar toeristen toe.
Zo is het bijvoorbeeld verboden om fotos te nemen of te filmen en men moet
zeer stil zijn. Binnenin was het heel ruim en hoog. Er waren twee gigantische
lusters en bijna alles was in goud. Er was ook een klein souvenirwinkeltje wat
me deed twijfelen aan het wantrouwen tegenover toeristen. J We hebben wel een foto
kunnen maken van de buitenkant.
Hierna gingen we naar een hoger punt zodat we een overzicht
kregen over de oude stad, het jammere was wel dat je er een paar
industriegebouwen bovenuit zag steken, wat het effect wat wegnam. Ook kregen we
een bezoekje van een heel fotogenieke meeuw die het vertikte om een poot te verzetten.
Hierbij was ons bezoek ten einde en zijn we wat in de
winkeltjes van de stad gaan rondneuzen, om de dag dan af te sluiten in een
Ierse pub. Dan snel de auto in op weg naar de boot. Onderweg hebben we nog even
gestopt bij oude, houten treinstation van Haapsalu om nog wat fotootjes te
nemen.
Nu vroeg het bedje in zodat we morgen goed uitgerust zijn om
er terug vollen bak in te kunnen vliegen.
Dit weekend gingen we van start met een rondleiding op
Hiiumaa, gegeven door onze gids Kristi. Kristi is oorspronkelijk van Estland
maar kon ook vloeiend Nederlands. Ze heeft dan ook nog eens een korte
rondleiding gegeven in The Manor House zodat we zeker alles hebben begrepen.
Ze bracht ons naar een spinnerij waar men zelf de wol
verwerkte tot garen om kleren van maakten. Ook een leuk details was dat deze
mensen een logo verwerkten in hun kleren, namelijk een klein wit schaapje. Wat
ons ook opviel was dat er een propagandamuur was over de Sovjet Unie, wat vroeger
verplicht was in fabrieken.
Onze volgende stop was midden in het bos. Het zit namelijk
zo dat ze in Estland alles een bos noemen, als de struiken een bepaalde hoogte
hebben bereikt. We hebben even stilgestaan bij het feit dat in een particulier
bos alles mag en alles kan. Kap je bomen, hoef je er geen nieuwe te planten.
Heel erg zonde eigenlijk want de bossen hier zijn echt prachtig.
Vervolgens zijn we naar een klein kappelletje geweest, om
daarna eten te kopen en in een kleuterschool te lunchen. Wat ons opviel was dat
de Esten hun sleutel altijd thuislaten. Onze gids geraakte overal binnen, of ze
had de sleutel bij of de sleutel zat op één of andere plaatsverstopt. Het vertrouwen is hier groter dan
in België. Kristi wist ons ook te vertellen dat er ooit een vrouw was op
Hiiumaa die een lifter in de auto nam. Tijdens de rit stak hij haar neer. De
vrouw bracht deze lifter al bloedend dan maar gewoon naar zijn bestemming, het
politiebureau. Zie je dat bij ons al gebeuren?
In de namiddag brachten we een bezoekje aan de kerk in
Reigi. Kristi liet haar engelengezang horen terwijl ze zichzelf begeleide op
het orgel. Elias en ik moesten dit natuurlijk ook eens proberen (zonder het
gezang, daar zorgde de rest voor).
Hierna gingen we naar een speciale houtbewerker die niet zo
goed was in lezen en schrijven. Bij onze aankomst werden we al direct
omvergelopen door een teddybeer van een hond. Nick en ik waren er direct verzot
van. Eigenhandig maakt hij o.a. een replica van de Eiffeltoren uit hout!
Er waren echt veel coole constructies. Hij had een kleinere
houten versie gemaakt van de Eifeli Torni. Een paar schommelbankjes, een
garage van Mercedes, een schip,.. echt vanalles. Er was ook een soort doolhof,
een huisje waar je moest binnengaan en vragen moest oplossen. Bij elk antwoord
stond het nummer van een deur. Als je de juiste deuren uitkoos, kwam je op het
einde uit op de deur van Geenius. Zo niet.. tja.. de andere helft van de klas
hebben we nog niet teruggezien.
