14-02-2009 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge  

Oude wijn in een nieuwe zak…

                    … of liever: in een nieuwe blog. De oude blog (www.bloggen.be/kris) is op heden precies 1189 dagen oud: 3 jaar, 3 maanden en 6 dagen! Aan een opfrisbeurt toe, zou ik zo denken. Reken daarbij dat hij, met tweehonderd cursiefjes helemaal verzadigd is.

Laat ik u vooreerst op uw gemak stellen, beste lezer, – ik zie u immers al panikeren – door u te vertellen dat de oude blog met de lieflijke naam “Schrijvelarij”, niet van het internet verdwijnt. Ik heb dat woord toentertijd zomaar uit mijn mouw geschud, in een vlaag van opperste valse bescheidenheid en wel wetende dat het een onbestaand woord was dat niet in de dikke Van Dale vermeld staat. En wat stel ik op heden vast? Het woord “schrijvelaar” staat er wél in: onbeduidend schrijvertje. Precies! Dat was dus de bedoeling.

Bij een nieuwe zak past mijns inziens ook een nieuwe naam. En omdat iemand die mij zeer nauw aan het hart ligt, maar onder geen voorwendsel wil vernoemd worden, eens beweerd heeft dat die hele schrijvelarij dikke zever is, dacht ik zo bij mezelf dat een titel als “Zeverarij” in feite het best geschikt zou zijn om de lading te dekken.

“Zeverarij” wordt dus de titel van mijn nieuwe weblog  www.bloggen.be/pierpont. Volgens Van Dale betekent “zever” – maar ’t is wel gewesttaal, zeg  maar “Belgisch Nederlands” – kletspraat, onzin, flauwe kul. Maar u houdt blijkbaar van die “zever”. Anders had u met zijn allen toch geen 54.781 keer gesurft naar mijn oude blog? Mag ik dan niet terecht fier zijn? 54.781 keer gelezen worden op 1189 dagen, dat is rond de 50 keer per dag, en dat voor iemand die qua schrijverstalent niet tot aan de enkels reikt van Huysentruyt en qua verheven ideeën niet tot aan diezelfde lichaamsdelen van Brusselmans.

Het dient natuurlijk gezegd – u kan het niet ontkennen –  dat ik u steeds met het nodige egard heb bejegend: 64 keer "beste lezer",  17 keer "trouwe lezer", 11 keer "lieve lezer", 8 keer "waarde lezer", twee keer "geduldige lezer". En van de volgende adjectieven heb ik mij elk één keer bediend om u te charmeren: beminde, moedige, aandachtige, gelovige, gewaardeerde, weldenkende, begripvolle, geïnteresseerde, beste Hollandse, gewaardeerde-en-verstandige, geachte, beste trouwe. Eén keer slechts ben ik mezelf niet geweest, toen ik u aansprak met "trouwe maar ondankbare"...

Maar wat gaat het toch allemaal adembenemend snel, lezer van mijn hart!  Elfhonderdnegenentachtig dagen keuvelen we nu reeds, over koetjes en kalfjes. Of liever: ik keuvel, en u luistert. Elfhonderdnegenentachtig dagen? Dat kàn toch niet! Het lijkt of dit pas één dag bezig is. Maar misschien heeft het voor mij inderdaad amper één dag geduurd? Misschien heeft het voor u elfhonderdnegenentachtig dagen geduurd en voor mij slechts één enkele dag! Zou het kunnen dat de tijd niet voor iedereen en in alle omstandigheden even snel gaat? Dat de tijd geen constante is?

Ziehier wat de grote Vlaamse filosoof O. van Togenbirger daarover schrijft:

Er is wat aan de hand met de tijd; helaas kunnen we dat niet meten, maar we voélen het des te meer en het ogenblik zal komen dat wij ook zullen kunnen zién wat eraan schort: aan de minuten die in het niets verdwijnen, de weken die zò om zijn, de jaren en zelfs de eeuwen die rapper voorbijgaan dan de voortkruipende seconden in de wachtzaal bij de tandarts. Op een dag zullen we het allemaal weten, hoe dat komt. Of misschien ook niet, en dan blijven we zo dom als we heden zijn - tenminste als we niet nòg dommer worden.

Méér over “de tijd” kunt u lezen op de website van de filosoof: www.bloggen.be/omskvtdw “De tijd vliegt” d.d. 8.2.2009. Een boeiend verhaal.

13-02-2009 om 00:00 geschreven door kris vansteenbrugge