We zijn opgestaan met het ochtendgezang van Mr. Van Dijck.
We moesten om 08:00 u aansupermarkt
Selver klaar staan, waar we op boswachter Martti moesten wachten. Tijdens het
wachten kregen we een kleine show van Mr. Van Dijck.
Op de werkplaats, kregen we een korte uitleg over het bos (N6520638
E411400) en hoe we het werk moesten aanpakken. We besproken hoe we zo best
mogelijk systematisch het stuk bos konden maaien, bosmaaier met zaagblad. We
moesten in een L-vorm evenwijdig werken en minimum 10 m afstand van elkaar
houden. We moesten verschillende soorten maaien zoals Amerikaanse vogelkers
(Prunus serotina), berk (Betula) en esdoorn (Acer) tot diameter 7 cm . Maar de jeneverbes
(Juniperus, symbool van het eiland) moesten we laten staan.
Het werk was best wel vermoeiend omdat het heel dicht
begroeid was en drassige grond had. Martti gebruikte zelfs de naam jungle... Er
was ook her en der ijs dat we het best konden vermijden omdat het redelijk diep
kon zijn. Maar dankzij de zaagbotten die we kregen via het Europees project, en
na wat wennen, ging het allemaal vlotjes. Er was ook overal rotzooi terug te
vinden, een erfenis van de Russen die in der tijd het begrip sorteren en
recycleren niet kenden. Er spoelt ook nog veel afval aan. Dit komt omdat het
bos maar een halve kilometer van de zee is en dus regelmatig overstroomd. Hierdoor
kun je in de door everzwijnen omgewoelde plaatsen zeezand terugvinden.
De
werkomstandigheden :
Om zes uur was het -7 °C met wat lichte sneeuwval. Daarna in
de voormiddag was er een combinatie van natte sneeuw en lichte regen, met een
striemende ijskoude wind. Al een geluk begon het rond de middag te beteren en
wanneer we na de lunch terug begonnen, was het weer al veel beter en konden we
terug wat opwarmen dankzij het zonnetje en noeste arbeid.
Echter door ons niet
aan ons maaiplan te houden en wat verward te zijn in oriëntatie, hebben we
kriskras door elkaar gewerkt. Martti verwoorde het op zijn eigen manier : Quantity
8 points, quality 4 points.
Op terugweg hebben we verschillende interessante dingen
gezien zoals een waarschuwingsbord voor elanden. Daarna hebben we de haven van
Soru bezocht en hebben we ons even laten uitwaaien in de zeelucht.
Net voordat
we de thuisbasis in Suuremoisa bereikten, hebben we de kerk, en bijhorend
kerkhof, uit de 14de eeuw bezocht. Spijtig genoeg was de pastoor niet
thuis. Dit was een korte maar leuke culturele afsluiter.
Onze tweede werkdag startte anders dan normaal. Om klokslag
08.00u Estse tijd hebben we een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van
de terroristische aanval op de luchthaven van Zaventem exact een jaar geleden. We
moesten heel even terugdenken aan ons vertrek
Na
deze kleine ceremonie kregen we nog een korte uitleg van Martti over hoe we te werk
moesten gaan om het bos af te werken. Na een goed voormiddagje hard werken,
raakte het eerste bos stilaan klaar. In de namiddag hebben Corneel, Nick en ik
verder gedaan in het grote bos, de rest is begonnen aan een nieuw stuk. Het
tweede perceel was veel moerassiger. Op sommige plaatsen waren er stukken waar
je tot aan de knieën kon inzakken, wist Martti me te vertellen.
In het bos is een brede bolle weg. Deze werd vroeger
gebruikt om er grote vissersboten door te trekken. Aan het begin van de weg
woonde een visser, die zijn eigen schepen maakte. Wat niet zo verwonderlijk is
want zon 150 jaar geleden lag de zee veel meer landinwaarts dan nu. Volgens
onze plaatselijke informant stijgt het eiland nog steeds (en ligt de zee
verder).
Na een snel bezoek aan de Konsum (supermarkt), zijn we naar
huis getrokken en hebben we een saunake gedaan. Met volgens de lokale rituelen
met een hapje en een drankje.