En dan
hetgene waar bijna iedereen naar uitkeek, het militair museum. Veel wapens
waren er niet maar wel autos en vrachtwagens. Het was dan ook een groot
pluspunt dat we hier in mochten zitten. Ook konden we uniformen aandoen en een
echt wapen hanteren (zonder kogels natuurlijk). De uitkijktoren had een
prachtig zicht maar vanwege de onstabiliteit zijn we toch gauw terug naar
beneden gekropen. In de bunkers was het uitzicht minder.
Als laatste stop gingen we naar de vuurtoren van Vormsi, ook
hier kreeg onze gids de sleutel te pakken zodat we helemaal tot boven konden
komen en van het (toch wel koude) uitzicht genoten. De vuurtoren is 42,6m hoog
en kijkt uit op een monument gemaakt om de kinderen te herdenken die zijn
omgekomen op 28/09/1994 bij het vergaan van de MS Estonia (https://en.wikipedia.org/wiki/MS_Estonia).
Niemand weet precies wat er met het schip is gebeurd, er zijn vele verhalen die
de ronde doen, maar niemand kent de feiten. Het monument is een grote scheepsbel
die enkel luidt als het even hard waait, 7-8 Beaufort, als de nacht dat het
schip is vergaan
Om de avond
af te sluiten wist onze gids Kristi een restaurant met de beste pizzas en
gelijk had ze. Tijdens het eten hebben we dan ook nog even naar de film Cars
gezien, hier genoten vooral de leerkrachten van.
Morgen varen we terug naar Tallinn om Mr. Geerolf terug op
de vlieger te zetten en er zelf nog een leuke uitstap in de hoofdstad van te
maken. Hopelijk is het dan zon goed weer zoals vandaag.
We mochten iets later opstaan(dus niet om 6.30u) en hebben daar gebruik van gemaakt. Daarmee
dat we verloren brood hebben klaar gemaakt met de eieren en overschot van brood
dat we hadden.
Een frisse ochtend, -1°C met een stralende zon, maar volle moed vertrokken naar
Kõrgesaare. Deze keer waren we wat actiever omdat we waren uitgeslapen. In het
busje met zn allen, altijd een hele belevenis. Mr Van Dijck is zoals steeds de
vrolijkheid zelf, in de ochtend en buiten school, met vrolijk gezang over de
BWP...(Mr Geerolf, niet vergeten de lichten op te zetten!).
Na wat bespreken over wat we allemaal gingen doen konden we
eindelijk gaan kettingzagen.
De grote, oude reuzen van het woud moesten er aan geloven. De
bomen die geveld moesten worden, waren zelfs vier maal zo oud als mezelf. Er
moest ook een beetje gebosmaaid worden, maar niet veel. We konden dus allemaal
terug wat trainen om beter bomen te vellen. Zoals steeds moeten natuurlijk de
nodige veiligheidsmaatregelen in acht genomen worden, geen huizen, mensen of
dieren raken (tenzij het everzwijnen zijn, hier hebben ze er dit jaar een
1000-tal van afgeschoten op het eiland).
De gereedschappen die
we moesten gebruiken, waren natuurlijk de kettingzaag en de bosmaaier maar we
moesten ook speciale haken gebruiken om de takken en boomstammen te versleuren.
Tijdens de middagpauze kwam een heel eigenaardige man langs
die we eerst niet verstonden, ons Russisch is beperkt. Later bleek dat hij
gratis verse vis wou geven. Maar we hebben hem toch nog betaald. In de namiddag
hebben we dan bezig geweest met die vissen te kuisen en de schubben er af te schrapen.
Snorreke 4!
Tijdens het werken heeft Daan een everzwijnpoot gevonden en
Ceirdwyn was hier natuurlijk mee aan het spelen.
Tijdens het ondergaan van de zon, konden de leerkrachten het
niet laten om de gevaarboom te vellen en het is perfect gelukt!
Daarna wat gezellig winkelen en dan waren we klaar, alleen
nog koken en wassen en daarna ons bed in.
