Jullie kennen me nog niet goed genoeg om te weten wat mijn interesses zijn want ik heb echt nog niet veel op mijn site gezet of zo. Ik vertel jullie nu :
Ik lees heel erg graag boeken en ben een fantasierijke persoon waardoor ik mij zeer goed kan inleven in de personages van de boeken die ik lees. Het genre boeken die ik super graag lees is thrillers. En ook Romans. De boeken die ik ooit las:
Jostein Gaarder : De wereld van Sophie Kate Cann (trilogie): Verliefd Samen Twijfels J.R.R. Tolkien : The lord of the rings J.R.R. Tolkien: De Hobbit J.K. Rowling: Harry Potter: en de vuurbeker en de orde van de feniks Iris Johansen: De Brand
Dirk Bracke: Zij en Haar
Augusta Verburg: Truth and Dare , Maaike maakt haar keuze
Haye van der heyden: Toverogen (Alsof ze achter het raadsel kijken)
Dan Brown : De Da Vinci Code(niet helemaal uitgelezen)
Nicky French: De verborgen glimlach
Nu wil ik graag het boek : 'Slaap zacht' eens lezen. Mijn vraag aan jullie is : Hebben jullie nog wat aanraders voor mij ? liefst thrillers??? Of hebben jullie een van deze boeken al gelezen, en wat vond je ervan??
Ongeveer een jaar geleden *haha* heb ik een verhaal beginnen schrijven. Ik dacht toen werkelijk dat ik het ging kunnen afmaken. Maar uiteindelijk kwam het er niet meer van :-S En dat lag er maar aan de kant. Dus zet ik nu maar het stuk dat ik heb op mijn eigen site. Willen jullie het eens lezen en tonen wat jullie ervan vinden. Ik doe het eigenlijk gewoon om te weten of ik het nog verder moet schrijven of niet. Inspiratie heb ik ook wel nodig... Maar goed hier komt het:
See No Evil
Hoofdstuk I: Weten dat ze niets weten
Het was zondagavond. Merel was nog maar half wakker meer.
Ze lag languit in haar zetel. De tv stond nog op, hoewel ze eigenlijk helemaal niet wakker genoeg meer was om te merken dat de omroepster het eind van de programma-avond aankondigde. Omdat ze al de hele tijd wegdommelde, schrok ze zich uit haar vel toen de telefoon overging. Wie in hemelsnaam kan dat nog zijn op dit uur, vloekte ze toen ze op haar koekoeksklok merkte dat het al bijna één uur was. Ze liep richting de telefoon.
Hallo met Merel Keizer, sprak ze nors.
Merel je moet ogenblikkelijk vertrekken naar het twee vennebos, nabij het paviljoentje. Er is daar een lichaam ontdekt. Het betreft een jong meisje. Jij krijgt de zaak. De technische recherche is reeds ter plaatse. Ik raad je aan, zodra het labo de fotos levert, die eens grondig te bestuderen want het betreft een gruwelijke moord. Volgens Maartens zijn de ogen bewerkt geweest met een mes. Het is in elk geval niet mooi om te zien.
De man die haar opbelde hoefde zich niet voor te stellen. Het was haar hoofdcommissaris Beitjes. Die knarsende, schurende stem kon je overal herkennen. Ze zei tegen haar zin tegen de hoofdcommissaris: Ik ben al onderweg.
In een haast nam Merel nog een grote slok van haar koffie die ondertussen al lang koud was geworden en trok haar kleren aan en rende naar de deur. Ze stak het licht aan in de hal. Tot haar grote verbazing lag er een grote enveloppe in haar doorzichtige brievenbus. Er stond alleen op :
vang mij, of er gebeuren nog meer ongelukken.
See no evil.
Dat laatste was met bloed opgeschreven. Shit. Dacht ze in zichzelf. Ze stak de brief terug in de envelope en haastte zich naar haar auto. Ze reed weg in het donker in de richting van het twee vennebos. De straat was niet verlicht. Het enige licht dat je had was het kleine beetje dat vanuit de huizen scheen. Eindelijk had ze de juiste plaats in het vennebos gevonden. Ze stapte uit en metteen stapte een dikke man met een kaal hoofd, een grijze baard en snor en een bril op haar af. Dat was de hoofdcommissaris.
