Algemene relativiteitstheorie opnieuw aan proeven onderworpen
De algemene relativiteitstheorie van Einstein is nogmaals aan proeven onderworpen waarvan de uitslag al dan niet de correctheid van de theorie zal bevestigen. De experimenten zijn wel van nooit geziene geaardheid. Zo zouden ze namelijk de reikwijdte testen van de theorie in heel extreme omstandigheden (gravitatievelden met enorme waarden).
De astronomen troffen een dubbelster aan, bestaande uit een buiten proportie zware neutronenster (een ster aan het einde van zijn leven) en een witte dwerg (ook een ster die dreigt op te houden met bestaan). De neutronenster draait zo'n 25 keer rond zijn as in 1 seconde. Er worden radiogolven vrijgegeven, die eenmaal ze de aarde bereikt hebben, waargenomen worden door middel van radiotelescopen. Optische telescopen werden benut om straling, afkomstig van de witte dwerg, vast te stellen. Die witte dwerg vervolledigt zijn baan om de pulsar in 2,5 uur. Laatstgenoemde wordt beschouwd als de restanten van een supernova. Een witte dwerg is dan weer een verschrompelde ster die ook als gevolg van een supernova aan zijn einde is gekomen.
De uitbreiding van de speciale relativiteitstheorie met betrekking tot gravitatie, de algemene relativiteitstheorie, schijnt irrelevant indien extreme omstandigheden in werking treden. Een goed voorbeeld daarvan zijn de eigenschappen van zwarte gaten en de situaties die daaruit volgen. Er werden reeds verscheidene wiskundig onderbouwde modellen opgezet met als doel de mathematische illustratie van hun toestanden te bieden. Deze theorieën worden nu nagetrokken met de proef.
Dubbelsterren geven grote kwanta elektromagnetische straling af, met als gevolg dat hun energetische waarde keldert. Hierdoor vermindert de afstand tussen de twee objecten. Volgens de tweede wet van Kepler cirkelen ze dan sneller rond elkaar. Deze opvatting wordt trouwens ondersteund door de algemene relativiteitstheorie en de dergelijke hypotheses.
De sterrenkundigen hebben tezelfdertijd beelden verkregen van de witte dwerg en de elektromagnetische straling ( die in pulsen wordt uitgezonden) opgetekend. De bevindingen zijn zo accuraat dat een minieme wijziging in de omlooptijd van een 8 miljoenste van een seconde per jaar kan gemeten kan worden. Dit komt overeen met de voorspelling die Einstein met zijn algemene relativiteitstheorie deed.
De TU Delft is een stadium dichter bij de ontwikkeling van kwantumcomputers. Ze brachten een kwantumverstrengeling tot stand van twee elektronen. De subatomaire deeltjes werden onderschept in een diamant waardoor ze zich in zo'n toestand bevonden. Hiermee is dan ook de bevestiging geleverd dat diamant een uitstekende stof is voor zo'n experimenten tot een goed einde te brengen.
De afstand tussen de twee elektronen bedroeg 3 meter. Volgens de beschrijving van de kwanumfysica hadden ze elk een tegengestelde spin (draairichting). Het kan gezien worden als een signaal dat een geslaagde kwantumverstrengeling aangeeft.
De experimentele fysici van de TU Delft vermeldden nog dat een volgend stadium kwantumteleportatie zal inhouden. De techniek van de kwantumverstrengeling schept de mogelijkheid om de toestand van een deeltje over te brengen naar een ander deeltje, ook als er een zeer grote afstand te overbruggen valt. Het is immers niet de materie zelf die verplaatst wordt.