- leerlingen leerkrachten gewoon aanspreken met hun voornaam. - leerlingen met elkaar mogen praten tijdens de les; communicatieve vaardigheden. - leerlingen hun gsm op de bank hebben en mogen gebruiken, ook voor dingen die niets met de les te maken hebben. - ze eten en drinken wanneer ze willen. - ze met potlood schrijven i.p.v. balpen, misschien om bevroren inkt te vermijden. - taalvakken (deze week) op een redelijk traditionele manier gegeven werden, - al kan dat ook aan de leerkracht gelegen hebben. - de focus hier ligt op lezen, schrijven en luisteren. Mondelinge vaardigheden werden voorlopig niet geëvalueerd, wat ons verbaasd. - we nog geen taaltaken hebben zien passeren. - we dus héél erg uitkijken naar de taallessen van volgende week. - zelfs de keuze-taalvakken een eigen vaklokaal hebben... - de leerlingen allemaal in orde zijn met hun materiaal. - de motivatie ook hoog is om in orde te zijn, omdat ze zelf gekozen hebben voor het vak. - de leerlingen een flexibele uurrooster hebben omdat ze zelf hun uren/opleidingsonderdelen kiezen. - de leerlingen tussen de uren door kunnen ontspannen in de 'common rooms'. Ze liggen er te slapen, zijn aan het breien, studeren, ... - elke school een warme keuken heeft. - de leerlingen elke middag een warme maaltijd krijgen. - we al wat Finse woordjes kennen: - kiitos dankjewel betekent, - huvää huomenta goedemorgen betekent en - keskusta centrum betekent (en je dit dorpje dus nooit moet zoeken op een landkaart). - het nu weekend is en - je de blog uit Finland even zal moeten missen tot maandag.
Op onze derde werkdag hebben we (eindelijk) het te bosmaaien
gebied afgewerkt. Hier hebben we onze
werkdagen tot nu toe aan gespendeerd, maar nu kunnen we met kettingzagen
beginnen.
Na het werken zijn we nog wat rondgereden naar verschillende
soorten bossen. Het eerste was een dennenbos voor constructiehout. Sommige van
deze bomen waren zon 25 meter hoog en al ouder dan 150 jaar! Toen we daar
stonden, was dat een vrij moeilijk getal om je erbij voor te stellen dat zon
grote, majestueuze boom van 150 jaar zomaar in een kwartiertje omgezaagd kan
worden. Een beetje triestig als je erover nadenkt
Het tweede bos was een berkenbos dat gebuikt wordt voor de
papierindustrie (paper wood). Deze bomen waren ongeveer 15 meter hoog. Het is
wel cool om zo allemaal witte berkenstammen te zien en bijna niets anders
ertussen.
Het derde en laatste bos was eigenlijk hetzelfde bos
soortgelijk, maar dan in een veel vroeger stadium. Deze bomen waren (maar) 4
meter hoog. In dit bos vonden we ook een paar eigenaardig afgebroken
dennenbomen. Deze breuken bleken veroorzaakt te zijn door mannelijke elanden
die jeuk hebben aan hun onderbuik. Zodoende kunnen ze hun territorium afbakenen.
We vonden hier dan ook hun uitwerpselen die verrassend veel op paaseieren
leken.
Daarna reden we huiswaarts. Onderweg zagen we nog 2
kraanvogels, deze vogels komen hier wel vaker voor en maken een soort van
trompetgeluid.
Dan nog even naar de winkel en naar huis. Corneel en ik
hebben een paar dagen terug ook tuinkers gezaaid waardoor we volgende week
verse tuinkers kunnen eten bij onze sla. Zo meteen nog een lekkere lasagne
eten, een filmpje zien en dan het bed in! Als je om 6 uur moet opstaan en
overdag hard moet werken in den bos, is vroeg gaan slapen hier zeker niet
zeldzaam 😉.
We zijn opgestaan met het ochtendgezang van Mr. Van Dijck.
We moesten om 08:00 u aansupermarkt
Selver klaar staan, waar we op boswachter Martti moesten wachten. Tijdens het
wachten kregen we een kleine show van Mr. Van Dijck.
Op de werkplaats, kregen we een korte uitleg over het bos (N6520638
E411400) en hoe we het werk moesten aanpakken. We besproken hoe we zo best
mogelijk systematisch het stuk bos konden maaien, bosmaaier met zaagblad. We
moesten in een L-vorm evenwijdig werken en minimum 10 m afstand van elkaar
houden. We moesten verschillende soorten maaien zoals Amerikaanse vogelkers
(Prunus serotina), berk (Betula) en esdoorn (Acer) tot diameter 7 cm . Maar de jeneverbes
(Juniperus, symbool van het eiland) moesten we laten staan.
