Gefrustreerd door het verliezen van twee heel lange berichten... ik begin er opnieuw aan. Ik zit in een internet/ ontbijtcafé/ bakkerij/ Munch en gebruik hun gratis wifi systeem. Ik zit op het terras, op de straat passeren moeders met kleine kinderen, telefoonkaartverkopers en schoenpoetsers het défilé. Alles went eens je erin zit. De stad heb ik nu onder de knie. Het verblijf in het hotel wordt een beetje langdradig, maar klagen doe ik niet. Het verlengingsvisumverhaal moet ik kwijt. Het hele proces was een pijnlijke situatie. Vijf etappes, verschillende fouten, verbeteringen, voorbijsteekmanoevers, moedwilligheid en uiteindelijk de volgende dag een stempel heeft me meer dan enkele dagen van mijn melk gebracht. Ik zeg in alle eerlijkheid: het was een trauma. Ben ik het of is het een algemeen gegeven dat aanschuiven in alle eerlijkheid een Europees iets is? Hebben we het té gemakklelijk, kunnen we niet meer overleven ?... Het recht van de sterkste, duwen en trekken? Ik vraag het me af, ik observeer. Het einddoel telt, we hebben drie maanden.
Eggplant of auberginekleur.. ik ben er de hele morgen naar op zoek geweest. Het beslissen van in welke kleur je welke muur wil, is geen gemakkelijk taak, zeker niet wanneer je een kleurenpalet voor je krijgt van drie primaire kleuren en enkele secundaire. Ik voel me creatief worden, het kriebelt. Ik heb twee tafeltjes op maat besteld en moet nog een kabel zien te vinden van dertig meter(!) om de grasmachine te kunnen voeden in alle hoeken van de tuin met elektriciteit. Het is vrijdagmiddag, maar ik weet dat we weer heel het weekend alleen zullen zitten... met de hond. De regen is gestopt. Blijkbaar zullen nu de nachten echt koud worden, tussen de 4 en 5 graden C°. Wat is erger buiten zitten op straat in de regen of in de koude? En dan vergeten we nog de honger.. Ik kocht een thermometer, in farenheit..
Het Meskalfeest of "het op zoek naar het ware kruis feest" Het kruis van Jesus Een stuk daarvan zou in het klooster Gishem Mariam liggen, opgegraven in 326 AD door de moeder van Constantijn De Grote. Er is één waker, volgens de verhalen met een ketting aan de voet, dit om hem, ooit dood, naar buiten te kunnen trekken.., niemand kan het zien, niemand kan het voelen, het kruis laat je naakt achter... Ik kocht een traditioneel, dik, wit, katoenen kleed. Goed voor na de sauna, lekker gezellig warm. Kleuren moeten gekozen worden voor de muren van het huis. Colors del mundo? Ik ben er nog niet uit. Camille danste vandaag voor de eerste keer in de Juventusclub, ballet zonder pianomuziek want de elektriciteit was er niet. In een fotoboek zie ik de club, nieuw in 1966. Een bingo avond met doorrookte mannen, rode vloeren gordijnen en Italiaanse mama's. Het is niet meer wat het was. Morgen zondag.
Maar Pim toch ! Loop vlug...., is dat écht de enige wijsheid die je een veelvuldige gouden olympische medaille winnaar kan meegeven? Heel origineel. Waarom brengt bekendheid me steeds van de wijs? Haile Gebrselassie, de nationale Ethiopische held en lange-afstandsloper stond zondag voor mijn neus in het gymcentrum waar Camille voor de eerste keer ging dansen. Ik heb zijn hand geschud. Wat een persoonlijkheid! Daarna even naar "ons" huis. Ik voel het, het kan gezellig worden, met hier en daar wat verlichting en een brandende open haard. Het is nog wat wachten op de container, die via Kaap de goede Hoop ( laat ons hopen) naar Djibouti vaart om dan van daar , met de vrachtauto meer dan 1000 km door woestijn, Addis te bereiken. Er kan veel mis gaan... Jonas, de chauffeur, heeft zijn witte nieuwjaarsplunje uitgedaan en draagt heel toepasselijk de Ras Tafari kleuren. Ras van keizer en Tafari van Haile Selassie. Een kalme dag vandaag, helemaal alleen, tijd voor mezelf.
