Laatst merkte ik dat ik maandelijks maar 2.300 kon opzij zetten in plaats van mijn traditionele 3.000 ballen. De Dexia bankier had me ook al angstvallig toegeschreeuwd dat hij in 2008 zijn target niet zou halen met daaraan verbonden zijn van levensbelang eindejaarsbonus. Een bonus die hij trouwens in aandelen kreeg toebedeeld. Geen kloten waard, maar wel voer voor misplaatste trots aan de kersttafel. Ik wou die dorpsintellectueel niet teleurstellen en beloofde hem dat ik binnenkort maandelijks 3.100 op mijn internetspaarrekening zou kletsen. Van vreugde tongde hij de loketbediende. Die stagiair, een blonde gozer, was helemaal uit zijn loot geslaan en pakte een zak met 12 kilo vijf eurocenten en sloeg zowaar drie keer op de harsens van het financieel brein. Het feest kon niet op en ik scheurde schierlings weg met mijn contant betaalde zilverkleurige BWM X6 coupé.
Getver, dacht ik, hoe moet ik die belofte nu weer waarmaken?. Ik nipte aan mijn ijskoele Sauternes en bladerde in de Testaankoop.
En ik las:Voor de periode van 2000 tot augustus 2007 worden belangrijke prijsstijgingen opgetekend voor een aantal producten, in het bijzonder voedingsmiddelen en energie. Voeren het klassement aan: de brandstoffen (+ 37,5 % voor benzine zonder lood, + 41 % voor diesel), stookolie (+ 97 %). Leidingwater (+ 34,6 %) en gas (+ 25 %) zijn nutsvoorzieningen die ook enorm gestegen zijn. In de verschillende productcategorieën zijn het vooral de voedingsmiddelen waarvan de prijzen de pan uit swingen: halfvolle melk (+ 20 %), eieren (+ 32 %), brood (grijs 800 gr. + 23 %), aardappelen (+ 68 %), appels (+ 46,5 %), gekookte ham (+ 25 %), kabeljauw (+ 32,5 %). Het goede nieuws zijn de prijsdalingen voor een hele serie van duurzame producten. Zo laat Test-Aankoop prijsdalingen zien vanaf januari 2006 tot nu voor bv. magnetronovens (- 22 %), hifi-ketens (- 43,6 %), gsm-toestellen (- 13,4 %). Anderzijds verhogen bepaalde diensten dan weer in prijs zoals bankdiensten (+ 8,4 % sinds jan.06) of de premies voor globale woningverzekering (+ 6,8 %).
Halfdronken maakte ik een strategisch plan:
- er valt te besparen door benzine met extra veel lood te tanken (37,5%) - stookolie te vervangen door olijfolie (97%) - de pot helemaal vol te schijten en dan pas mijn bruingoed richting gouden rivier te stuwen (34,6%) - mijn geile katten krijgen nu volle melk (20%) - bij optredens van Eddy Wally gooi ik voortaan met zakken van 12 kilo
5 eurocenten in plaats van eieren (32%)
- voortaan eet ik enkel nog blauw brood van negenhonderd gram (23%) - frieten maak in nu van peren (68%) - appelmoes op basis van kiwis moet lukken (46,5%) - de slager heb ik gevraagd mijn ham niet meer te koken maar te bakken (25%) - mijn fishsticks bestaan voortaan uit zalm met chapelure (32,5%) - heb snel 2 magnetronovens gekocht, eentje voor mijn penthouse in Knokke en eentje voor mijn villa annex zwembad in Marbella (2 X 22%) - 3 hifi-ketens heb ik gekocht voor onder de kerstboom (3 X 43,6%) - een extra GSM-toestel om naar de Dexia-bank te bellen (13,4%)
- voortaan tong ik zelf de stagiair (8,4%) - mijn flat in Bissegem, mijn penthouse in Knokke en mijn villa annex zwembad in Marbella heb ik anti-globaal laten verzekeren (6,8%)
Op het eind van de maand trok ik welgemutst naar het Dexia-kantoor. De kantoorhouder wist met zijn vreugde geen raad toen ik maar liefst 8.937,12 euro naar mijn internetspaarrekening verkaste. De stagiair was intussen ontslagen wegens tandplak, dus tongde hij mij welvoldoend en gaf me een gesigneerde Dexia Club Brugge shirt van Ronald Vargas.