Het werk was best wel vermoeiend omdat het heel dicht
begroeid was en drassige grond had. Martti gebruikte zelfs de naam jungle... Er
was ook her en der ijs dat we het best konden vermijden omdat het redelijk diep
kon zijn. Maar dankzij de zaagbotten die we kregen via het Europees project, en
na wat wennen, ging het allemaal vlotjes. Er was ook overal rotzooi terug te
vinden, een erfenis van de Russen die in der tijd het begrip sorteren en
recycleren niet kenden. Er spoelt ook nog veel afval aan. Dit komt omdat het
bos maar een halve kilometer van de zee is en dus regelmatig overstroomd. Hierdoor
kun je in de door everzwijnen omgewoelde plaatsen zeezand terugvinden.
De
werkomstandigheden :
Om zes uur was het -7 °C met wat lichte sneeuwval. Daarna in
de voormiddag was er een combinatie van natte sneeuw en lichte regen, met een
striemende ijskoude wind. Al een geluk begon het rond de middag te beteren en
wanneer we na de lunch terug begonnen, was het weer al veel beter en konden we
terug wat opwarmen dankzij het zonnetje en noeste arbeid.
Echter door ons niet
aan ons maaiplan te houden en wat verward te zijn in oriëntatie, hebben we
kriskras door elkaar gewerkt. Martti verwoorde het op zijn eigen manier : Quantity
8 points, quality 4 points.
Op terugweg hebben we verschillende interessante dingen
gezien zoals een waarschuwingsbord voor elanden. Daarna hebben we de haven van
Soru bezocht en hebben we ons even laten uitwaaien in de zeelucht.
Net voordat
we de thuisbasis in Suuremoisa bereikten, hebben we de kerk, en bijhorend
kerkhof, uit de 14de eeuw bezocht. Spijtig genoeg was de pastoor niet
thuis. Dit was een korte maar leuke culturele afsluiter.
Onze tweede werkdag startte anders dan normaal. Om klokslag
08.00u Estse tijd hebben we een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van
de terroristische aanval op de luchthaven van Zaventem exact een jaar geleden. We
moesten heel even terugdenken aan ons vertrek
Na
deze kleine ceremonie kregen we nog een korte uitleg van Martti over hoe we te werk
moesten gaan om het bos af te werken. Na een goed voormiddagje hard werken,
raakte het eerste bos stilaan klaar. In de namiddag hebben Corneel, Nick en ik
verder gedaan in het grote bos, de rest is begonnen aan een nieuw stuk. Het
tweede perceel was veel moerassiger. Op sommige plaatsen waren er stukken waar
je tot aan de knieën kon inzakken, wist Martti me te vertellen.
In het bos is een brede bolle weg. Deze werd vroeger
gebruikt om er grote vissersboten door te trekken. Aan het begin van de weg
woonde een visser, die zijn eigen schepen maakte. Wat niet zo verwonderlijk is
want zon 150 jaar geleden lag de zee veel meer landinwaarts dan nu. Volgens
onze plaatselijke informant stijgt het eiland nog steeds (en ligt de zee
verder).
Na een snel bezoek aan de Konsum (supermarkt), zijn we naar
huis getrokken en hebben we een saunake gedaan. Met volgens de lokale rituelen
met een hapje en een drankje.
Deze
dag hebben we dan nog goed afgesloten met een gezond slaatje.
In de voormiddag waren we getuige van de première van een theaterstuk van de leerlingen van de afdeling Dans. De leerlingen zitten in hun eerste jaar (vanaf 15 jaar) en brachten vandaag een dansvoorstelling voor de kinderen van de lagere school van Outokumpu. De leerlingen van de opleiding Licht & Geluid assisteerden bij de voorstelling. Op deze manier kunnen alle leerlingen ervaren wat het is om deel uit te maken van een echt dansoptreden.
Later vandaag werden we ondergedompeld in de wereld van het lassen en de werktuigmachines in het PKKY te Outokumpu. De leraar gaf ons een uitgebreide rondleiding in de grote praktijkzalen met indrukwekkende machines. Ook hier werd weer de nadruk gelegd op learning by doing. 2/3 van de leerlingen was on-job-learning in bedrijven, 1/3 was op school. Deze leerlingen hebben praktijk en op deze manier krijgen zij de nodige aandacht van de leerkrachten en worden alle machines in de praktijkzalen ten volle benut. Voor de leerlingen is er dus een doorschuifsysteem: sommigen zijn op stage en anderen zijn op school. De voorjaarstage duurt 2 tot 4 maanden.