Deze
dag hebben we dan nog goed afgesloten met een gezond slaatje.
In de voormiddag waren we getuige van de première van een theaterstuk van de leerlingen van de afdeling Dans. De leerlingen zitten in hun eerste jaar (vanaf 15 jaar) en brachten vandaag een dansvoorstelling voor de kinderen van de lagere school van Outokumpu. De leerlingen van de opleiding Licht & Geluid assisteerden bij de voorstelling. Op deze manier kunnen alle leerlingen ervaren wat het is om deel uit te maken van een echt dansoptreden.
Later vandaag werden we ondergedompeld in de wereld van het lassen en de werktuigmachines in het PKKY te Outokumpu. De leraar gaf ons een uitgebreide rondleiding in de grote praktijkzalen met indrukwekkende machines. Ook hier werd weer de nadruk gelegd op learning by doing. 2/3 van de leerlingen was on-job-learning in bedrijven, 1/3 was op school. Deze leerlingen hebben praktijk en op deze manier krijgen zij de nodige aandacht van de leerkrachten en worden alle machines in de praktijkzalen ten volle benut. Voor de leerlingen is er dus een doorschuifsysteem: sommigen zijn op stage en anderen zijn op school. De voorjaarstage duurt 2 tot 4 maanden.
Om af te sluiten hebben we een boeiend gesprek gehad met Tarja Ruuska, the special needs teacher. We werden hier geconfronteerd met concrete voorbeelden van leerlingen die extra zorg nodig hebben op gebied van leren. We hebben een paar praktische hulpmiddelen meegekregen om leerlingen met dyslexie te ondersteunen. Mogen we zeggen dat we toch wel een beetje jaloers zijn op de aangename werkplek die Tarja heeft: een gezellige woonkamer binnen de schoolmuren waar ze individuele ondersteuning biedt of in kleine groepjes werkt aan studievaardigheden.
Vandaag hebben we een boeiende uiteenzetting gekregen van Anne-Mari Suoto, de student welfare coordinator. Zij is de verantwoordelijke voor alle hulp die de leerlingen krijgen op vlak van 'leren' en 'leven'. Er wordt gewerkt op 4 niveaus: county level (alle scholen van de scholengemeenschap), college level (elke school apart), vocational field level (per richting) en individual level (leerling). Elke school is verplicht om een leerling extra hulp te bieden als die het nodig heeft. Er wordt dan voor die leerling een individueel plan uitgewerkt. Momenteel heeft 17,3% van de leerlingen een individueel traject.
Wij vonden het idee van de tutor students interessant. Oudere leerlingen begeleiden leerlingen van lagere jaren op gebied van leren. De leerlingen krijgen dus eigenlijk bijles van elkaar. Deze manier van werken past het PKKY toe zowel tijdens de lessen als na de schooluren. De tutor students kunnen credits bekomen voor hun tutortaken. Ze krijgen hier ook een extra diploma voor om later bij een sollicitatie hun sociale en communicatieve vaardigheden te benadrukken.
Een andere manier van werken waar Anne-Mari volledig achter stond, was het idee van 'group processes for students with social fears and anxiety'. Leerlingen met sociale problemen leren elkaar op deze manier kennen en werken samen om zich geleidelijk over deze angsten heen te zetten. Op deze manier zien de leerlingen dat ze niet de enige zijn met problemen en door met lotgenoten in overleg te gaan, komen ze er vaak sterker uit. De leerlingen zitten gedurende 8 sessies samen binnen een tijdspanne van 2 maanden.
Na de vermoeiende reis van gisteren en ons gesetteld te
hebben, maakten we vandaag in de voormiddag kennis met de contactpersonen
van hier in Hiiumaa.Hier was ook de bedrijfsleider van Metsahooldus aanwezig (www.vmv.ee), waar we gaan stage lopen. We kregen te horen wat onze opdracht zal zijn. We beginnen morgen met struiken en kleine bomen
verwijderen met zaagblad op de bosmaaier. Hierdoor kunnen de bomen
gemakkelijker met de harverster gerooid worden of zoals Martti het in het
Engels verwoord Machines
dont like little bushes.