Waar is het slachtoffer? vroeg ze de sip starende commissaris.
Volg me maar.
Ze liepen samen tot bij het slachtoffer. Merel liep rond op zoek naar bloedsporen. Een tiental meter verder merkte ze een tekst op. Alweer in bloedgeschreven.
See no evil!!!!
Toen op dat moment dacht ze terug aan de brief. vang me, ongelukken, vang me, see no evil, haa!!! deze woorden spookten voortdurend in haar hoofd. Ze nam de brief uit haar tas. Ze liep naar Beitjes.
Commissaris!!Commissaris!! Kijk deze brief lag toen ik wou vertrekken in mijn brievenbus. En tien meter verder staat dat laatste zinnetje ook in bloed geschreven. See no evil zie geen kwaad.
De commissaris las de brief en nog eens en nog eens
Deze zaak wordt steeds vreemder. Los hem op Merel. Dat waren zijn laatste woorden. Hij liep weg en reed naar huis. Hij liet Merel alles weer oplossen. Goed dan.
Maartens?? Zoek uit of het bloed dat daar op de grond geschreven staat overeenkomt met het bloed op dit blad en of het van het slachtoffer is. Oh ja, wat je ook nog mag doen is het lijk laten onderzoeken bij een patholoog of er iets is dat we kunnen gebruiken om uit te zoeken wie het slachtoffer is. En misschien mogelijk vel van de dader tussen haar nagels of zo. Komaan aan het werk haast je!!
Ze was niet echt goed gezind. Zij mocht het weer allemaal oplossen en ze kreeg zelfs niet eens een partner om de zaak op te lossen. Wacht maar, dit ging ze hem nog betaald zetten.
Plots tikt er iemand op haar schouder. Een vrouw met lang zwart haar in een staart gebonden stond achter haar. Ze had bruinde ogen en ze had een lange rode mantel aan.
Merel Keizer? Merel Keizer? Ik ben uw nieuwe partner. Ik heet Alice de Leenheer. Ik hoop dat we het goed met elkaar zullen kunnen vinden.
Heeft de commissaris haar misschien horen vloeken??
Dat hoop ik ook Alice! Merel legde uit wat ze allemaal al wist. Wat ze weten is niet veel. Ze weten alleen dat ze eigenlijk niks weten. Amaai! Ze moeten dringend opschieten. En het geluk heeft hen tot nu toe ook nog niet echt toegelachen.
Maartens van de technische recherche riep naar Merel. Merel!!Merel!!
Merel u moet dringend komen kijken naar je auto.
Wat is ermee?
We hoorden iets op de grond vallen dicht bij u auto. Toen waren we gaan kijken en Merel rende naar haar auto. Alice en Maartens volgden haar.
VERDORIE DE VETZAK!!!!! klonk Merel van bij haar auto. Ze stampte tegen een spuitbus die er lag. Op haar wagen stond met een spuitbus geschreven: Vang me, schiet op!
De auto waarvan ze droomde die ze eindelijk had kunnen kopen was naar de vaantjes!! De spuitbus waar had ze die spuitbus nou naartoe geschopt? Alice en Maartens stonden ondertussen naast haar. Maartens oog viel onmiddellijk op de spuitbus waartegen Merel had geschopt. Hij nam het met een plastieken handschoen op en stak het in een zakje.
Neem daar vingerafdrukken van. We zullen die kerel eens een poepie laten ruiken! zei Alice.
Het lijk van het blonde meisje werd weggevoerd. Merel piekerde alleen maar. De moordenaar wist waar ze woonde wist dat ze de zaak ging leiden voordat ze opgebeld werd. Hij vermoordde en verkrachtte dat meisje dan kwam hij te weten dat Merel de zaak ging leiden en maakte die brief hij bezorgde de brief bij Merel, keerde terug naar de plaats waar hij de misdaad pleegde, spoot op Merel haar wagen en dan pas vluchtte hij??Dat was toch dom? Wat als hij betrapt werd? Dat wist hij toch ook? Merel wist het niet meer. De zaak was vreemd en hij werd met de seconde vreemder.
