I'm sorry for the fact that I did not know I'm sorry for the times I would neglect I'm sorry for the times I disrespect I'm sorry for the wrong things that I've done I'm sorry for the things that I put you through And all the times you didn't know what to do I'm sorry that you had to do it on your own I'm sorry that I went and added to your grief I'm sorry for the things that I did not say Like how you are the best thing in my world And how I'm so proud to call you my mom
I can fly But I want his wings I can shine even in the darkness But I crave the light that he brings Revel in the songs that he sings My angel gabriel
I can love But I need his heart I am strong even on my own But from him I never want to part Hes been there since the very start My angel gabriel My angel gabriel
Bless the day he came to be Angels wings carried him to me Heavenly I can fly But I want his wings I can shine even in the darkness But I crave the light that he brings Revel in the songs that he sings My angel gabriel My angel gabriel My angel gabriel
This is the way you left me, I'm not pretending. No hope, no love, no glory, No Happy Ending. This is the way that we love, Like it's forever. Then live the rest of our life, But not together.
Wake up in the morning, stumble on my life Can't get no love without sacrifice If anything should happen, I guess I wish you well A little bit of heaven, but a little bit of hell
This is the hardest story that I've ever told No hope, or love, or glory Happy endings gone forever more I feel as if I feel as if I'm wasted And I'm wastin' everyday
This is the way you left me, I'm not pretending. No hope, no love, no glory, No Happy Ending. This is the way that we love, Like it's forever. Then live the rest of our life, But not together.
2 o'clock in the morning, something's on my mind Can't get no rest; keep walkin' around If I pretend that nothin' ever went wrong, I can get to my sleep I can think that we just carried on
This is the hardest story that I've ever told No hope, or love, or glory Happy endings gone forever more I feel as if I feel as if I'm wasted And I'm wastin' everyday
This is the way you left me, I'm not pretending. No hope, no love, no glory, No Happy Ending. This is the way that we love, Like it's forever. Then live the rest of our life, But not together.
A Little bit of love, little bit of love Little bit of love, little bit of love
I feel as if I'm wasted And I'm wastin' everyday
This is the way you left me, I'm not pretending. No hope, no love, no glory, No Happy Ending. This is the way that we love, Like it's forever. To live the rest of our life, But not together.
Ik heb vandaag de film 'Million Dollar Baby' gekeken. Een hele mooie film met een droevig einde, ik had niet gedacht dat het zo een emotionele film was. Na de film begon ik te piekeren. Weet mama hoeveel ik van haar hou? Hoeveel ze betekend voor me? Dat ik haar heel hard mis? Op mijn verjaardag, wat 2 dagen geleden is, kreeg ik te horen dat de zus van mijn bazin erg ziek is. Ze heeft net als mijn mama kanker. Het is blijkbaar helemaal niet goed met haar. Er sterven de laatste tijd zoveel mensen rondom mij aan kanker, ik krijg er zo een schrik van, elke keer geraak ik een beetje meer in paniek. Maar het ergste van al vind ik de gedachte dat mama niet zou weten hoeveel ik van haar hou en hoeveel spijt ik heb van de dingen waar ik haar pijn mee heb gedaan. Die dingen zullen me altijd blijven volgen. Ik wil niet de rest van mij leven spijt hebben omdat mama gestorven zou zijn terwijl onze relatie is gelijk hij nu is. Ik zie haar heel af en toe, in de schoolvakanties soms en met familiefeesten. Ik mis de knuffels en kussen van mama, de genegenheid. Die is er niet meer, als ik bij haar ben is er een grote afstand tussen ons, ik weet niet hoe het komt en of zij die aftsand ook voelt maar ik vind het vreselijk. Het is alsof ze niet mijn mama is maar een kennis die ik af en toe bezoek. Ik mis de mama van vroeger, die me knuffelde, hielp met mijn huiswerk, supporterde als ik danste, me strafte en altijd klaar stond als ik me slecht voelde. Ik mis de gezellige avonden wanneer we ons samen in de zetel legde en tv keken. Ik mis het wanneer we samen onze danspasjes oefende in de living. Ik mis het om samen met mijn zusjes met mama haar gekke danspasjes te lachen en haar te plagen. Samen liedjes te zingen in de auto. En ik had