Nieuwe vrienden maken : Snorreke1 en Snorreke2
Hier
hebben we de voorbereidende werkzaamheden moeten doen, zodat we er morgen tegenaan
kunnen gaan. We hebben om te beginnen onze werkuitrusting en onze PBMs
gekregen en aangepast . Iedereen kreeg een vest, een helm, een werkgordel,
handschoenen, en een bosmaaierharnas om de komende 14 dagen mee te werken.
Verder hebben we onze machines in orde gebracht, hierbij zaten enkele nieuwe
kettingzagen we zelf in mekaar moesten zetten. De andere kettingzagen en zaagbladen van de bosmaaiers werden gecontroleerd
en indien nodig geslepen.
In de namiddag hebben we een rondleiding gekregen in de
Ametikooli Manor house. We hebben hier geleerd
over de geschiedenis van de Manor house en het eiland. Zo kregen we te horen
dat dit gebouw dateert uit eind 18de eeuw. Na de onafhankelijkheidsoorlog
werden vele Manor houses aan de staat gedoneerd. De Manor houses kregen verschillende
functies. Om de gebouwen voor verder verval te behoeden, werden er bijvoorbeeld
ook scholen in gehuisvest. In deze school kregen we te zien hoe de leerlingen
(volwassenenonderwijs) het gebouw zelf renoveren en trachten om alles terug in
hun oorspronkelijke staat te herstellen.
Om de dag te beëindigen zijn we naar de haven van Kardla,
hoofdstad van het eiland, geweest waar een zeer leuke groepsfoto genomen werd.
Daarna shoppen in de Selver zodat we ons eigen potje lekker zelf konden koken.
Ara Hayrabedian heeft ons rondgeleid op het North Karelia College Joensuu (PKKY). Dit is een school met studierichtingen die aansluiten bij de opleidingen die wij hebben op PITO. Jammer genoeg hebben we vandaag geen leerlingen aan het werk gezien, want het was 'planningsdag'. Dan zitten alle leerkrachten en de directie samen om de lesinhouden en lessentabellen van volgend schooljaar te bespreken.
We zijn er ons van bewust dat de leerlingen op PITO de kans krijgen om zich in de praktijklessen te ontwikkelen in mooi uitgeruste praktijkzalen, maar wat we hier gezien hebben was heel indrukwekkend voor ons.
Naast praktijklessen hebben de leerlingen in 'vocational education' ook veel stages: 20 lesweken. Deze stage bestaat uit on-the-job learning, company training en optioneel abroad training. Er wordt bovendien nauw samengewerkt met het beroepsleven: de leerlingen werken aan externe projecten en worden hierop geëvalueerd. Het is hier dus real life-learning.
Wat evaluatiemethodes betreft zijn de leerkrachten vrij om te kiezen voor een examen of permanente evaluatie. De leerlingen kunnen naast hun diploma ook nog kiezen voor een BAC-examen. Dit geeft een meerwaarde als ze naar de universiteit willen.
Ik ga op buitenlandse stage naar Estland en neem meeâ¦
Ik ga op buitenlandse stage naar Estland en neem mee
6PTW, twee (dit is zelf in te vullen)
leerkrachten en veel te veel spullen.
Dit jaar krijgen wij, de leerlingen van het 6de technisch
Tuinbouw, de kans om naar Estland op stagete gaan om de praktische kant van bosbouw te leren. Dus vertrekken we
vandaag,19/03, goed op tijd in
Zaventem. Nog even afscheid nemen van ons moedertje en vadertje EN vriendinneke
en tellen tot 1,2,3 en wij zijn ribbedebie.Eerst nemen we het vliegtuig naar Frankfurt, om daarna het vliegtuig naar Tallinn te nemen.
Het was voor mij de eerste keer dat ik vloog. Ik had een beetje veel stress
omdat ik niet wist wat er mij te wachten stond. Maar het is super goed mee
gevallen. Het was een beetje een raar gevoel tijdens het opstijgen en
landen.Al een geluk hadden we een piloot
die het goed deed, in tegenstelling met die van de tweede vlucht die nogal
hevig vertrok en landde.