Merel, zou u beter niet naar huis gaan en wat proberen te slapen? U ziet er niet uit. Ik zorg wel dat ik de gegevens van het jonge meisje te weten kom. Ik weet zeker dat u het dringend nodig heeft. Stelde Alice voor.
Wel Alice, u kunt mijn gedachten lezen.
Hoofdstuk II : Een nieuwe vriendin
Het was 10 uur s morgens. De eerste zonnestralen schenen in de kamer van Merel neer. Ze stapte met veel moeite uit haar bed. Haar haren staan naar alle kanten op. Zo slecht zag ze eruit. Ze had zelfs wallen onder haar ogen, want ze had zeer slecht geslapen. Ze droomde dat Alice aan haar deur stond met kei veel informatie over het slachtoffer. Maar diep in haar hart hoopte ze daarop. Dan zou de zaak al heel wat duidelijker geweest zijn.
DINGDONG!! Klonk de bel. Zou het? Zou haar droom werkelijkheid geworden zijn? Snel rende ze naar de deur. Oeps ze had haar, haar nog niet gekamd en haar kleren nog niet aan DING DONG klonk de bel iets langer.
Ja? Merel deed de deur op een kier en stak haar warrig hoofd tussen de deurspleet om te kijken wie daar was.
Ik heb u toch niet uit uw bed gehaald hoop ik? zei Alice bezorgd. Merel keek even naar haar koekoeksklok. Het is 11 uur in de ochtend. Om Alice gerust te stellen zei ze: Nee hoor, ik ben al een uur op. Komt u binnen.
Merel liet haar binnen. Vandaag was Alice heel erg mooi gekleed. Ze had een rood bloesje en een zwart rokje met zwarte hakken. Haar jasje die ze daarop droeg was een rood leren jasje. En haar lange zwarte haren waren los.
Ik droomde dat u informatie had over het slachtoffer?
Wacht even, ik wil iets zeggen. Ik ben de koningin niet hoor. Laten we ophouden met dat u gedoe. Ja ik heb veel informatie over het slachtoffer.
Alice ik ga even mijn kleren aan doen me wat opfrissen en de tafel dekken. Ik heb nog niet ontbeten en ik heb reuzentrek.
Ik dek de tafel wel ga jij maar naar jou badkamer.
Merel ging in de douche en Alice die zette haar vers gehaalde koffiekoeken op tafel. Ze had dat mee om het goede nieuws te vieren. Even later zaten ze samen aan tafel.
Vertel nou maar ik ben nieuwsgierig.
De patholoog heeft me verteld dat ze een medaillon droeg want daar was nog een afdruk van in haar hals. Van die medaillons bestaan er maar drie op de hele wereld. Dus ik zocht op het internet wie zon medaillon had. En het waren 2 mannen en een jonge vrouw. Die vrouw heet Ann de Wreker. Ik zocht ook op waar ze woonde in de pottenbakkerinnestraat nr 55. Op haar profiel op het internet stond dat ze 24 is, maar op haar pasport staat er dat ze 16 is. Ik ben ook nog op zoek geweest naar de gebeurtenissen tussen de familieleden. De helft van haar familie is dood. De vrouwen die in haar familie dood zijn die werden ook vermoord. En het was op dezelfde manier. Hun ogen werden uitgestoken en ze droegen ook een ketting in de vorm van het medaillon maar dan met op een andere manier geslepen robijnen. De robijnen van beide soorten medaillons waren gevormd in een soort van oog. Over de ouders van Ann weet ik dat ze 3 jaar geleden verongelukt waren met een auto ongeval. Haar vader had het niet overleefd en haar moeder werd blind. Ze hebben een hond voor haar moeder. De buurvrouw past regelmatig op haar moeder. Dus waar gaan we naartoe?
Merel stond al te popelen om naar buiten te gaan maar toch voelde ze zich onzeker. Ann droeg dus een medaillon met een robijn in de vorm van een oog. Haar ogen werden uitgestoken toen ze vermoord werd. En de tekst die telkens terug komt is See no evil, zie geen kwaad. Zouden die dingen een verband vormen?
Laten we naar die moeder gaan.