Thuisgekomen mastubeerde ik met Vargas in gedachten, nipte ik van mijn ijskoele Sauternes en opende online een internetspaarrekening bij de ING-bank. Benieuwd naar de oranje stagiair!
BINNENKORT VERHOOG IK PERSOONLIJK JOUW EN MIJN KOOPKRACHT! BINNENKORT BESPAAR JE OP PARFUMS!
BINNENKORT HOOR JE VAN MIJ!
Het geluk is een parfum: wij kunnen het niet over een ander uitstorten zonder dat er enige druppels op onszelf vallen.
Natuurlijk staat Thailand op nummer één. Dit was zo te voospellen. We gaan toch allen naar Zuid-Oost-Azië voor de geweldig vriendelijke mensen, de ongerepte natuur, de imposante tempels, de heerlijke keuken. Jaja, laat ons eerlijk zijn. Eens de douane voorbij zakt onze broek al tot op de enkels met ons genotsmateriaal op zoek naar een eerste target. Ikzelf moet me al bedwingen zodra een douanier me aanspeekt maar tot op heden heb ik me steeds kunnen bedwingen.
2. HET VATICAAN
We weten allemaal wat er zich in de vertrekken van het Pauselijk optrekje afspeelt. Of tenminste we denken het te weten, we vermoeden het. Of we hopen het eigenlijk wel. Maar om daar je vakantie te slijten? Er zal daar wel af en toe een jonge onwennige novice zijn die het verschil tussen een pij en pijpen niet kent maar heb je al eens goed gekeken wat daar verder rondloopt? Nu ja, loopt. Voorbijtjokt, voorbij mankt, karretje rijdt. En dan die tanden? Voor zover er nog enig spoor van menselijk ivoor te traceren valt. Of willen jullie daar gewoon eens gluren? Of ben je uit op wraak omdat je destijds in de sacristie, dronken van de zure miswijn, aan je Heilig Kruis werd betast door een ouwe lokale gezant van het Papendom? 51 stemmen voor Het Vaticaan! Nog ééntje meer en we hadden een volle bus richting Rome.
3. BIJ MIJN EX
Gelukkig dat je huidige toekomstige ex dit niet leest want dan weet hij ook dat je de sex bij je ex lekkerder vond dan bij hem. Eén troost: zodra hij je ex is maakt hij weer kans. Of heb je een ex die een roeping heeft gehad. Dat zou de megascore van het Vaticaan verklaren.
4. BISSEGEM PLATSE
Ik heb het natuurlijk direct uitgeprobeerd. Ik ben in mijn blote kont en mijn leuter in de hand gaan zwaaien op de Platse. De hoogbejaarde apotheek van wacht, de lokale wijnhandelaar, een omhooggevallen Fortis-medewerker en de toevallig voorbijrijdende Ignace Crombé hadden onmiddellijk de mannen van de macht gebeld. I love men in uniform, maar op de reconstructie (Ignace had namelijk een voorbijstekend oud wijfje niet opgemerkt en haar tegen de gevel van het schitterende Café Central gekwakt) was het toch even schrikken. Toen ik een journalist van Het verrekte Laatste Nieuws opmerkte, geflankeerd door een altijd aanwezige VTM-crew met straalwagen, schrompelde mijn leuter tot een meelwormpje. Mijn Thaise traiteur stortte in, mijn ex rende hysterisch naar de brug van de R8 (nooit niets meer van hem vernomen trouwens) en de lokale pastoor huppelde vrolijk richting pastorie, zijn zakdoek reeds in de hand. Het was een vreemde dag.
Ik wens jullie een deugddoende vakantie, gay of niet.
Het is echt leuk te merken dat mijn blog redelijk gewaardeerd wordt. Vooral de vele reacties via mail zijn bemoedigend. Ik hou er dan ook aan deze site regelmatig aan te passen en hopelijk af en toe een nieuw schrijfsel te plaatsen.
Mochten de redacties van Humo, de Flair of Kerk en Leven intussen interesse hebben, ze mogen me steeds mailen.