In Tallinn aangekomen moesten we eventjes wachten voor onze
valiezen.Het was er ineens veel
frisser. Natuurlijk moesten we wachten op meneer Van Dijck omdat zijn koffer op
zich liet wachten. Toen meneer Van Dijck er was, snel de huurauto in om de
ferry in Haapsalu te halen, wat nog maar op het nippertje lukte. Deze trip door
Estland was super leuk. Zo kregen we een eerste indruk van het land. Er is veel
natuur, op een paar dorpjes na hebben we voortdurend tussen de bossen en velden
gereden. We spotten zelfs een vos die de weg overstak. Helaas konden we geen
foto nemen omdat we te snel reden.
Deze boottrip was een hele ervaring omdat de zee
bevroren was en we door het ijs moesten breken met de boot.
Na een uurtje schommelen op de boot en een lekkere maaltijd,
zijn we op Hiiumaa aangekomen en konden
we onze rit verder zetten naar onze verblijfplaats. Dit was een heel avontuur
want we wisten niet goed waar we heen moesten op het donker eiland zonder
straatverlichting, pikdonker is het hier met een mooie sterrenhemel. Maar
uiteindelijk toch goed aangekomen.
Naast Erasmus + Vocational Education and training en de jobshadowing m.b.t. leerlingenwelzijnwerking in Finland proberen we ook kennis te maken met de Finse cultuur en gewoontes. Zo hebben we deze ochtend (Finnen zijn échte ochtendmensen) een langlauftocht gemaakt van 11,5 km op het Pyhäselkä Lake.
We hebben hier een Franse
uitwisselingsstudente leren kennen: Soline (16 jaar). Zij is heel enthousiast
over het Finse onderwijssysteem en geeft aan dat ze door de verschillende
keuzemogelijkheden op school meer kansen krijgt om zich persoonlijk te
ontwikkelen. Zij ervaart deze manier van studeren als positief en vindt dat ze
hier op 7 maanden tijd al meer geleerd heeft dan tijdens één schooljaar in het
traditionele onderwijssysteem in Frankrijk.
Vrijdag 17/3 hebben we kennis gemaakt met een ander onderwijstype in Finland. We hebben deelgenomen aan taallessen in het Joensuun yhteiskoulun lukio (JYK). Dit is een lyceum, een meer algemene opleidingsvorm. De jongeren gaan naar het lyceum wanneer ze 15 jaar zijn en studeren normaal gezien af op 18. Daarna kunnen ze verder studeren.
JYK is de grootste school in Joensuu. We hebben een Franse en een Spaanse les gevolgd en hebben zelf ook les gegeven. Dat was een leuke ervaring. Een volledige les duurt hier 75 minuten. De leerlingen van het algemeen onderwijs moeten op 3 jaar tijd minimum 75 opleidingsonderdelen volgen. Daarvan zijn er 47-51 verplicht (afhankelijk van de opleidingskeuze). De leerlingen moeten bijvoorbeeld allemaal wiskunde, Fins, Zweeds en Engels volgen. De rest van de vakken mogen ze invullen naar eigen interesse. Zo kunnen ze kunst, muziek, Frans, Russisch, etc. volgen. Als de leerlingen afgestudeerd zijn krijgen ze een diploma met een overzicht van alle behaalde opleidingsonderdelen. Een jaar is onderverdeeld in 5 modules. Na elke module is er een evaluatiemoment: een BAC. Doordat er met keuzevakken gewerkt wordt, mogen de leerlingen ook stoppen met een vak wanneer ze dat willen. Dat is natuurlijk een klein nadeel van het systeem. Die leerlingen moeten er gewoon voor zorgen dat ze 75 vakken hebben behaald tegen het einde van hun schoolcarrière.
Gisteren zijn we veilig aangekomen in Joensuu
na een dagje reizen. We hebben een aangename reis gehad zonder veel vertraging.
Vandaag zijn we voor de eerste keer naar de
school Pohjois-Karjalan koulutuskuntayhtymä (PKKY) in Outokumpu gegaan. We kregen
een rondleiding en hebben al met enkele leerkrachten en leerlingen kunnen
praten.
Het was een leerrijke dag, omdat we onmiddellijk kennis maakten met het
Finse onderwijssysteem. Wat we tot nu toe geleerd hebben, is dat het
beroepsonderwijs in Finland heel nauw verweven is met het echte beroepsleven.
