We zijn er weer.
We waren op tijd vertrokken in Melbourne en na een hobbelige vlucht kwamen we voor op ons schema in Hong Kong. Waarom hobbelig, wel er was net een tyfoon geweest, is dat niet hetzelfde als een orkaan??? Volgens de stewards was het maar een nr. 1, die ene had eens een 5 meegemaakt, wow. Komt daar bij dat Hk de kortste en moeilijkste landingsbaan ter wereld heeft! Maar de wind was noordwaarts gedraaid en zo konden we toch landen . Mocht dat niet het geval geweest zijn zouden we in Manilla geland zijn.
Het was nog donker toen we daar aankwamen, half 6 plaatselijke tijd en alles was er nog gesloten. Niet veel te beleven dus. We vonden wel een internet automaat, maar konden niet op de blog, jammer dat die er de laatste dag uitlag , maar daar konden we niets aan veranderen.
Terug vliegtuig in dus richting Londen. Om te beginnen was het weer hobbelig maar dat beterde wel. Nu vlogen we de ganse tijd met de dag en boven de wolken schijnt die fel hè. We moesten allemaal ons gordijntjes toedoen, zodat er nog mensen kunnen slapen en zodat we tv zouden kunnen kijken. Maar daar was ook iets mis mee dus het aanbod aan films en tv programma's was zeer beperkt. Niet leuk dus, gene romantische film gezien. Gelukkig was er sudoku en op tijd eten en drinken. Ik kan je verzekeren 12 uur in een zetel zitten is lang, gelukkig hadden we exit seats gevraagd. Die staan aan de nooduitgang en daar is wat meer beenruimte dat maakt toch wel een verschil. De olifanten poten zijn er nu ook wel maar toch.
Weer op tijd in Londen, om half 2 en om 20 na 4 was onze volgende vlucht, een beetje rondgelummeld daar veel volk allerlei soorten, genoeg te zien dus.
Kwam de tijd dat we moesten inchecken, onze gate kwam niet op het bord... wachten vol ongeduld. Westmalle riep... wachten, uiteindelijk naar de British airways balie en daar kwam dan het bericht dat het vliegtuig er was. Rap rap ernaar toe, moest dat natuurlijk nog gelost worden en onze bagage moest er natuurlijk ook nog op geraken. Bleek dat het vliegtuig dus al 45 min geland was maar dat er geen gate was om te lossen, Heathrow is echt veel te druk en overbezet, dat is daar altijd hetzelfde. Toen we dan uiteindelijk aan boord gingen en we klaar stonden voor vertrek om 5 uur, vertelde ze ons nog 10 minuten. Dat werden er dan weer 40. Als je graag naar huis wil duurt dat wel lang hoor. De vlucht duurde dan maar een kleine 3 kwartier dus dat viel mee. vlug door de douane en dan op onze koffers wachten, daar was een kleine verassing. De kleinste was gewoon open gescheurd en van de grote was het oor af, maar die was overladen 25 kg en 17 kg. Die gaan dus naar de valiezen hemel, we zijn hen zeer dankbaar.
Daar stonden onze 3 Aussie style mannen dan, ze hadden alle 3 hun nieuwe t-shirts aan. Ontroerend weerzien...
Al goed dat het typisch Belgisch weer was, hoewel, we zijn beter gewend. Thuis gekomen kwamen de rellies al vlug langs en er werd weer uitvoerig geknuffeld en gekust. Cadeautjes werden van eigenaars verwisseld en enthousiast ontvangen, er was cake en ander lekkers. Iedereen is weer tevreden.
Dit was dan ons groot avontuur, nogmaals bedankt voor de interessen en kom nu maar eens langs he. En zoals de meesten wel weten gaan jullie dit nog jaren horen, in Australie doen ze .............