Leuk ook dat er een aantal mannen me een mailtje stuurden voor een date of een foto. Voor alle duidelijkheid: een leuke date sla ik niet af. Misschien een paar tips: ik hou van uiteten, een citytrip vind ik geweldig maar een reis naar Thailand slaat alles. Dan heb je me totaal! Dus kom op met die super voorstellen!
Wat de foto betreft: heb hier twee kapotte digitale toestellen liggen dus dat schiet ook niet op. Wie kan me fotograferen? Mail je me?
Zo, nogmaals dank voor de fijne reacties en graag tot mails of liever nog tot op de luchthaven. Last call for Bangkok, Gate 18,.....Yiehaa!
Schijtwijf. Stond ze nog te brullen als een bezeten stinkhoer dat het mijn fout was. Ogenblikje, dacht ik, en verkocht haar een oplawaai pal op haar rotte tanden. Bloedend ziedde ze neer op het natte asfalt en eindelijk hield ze haar bek. Ik voelde een vreemdsoortig genot zich meester maken van mijn eerder kwade lijf. 'Dit moet ik meer doen', ging door mijn gedachten. Bij een volgende aanrijding ruk is desnoods de gloeiende uitlaat van het verhakkelde Fiat-chassis en strijk het met de perfecte voldoening over haar veel te kleffe sissende borsten.
Rijdt die kut dwars door het rode licht en scheldt ze me de huid vol dat mijn blitse contantbetaalde BMW Z4 Roaster haar aftandse Seicento-gedrocht met een briesende snelheid had gespiesd. De jaloerse vette teef! Betaalt ze zich blauw aan haar okergroene tweedehandse vierwieler, getooid met obligate Bellewaerde- en godbetert Bond van Grote en Jonge Gezinnen-stickers, en gaat ze nog gauw gauw de schuld in mijn Fred Deburghgraeve schoeisel steken. Mooi niet. 'Laat ze toch kronkelen', siste ik naar een overijverige Roodkruismedewerker. Ik vermoedde dat hij bij het aanschouwen van het misselijkmakende vehikel spijt voelde opwellen dat hij zijn stomme stickers vergeten was, de loser. Ik had alle moeite me te bedwingen om die pseudogoeiedoeler niet een zelfde koekje van mijn stevige deeg te geven. Had hij nog eens kunnen janken over zijn eigen rode kruis, de depressiefmakende schijtlaars.
'Je papieren', beval de gore flik van dienst. Ik opende de met mijn in betere kringen zo geprezen sierlijkheid mijn glanzend stalen ros en overhandigde hem mijn VLD-lidkaart. De stuurse dienstdoener bekeek mijn vrijgeleide alsof het om een winnend Lotto-biljet ging en riep er snel zijn corpulente collega bij. Stonden ze met tweeën te turen naar mijn waarmerk. Hadden ze nog nooit een donkerblauwe wild card gezien, die diplomaloze eikels? Het bloedend rund werd intussen afgevoerd naar het A.Z. Groeninge in Kortrijk. Bij gebrek aan een slachthuis binnen aanvaardbare afstand, vermoed ik. Na wat heen en weer gebel met mijn raadgever Vermassen mocht ik uiteraard mijn kruistocht verderzetten, wat hadden ze wel gedacht die hersenloze dienstdoeners? Ik zwaaide nog even fijntjes bij het wegrijden, net hard genoeg om mijn Rolex te doen gouderinkelen.
Ik zette met een rotvaart mijn tocht huiswaart verder. Ik parkeerde mijn wagen, opende de brievenbus, las snel het verslag van het VLD-congres, beantwoordde snel wat mails, felicteerde snel met mijn Sony Ericsson mijn vriend Bartje Somers om me voldaan neer te ploffen in mijn Paolo Lenti fauteuil, een gekoelde Sauternes in handbereik. Wat had ik weer een fantastische dag achter de rug.
Het spijt me dat het afscheid zo is moeten lopen. Het doet me erg veel pijn je deze brief na te laten. Ik besef heel goed dat ik je achterlaat met onopgeloste vragen, pakken twijfels, onmenselijk veel pijn en schuldgevoelens.
Je beseft dat, terwijl je deze brief leest, ik er niet meer ben. Ik ben eruit gestapt, zoals ik zo vaak heb voorspeld. Het leven was niet meer te dragen ondanks je oneindige liefde. Er is zoveel gebeurd in mijn aardse leven dat zelfs die liefde niet volstond om door te gaan. Ik had geen keuze meer. De roep naar het oneindige werd almaar sterker. Ik werd versmacht, gedwongen om te gaan. Elke ochtend werd ik wakker met mijn dood, elke nacht ging ik ermee slapen, naast jou.