De leerlingen moeten als project vaak producten maken voor echte klanten.
Zo maakt de afdeling decorbouw decorstukken voor theatergezelschappen over de hele wereld.
De afdeling radio heeft ook een echte radiozender. Momenteel
ligt dat even stil, maar in april vliegen ze er weer in. Wij hebben het ondertussen
even van hen overgenomen. Speciaal voor ons willen ze enkele shows in
het Engels geven, dus allen luisteren naar Radio Kupari. In de namiddag hebben we
deelgenomen aan een healthcare-les. In het Fins onderwijs wordt niet meer les
gegeven op de traditionele manier, maar moeten de leerlingen zelf alles
ondervinden/onderzoeken door middel van teamwork. Zo leren ze zelfstandig
informatie te verwerken en tegelijkertijd in groep te werken. Deze groepen
worden samengesteld op basis van hun competenties (skills). De opleiding
bestaat vooral uit leren aan de hand van dialoog en overleg, want later op de
werkvloer zal teamwork heel belangrijk zijn. De leerkracht is hierbij een
coach. Door deze manier van werken heeft de school onlangs ook een prijs
gewonnen: ze zijn de beste beroepsschool in Finland!
Glen, Yarno en ik zijn vroeg opgestaan (4u) en dat was eventjes pikkend in de
ogen.
Normaal kwamen we elke dag om 7 uur aan op onze stageplaats maar op die laatste
werkdag
moesten we met de trein naar ons werk.
Toen we aan het station kwamen, hadden we juist onze trein gemist en moesten
een uur wachten
op de volgende trein.
Na een uur hebben we de trein kunnen nemen, maar de rit duurt half uur tot 3
kwartier.
Na de rit moesten we dan nog een kwartierke stappen.
En eindelijk na 2 uur waren we aangekomen op ons werk.
De reden waarom we zo vroeg moesten opstaan, was omdat ons busje in panne stond
sinds de vorige dag. De reden was, de V-riem was kapot gegaan....
De laatste dag stage was, buiten het te laat komen op het werk, een geslaagde
dag.
Tijdens de middag was er een kleine bbq-break, we hebben allemaal braadworst
gegeten die echt heel goed van pas kwam. We hadden namelijk geen middageten
kunnen klaarmaken.
Nadat we s namiddags nog even hard gewerkt hebben, kregen we een bedankje van
onze medewerkers.
Een zak met surprieskes erin zoals een vouwmeter, een rolmeter, pintje bier van
Saalfelder, met banaan gevulde chocolade snoepjes, en meer....
Wij hadden namelijk ook nog een kadootje. Een groot fles bier Bush Tripple en
chocolade bonbons van Merci. De werknemers waren content van ons en dat waren
wij ook omdat
we daar mochten werken.
Ik heb in deze 2 weken stage veel bijgeleerd over van alles en nog wat i.v.m.
elektriciteit.
Zaterdag:
Om acht uur ging de wekker af en daarna
aanschuiven aan tafel voor het ontbijt.
Na het ontbijt konden we nog tot 12 uur in onze kamer blijven.
Valies ingepakt en nog eens even gaan liggen deed deugt.
Tegen 12 uur stonden we voor het gebouw te wachten op ons vervoer naar huis.
En om iets na 1 uur kwam meneer Adriaensen met het busje aan.
Na een lange rit naar huis zijn we aangekomen om half 8 aan PITO.
Het waren 2 goedgevulde dagen.
Bedankt aan de organisatie en het stage bedrijf E.T. Solutions voor deze 2
leuke weken.
Lode en ik zitten in het stadje Gera , 40 km van Jena.
Niet veel te zien maar genoeg voor te overleven. Er is een groot shoppingcenter
in de buurt met een goedkoop warenhuis.
Openbaar vervoer is ook hier heel goed , een tram om de 5
minuten en bussen in overvloed.
Onze stageplaats is een renovatie van een groot, oud
ziekenhuis. De stage zelf is vrij zwaar, veel kabel trekken (4 x 16mm² en 4 x
10mm²) veel variatie is er jammer genoeg niet op onze stage.
