Dom Balaguère had een dermate grote overdaad gepleegd dat zijn hart het ter plaatse begaf. Dezelfde dag, de dag van Ons Heeren Geboorte, stond hij aan de hemelpoort.

- Balaguère, sprak Sinte-Pieter kwaad, gij zijt hier niet welkom, want gij hebt mij een mis onthouden. Gij moet terug naar de aarde en gij moet mij driehonderd kerstmissen in de plaats geven.

Toen Alphonse Daudet ons dit verhaal bracht, in geuren en kleuren, waren nog geen driehonderd jaar verstreken. Het hoeft niemand te verwonderen dat menigeen gewag maakt van licht dat hij op kerstnacht zag branden in de ruïne van de kapel op de flank van de Ventoux. Hou daar eens rekening mee, Roger, als ge komende winter of het jaar daarna misschien, samen met Gaby, naar de Provence trekt om met de fiets de Ventoux te beklimmen. En danseuse.

We nemen afscheid van onze gastheren monsieur et madame Eric Quintana. Leuke vriendelijke mensen, mooie comfortabele mas, een aanrader. We gaan nu nog éénmaal overnachten, in Langres, de geboorteplaats van Diderot, de uitvinder van de encyclopedie. Ze zijn hier best fier op hem: hij heeft hier een standbeeld, een college, een straat en verscheidene etablissementen die naar hem genoemd zijn.

Vlak vóór de grote kerk kruisen de grootste twee pelgrimswegen van Europa elkaar: de weg van Engeland naar Rome en de weg van Duitsland naar Santiago de Compostella.

En we zijn  een dag later veilig en wel naar huis gekeerd. Dank aan Hendrik…

Groetjes,

Kris.

P.S. Dit was mijn laatste verhaal over mijn reis naar de Provence. Heb jij je een voorstelling kunnen maken van Dom Balaguère van Trinquelage, van pater Gaucher van Frigolet, van paus Bonifacius van Avignon? Denk maar eens aan de pastoors van Grijsloke die wij gekend hebben: dienaars van de allerhoogste, jawel, maar meer nog dienaars van het geestverrijkend nat en levensgenieters. De meer dan corpulente Lamarcq, die regelmatig een bezoek bracht aan zijn collega van Kaster en bij zijn terugkeer steevast in de sloot terechtkwam. Thoes, die aan de ziekte van Parkinson leed en daardoor beefde en des te meer naarmate hij meer borrels ophad, en die op een dag zijn eigen begrafenis organiseerde, benieuwd als hij was hoeveel mensen zijn uitvaart zouden bijwonen. En Kourbie die nooit nuchter was en die geregeld in “De Bergrust” zat als hij al een kwartier achter zijn altaar had moeten staan. Ze werden door hun Cucugnanezen, pardon hun Grijslokenaars, op handen gedragen en het kerkje van Grijsloke zat iedere zondagmorgen ei zo na vol. De gelijkenis is groot, nietwaar?

P.P.S. En nu schiet er mij nóg een vraag te binnen. Weet jij, fervente wielerliefhebber die je toch bent, wie de winnaar van de Tour de France was in 1911? Eén van de beste Franse wielrenners van vóór de eerste wereldoorlog. Hij was afkomstig uit het zuiden des lands, maar ‘k weet niet zeker of het de Provence was en ‘k weet ook niet zeker of hij ooit misdienaar is geweest…