Als alles volgens plan verloopt arriveren Chris en Marijke op onze nationale luchthaven met vlucht BA398 omstreeks 18.30u. In vergelijking met de weg die ze de afgelopen 6 weken hebben afgelegd zijn ze nu nog een boogscheut verwijderd van thuis.
De eindbestemming van vlucht QF29 is London. Verwacht aankomstuur is 13.30u lokale tijd. Hierna volgt nog een uurtje vliegen met BA398 richting Brussel. Verwacht aankomstuur in Brussel is 18.30u lokale tijd.
Onze wereldreizigers zitten perfect op schema. Momenteel vertoeven ze op de luchthaven van Hong Kong alwaar Qantas vlucht QF29 een tussenstop maakt alvorens een vlucht van 13,5 uur aan te vangen naar London.
We hebben al een paar keer vandaag proberen in te loggen maar het lukt
niet. Mijne Maurice zal dit er dan opzetten zogauw het lukt.
Allemaal bedankt voor de leuke, grappige, onderhoudende weetjes die ons
op de hoogte hielden van het reilen en zeilen in Belgie. Het was heel
leuk voor ons, we keken er altijd naar uit. We zijn al in de luchthaven
dus dit is echt het einde van onze reis. Jullie hebben al wel gemerkt
dat we er klaar voor zijn... Er volgt nu echter nog een zwaar stuk, de
vlucht en deze keer is ze nog een beetje langer.
Mates thank you all and see you soon!
Australia, you beautiful country
we've seen a lot of you
we've had lots of fun
we've had lots of sun
we didn't surf but enjoyed looking at the surfies
we saw a lot of water beautiful, beautiful water we loved the waves in the hot and in the cold rough seas
Now it's time to say goodbye
it brings tears to my eye
see ya mate
Eerst hebbben we afscheid genomen van ons rood autootje. We hebben dan de zelfwandel knop op gezet en zijn vertrokken. We waren
daar vlakbij het Daimaru center en daar zijn we eerst binnengegaan. Het
was er wel verandert veel drukker en andere winkels maar dat is normaal
he , de klok hing er nog. Vroeger vonden ons kindjes dat heel plezant,
nu vond ons Marijke er maar niks aan. de klok gaat van onder open en
speelt Waltzing Mathilda en er zitten kakatoes en gala's in ja veel is
het inderdaad niet hoor en nu heeft het helemaal geen effct nie meer.
Zo kun je helemaal shoppend verder wandelen tot aan het station, dat is
een eindje hoor. We hebben op een hoekje frieten gegeten op z'n
belgisch gebakken, maar ze moeten toch nog wat leren .
We hadden gedacht van een Neighbours toer te doen, maar het was een
beetje te duur, ik ben er trouwens al geweest.
Verder langs federation square, dat bestond 13 jaar geleden nog niet.
Naar Southgate dan, ook iets gegeten, dat had ik niet mogen doen.
Koppijn, meer moet ik niet vertellen zeker. Naar huis dan en in mijn
bed gekropen. Marijke heeft dan gewassen gedroogd en gestreken. Naar de
winkel geweest en ze heeft nog wat ingredienten gekocht voor mijn
verjaardag. Ballonnekes, taart(in de vorm van 2 donuts), eikes voor het
ontbijt. Ze had ook een kroon gemaakt en de tafel feestelijk gedekt.
Leuk om zo te ontwaken.
Jammer, maar nu heeft Marijke koppijn... We zullen wel zien waar we dan
vandaag uitkomen...
We hebben dagticketjes gekocht voor het openbaar vervoer we kunnen
rijden waar we maar willen.