En je merkt dat de Duitsers een andere manier van werken hebben , soms vrij lui
ook
Qua Eten en drinken is het ook goed , we trekken onze plan
hier en maken makkelijke eten , kip met puree , ravioli , .
Ons appartement is ook goed, 2 slaapkamers, een salon,
keuken met ijskast, microgolf en oven met vuur. Enkel jammer aan ons verblijf
is dat we geen draadloos netwerk hebben, dus we moeten altijd naar de Mac Donalds
voor een uurtje free Wi-Fi .
Morgen de laatste dag werken, dan terug naar België en daar
een goei pak frieten van de frituur halen !
Vandaag
dinsdag zijn we de dag gestart zoals gewoonlijk, we vertrokken naar het werk.
We zijn bezig in een oud ziekenhuis waar we het volledige elektriciteitsnet
vervangen.
Deze keer
hebben we kabels voor de halverlichting getrokken en een vuurbestendige dichte
kabelgoot. Daarvoor moesten we de geboorde gaten verder uitkappen voor de rest
valt het hier wel mee, behalve dat we geen wifi hebben in ons appartement. De
omgeving is mooi en alles is in de buurt. Eten en drinken is toch wel wat goedkoper
dan bij ons, bv hebben wij een goede pizza gegeten voor maar 66 cent.
Tot nu toe
is het toch wel al redelijk snel vooruitgegaan. Het hotel is niet zo goed, maar
dat zullen jullie ondertussen wel al te weten gekomen zijn. Dit weekend zijn we
naar Praag geweest, daar was het zoveel beter dan hier in Pilzen. We hebben
heel mooi weer gehad en verbleven daar in een luxe hotel tegenover hier in
Pilzen.
In de tijd
dat ik hier ben heb ik geprobeerd zo weinig mogelijk tijd in mijn kamer door te
brengen, anders gaat de tijd toch maar traag voorbij. Zo ben ik bijvoorbeeld
elke avond al iets gaan eten in plaats van zelf te koken, in de keuken die we
hier ter beschikking hebben. Die keuken is trouwens veel te klein en vies om in
te koken. We zijn s' avonds al veel op café geweest, meestal met Kenny en soms
ook met Bob.
In Praag
zijn we met iedereen weg geweest. Gisteren zijn we Champions league gaan kijken
in een café in het centrum van Pilzen. Vanavond zullen we dat waarschijnlijk
ook weer doen. Ik heb mezelf ook maar een fitness abonnementje aangeschaft om
mijn conditie hier toch wat te onderhouden.
Op het werk
is ook alles in orde, het enige spijtige is dat bijna niemand hier in Pilzen
Engels verstaat. Als je bijvoorbeeld in de McDonald's 'a big pack of fries'
besteld dan krijg je een 'Big Mac' op je plateau.
Het
is nog maar 3 keer slapen dus de tijd zal nu wel voorbij vliegen. Vanavond gaan
we naar een Italiaans restaurantje eten en om daarna op café voetbal te kijken.
Donderdag gaan we s' avonds nog iets eten met meneer Jacobs en vrijdagavond
zullen we nog wel eens voor de laatste keer op café gaan als leuke afsluiter.
Ik ga toch wel blij zijn om terug thuis te zijn maar het was wel een leuke
ervaring om hier op onszelf te leven. Het goedkope bier hier ga ik ook wel
missen, haha.
De dag begon met uitslapen en rustig
gaan ontbijten.
We
vertrokken om 8:20 naar Leipzig, een reis van 1u 15 min , dan lekker gegeten
zoveel je kan aan5,50 in de 100
wasser.
Dan een
citytoer in Leipzig voor een voordelige prijs in het Engels.
We zijn
begonnen aan de kerk van Bach en zo verder naar het oudste koffiehuis, waar de
eerste koffie werd verkocht in 1711.
Het was
echt leuk en echt leerrijk!!!
We hebben
ook nog wat vrije tijd gehad daar en zagen een bandje spelen met muug mooie
muziek!
We hebben
meneer Jacobs en meneer Geerolf verwelkomt en dan met de mannen van Gera nog
naar de McDonalds geweest en ze terug op de trein (tjoek) gezet. Teruggekeerd
naar het gastenverblijf en dan rustig gaan slapen.