Om af te sluiten hebben we een boeiend gesprek gehad met Tarja Ruuska, the special needs teacher. We werden hier geconfronteerd met concrete voorbeelden van leerlingen die extra zorg nodig hebben op gebied van leren. We hebben een paar praktische hulpmiddelen meegekregen om leerlingen met dyslexie te ondersteunen. Mogen we zeggen dat we toch wel een beetje jaloers zijn op de aangename werkplek die Tarja heeft: een gezellige woonkamer binnen de schoolmuren waar ze individuele ondersteuning biedt of in kleine groepjes werkt aan studievaardigheden.
Vandaag hebben we een boeiende uiteenzetting gekregen van Anne-Mari Suoto, de student welfare coordinator. Zij is de verantwoordelijke voor alle hulp die de leerlingen krijgen op vlak van 'leren' en 'leven'. Er wordt gewerkt op 4 niveaus: county level (alle scholen van de scholengemeenschap), college level (elke school apart), vocational field level (per richting) en individual level (leerling). Elke school is verplicht om een leerling extra hulp te bieden als die het nodig heeft. Er wordt dan voor die leerling een individueel plan uitgewerkt. Momenteel heeft 17,3% van de leerlingen een individueel traject.
Wij vonden het idee van de tutor students interessant. Oudere leerlingen begeleiden leerlingen van lagere jaren op gebied van leren. De leerlingen krijgen dus eigenlijk bijles van elkaar. Deze manier van werken past het PKKY toe zowel tijdens de lessen als na de schooluren. De tutor students kunnen credits bekomen voor hun tutortaken. Ze krijgen hier ook een extra diploma voor om later bij een sollicitatie hun sociale en communicatieve vaardigheden te benadrukken.
Een andere manier van werken waar Anne-Mari volledig achter stond, was het idee van 'group processes for students with social fears and anxiety'. Leerlingen met sociale problemen leren elkaar op deze manier kennen en werken samen om zich geleidelijk over deze angsten heen te zetten. Op deze manier zien de leerlingen dat ze niet de enige zijn met problemen en door met lotgenoten in overleg te gaan, komen ze er vaak sterker uit. De leerlingen zitten gedurende 8 sessies samen binnen een tijdspanne van 2 maanden.
Na de vermoeiende reis van gisteren en ons gesetteld te
hebben, maakten we vandaag in de voormiddag kennis met de contactpersonen
van hier in Hiiumaa.Hier was ook de bedrijfsleider van Metsahooldus aanwezig (www.vmv.ee), waar we gaan stage lopen. We kregen te horen wat onze opdracht zal zijn. We beginnen morgen met struiken en kleine bomen
verwijderen met zaagblad op de bosmaaier. Hierdoor kunnen de bomen
gemakkelijker met de harverster gerooid worden of zoals Martti het in het
Engels verwoord Machines
dont like little bushes.
Nieuwe vrienden maken : Snorreke1 en Snorreke2
Hier
hebben we de voorbereidende werkzaamheden moeten doen, zodat we er morgen tegenaan
kunnen gaan. We hebben om te beginnen onze werkuitrusting en onze PBMs
gekregen en aangepast . Iedereen kreeg een vest, een helm, een werkgordel,
handschoenen, en een bosmaaierharnas om de komende 14 dagen mee te werken.
Verder hebben we onze machines in orde gebracht, hierbij zaten enkele nieuwe
kettingzagen we zelf in mekaar moesten zetten. De andere kettingzagen en zaagbladen van de bosmaaiers werden gecontroleerd
en indien nodig geslepen.
In de namiddag hebben we een rondleiding gekregen in de
Ametikooli Manor house. We hebben hier geleerd
over de geschiedenis van de Manor house en het eiland. Zo kregen we te horen
dat dit gebouw dateert uit eind 18de eeuw. Na de onafhankelijkheidsoorlog
werden vele Manor houses aan de staat gedoneerd. De Manor houses kregen verschillende
functies. Om de gebouwen voor verder verval te behoeden, werden er bijvoorbeeld
ook scholen in gehuisvest. In deze school kregen we te zien hoe de leerlingen
(volwassenenonderwijs) het gebouw zelf renoveren en trachten om alles terug in
hun oorspronkelijke staat te herstellen.