Lieve jongen,
Je zult nooit kunnen bevatten wat je voor me betekend hebt. Die zes kleurrijke jaren met jou zijn de enige die de moeite waren te leven. Herinner je je nog hoe we elkaar voor het eerst ontmoetten? Wat een nacht! Je blies weer adem in mijn lijf. Je wekte mijn hart dat eindelijk de kracht weer vond vol moed te blijven kloppen. Elke dag, elk uur, elke seconde met jou was hemels. Nooit heeft iemand mijn ziel geraakt zoals jij het deed. Vaak heb ik liggen denken dat jij tegelijk mijn vader en moeder was. Jij schonk me het leven, niemand anders. Je opende mijn vermoeide ogen, je liet mijn oren genieten van jouw hese stem die me grappen schonk, die me opwond, die me troostte. Jouw handen die me streelden, die me vastpakten, die me raakten. Jouw ogen, jouw lippen, jouw lijf. Je bent een lief mens.
Lieve Maarten,
Weet dat ik deze stap enkel heb genomen omdat het niet anders kon. Je deed er alles aan om het tegen te houden, maar diep in jezelf wist je vast ooit een brief als deze op ons bed terug te vinden. De lichamelijke kwelling en pijnen waren niet meer te harden. De geestelijke marteling had duivelse vormen aangenomen. Huil niet, mijn lief. Het is best zo. Voor ons beiden. Weet dat ik straks sterf met jouw glimlach in mijn geest. Jouw glimlach zal mezelf een laatste keer doen genieten, het moment van de oversteek. Ik hou zoveel van jou. En ben je hemels dankbaar. Voor alles. Zoveel.
Lieverd,
Dank je voor het leven. Dank je voor jouw leven, jouw wezen, jouw zijn. Probeer ook dit een plaats te geven. Neem je tijd en herpak je. Je verdient een nieuwe stap. Ik hoop dat een andere man hetzelfde paradijs met je mag delen zoals ik mocht. Wil je Jochen voor me bedanken voor de eindeloze bemoedigende gesprekken? Geef elkaar hoop en troost elkaar. Probeer samen te lachen en te genieten van de onwaarschijnlijke herinneringen. Blijf van me houden. Doe ik straks ook, als het kan, wie weet?
De papieren voor de verzekering, de bank en de crematie liggen op mijn bureau. De namen van de zes mensen die ik graag rond me heb bij het afscheid, die ken je wel. Geen familie, die hebben me teveel gekwetst. Laat hen nooit toe in jouw leven! Ze zijn je schoonheid en puurheid niet waard. En voor een laatste keer Prince. De purperen regen waaronder we vaak met elkaar vrijden.
Mijn allerliefste, het ga je goed. Mis me, maar niet te veel. Vergeet me nooit, maar laat me niet toe jouw leven te beheersen. Koester me maar ga verder. Je bent het mooiste op deze aarde.
Voor altijd, jij en ik.
Al mijn liefde.
Piet
P.S. Ik slaap in kamer 69 van het Parkhotel in Kortrijk. Ik kon het niet laten 69 te kiezen. Vaarwel!
Gisterenavond lag ik nog wat te zappen van VRT naar VARA, van chips naar Pepsi. Ik dommelde even in en werd zwetend wakker. Mijn twee katten lagen te ronken aan mijn voeten. Heerlijk hoe ze verstrengeld in elkaar dromenland hadden opgezocht. Gary, de rooie, had duidelijk nachtmerries. Hij had lichte schokjes alsof er elektriciteit door zijn pels werd gestuwd. Cooper, de grijze geile, was wellicht verzonken in een verhaal van zwoele katers. Ze genoot slapend en haar bekje was kletsnat. Watertandende kat.