nooit gedacht dat ik dit zou missen maar ook in de tuin werken met haar mis ik. Het zijn allemaal heel simpele dingen die ik nu allemaal niet meer kan doen met haar. Ik heb het zeer moeilijk met hoe alles nu is. Mijn ouders die elkaar rouw lusten, mijn zus die papa zijn familie al 3 jaar negeert, de school die maar blijft doorrazen en niet even kan stoppen en het nieuw gezin dat papa en zijn vrienidn proberen te vormen. het grootste probleem heb ik met het eerste en het tweede. Wat moet ik doen? Als ik later trouw kan ik toch niet 2 keer trouwen en 2 verschillende feesten geven voor iedere familie omdat mama en mijn zus niet willen komen als papa aanwezig is? Ik wil niet alles 2 keer geven, ik wil heel mijn familie dus allebei de families samen bij dingen die heel belangrijk voor me zijn. Mijn zus weigert naar mijn verjaardagsfeestje te komen omdat papa zijn familie er zal zijn. Het is zeer belangrijk voor me en ik had wel verwacht dat ze zou zeggen dat ze die dag niet kon dus heb ik haar gezegt dat ze zelf mag kiezen wanneer mijn feestje doorgaat zodat ze zeker zou kunnen komen omdat ik liever heb dat zij komt dan wie dan ook. Maar het antwoord daarop was 'Nee ik kom niet'. Ze zei erbij 'Je weet goed genoeg waarom', tuurlijk weet ik goed genoeg waarom ze niet komt maar toch wil ik niet opgeven en haar blijven uitnodigen, heel misschien zal ze ooit eens ja zeggen. Misschien bedenkt ze zich ooit en heeft ze spijt. Daarom blijf ik haar uitnodigen en ik heb het er wel voor over om bij elke nee voor de zoveelste keer weer een beetje te breken. Als ze ooit ja zegt zal alles direct gelijmt zijn en ben ik de gelukkigste mens ter wereld. Mama zei me dat ik de 17de mei moest vrijhouden want dan was het dubbel feest bij hun thuis. Het was mijn kleinste zusje haar lentefeest. Ik vroeg me af waarom het dan dubbel feest was. Het antwoord daarop bleef niet lang uit. Mijn andere zus werd die dag opnieuw gedoopt. Opnieuw gedoopt op haar 15de????????? Oh jaaa, opnieuw gedoopt op haar 15de want hij meter is namelijk papa zijn zus en ze wil een nieuwe meter. Dus dan doopt ze zich maar opnieuw en pakt zomaar zonder ook maar haar meter iets te laten weten een nieuwe meter. Haar meter, papa zijn zus is ondertussen op de hoogte gebracht door mij en papa. Ze was kapot toen ze het nieuws hoorde, ze weende en was radeloos. Waar gaat dit allemaal in godsnaam naartoe? Wat is het volgende? Gaat ze mij ook verstoten als zus omdat ik familie van papa ben en bij hem in huis woon?
Het was een rustige week, naar school gaan, kickboxen, eten, slapen en spijtig genoeg veel studeren. Zaterdag ben ik gaan werken om 8u, het was een rustige dag in het kapsalon. Om 12u toen ik gedaan had ben ik met een enorme honger naar huis gefietst. Thuis was papa druk bezig met parket te leggen. Tot 18.30 heb ik me verveelt maar eindelijk was het tijd om naar de training te gaan. Ik was blij maar te moe om me helemaal te geven op de training. Na de training ben ik naar een fuif geweest. Ik was nog geen 5 min binnen of L. komt binnen met een blonde del als decoratie. Die moment kon het me niet veel schelen. Een paar uur later toen ik doodop was, iets teveel ophad, mijn vriendin me had verlaten om op een jongen te gaan hangen ergens en mijn voeten fucking veel pijn deden van de killerheels die ik aan had kon het me wel iets schelen toen ik bijna tegen L. al kussend met die ene decoratieve nerd liep. Ik begon ontzettend geirriteerd te raken en besliste naar huis te gaan om mijn geliefd bedje op te zoeken. De ochtend daarop werd met een misselijk gevoel wakker om 12u, ging naar mijn grootouders om er lekkere krokketjes mee te eten. Maar die lekkere krokketjes waren niet zo lekker met een misselijk gevoel. Terug thuis heb ik een warm bad laten vollopen, lekker lang liggen weken en daarna heb ik me in de zetel geinstalleerd om mijn lievelings(dans)film voor de 100ste keer te kijken. Nog steeds kan ik de tranen niet bedwingen op het einde. Zo mooiiiii !!!! Toen de tranen opgedroogt waren ben ik gaan lopen, heel stom dat te doen nadat ik juist een bad genomen had maar ik moest de fustratie van de vorige nacht even weglopen. Maar het lopen was niet genoeg om de fustratie weg te krijgen dus heb ik nog een paar uurtjes op mijn bokszak zitten kloppen. Nu denk je waarschijnlijk dat ik een mannenwijf ben omdat ik kickbox maar nee hoor Ik ben altijd danseres geweest tot ik