Ze stapten op het scootertje van Alice en ze reden richting de pottenbakkerinnestraat. Het huis waar ze normaal leven moesten vinden het enige leven van dat gezin, de moeder van Ann zag er meer dood uit dan levend. Ze belden aan. Een vrouw met een zonnebril op deed open. Dat was vast mevr. de Wreker. Achter haar stond een andere vrouw. Een dikke vuile vrouw met een schort en een handdoek op haar hoofd gebonden.
Mevr. de Wreker? Politie. Ik ben inspecteur Keizer en dit is mijn collega de Leenheer. Mogen we even binnen komen? We hebben nieuws over uw dochter.
Wat is er met mijn dochter? Er is toch niets ergs gebeurt? Kom binnen, kom binnen.
Eigenlijk mevrouw komen we vertellen wat er is gebeurt met uw dochter. Ik denk dat het best is dat u even rustig op een stoel of zo zit.
Oei, is het zo erg? Ze is toch niet ook blind hé? Mijn kindje.
Ze is blind en dood. Zei Alice.
Sst laat mij dat hier doen. Fluisterde Merel tegen Alice. De vrouw huilde.
Heeft ze pijn gehad toen ze stierf?
We denken van wel. Eigenlijk kan het nog alle kanten op hoe ze toegetakeld werd en in welke volgorde. Ze is verkracht geweest. Ze is vermoord geweest en haar ogen waren uitgestoken toen ik aankwam.
De vrouw huilde nog meer.
Eigenlijk mevrouw, zou u toch moeten weten waar ze was die avond?U bent haar
Haar moeder ja Maar dit weekend zou ze bij haar oom blijven. Gisteren was ze wel eerst naar een fuif en dan ging ze bij haar vriend slapen.
Wie was die vriend? Ken je hem goed? Wat vond je van hem? vroeg Merel nog meer.
Wel hij heet christophe. Goed ken ik hem eigenlijk niet. Maar hij zou vaak ruzie gehad hebben met ons Anneke. Volgens mij slikte hij drugs. Want hij gedraagt zich nogal bezeten. Ik vond eigenlijk dat Anneke betere jongens verdiende dan hij. Maar Ann was smoor op hem en liet hem doen. Ik dacht zolang Ann gelukkig blijft en het maar bij ruzie blijft en niet bij meppen en slagen liet ik haar doen.
Waar woont die Christophe.
In de postkaartstraat 352. Je kunt er niet naast kijken het is een groot vuil en smerig huis.
Bedankt we zullen dat meteen checken. Maar we hebben nog een vraagje. Waar was u vannacht tussen kwart voor één en half twee?
Vraagt u nu naar mijn alibi? Ik heb helemaal niks met die moord te maken.
Waar was u.Dat is toch niet zo moeilijk?
Ik was bij de buurvrouw natuurlijk. Eigenlijk was zij bij mij om op me te passen. Je weet nooit dat er iets gebeurt.
Mevrouw klopt dat? Vroeg Alice aan de buurvrouw die hen heel scheef aankeek.
Natuurlijk. Een blinde moet verzorgd worden als haar verdomde dochter weer maar eens op stap gaat. Antwoordde ze.
Had u problemen met Ann?
Problemen? Neen, maar ik had haar gewoon niet graag. Haar moeder zit te schreeuwen van de pijn en nog zorgt ze haast niet voor haar moeder. Ik mag het altijd doen. En als de mevrouwtjes van de politie ons nu zouden kunnen excuseren? Jullie weten de weg naar de deur wel zeker?
Merel en Alice gingen dan maar. Alice was al bij de voordeur maar Merel haar oog was op een foto gevallen. Ze staarde naar de foto. Er stond een jong blondharig meisje op. Ze droef een driehoekig medaillon met daarin een rode robijn in de vorm van een kattenoog.
Waar zit u naar te kijken? vroeg de buurvrouw nors.
Is deze foto van Ann?
Ja dat is hij zeker.
Mag ik hem meenemen?
Oh ja, absoluut als u die toch zo mooi vind. U mag hem zelfs hebben. En wilt u nu gaan alsjeblieft?
Merel liep naar de deur al starend met de foto in haar hand. Ze ging samen met Alice naar buiten.