DE ZON SCHIJNT. See ya
Na een heerlijke nacht slapen in een splinternieuw huisje, en gebrubbeld te hebben vertrokken we op zoek naar een boot die ons kon overzetten van Sorrento naar Geelong. We reden dan voor een stuk langs Port Philip Bay om er dan over te varen. Dat viel al mee om te beginnen want we waren er 2 minuten voor 11 en om 11 uur vertrok de ferry. Soms mag je ook wel een keer geluk hebben he. De vaart duurde zo'n 40 minuutjes, het zonnetje scheen, prachtig dus. Eenmaal aan de overkant kon de mooiste rit van de wereld beginnen. The great ocean road, mochten ze die naar Belgie verleggen ik ging er direct langs wonen, zo schoon. Weer een tekort aan bijvoeglijke naamwoorden, maar vraag maar eens aan ons Hilde. We stuurden haar een berichtje om te laten weten waar we waren en ze viel bijna van hare fiets van jaloezie, je kan je inbeelden. We keken naar de surfers inTorquy en Bells beach, de 2 bekendste surfstranden, aten ondertussen een meatpie. Zo zijn we onderhand toch nog echte true blue Aussies. In Bells Beach kregen we daar nog een schone regenboog bovenop. Dus we hadden wel eens een buitje maar tussendoor ging het genoeg. We reden tot aan Appollo Bay, waar we een slaapplaats vonden. We wilden wel internetten maar in de ene plaats moest je eten en we hadden zin in pizza, de andere plaats waren ze aan't schilderen... Toen was het al wel efkes aan het regenen, en tijdens de nacht deed het dat nog veel meer. We stonden echter op met de zon, dat was goed, maar we waren nog maar net vertrokken of daar was weeral de eerste bui. Men had er 2 voorspeld, ze hebben het niet goed geweten... Amai zo nat dat was al lang geleden, nog van in Belgie! We hebben de apostels dus in de regen gezien, efkes stopte het wel eens tussendoor maar we hielden het niet droog. Dat duurde tot gisterenavond 7 uur. Ik moest dus in de donkere van Warnambool naar Geelong rijden. In de regen en met tijden serieuze regen, SPANNEND. De wegen zijn daar niet verlicht en regelmatig zijn er putten in de weg, dan hangt er ene in uw gat te boren.... Na Colac was het gelukkig over we waren dan half weg. Een beetje meer ontspannen dan toch. Ik moet zeggen deze nacht bijna 7 uur aan een stuk geslapen, dat was lang geleden. Ik kijk al uit naar donderdag, weer slapen in mijn eigen bedje. Vanmorgen om half 10 richting Melbourne, geen spatje regen natuurlijk. Eerst naar de Victoria Markets want ik moest nog enkele cadeautjes vinden. Daar zijn we goed in geslaagd. Inchecken in ons appartementje voor de laatste dagen, het is niet geweldig, maar 't is maar om te slapen. Je wordt er wel een beetje depri van hoor. Winter enzo.We hebben al wat rondegtoerd hier op zoek naar een internet plaats en zoals je ziet hebben we ze gevonden. Marijke is fotoos aan het downloaden maar het gaat niet zoals ze wil, jullie zullen wel zien wat erop komt en anders na donderdag he. Gisteren ook nog geprobeerd, we hadden een half blad vol geschreven en ineens was alles weg. We hebben dan niet meer opnieuw geprobeerd, we waren daar bij Mc Donalds. Niet ideaal dus, het was er zeer druk. We komen bijna aan het eind van onze reis, het wordt stilaan tijd. Seffes gaan we nog wat wassen en dan ons valiezen wat organiseren. Morgen moet de auto terug, we rijden nog eens langs ons Waltham streetje, ons eerste huis hier in Melbourne. Amai dat is hier verandert, maar ja het is dan ook14 jaar geleden dat we hier waren. Okee tot een volgende, see ya,