Beter kon
de dag niet zijn geweest!!
Zonnige
groeten uit Duitsland!
Zondag:
We zijn
opgestaan om 8u om dan nog een half uur te ontbijten.
Daarna
zijn we een wandeling gaan doen in Jena,
Er is echt
veel te zien en het was echt wel leuk en lachen!!
Zotte
tijden in de stad meegemaakt en dan de Johannisberg beklommen, dicht bij ons in
de buurt een berg van 333.7m hoog!
Het
uitzicht was echt prachtig en adembenemend! We zijn daar een half uurtje
blijven genieten van het zicht!
Om 17.23u
hebben we de trein gepakt naar Gera en zijn daar gaan eten bij de Jeroen en
Lode.
Ze hebben
daar een echt bon appartement en zijn daar dan ook nog effe gaan wandelen en
een dessert gaan eten in de McDonalds!
We hebben
nog rond gestapt met zonsondergang, dan was de stad op zijn mooiste!
We hebben
rond 22u de trein terug genomen, want de dag erna was het terug werkdag!!
We hebben
nog effe gepraat en zijn dan gaan slapen na een geweldig weekend!!
Vandaag was
de eerste werkdag bij windingshop, al veel minder leuk als ons weekend in
Praag. We hebben ons weekend door gebracht in een 3 sterren hotel in Praag. Het
was er heel leuk en een heel mooie stad. We zijn daar gaan shoppen en gaan
eten. En s avonds zijn we de stad in
getrokken...
De volgende
dag zijn we nog iets gaan eten in een Italiaans restaurantje voor we de trein
terug naar Plzen pakten. In tegenstelling tot Plzenis het daar niet dood.
Onze eerste
dag in de winding shop ging goed, ik heb de wikkelingen in de stator moeten
leggen.Michiel heeft het zelfde gedaan
maar op een ander soort generator een iets grotere, Bob heeft stator
wikkelingen moeten isoleren. De volgende dagen gaan we rondleidingen krijgen
door heen de assemblage. Dit houdt in, de stator wikkelingen, de rotor
wikkelingen en de connecties.
We staan
elke morgen om half 5 op om te gaan werken. We beginnen om 6uur dus vertrekken
we rond half 6 te voet naar Brush. Vandaag moesten we alle 3 (Simon, Bob en ik)
wikkelingen van een stator voorzien van isolatie. Voorbije dagen hebben we ook
zelf wikkelingen geplooid en in de pers gestoken.
De rest van
de dag is gevuld met koken en fitnessen in een 5 sterren hotel op 5 minuutjes
stappen van onze blok. Het verblijf zelf slaagt wat tegen. Het is heel klein
met een onhygiënische keuken voor circa 800 man.
Gisteren
zijn we iets gaan eten in 'U Mansfelda' het bekendste restaurant van Pilzen.
Morgen vertrekken we rond half 10 naar Praag voor een weekendje.
Gisteren
ging het brandalarm af er waren enkele dames aan het koken! Er bleek niets aan
de hand te zijn buiten rook en direct gedoofd vuur. We hebben een film gezien
s avonds.
Vandaag zijn
we weer vroeg moeten opstaan en om 6u15 zaten we weer in het busje op weg naar
onze stageplaats. We kwamen aan om 7u en begonnen directte werken. De mensen in ons bedrijf zijn zeer
aangenaam om mee te werken.Na de lunch
rond 12u45 heeft onze baas iedereen getrakteerd op een ijsje. In de loop van de
namiddag vroeg hij of we het zien zitten om een interview te doen voor een
streekkrant om onze ervaringen te delen over de stage en het project Leonardo
da Vinci.
Om 16u15
hebben we de trein genomen om terug te keren, met ons dagelijks hopper-ticket.
Eenmaal aangekomen rond 17 u in Jena Paradies ( station Jena ) hebben we nog
een halfuur tot 3 kwartier berg op moeten wandelen tot onze jeugdherberg. s Avonds
hebben we hotdogs gegeten. We zijnnog
iets gaan drinken in het centrum van Jena.
Erasmus+
 "Confused"){kind=icon}