Bijna middernacht en ik kon de slaap niet vatten. Het was zaterdagavond en ik lag rokend te denken hoe mensen op dit eigenste moment aan zielige togen met alcohol de pijn trachten te verzachten. Wat hen niet lukte. Hoe ze liegend hun vrouw bedrogen terwijl ze indruk hingen te maken over hun carriere en hun gloednieuwe sportbak. Ze verzwegen tactisch dat ze hun klotejob haatten en ze zich al gelukkig mochten prijzen op het eind van de maand rond te komen met hun laatste maaltijdcheques. En dat de Europabank hen al een derde aanmaning had gestuurd voor de afbetaling van 416,79 voor hun kersrode Mazda RX-8.
Ik besloot me te douchen en de nacht op te zoeken, ver weg van mijn eenzaamheid en zapkast en ver weg van liegende dronkaards. Het was nacht en ik toerde wat rond in de Kortrijkse binnenstad. Het was even over middernacht en zowat elke kroeg was dicht. Kortrijk, bruisende stad! Ik had me voorgenomen een plek op te zoeken waar ik nooit eerder was geweest. Ik had echt geen zin om gekenden tegen het lijf te lopen en te doen alsof alles prima met me ging en te luisteren hoe schitterend het wel met hen ging. En weten dat je beiden weet dat het allemaal leugens zijn maar we zijn beiden te laf de waarheid op tafel te gooien. De schone schijn moet weer zegevieren.
Na twintig minuten ronddwalen liep ik een kleine rokerige tent binnen. Andre Hazes had de harten van de nacht veroverd. En Bockor de meeste hersencellen onder dit dak. Twaalf paar rode ogen priemden door mijn lijf toen ik recht naar de toog stapte. Fluisterende veronderstellingen kleefden aan mijn rug. Ik nam een stevige slok van mijn Pepsi Max en stak een tweede Winfield rood op. Gelukkig had ik nog twee pakken peuken in mijn auto liggen, bedacht ik gauw. Terwijl Benny Neyman onverwijld zijn vrijgezel deed weerklinken in deze plek van verdriet zag ik een jongen wat verderop huilen als een geslagen kind. Mijn ogen bleven staren naar die mooie kop en dat geile lijf. Ik wou zo graag zijn tranen likken, zijn lichaam strelen en zeggen dat het okee was. Ik wou hem kussen, zijn kleren van zijn bouwwerk rukken en hem het genot des levens geven. Een blonde joekel, een echte Aldi-smoel met verkeerde make-up en verschrikkelijk lange geelgroene nagels maande hem aan. Ze stapten op. Wellicht naar hun sociale woning waar ze de oppas zouden betrappen die zich aan het vingeren was terwijl hun zoontje van elf verwonderd toekeek. Intussen was Ann Christy aan de beurt. Eurosong der doden dacht ik en zwolg de laatste slok Max naar binnen. Ik gooide vijf euro op de bar en besloot nooit meer terug te keren naar dit oord van wansmaak.
Ik plofte me op bed. Gary en Cooper sprongen op bed en maakten mijn nacht warm. Een flikker met twee poezen in bed. Een heerlijke nachtrust.
De leukste gay bestemming is 
40 % (78)
10 % (19)
24 % (47)
26 % (51)
Beste bloggers, lezers, fans(?),
Schijtwijf. Stond ze nog te brullen als een bezeten stinkhoer dat het mijn fout was. Ogenblikje, dacht ik, en verkocht haar een oplawaai pal op haar rotte tanden. Bloedend ziedde ze neer op het natte asfalt en eindelijk hield ze haar bek. Ik voelde een vreemdsoortig genot zich meester maken van mijn eerder kwade lijf. 'Dit moet ik meer doen', ging door mijn gedachten. Bij een volgende aanrijding ruk is desnoods de gloeiende uitlaat van het verhakkelde Fiat-chassis en strijk het met de perfecte voldoening over haar veel te kleffe sissende borsten.
Lieve schat,
Gisterenavond lag ik nog wat te zappen van VRT naar VARA, van chips naar Pepsi. Ik dommelde even in en werd zwetend wakker. Mijn twee katten lagen te ronken aan mijn voeten. Heerlijk hoe ze verstrengeld in elkaar dromenland hadden opgezocht. Gary, de rooie, had duidelijk nachtmerries. Hij had lichte schokjes alsof er elektriciteit door zijn pels werd gestuwd. Cooper, de grijze geile, was wellicht verzonken in een verhaal van zwoele katers. Ze genoot slapend en haar bekje was kletsnat. Watertandende kat.