Die moeder lijkt me absoluut onschuldig, maar die buurvrouw had duidelijk iets tegen die Ann.
Maar zij kan het ook niet gedaan hebben. Zij gaat Ann toch niet verkrachten?
Nee dat niet maar ik denk wel dat ze er voor iets tussen zit.
RING RING de telefoon van Merel ging af.
Hallo met Keizer?
Merel ik ben het. Dirk Maartens. Ik ben bij de patholoog en die heeft iets nieuws ontdekt. Iets dat u waarschijnlijk wel zal kunnen gebruiken. Het is belangrijk. Wilt u zo rap mogelijk komen?
Ik stuur Alice , want ik moet eerst nog een paar mensen ondervragen.
Ok dat is ook goed. Tuut, tuut, tuut Maartens had neergelegd.
Waarom moet IK naar die patholoog? vroeg Alice die er echt geen zin in had.
Omdat ik graag zelf die Christophe wil ondervragen want ik denk dat ik een verband begin te zien. Hou me op de hoogte. Ik ga wel te voet naar de postkaartstraat.
Alice reed weg met haar scooter terwijl Merel zich in de struiken verstopte en het huis van mevr. de Wreker. In het oog hield. Net zoals ze al dacht ging de buurvrouw terug naar haar eigen huis. Merel kroop voorzichtig uit de struiken en volgde haar tot in haar tuin. Ze zag hoe ze in de hoek van de tuin naast een bloempot met paarse viooltjes graafde. Ze haalde van onder de aarde iets Gouds uit. Merel nam haar kleine verrekijkertje uit. Het was een gouden medaillon! Ook een met een robijn in de vorm van een kattenoog. Alleen was de robijn blauw. De vrouw staarde er een tijdje naartoe net genoeg om een foto van dat medaillon te nemen. Toen ze precies uit de ban van haar medaillon was rende ze als de bliksem naar binnen. Merel liep zo onopvallend mogelijk weg uit de tuin van de vrouw. Gelukkig had ze haar niet gezien. Tenminste dat dacht ze. Want de vrouw stond van uit het raam achter een gordijn naar haar te kijken.
Merel stond voor het huis van Christophe. Net zoals mevr. de Wreker had gezegd zag het er nogal verlaten uit. Het leek wel een kerkhof. Neen, dat kan niet want het zag er zodanig verlaten en droevig uit dat er zelfs op een kerkhof meer vreugde te vinden was. Ze liep naar de deur en belde aan. De bel klonk schaars. Een jonge kerel deed open. Hij zag er 17 jaar uit of zo.
Politie, mag ik even binnen komen? Het gaat over een zeker Ann de Wreker.
Anneke? Er is toch niets gebeurt? Toch? Euh Kom binnen.
Merel liep de woonkamer binnen. Er was precies een bom ontploft zo rommelig was het er.
Zoetje, wie is daar? Er klonk een stem van een jong meisje. Ze kwam de kamer binnen.
Ik ben van de politie. Merel Keizer is de naam en u bent?
Bianca, Bianca Onderheuvel. Ik ben de vriendin van Christophe.
Bianca zwijg jij. Snauwde Christophe haar toe. Wat komt u nu eigenlijk vertellen over Ann?
Zo, nu is het plots Ann. Daarstraks was het toch Anneke? Of zeg je nu maar Ann omdat je nieuwe vriendin erbij is?
Dat doet er nu toch niet toe.
Ann is vermoord en verkracht geweest Meteen begon Christophe tranen te laten. Daarom zweeg Merel even. Ze probeerde hem wat te troosten.
Weet u soms of Ann problemen had met familieleden? probeerde Merel voorzichtig verder. Christophe schudde zijn hoofd en huilde nog meer.
Ik weet meer over Ann dan dat hij weet. Kan ik misschien wat verder helpen? Ann die die had problemen met de buurvrouw die regelmatig voor haar moeder zorgde. Ze vertelde mij ooit dat die vrouw haar soms sloeg. En soms haar moeder ook.
Weet u iets over een medaillon dat die vrouw droeg en dat Ann ook droeg?
Bedoel je een driehoekig medaillon met een kattenoog?
Ja, wat weet u daar allemaal van?