na 8 jaar genoeg had en een tijdje geleden ben beginnen kickboxen. Dansen was mijn leven, mijn grote passie maar ik moest even er tussen uit. Ik ben begonnen met freestyle toen ik 8 (en een half) was bij een club hier in de buurt. We kregen les van een zeer goede danser maar na 2 jaar heeft hij zijn eigen club opgericht en stopte hij met lesgeven in onze club. Toen ben ik daar ook weggegaan omdat de vervanger me niet beviel. Na een halfjaartje niks doen ben ik weer freestyle gaan doen bij een bekende zangeres. Dit heb ik weer een jaartje volgehouden. Daarna wou ik eens een nieuwe dans uitproberen, ik wou zoveel mogelijk verschillende dansen kunnen. Toen ik de film Dance With Me gezien had was ik verkocht, ik moest salsa gaan doen! Maar als 12 jarige was het niet zo evident om een dansclub te vinden die me helemaal alleen zou toelaten. Ik had geen partner en partner waren meestal vereist, als dit het probleem niet was dan was ik te jong, enz Maar na veel zoeken hebben ik en mijn ouders toch een geweldige plek gevonden. In september ging ik me inschrijven voor de lessen. Ik was zo zenuwachtig die dag, ik kon aan niks anders denken. Toen ik de zaal binnekwam zat er een blonde vrouw achter een tafel met een oudere vrouw langs haar. De blonde vrouw bleek de lerares te zijn, ik vond haar zeer lief. Mijn eerste les, de week erop, was eng. Ik dacht dat er meer jongens en meisjes van 12 gingen zijn, maar er waren enkel mensen van +30. Mijn eerste les moest ik met een man die 3x zo oud was dansen. Hij had lang zwart haar in een staartje, cowboybotten aan en een cowboyhemd aan. Ik vond het eng om met iemand van die leeftijd te dansen. De tweede les was een zeer grote opluchting. Een lieve vrouw die L. noemde danste met mij, zij speelde de man. Ze was iemand van de gevorderde groep, ik keek naar haar op. Ze danste zo mooi, zeer elegant, droeg super leuke hippe kleren en had heel mooi bruin lang krullend haar. Ze bleek Grieks te zijn. Sindstoen is ze met mij blijven dansen, ze leerde me heel veel. Ze was mijn priveleerkracht Dankzij haar werd ik een goede danseres en leerde ik mijn handen elegant te gebruiken. Na één jaar beginners en één jaar half-gevorderden kwam ik bij de gevorderde groep. L. kon niet meer met mij dansen daar want ze moest zelf dansen als vrouw. Vanaf toen heb ik heel veel verschillende partners gehad. Wat heel goed is want zo heb ik goed leren volgen zodat mannen minder moeite hebben om te leiden. Op een dag kwam de lerares voor de les naar me toe om te zeggen dat ik na de les even naar haar en de leraars moest komen. Ik had schrik de heel les door, ik dacht dat ik iets fout deed of dat er problemen waren omdat ik geen vaste partner had ofzo. Toen de les gedaan was en ik naar hun toen ging moest ik wachten omdat er nog iemand moest komen. Toen die kwam kreeg ik te horen dat de leraar een optreden wou geven op één van zijn nogal zeer bekende party's in Brussel en WIJ waren degene die zouden optreden. Ik was verbaast, ik was nog maar net 15 geworden en vond van mijn eigen dat ik niet goed danste en werd uit een groep van 30 mensen gevraagt om een optreden te dansen in Brussel waar mensen van heel België naartoe kwamen? De jongen die ze gevraagt hadden om met mij te dansen voor het optreden mocht niet van zijn vriendin. (Ze was een beetje boos dat zij niet gevraagt was) Ik was in de zevende hemel. We hebben 3 maand getraint bijna elke avond in Brussel. Het was zeer hectisch. Ik moest na school meestal rap mijn huiswerk doen of direct naar Brussel om er 2 tot soms 3 uur te trainen en dan terug naar huis te rijden en rond negen uur - half tien thuis te komen. Ik heb zo 2 zeer leuke mensen leren kennen, J. en L.. J. was een meisje (vrouw) van 23 en L. een jongen (man) van 25, denk ik. Ze waren danspartners voor de show en ik moest met de leraar dansen. De dag van het optreden was ik zeer nerveus, ook hal had ik al vaak optredens gedanst toen ik freestyle deed. Het optreden was super goed gegaan, toen ik na de show van de kleedkamers naar de danszaal wou gaan stonden er een hele boel mensen op me te wachten. Mijn mama, papa, zusje, mijn lerares, L. en haar man en nog een hele boel mensen van de dansclub. Het was super geweest! Een maand later hebben ik en mijn leraar de show nog eens alleen over gedaan in Luik op een festival, daar vond ik het minder leuk omdat er niemand was om me te steunen en te supporteren. 