|
Vandaag dus naar de Canopywalk, er was duidelijk meer volk
dan gisteren, we mochten met de auto binnenrijden ( mits betalen natuurlijk,ook
voor de camera weeral extra bij)
Eens binnen, kopen we de tickets, nemen we een foto van het plan, hoe te
wandelen
De mevrouw zegt ook nog , and water? wij kopen gelukkig voor
ieders een flesje water
want we wisten echt ni wat ons te wachten stond.
Langzaam begint de weg te stijgen, maar de paden zijn breed,
en glad dus goed te doen. Sofie had gezegd, altijd op de paden blijven, dan
gaan we geen beesjes tegenkomen. ( slangen)
Da begin, was om iedereen te misleiden, en om er zeker aan
te beginnen! De weg werd alsmaar smaller en smaller, en meer en meer stijgender
. Totdat je het geen weg meer kon noemen. Van rotsblok naar rotsblok, over
grote boomwortels
. Ik voelde mijn hart tot in mijn oren
met 3 mannen , die
huppelen overal door, en ik wou ni achterblijven vanwege die beesjes. Het was
smoorheet, en wij waren alle 4 echt kletsnat van het zweet, inspanning en bij
mij ook angstzweet waarschijnlijk
.
Ik krijg een déjà vue: Dit hebben we nog al is gedaan, De
prekestöle, in Noorwegen, maar de weersomstandigheden, heet & vochtig maken
het hier extra moeilijk. Dan kwam de pijl canopywalk regelrecht stijgen naar
omhoog. We waren een serieus bergske aant beklimmen. Eens boven
daar lagen ze
dan, de loopbruggen: netten, een ladder en planken erop, een stuk of 4à5 van
20-30m, van boom tot boom. Het was schitterend, het wiebelt hard, en Jeroen
heeft zich hier effe moeten overtreffen, want die heeft hoogtevrees. Op een
gegeven moment zie je in de verte de stad KL liggen. Dan maar toch proberen een
foto te nemen, kweet ni of die van den bibber
niet bewogen is. Daarna de afdaling
.weeral gene kattepis, op sommige momenten
moest ik net geen grand ducar doen, van steen naar steen. Algoed, Yannick heeft
mij goed geholpen.dan een tussenstop, met 2 mogelijheden, verder loodrecht naar
beneden, natuurlijk het rapste, of langs het pad : 2km. Er zaten nog jonge gasten
even uit te rusten, die wezen naar benenden, en zeiden very dangerous! En ja
ons mannen kiezen voor
. De korste weg , 3 tegen 1 ik kon het ni halen.twas
nog erger, soms door stenen op een waterke, dat naar beneden viel. Ik ga morgen
stijf zijn, en mijn knieen! Eens beneden
nog natter van het zweet, is er een
cafeetje waar je frisdrank, en local food kon krijgen, maar vooral een stoel om
te bekomen. De volgende uitstap is voor morgen, We hebben dit zwaar onderschat
, snakken naar een grote pint, en een douche.
Savonds
ons laatste avondmaal, want morgenavond moeten we
al vertrekken naar de luchthaven.
Het was 3 tegen 0 , we kiezen voor de mooiste belevenis/
restaurant die we hier gehad hebben: Fuego. Sofie had gezorgd voor een plaatske
aan de balkonrailing. Wat was het weer supermooi, en superlekker. Iedere grote
stad heeft toch zijn eigen toren, en zijn eigen charme, ik zou nu niet meer
kunnen kiezen. Nog een frisse Leffe van Jochen op het terras van de Uthant
Residence en bedje in. Morgen laatste dag.
Tussenin hadden we nog geskyped,( eindelijk gelukt na 3
weken) met de familiebij Nicole op de markt, en vooral ons moeder, da was leuk.Die
zei : Pakt ulle valiezen al mor!
|