Om de dag te beëindigen zijn we naar de haven van Kardla,
hoofdstad van het eiland, geweest waar een zeer leuke groepsfoto genomen werd.
Daarna shoppen in de Selver zodat we ons eigen potje lekker zelf konden koken.
Ara Hayrabedian heeft ons rondgeleid op het North Karelia College Joensuu (PKKY). Dit is een school met studierichtingen die aansluiten bij de opleidingen die wij hebben op PITO. Jammer genoeg hebben we vandaag geen leerlingen aan het werk gezien, want het was 'planningsdag'. Dan zitten alle leerkrachten en de directie samen om de lesinhouden en lessentabellen van volgend schooljaar te bespreken.
We zijn er ons van bewust dat de leerlingen op PITO de kans krijgen om zich in de praktijklessen te ontwikkelen in mooi uitgeruste praktijkzalen, maar wat we hier gezien hebben was heel indrukwekkend voor ons.
Naast praktijklessen hebben de leerlingen in 'vocational education' ook veel stages: 20 lesweken. Deze stage bestaat uit on-the-job learning, company training en optioneel abroad training. Er wordt bovendien nauw samengewerkt met het beroepsleven: de leerlingen werken aan externe projecten en worden hierop geëvalueerd. Het is hier dus real life-learning.
Wat evaluatiemethodes betreft zijn de leerkrachten vrij om te kiezen voor een examen of permanente evaluatie. De leerlingen kunnen naast hun diploma ook nog kiezen voor een BAC-examen. Dit geeft een meerwaarde als ze naar de universiteit willen.
Ik ga op buitenlandse stage naar Estland en neem meeâ¦
Ik ga op buitenlandse stage naar Estland en neem mee
6PTW, twee (dit is zelf in te vullen)
leerkrachten en veel te veel spullen.
Dit jaar krijgen wij, de leerlingen van het 6de technisch
Tuinbouw, de kans om naar Estland op stagete gaan om de praktische kant van bosbouw te leren. Dus vertrekken we
vandaag,19/03, goed op tijd in
Zaventem. Nog even afscheid nemen van ons moedertje en vadertje EN vriendinneke
en tellen tot 1,2,3 en wij zijn ribbedebie.Eerst nemen we het vliegtuig naar Frankfurt, om daarna het vliegtuig naar Tallinn te nemen.
Het was voor mij de eerste keer dat ik vloog. Ik had een beetje veel stress
omdat ik niet wist wat er mij te wachten stond. Maar het is super goed mee
gevallen. Het was een beetje een raar gevoel tijdens het opstijgen en
landen.Al een geluk hadden we een piloot
die het goed deed, in tegenstelling met die van de tweede vlucht die nogal
hevig vertrok en landde.
In Tallinn aangekomen moesten we eventjes wachten voor onze
valiezen.Het was er ineens veel
frisser. Natuurlijk moesten we wachten op meneer Van Dijck omdat zijn koffer op
zich liet wachten. Toen meneer Van Dijck er was, snel de huurauto in om de
ferry in Haapsalu te halen, wat nog maar op het nippertje lukte. Deze trip door
Estland was super leuk. Zo kregen we een eerste indruk van het land. Er is veel
natuur, op een paar dorpjes na hebben we voortdurend tussen de bossen en velden
gereden. We spotten zelfs een vos die de weg overstak. Helaas konden we geen
foto nemen omdat we te snel reden.
Deze boottrip was een hele ervaring omdat de zee
bevroren was en we door het ijs moesten breken met de boot.
Na een uurtje schommelen op de boot en een lekkere maaltijd,
zijn we op Hiiumaa aangekomen en konden
we onze rit verder zetten naar onze verblijfplaats. Dit was een heel avontuur
want we wisten niet goed waar we heen moesten op het donker eiland zonder
straatverlichting, pikdonker is het hier met een mooie sterrenhemel. Maar
uiteindelijk toch goed aangekomen.