Vanmorgen afscheid genomen van Lakes Entrance met een zonnetje. Richting Pinguinnekes gereden, we gingen dan van de highway af en volgden een andere route. Hoe dichter we kwamen des te meer wolken er waren... zelfs druppeltjes ,ja ik heb de ruitenwissers moeten gebruiken. Ons humeur daalde dus onder het nulpunt, stilte in de auto hoewel we dat wel meer hebben. We hebben in een leuk cafeetje gegeten, Marijke chicken souvlaki en ik ricotta en spinach canneloni. Het was lekker. We waren niet ver meer van ons eindpunt, nog 45 km. Over de brug naar Philip Island en recht naar de pinguins gereden. Eerst betalen uiteraard, maar dat geld dan nog voor vanavond, al eens goed rondgekeken. Daarna reden we verder naar Nobbies point, om naar de zeehonden te kijken, die kan je alleen zien door een verrekijker, waar je voor betaalt. Maar amai dat water hier, het is vandaag heel winderig, dus ruwe zee. Hier zijn allemaal rotsen, waauw dat is keiferm als je dat zo van bovenaf kan bekijken. Die golven hebben nogal kracht hoor. Ik heb er weer vershillende fotoos van maar weer zullen ze niet kunnen weergeven wat we nu zagen. Heb ook een keer gefilmd maar nu kunnen we geen fotoos niet meer pakken straks. Seffes rijden we terug naar de pinguins want als je niet op tijd bent zul je achteraan moeten zitten he. Waar we zullen slapen vannacht is nog de vraag... See ya
Gisteren hadden we een motel met zwembad en spa,
daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt, vooral Marijke anderhalf
uur. Toen moest ze eruit komen, want ze was helemaal verrimpeld. We
hadden ook een keukentje dus hebben we zelf eten gemaakt. Buiten een
prachtige kustlijn was er niet veel te zien in Eden. Jammer genoeg
scheen de zon niet, er zouden ook dikwijls walvissen te zien zijn.
Gisteren niet. Vanmorgen vroeg! vertrokken (negen uur). Je kan je
het ochtendhumeur voorstellen. We hebben de grens overgestoken en reden
gans de tijd door enorme eucalyptusbossen. Die bomen kunnen wel hoog
zijn hoor. We waren hier dan al op de middag en vonden al snel ons
hotel. Na de lunch internetten en seffens gaan we naar het strand. Of
we alle negen mijl zullen wandelen, valt sterk te betwijfelen. Weinig
nieuws dus, morgen rijden we naar de pinguinekes. See ya,
Zondagmorgen dus, omdat we onze cabana proper
gekregen hebben, wilde ik hem ook proper achterlaten. Dus poetsen en
wassen op zondag. Marijke kreeg nog een mooi aandenken van Pauline.
Enkele foto's nog genomen en dan was het tijd om afscheid te nemen van
Tom, Alec en Reece. Tim was gaan werken en Pauline bracht ons naar onze
huurauto in de stad. Een laatste keer over de brug gereden ...
Deze auto is wel een beetje kleiner, minder luxueus, maar hij doet
het. 'T is trouwens ne nieuwe rode Hyundai. Nog eens langs Kensington
gereden, tot aan ons appartement, Hans zijn schooltje. En dan onze
tocht verdergezet richting Wollongong. Onderweg stopten we om te
lunchen met zicht op de vertrekkende vliegtuigen, we waren dan in
Brighton-le-sands. Na een lekker pistoleetje en de niet meer
ontbrekende Caesar salade verder. Onze eerste stop was dan een scenic
view over Wollongong. Prachtig!! En zo naar Kiama. Waar we dan maar
besloten van te blijven slapen. Maurice heeft een mooie foto gevonden,
er was maar om het half uur een klein fonteintje. De zee was veel te
kalm. Een kamer gezocht, klein maar fijn. Een wandelingetje door het
dorp en langs het strand, waar de VOLLE MAAN! opkwam. Lekker gegeten in
het Mexicaans restaurant. Na een verkwikkende nachtrust nog effkes
langs de Blowhole, geen verbetering in zicht. Op naar het volgende
mooie park, wel te verstaan een zeepark, Jervis Bay (foto). Als de zon
schijnt en dat deed ze, fantastische mooi kleuren van water, mooie
strandjes, schelpjes gevonden, gepicknickt. En weeral verder naar onze
slaapplaats Batemans Bay. Ook zeer mooi gelegen aan een baaitje. De
pelikanen kunnen ons altijd verrassen. grappig dat ze zo vlak boven je
hoofd vliegen. Zolang ze maar niets laten vallen. We hebben daar
verhalen over gehoord. Gelukkig had ons bed een elektrisch deken, want
het was een koude nacht. Goe gedoucht, lekker ontbeten, bij de VVV
gestopt om te internetten. Eden, here we come! See ya,
Volgens de laatste SMS berichtgeving verblijven onze ozzies in Kiama.