Ann vertelde mij dat er maar drie zulke medaillons bestaan op de hele wereld. En dat zij de ene had met een rode robijn. Haar opa die een jaar geleden is overleden omdat hij een tumor had in zijn hoofd. Hij was een paar keer bestraald geweest en waardoor hij blind werd. Ze dachten dat hij genezen was maar dat was hij niet. Na enkele weken had de tumor zich verspreid over zijn hele lichaam waardoor hij stierf. Wel die opa van haar had het medaillon met een blauwe robijn. 6 maanden geleden werd die gestolen. Ze hadden dat medaillon verstopt in de kamer van mevr. de Wreker, haar moeder. Alleen ik, Ann en de buurvrouw wisten waar het lag. Dus ik vermoed dat de buurvrouw dat medaillon nu ergens verstopt heeft. Dan heb je ook nog een derde en laatste medaillon met een zwarte robijn. Die weet ik wel niet zijn. Ik zou ook niet kunnen weten wie dat medaillon ooit heeft moeten bijhouden van Ann haar familie.
Wat zou dat medaillon waard zijn? Wie zou nu zon lelijk medaillon willen stelen?
Daar zit ook een heel verhaal achter. Ann vertelde mij dat er een soort van kracht in die robijnen zit. De rode staat voor het evenwicht op aarde tussen liefde en haat. De blauwe staat voor lucht en water om te kunnen overleven. Lucht staat dan weer voor de O-zonlaag. En water voor regen. Zodat er overal op de wereld gelijk is aan zuurstof en zuiver water. Maar de zwarte robijn staat voor eeuwige duisternis. Wie deze drie robijnen kan vinden en plaatst ze in Egypte op een muurtekening met daarop een kat met drie ogen kan een gigantische schatkamer openen met een overvloed aan rijkdom. Maar als die kamer geopend wordt zal het evenwicht tussen liefde en haat, alleen maar haat worden, zal er te kort komen aan zuurstof op verschillende plaatsen op aarde EN zal er een hel heersen over de hele wereld. Maar ik denk dat, dat verhaal een of andere legende is van bijgelovige mensen.
Denk je dat de zin See no evil er iets mee te maken kan hebben? vroeg Merel die nu heel erg bevend op haar stoel zat. Christophe keek verschrikt toen Merel dat vroeg.
See no evil ik denk dat het misschien een verband kan hebben met de letters die op de onderkant van de robijn zou moeten gekerfd staan. Op de blauwe robijn een S op de rode robijn een N en op de zwart een E. Dat is toch wat Ann me ooit vertelde.
Het is een boeiend verhaal.
Denkt u dat het echt is?
Sorry beroepsgeheim om gegevens die in mijn hoofd rondspelen te verklappen. Maar Christophe waar was u tussen kwart voor één en half twee?
Ik euh ik ik was dan nog aan het werken in een café.
Naam alstublieft?
De zwarte kat. Christophe
En waar was jij tussen kwart voor één en twee uur, Bianca?
Goh euh om half één was ik nog bij Ann. Maar zij moest door het twee vennebos naar huis want haar huis lag aan de andere kant van dat bos. Ik liep met haar mee tot aan het bos en toen scheden onze paden. Dat was denk ik rond 25 min. Voor één uur. En om kwart voor één was ik thuis. Mijn moeder kan dat bevestigen.
Merel noteerde die alibis.
Ik zal dat na checken.
RING, RING Merel haar mobieltje ging.
Excuseer. Ze nam het mobieltje op. Hallo met Merel Keizer?
Het was Alice aan de telefoon.
Ja Alice Of ik nu kom? Tja ik weet het niet,waarvoor is het Goed nieuws? Vertel op man!...Ja goed Ik kom eerst naar buiten. Ze stak haar mobieltje terug in haar tas. Jullie horen nog van me. Ze liep naar buiten waar Alice al stond te wacht met haar scooter. Ze stapte op.
Ik weet heel veel meer over het slachtoffer. En de buurvrouw begin ik verdachter te vinden. Ik weet zeker dat zij er voor iets tussen zit. Wat is nu dat goede nieuws? vroeg Merel blij.