3 maanden later ben ik weggegaan bij de club en in Genk bij S. en S. dansles gaan volgen. Twee super goede dansers uit Brussel die een heel andere stijl hebben dan Z. en R., mijn vorige leerkrachten. Ik danste nog maar 4 weken bij de club toen de eigenaares van de zaal me vroeg of ik geen demonstratie wou dansen met hun club op een feest. Een vrouw die me kende van bij Z. en R. had haar gezegt dat ik zeer mooi kon dansen. Een jaar later ben ik ook daar gestopt en was ik weer opzoek naar iets anders. Toen ik zoals ik al verteld heb ik een vorig blogbericht in september naar een party ging van L.I., een van de beste salsa dansers van België werd ik gevraagt om een show te dansen bij zijn groep. We hebben 2 maand lang getraint in Brussel. Ik moest weer 2x per week naar brussel reizen om er 4 uur te dansen. Dit keer was het niet zo makkelijk om school te combineren met het pendelen. Toch wou ik persee deze show dansen die midden in de examenperiode viel. Mijn punten waren heel slecht en mijn ouders en leerkrachten wouden dat ik stopte maar ik wou niet opgeven. Toen ik op een dag op mijn trein stond te wachten, ik had mijn ticket al gekocht, kreeg ik telefoon van mijn danspartner. De show was afgelast en L.I. zag het niet meer zitten om nog te trainen. Toen ben ik gestopt. Ze zijn uiteindelijk toch nog door gegaan met trainen en de show komt misschien binnekort toch nog maar met pijn in het hart ben ik toch maar gestopt. Een maand later ben ik beginnen kickboxen en ik vind het super tof! Misschien begin ik volgend jaar weer te dansen, misschien salsa, misschien iets anders maar helemaal stoppen met dansen kan ik toch niet heb ik ontdekt.
Boy, no matter what we go through You step up I'll step up too It don't matter what the haters say As long as you are my boo And no matter how hard it gets This love will have no regrets As long as when we steppin on the dancefloor It's me and you
Feel the rhythm of the beat, that's my heart Cupid shot me with the arrow from the start And you know that it's your love that's got me trapped Everytime I try to leave you bring me back So much water at times I cried a river You dried my eyes and brought me back to laughter And when I lay next to you I wanna wake up And when I break up it's only to make up
When I step in a place, I feel my feet Lifting from underneath You grab my hands, spin me round And right before I fall You catch me and you say Baby, it'll be okay Just look into my eyes And we will make another day
If we don't step up we'll loose our groove So confused don't know which way to move Pull my hand and let me know you feel me too Look into my eyes and tell me baby I love you Never get wet cuz I'll be your umbrella We can make it through any kind of weather You step up I'll step up boy Cuz I'm tryin to be with you forever
Juegan los momentos Heridas sin palabras Heridas con palabras Sin apenas decir nada Apenas dices nada Y nada es suficiente Piensa que es demente Hacer caso a la gente
Y yo Si tu no estas Ya no se estar
Perdóname Si alguna vez Te hice llorar ojos de cielo Perdóname Si alguna vez Robe de tus labios un te quiero Perdóname, perdóname
Sigo tus pisadas Aunque a veces me pierdo Me pierdo en mil preguntas Y siempre acabo huyendo Porque salir corriendo Si te llevo aquí adentro Hoy te hecho de menos Pero es que tengo miedo
Y yo Si tu no estas Ya no se estar
Perdóname Si alguna vez Te hice llorar ojos de cielo Perdóname Si alguna vez Robe de tus labios un te quiero Perdóname, perdóname, perdóname
Hoy aunque estés lejos sigo aquí Sabes que no puedo, no sin ti
Juegan los momentos Heridas sin palabras Heridas con palabras Sin apenas decir nada Apenas dices nada Y nada es suficiente Piensa que es demente Hacer caso a la gente
Valentijn is normaal niet leuk zonder lief maar met vrienden zoals die van mij is het super! Mijn vriendin had koekjes gebakken voor ons en ze had ons verrast met een pakje dat werd afgeleverd in de klas. Ook mijn grootouders hebben aan me gedacht, toen ik van school kwam stond er een bloem op tafel met een kaartje aan. Ik dacht dat het een cadeautje van papa was voor zijn vriendin maar op het kaartje stond dat het voor mij was van oma en opa! Ik vind het zo lief dat mijn vriendinnen en mijn grootouders aan me denken op valentijn, ze weten dat ik deze dag haat als ik geen lief heb. Dit was de beste valentijn die ik tot nu toe gehad hebt!