De koeien op straat laten me vermoeden dat er melk moet zijn, room genoeg, geen melk te vinden. Op is op. Ik ben op zoek naar de melkweg. Broodkruimels zijn verbrijzelde toast, het is alleen zoveel makkelijker indien het uit een pakje komt... Gezangen komen uit de torens van de kerken, in Amheric ; morgen schrijf ik me in in de " Alliance Française" voor een cursus. Amheric voor beginners.
De straten liggen vol met gesnoeid gras, de voorbode van het nieuwjaarsfeest. In de bioscoop spelen ze de Smurfen, zelfs in 3D! Overal worden stalletjes opgezet met potten, pannen, schoenen, bloemen. Ethiopische muziek klinkt zangerig uit de luidsprekers. Ik heb een chili verward met een geschilde gekookte wortel en het ding heel in mijn mond gestopt. Het was er vlug weer uit... gelukkig hoef ik nu niemand te kussen. Ik heb een nachtclub ontdekt en een bar waar life jazz wordt gespeeld. Yeah voor het laatste.
Het belooft een lang weekend te worden, de Ethiopiërs vieren hun nieuw jaar. 12 september en het is 2004. Ik moet nog uitvinden hoe ze juist aan die telling zijn gekomen. Eigenlijk weet nog helemaal niks over hun geschiedenis, behalve enkele namen. Keizer Menilik II, keizer Haile Selassie, weggevoerd door Mengistu in een blauwe kever en nooit meer gezien noch van gehoord. Het mysterie van de laatste rustplaats... Invloeden van communisme en van Italië. Ongelooflijk grote pleinen, lekkere koffie en parmezaan. Er valt hier wat te ontdekken!
Gisteren mijn blog verloren, ik doe het nu over. Onze hond is aangekomen vanuit Johannesburg, ik ben een hele ervaring rijker, één ding is zeker ik hou NIET van administratie, toch moet ik toegeven dat het nuttig kan zijn om de juiste papieren op de juiste tijd in te vullen. Samen met 1000 Nederlandse kippetjes (echte), in kartonnen dozen, stond de hond achter een metalen schuifdeur. Het duurde ongeveer drie uur voor hij werd overhandigd. De blanken en hun huisdieren.... Op de straat hompjes mensen, zij die geluk hebben beschermd door plastiek. Vrouwen met of zonder kinderen, met of zonder benen. Ik geef elke dag gul, het is een vat zonder bodem. Nog geen nieuws van de school, we zitten nu in de derde week van het jaar. Maandag is het nieuwjaar in Ethiopië, voor sommigen.
Doorheen de stad, langs de grote boulevards, richting de Belgische ambassade. Onze inschrijving is noodzakelijk, alhoewel... onze dochter stond na 4 jaar nog steeds in het verkeerde land genoteerd. Diplomatie, geen commentaar. We volgen met de auto een vriendin van de huurder van ons huis, ze weet de weg. Of toch niet ; gelukkig is er nog iemand die meubels wil overnemen en straatje na straatje de heuvel opklimt.We volgen nu haar. We zitten boven 2600m. De lucht is ijl, onze ademhaling kort en vlug, zelfs zonder inspanning. Hier is minder vervuiling, dat ruik je dadelijk. Bij het huis horen twee wakers een poetsvrouw en.. drie honden. Ik word begroet door een zalige glimlach en een tuin met een Kerstroos zo groot als een boom. Zicht op Addis in de verte. Twee openhaarden en een sauna. We nemen het! Zich inschrijven in een highschool is blijkbaar een ander probleem. Een test in het Frans voor het Frans lyceum, uitslag pas na 10 dagen. Test voor de internationale school : persoon is ziek, dus wachten maar. Ondertussen gaan de lessen door en heeft Camille een steeds grotere achterstand. Zéér pedagogisch verantwoord.
Het is de tweede dag. Regen, regen, regen. We staan voor het immens Frans lyceum, 1500 leerlingen. Onze dochter heeft vandaag haar test. 442 Bir, ik bekijk het geld. Vuile, oude, versleten briefjes. Briefjes met geschiedenis. We glijden over de flintstones van de speelplaats, op de hellende, drukke en brede boulevard heeft er zich een beek gevormd. Een vrouw stapt uit een auto en verliest haar schoen. Weg, weg met het water.