Naast Erasmus + Vocational Education and training en de jobshadowing m.b.t. leerlingenwelzijnwerking in Finland proberen we ook kennis te maken met de Finse cultuur en gewoontes. Zo hebben we deze ochtend (Finnen zijn échte ochtendmensen) een langlauftocht gemaakt van 11,5 km op het Pyhäselkä Lake.
We hebben hier een Franse
uitwisselingsstudente leren kennen: Soline (16 jaar). Zij is heel enthousiast
over het Finse onderwijssysteem en geeft aan dat ze door de verschillende
keuzemogelijkheden op school meer kansen krijgt om zich persoonlijk te
ontwikkelen. Zij ervaart deze manier van studeren als positief en vindt dat ze
hier op 7 maanden tijd al meer geleerd heeft dan tijdens één schooljaar in het
traditionele onderwijssysteem in Frankrijk.
Vrijdag 17/3 hebben we kennis gemaakt met een ander onderwijstype in Finland. We hebben deelgenomen aan taallessen in het Joensuun yhteiskoulun lukio (JYK). Dit is een lyceum, een meer algemene opleidingsvorm. De jongeren gaan naar het lyceum wanneer ze 15 jaar zijn en studeren normaal gezien af op 18. Daarna kunnen ze verder studeren.
JYK is de grootste school in Joensuu. We hebben een Franse en een Spaanse les gevolgd en hebben zelf ook les gegeven. Dat was een leuke ervaring. Een volledige les duurt hier 75 minuten. De leerlingen van het algemeen onderwijs moeten op 3 jaar tijd minimum 75 opleidingsonderdelen volgen. Daarvan zijn er 47-51 verplicht (afhankelijk van de opleidingskeuze). De leerlingen moeten bijvoorbeeld allemaal wiskunde, Fins, Zweeds en Engels volgen. De rest van de vakken mogen ze invullen naar eigen interesse. Zo kunnen ze kunst, muziek, Frans, Russisch, etc. volgen. Als de leerlingen afgestudeerd zijn krijgen ze een diploma met een overzicht van alle behaalde opleidingsonderdelen. Een jaar is onderverdeeld in 5 modules. Na elke module is er een evaluatiemoment: een BAC. Doordat er met keuzevakken gewerkt wordt, mogen de leerlingen ook stoppen met een vak wanneer ze dat willen. Dat is natuurlijk een klein nadeel van het systeem. Die leerlingen moeten er gewoon voor zorgen dat ze 75 vakken hebben behaald tegen het einde van hun schoolcarrière.
Gisteren zijn we veilig aangekomen in Joensuu
na een dagje reizen. We hebben een aangename reis gehad zonder veel vertraging.
Vandaag zijn we voor de eerste keer naar de
school Pohjois-Karjalan koulutuskuntayhtymä (PKKY) in Outokumpu gegaan. We kregen
een rondleiding en hebben al met enkele leerkrachten en leerlingen kunnen
praten.
Het was een leerrijke dag, omdat we onmiddellijk kennis maakten met het
Finse onderwijssysteem. Wat we tot nu toe geleerd hebben, is dat het
beroepsonderwijs in Finland heel nauw verweven is met het echte beroepsleven.
De leerlingen moeten als project vaak producten maken voor echte klanten.
Zo maakt de afdeling decorbouw decorstukken voor theatergezelschappen over de hele wereld.
De afdeling radio heeft ook een echte radiozender. Momenteel
ligt dat even stil, maar in april vliegen ze er weer in. Wij hebben het ondertussen
even van hen overgenomen. Speciaal voor ons willen ze enkele shows in
het Engels geven, dus allen luisteren naar Radio Kupari. In de namiddag hebben we
deelgenomen aan een healthcare-les. In het Fins onderwijs wordt niet meer les
gegeven op de traditionele manier, maar moeten de leerlingen zelf alles
ondervinden/onderzoeken door middel van teamwork. Zo leren ze zelfstandig
informatie te verwerken en tegelijkertijd in groep te werken. Deze groepen
worden samengesteld op basis van hun competenties (skills). De opleiding
bestaat vooral uit leren aan de hand van dialoog en overleg, want later op de
werkvloer zal teamwork heel belangrijk zijn. De leerkracht is hierbij een
coach. Door deze manier van werken heeft de school onlangs ook een prijs
gewonnen: ze zijn de beste beroepsschool in Finland!
Erasmus+
 "Wink"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