Wel er zijn vreemde schaamharen gevonden op het lijk van Ann. Maar de vraag is nu nog van wie ze zijn. Het bloed waarmee die teksten op geschreven waren is inderdaad van Ann. En nog meer goed nieuws is dat er videocameras in het bos staan dus die kunnen we ook eens bekijken. Maar eerst moeten we naar een oom van Ann. Ik ben nogmaals bij haar moeder langs geweest. De buurvrouw was er niet. We hadden het adres van die oom niet dus ben ik dat even gaan vragen. Hij woont in de gelaarzdekattenlaan 8 in een mooie grote villa.
Op naar de gelaarzdekattenlaan!
Onderweg naar de oom van Ann vertelde Merel alles over die medaillons en de nieuwe vriendin van Christophe.
Die Christophe moet er dan toch ook iets mee te maken hebben als hij al een nieuwe vriendin heeft?
Ja maar we weten niet wanneer het uit was of zo met Ann hé.
Ze zwegen even en genoten van de wind die langs hen schuurde. Dat briesje deed echter wel deugd en gaf hen een fris gevoel en dat is eigenlijk wel dringend nodig want al die kopzorgen de laatste tijd.
Ze waren uiteindelijk aangekomen aan het huis van de volgende verdachte. De oom van Ann de Wreker. Opnieuw belden ze aan en opnieuw kwamen ze binnen in een woonkamer en nogmaals opnieuw deden ze heel het verhaal opnieuw. Uiteindelijk vroegen ze hem:
Met wie had Ann afgesproken vannacht? Merel had echt geen zin om weer zo lastige vragen te stellen dus voerde Alice het woord.
Met wie? Euh ik weet het niet meer met een zeker Bianca dacht ik. Bianca zou haar voorstellen aan haar nieuwe lief. Ja je weet wel jonge meisjes dingen hé. De man krapte even aan zijn zwarte baard.
Weet u toevallig wie het medaillon met de zwarte robijn bewaakt?
Ja dat weet ik. Ikzelf. Ik zorg ervoor dat niemand hem te pakken krijgt om te gebruiken voor de schatkamer van de Egyptische kattengodin. Want als dat gebeurt is de wereld vergaan.
Ja, ja, we kennen dat verhaal al
Verhaal? onderbrak hij Alice. Dat is niet zomaar een verhaal. Dat is een legende die echt is. Ann had vaak problemen door het medaillon dat ze bewaakte. Ze was het soms zodanig beu dat mensen van op school haar uitlachten met dat stomme verhaal zoals iedereen het noemde. En nu Hij begon hevig te huilen. nu is ze ervoor vermoord geweest.
Alice en Merel lieten hem een tijdje uithuilen. Toen probeerde Alice opnieuw heel voorzichtig.
Kan ik u nog één klein vraagje stellen? Waar was u tussen kwart voor één en half twee?
Thuis in mijn bed. Mijn dochter Hanne kan dat bevestigen. Zij weet niks van de drie medaillons af.
Hanne kwam naar beneden op haar pantoffels.
Wie zijn dat papa?
Dat is niemand schat. Ga maar terug naar je bedje.
Maar ik wil een glas melk. Ik heb dorst.
Is chocolademelk ook goed? Neem wat uit de koelkast.
Hanne liep naar de koelkast en bediende zichzelf. Merel en Alice stonden op om te vertrekken.
We gaan. Nog veel sterkte meneer.
(Dat was er een deel van, ik heb nog niet alles op mijn computer getypt. Ik heb 6 hoofdstukken. De rest zal ik OOIT wel eens op de pc zetten dan *brede glimlach*)
Zoals iedereen wel weet is er een tweede film van de pirates of the caribbean uitgekomen. Enkele maanden geleden had ik de eerste film gehuurd. Ik vond hem geweldig!!! En het was helemaal compleet toen orlando bloom in die films mijn hartje heeft doen smelten! Ik vind hem zo geweldig knap, fantastisch en zo verder. Johnny Depp vind ik nie zo knap in het echt. In de films als 'jack sparrow' wel. De film zelf vind ik super grappig. Als er een film is waarin je bijna vootdurend lacht dan zijn het wel de films van the pirates vinden jullie ook niet??