Beste Luc,

Betreft uw vraag om een “universele speech” of een “toespraak voor alle doeleinden”. Dit soort toespraken wordt inderdaad gebruikt door mensen die lijden aan het “topsyndroom”, t.t.z. diegenen die hun incompetentieniveau (ook “topniveau” of “Peters plateau”) bereikt hebben. Zij gaan namelijk ophouden met denken, of ze gaan op zijn minst het denken drastisch beperken. Om dit te verbergen leggen ze een voorraadje aan van “konversaties voor alle doeleinden” of, in het geval van prominente personen (burgemeesters, ministers, voorzitters van sportclubs of andere verenigingen, bestuursleden, directeuren…): “toespraken voor alle doeleinden”. Deze bestaan uit opmerkingen, die indrukwekkend klinken, maar die vaag genoeg zijn om te gelden voor alle situaties, met misschien enkele woorden, die aan elk nieuw gehoor kunnen aangepast worden. In het boek “The Peter principle” staat een voorbeeld van een “toespraak voor alle doeleinden”:

Dames en/of Heren,

In deze veelbewogen tijd is het mij een groot genoegen tot u te mogen spreken over het zo belangrijke onderwerp ….. Dit is een gebied waarop fantastische vorderingen zijn gemaakt. Natuurlijk – en terecht – zijn wij in onze stad trots op wat wij bereikt hebben, maar wij mogen niet nalaten een woord van hulde uit te spreken voor die enkelingen en groepen, die op zo loffelijke wijze hun steentje hebben bijgedragen voor een groter doel, op gewestelijk, op nationaal, ja, en – ik durf haast te zeggen – op internationaal niveau…

Terwijl wij de wonderen, die bereikt kunnen worden door persoonlijke toewijding, vastbeslotenheid en volharding nooit mogen onderschatten, zou ik toch willen zeggen, dat het aanmatigend van ons zou zijn als wij dachten dat wij de problemen kunnen oplossen waar de grootste geesten van de vorige en de huidige generatie zich vergeefs mee hebben bezig gehouden. Ik moge dus tot besluit mijn standpunt ondubbelzinnig en zonder voorbehoud uiteenzetten. Ik sta volkomen achter de vooruitgang, ik roep om vooruitgang, ik verwacht vooruitgang te zien! Maar waar ik naar streef is de wáre vooruitgang; geen grillige wisselingen ter wille van iets nieuws. Die ware vooruitgang, vrienden, zal, dacht ik, alleen bereikt worden als, en indien, wij onze gedachten bepalen, en onwrikbaar bepaald houden, op ons groot historisch erfgoed en op de schitterende tradities waarin, nu en voor altijd, onze ware kracht ligt.

Zeker, mijn beste Luc, deze toespraak doet u glimlachen. Maar dat komt omdat gij erop voorbereid waart. Zoniet… gij zowel als ik, we hadden een traan van fierheid weggepinkt bij het aanhoren van zo’n “diepgaande” toespraak vanwege “onze” directeur (of bv. onze voorzitter van Dwars door Grijsloke), tot “ons” gericht en betreffende “onze” zaak.

Hopende u hiermee van dienst geweest te zijn,

Kris.

21-08-2012 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge