vandaag eindigt het jachtseizoen met, zoals elk jaar, een "duivenweekend". Tijdens dit weekend worden de jagers door de landbouwers uitgenodigd om het teveel aan duiven te verdelgen, om de oogst te garanderen.
De vogelbeschermingsorganisaties staan hier zeer sceptisch tegenover, en zouden deze actie dan ook willen afschaffen, of minstens drastisch inperken. Zij halen hiervoor volgende argumenten aan: het is geen weidelijk (i.e. behoorlijk, ethisch) jagen meer, het is overbodig gezien de duiven wegtrekken, er bestaan middelen om ze te verjagen zónder neer te schieten en het is voor het eigen voordeel (de opbrengst van de neergeschoten vogels).
Hier moet men echter volgende argumenten tegen inbrengen: 1) Het is geen weidelijke jacht. Dit is een juiste waarneming, maar doet hier niet ter zake: er moet een onderscheid gemaakt worden tussen de "jacht" en de "verdelging". Daar waar de jacht het bijgekomen wild "afroomt" om het evenwicht in de natuur te bewaren en overlast (zowel voor de omwondenden als voor de dieren zelf) te voorkomen, heeft de verdelging tot doel het teveel aan specifiek in de wet bepaalde (vogel)soorten op te ruimen. Het is een feit dat de duivenpopulatie de laatste jaren exponentieel is gestegen. Hiervoor zijn tal van oorzaken te vinden: het tekort aan natuurlijke vijanden (deze soorten zijn reeds jaren geleden verdwenen en kunnen nu maar zeer moeilijk worden geherintroduceerd), de zachte winters tot vorig jaar (waardoor er het hele jaar voldoende voedsel was te vinden, en er dus nog 1 à 2 nesten per koppel konden bijkomen), etc.
Al deze duiven voeden zich met het graan etc. dat binnenkort net boven de grond zal uitkomen (en dus niet met het zaaigoed zoals dat nu onder de grond zit), wat enorme economische schade toebrengt aan de sector die in een "goed jaar" reeds in financiële moeilijkheden zit.
2) Het is overbodig gezien de duiven wegtrekken. Een aantal duivensoorten trekt inderdaad na een tijd weg, maar zal intussen toch nog voldoende schade kunnen aanrichten. Daarenboven blijft een heel deel ter plaatse, gezien er toch voldoende voedsel te vinden is. Deze noemt men "cultuurvolgers". Zij passen zich aan aan de mogelijkheden die de mens (ongewild) schept. Door te zaaien creëert de landbouwer een enorme voedselbank waar de duiven massaal op afkomen, gezien het een gemakkelijke voedingsbron is.
3) Er bestaan middelen om ze louter te verjagen. Dit is inderdaad zo, maar het zijn middelen die ofwel duur in aankoop zijn, of zeer onderhoudsintensief. Zo zal men de apparatuur regelmatig moeten herschikken om gewenning te voorkomen. Ook zullen de dieren wel afgeschrikt worden, maar telkens terugkeren, en evenzeer schade aanrichten vanaf het ogenblik dat de apparatuur slecht werkt, of anderszins niet functioneert.
4) Het is voor het eigen voordeel. Dit is onjuist. Verdelgde duiven moeten onmiddellijk aan het OCMW worden overgedragen, op basis van een oude wet, die toen nog de verdeling onder de armen als doelstelling had. Heden ten dage is dit uiteraard volledig achterhaald, maar de wet blijft de wet.
Kortom, deze verdelgingsweekends zijn een noodzaak geworden in een periode waarin de jagers vrijwel alle roofdieren moeten vervangen, en dit op ethische wijze trachten te vervullen. Men heeft nog steeds het beeld van de negentiende eeuwse schietgrage bourgeois voor zich, terwijl de facto de overgrote meerderheid van de jagers milieubewuste personen zijn geworden die met kennis van zaken handelen.