Bekend om zijn "Blowhole"
Een blowhole is een opening of spleet in de rotsen dat aan de onderkant in verbinding staat met de zee. De golven worden met onregelmatige tussenpozen door het gat omhoog geblazen en het water komt er als een fontein aan de bovenkant weer uit. De reisgidsen beweren dat het water wel zestig meter hoog kan komen. Hoe hoger de waterstand en hoe sterker de golfslag, des te hoger de waterfontein.
Marijke and me want to thank you again for the lovely time we had at your place. For all the wonderfull, well prepared meals ,all the new flavours. For the very cosy and beautiful cabana. For the nice and warm bed. For the great showers. For the very nice and sweet taxi driver. We will remember it fondly, THANK YOU AGAIN,
Vandaag zijn we naar Paddington market geweest. Alec moest gaan voetballen aan de andere kant van 't stad, dicht bij Paddington en wij konden meerijden. Om iets voor de middag werden we en Reece dus afgezet in Paddington. We hebben dan over de markt gewandeld, waar ze heel veel mooie dingetjes hadden, voor vrouwen vooral. Reece ging maar naar de pub, want hij vond het niet echt iets voor hem. We hebben dan natuurlijk ook iets gekocht, een cadeautje voor Pauline, omdat ze ons zo goed ontvangen heeft en we hier twee weken mochten logeren. We hebben een blauw armbandje en blauwe oorbellen gekocht en ze vond ze prachtig. Na de markt zijn we dan nog langs Chatswood geweest om inkopen te doen voor vanavond. Daar hadden we ook nog koffie met Margi en John. Omdat het vandaag onze laatste avond is, hebben we ook al wat ingepakt. De grote valies zit al vol met voornamelijk souvenirtjes. Na het inpakken was het dan tijd om te beginnen aan het eten. De paprikasoep was al klaar, maar de guacamole en de voorbereidingen voor de mosselen moesten nog gebeuren. Om iets na 7 kwamen onze gasten, Linda, Debbie en Irene, we begonnen met een aperitiefje en guacamole, daarna de soep, die ze allemaal heel lekker vonden. De mosselen waren next, die vielen ook heel erg in de smaak en als afsluiter was er natuurlijk Belgische chocolat (cote d'or) en als verrassing (voor ons mama hare verjaardag) ... chocoladetaart met frambosencoulis met kaarsjes op en wat werd er gezongen... Happy Birthday. Den afwas is gedaan. Het is 5 na 11, we gaan nu nog Dr. Who zien. See ya
Eerst hebbben we afscheid genomen van ons rood autootje. We hebben dan de zelfwandel knop op gezet en zijn vertrokken. We waren
daar vlakbij het Daimaru center en daar zijn we eerst binnengegaan. Het
was er wel verandert veel drukker en andere winkels maar dat is normaal
he , de klok hing er nog. Vroeger vonden ons kindjes dat heel plezant,
nu vond ons Marijke er maar niks aan. de klok gaat van onder open en
speelt Waltzing Mathilda en er zitten kakatoes en gala's in ja veel is
het inderdaad niet hoor en nu heeft het helemaal geen effct nie meer.
Zo kun je helemaal shoppend verder wandelen tot aan het station, dat is
een eindje hoor. We hebben op een hoekje frieten gegeten op z'n
belgisch gebakken, maar ze moeten toch nog wat leren .