Maar niet iedereen was zo lief vandaag. Ik stuurde mijn zus een sms om te vragen of ze morgen met me mee opstap wou gaan, ze stuurde terug dat ze wel wou maar dat ze niet bij een vriendin kon blijven slapen. Ik stuurde dat ze hier mocht blijven slapen, ik wist ook wel dat vanwege de situatie met papa ze waarschijnlijk niet zou willen maar ik wou het toch nog eens proberen. Het werd een nee zoals ik al dacht, ik vind het erg dat mijn zus niet meer naar hier komt vanwege de scheiding. Ik kan deze situatie helaas niet veranderen tenzij iemand me volgend jaar een toverstokje cadeau doet ...
Ik was 6 toen ik het vernam. Mama was ziek, het noemde leukemie. Ik vond het een grappige naam, tot ik hoorde dat het een soort kanker was. Toen de woorden kanker uit mama haar mond kwamen was het eerste wat ik vroeg: Ga je dood? Mama zei van niet, er ging niets veranderen. Maar het veranderde heel veel ... Mama moest naar Amerika voor behandelingen, elke maand op controle in Brussel, ze had altijd hoofdpijn. Als kind van 6 is het niet simpel om altijd stil te zijn, in stilte spelen met je zusjes. Mama heeft veel afgezien. Door haar de pijn die ze voordurend had die wij en papa niet konden inschatten kwam er een scheiding. Ze kon het niet meer aan, als ze gezond wilde zijn moest ze verder zonder papa. In de zomer van 2003 gingen papa , ik en mijn 2 zusjes naar Italië zonder mama. Mama zei dat ze die zon niet aan kon en dat het te vermoeiend was. Toen we terug kwamen lag er een brief op tafel voor papa, hij moest het huis uit. Ze gingen scheiden.
Eerst vond ik dit niet erg. Dat veranderde al snel, het ging na een jaar niet meer zo goed tussen mama en mij. Ik zat volop in mijn puberteit. Op een avond ben ik naar papa gegaan en bij hem gebleven. Er kwam een proces zodat ik voor altijd bij hem zo kunnen wonen. Mama was boos en ik ook op haar, we hebben elkaar een jaar niet gezien toen. Nu woont mijn zus permanent bij mijn mama, ze zijn verhuist naar leuven. Ik zie hun heel weinig omdat ze zover wonen en het allemaal zo ingewikkeld is, mama en ik hebben nu geen ruzie meer maar het is niet gemakkelijk. Het is een echte vechtscheiding geworden, mijn ouders praten niet meer tegen elkaar en maken elkaar zwart bij ons. Mijn papa heeft mijn zus al 2 jaar niet meer gezien, ze heeft een haat ontwikkeld voor papa zijn familie. Dit doet me zeer fel pijn, ze hebben haar niks misdaan maar zij weigert contact op te nemen en spreekt enkel slecht over hun. Ik had dit ook toen ik net bij papa woonde en kwaad was op mama, maar ik besefte dat het familie was en je zoiets niet kan maken. Ze is kwaad op papa omdat zij en mama uit het huis moesten van de rechter, het huis stond namelijk op papa zijn naam. Ook de manier waarop mama papa zwart maakt heeft een invloed denk ik. Ik laat me niet meer leiden door de dingen wat mama en papa zeggen, wie moet je geloven? Ik wil niet kiezen of oordelen, ik wil gewoon mijn 2 ouders hebben. Het is niet makkelijk om je erbuiten te houden, maar tegenwoordig begrijpen ze dat ik neutraal wil zijn en niet meer voor boodschapper wil spelen. Momenteel is de storm een beetje gaan liggen, dit duurd meestal niet voor lang. Ook deze keer niet, ze gaan binnekort vechten om mijn kleinste zusje. Ze wil bij papa komen wonen, leuven vind ze niet leuk en ze mist haar vriendinnetjes van hier.