We hadden gedacht van een Neighbours toer te doen, maar het was een
beetje te duur, ik ben er trouwens al geweest.
Verder langs federation square, dat bestond 13 jaar geleden nog niet.
Naar Southgate dan, ook iets gegeten, dat had ik niet mogen doen.
Koppijn, meer moet ik niet vertellen zeker. Naar huis dan en in mijn
bed gekropen. Marijke heeft dan gewassen gedroogd en gestreken. Naar de
winkel geweest en ze heeft nog wat ingredienten gekocht voor mijn
verjaardag. Ballonnekes, taart(in de vorm van 2 donuts), eikes voor het
ontbijt. Ze had ook een kroon gemaakt en de tafel feestelijk gedekt.
Leuk om zo te ontwaken.
Jammer, maar nu heeft Marijke koppijn... We zullen wel zien waar we dan
vandaag uitkomen...
We hebben dagticketjes gekocht voor het openbaar vervoer we kunnen
rijden waar we maar willen.
DE ZON SCHIJNT. See ya
Nog 3 ...
Vanmorgen afscheid genomen van Lakes Entrance met een zonnetje. Richting Pinguinnekes gereden, we gingen dan van de highway af en volgden een andere route. Hoe dichter we kwamen des te meer wolken er waren... zelfs druppeltjes ,ja ik heb de ruitenwissers moeten gebruiken. Ons humeur daalde dus onder het nulpunt, stilte in de auto hoewel we dat wel meer hebben. We hebben in een leuk cafeetje gegeten, Marijke chicken souvlaki en ik ricotta en spinach canneloni. Het was lekker. We waren niet ver meer van ons eindpunt, nog 45 km.
Gisteren hadden we een motel met zwembad en spa,
daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt, vooral Marijke anderhalf
uur. Toen moest ze eruit komen, want ze was helemaal verrimpeld. We
hadden ook een keukentje dus hebben we zelf eten gemaakt. Buiten een
prachtige kustlijn was er niet veel te zien in Eden. Jammer genoeg
scheen de zon niet, er zouden ook dikwijls walvissen te zien zijn.
Gisteren niet.
Marijke and me want to thank you again for the lovely time we had at your place.
Vandaag zijn we naar Paddington market geweest. Alec moest gaan voetballen aan de andere kant van 't stad, dicht bij Paddington en wij konden meerijden. Om iets voor de middag werden we en Reece dus afgezet in Paddington. We hebben dan over de markt gewandeld, waar ze heel veel mooie dingetjes hadden, voor vrouwen vooral. Reece ging maar naar de pub, want hij vond het niet echt iets voor hem. We hebben dan natuurlijk ook iets gekocht, een cadeautje voor Pauline, omdat ze ons zo goed ontvangen heeft en we hier twee weken mochten logeren. We hebben een blauw armbandje en blauwe oorbellen gekocht en ze vond ze prachtig. Na de markt zijn we dan nog langs Chatswood geweest om inkopen te doen voor vanavond. Daar hadden we ook nog koffie met Margi en John. Omdat het vandaag onze laatste avond is, hebben we ook al wat ingepakt. De grote valies zit al vol met voornamelijk souvenirtjes. Na het inpakken was het dan tijd om te beginnen aan het eten. De paprikasoep was al klaar, maar de guacamole en de voorbereidingen voor de mosselen moesten nog gebeuren. Om iets na 7 kwamen onze gasten, Linda, Debbie en Irene, we begonnen met een aperitiefje en guacamole, daarna de soep, die ze allemaal heel lekker vonden. De mosselen waren next, die vielen ook heel erg in de smaak en als afsluiter was er natuurlijk Belgische chocolat (cote d'or) en als verrassing (voor ons mama hare verjaardag) ... chocoladetaart met frambosencoulis met kaarsjes op en wat werd er gezongen... Happy Birthday.