Sinds mama haar ziekte heb ik zelf ook veel schrik om ziek te worden en om mensen die me dierbaar zijn te verliezen. Zoals mijn opa, van mama haar kant, hij heeft Parkinson en gaat er op achteruit. Vroeger toen ik klein was hebben we 5 jaar bij oma en opa ingewoon, mama en papa werkten beiden 's nachts en sliepen dus overdag. Mijn oma en opa waren toen heel belangrijk voor mij. Ik ben ook altijd een slechte eeter geweest, ik at nooit mijn bord leeg en dit zorgde vaak tot ruzies. Als ik dan mijn bord niet uit at en oma, mama en papa waren boos moest ik aan tafel blijven zitten tot ijn bord leeg was. Dit was soms uren, maar soms bleef opa aan tafel de krant lezen terwijl de andere in de living ofzo waren. Hij at dan stiekem mijn eten op en knipoogde dan. Ik stond dan op en ging naar de living het goede nieuws verkondigen met een grote smile. Ik kwam dan trots de living in en zei: "Mijn bord is leeg! Alles is op!" Opa was mijn grote held. Nu zie ik hun niet meer zo vaak omdat de band met mama niet zo vlot verloopt. Ik vind het ook niet gemakkelijk, als ik bij hun ben moet ik me altijd bedwingen niet te wenen en dan zie ik aan opa dat hij hetzelfde probleem heeft. Toen ik na 1 jaar voor de eerste keer na de ruzie met mama terug bij oma en opa kwam liep opa naar me toe pakte me vast en begon te wenen. Ik had hem nog nooit zien wenen ...
"I love people who make me laugh. I honestly think it's the thing I like most, to laugh. It cures a multitude of ills. It's probably the most important thing in a person." Audrey Hepburn
Het begon allemaal eind april vorig jaar. Het was nog maar een maandje geleden dat ik het had uitgemaakt met mijn TE jaloerse vriend. Ik ging met mijn vriendinnen naar onze favoriete club. Daar leerde ik L. kennen. Een super lieve jongen, niet zo knap maar grappig, lief en leuk om mee te praten. Twee dagen later gingen we naar met ons tweetjes naar het strand, waar we een heel leuke dag hadden. We konden blijkbaar goed met elkaar praten. Ik was op die moment niet echt verliefd, hij wel ... Maar dat veranderde nogal rap. Hoe beter ik hem leerde kennen hoe meer kriebeltjes ik kreeg! En die week nog werden we een koppel, we beleefden een geweldige zomer! Toen die op zijn eind kwam werd ik gevraagt om mee te dansen in een show. Een hele GROTE show, de show waar ik al jaren van droomde! Ik greep die prachtige kans en had niet meer veel tijd, L. ook niet want hij was ook terug begonnen met zijn hobby's. Hij maakte het uit. Ik was kapot van verdriet. Ook de show werd afgezegt na een maand intensieve training en elke avond heen en weer reizen. Ik wist even niet meer wat doen. Nu zijn we bijna een half jaar verder, ik had niks meer gehoord van L. tot een maand geleden. Ik zag hem, schrok me dood en liep weg. Twee weken geleden zag ik hem weer, ik besloot sterk te zijn en gewoon hallo zeggen. We hebben gepraat, het deed pijn toen hij me een knuffel gaf en een lief kusje op mijn voorhoofd. Ik miste hem weer ...
Ondertussen heb ik een super lieve jongen leren kennen! Hij noemt H. Cute, lief, knap, grappig en verlegen ... HEEL FEL verlegen! Benieuwt of het iets word ...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
