Ghent University Global Campus: de avonturen in Korea
Inhoud blog
  • Het verkeer in Korea
  • De musketiers
  • 2 weken
  • Picnic bij 25°C
  • Mozzarella - Mama Mia!!

    Zoeken in blog


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    19-05-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Japanse dagen

    Beste lezer,

    Zowat twee weken geleden, wanneer ik allang in mijn bedje had moeten liggen (!), in den ochtend van 1 mei, besloten mijn partner-in-crime (:-)) en ik om ‘ne ke zot’ te doen! (@ Brenda: ‘Doe ke zot!’) We besloten in de vroege ochtenduurtjes om voor drie dagen naar Japan te gaan en, zo gezegd zo gedaan, we boekten onze vlucht. Waar Cinder bar allemaal niet goed voor is! :-)

    En dus, beste lezer, de week daarna (7 mei), maakten we ons klaar om te vertrekken naar Osaka, Japan. Dit liep niet zoals verwacht... Omstreeks 11 uur bedacht ik mij dat ik nog even naar de winkel moest gaan. Mijn phone was redelijk plat en ik liet deze achter in mijn buro om op te laden; ten andere, wat kon er gebeuren? Die rit heb ik al honderd keer gedaan! Wat wil het toeval, ik sta aan het kruispunt vlakbij de winkel, ik heb groen licht (over de verkeersregels zal ik later iets posten – deze regels zijn ietwat anders dan bij ons in België – vergis U niet als U Korea bezoekt) en rijd rustig den afslag naar links in. Tegelijktijd komt er van den andere kant een wagen ingevoegd (het was rood voor hen, maar invoegen naar rechts kan altijd, dus ook als je rood hebt, als je het reglementaire verkeer niet hindert). Er zijn drie rijstroken per rijrichting (inderdaad, beste lezer, de Koreaan is voorzien op verkeer – is wat anders dan in België!!). Ok, ik voeg in en houd me op de meest linkse rijstrook, omdat ik weet, uit ervaring, dat sommige chaufffeurs daar twee rijstroken nodig hebben. Meestal zijn ze bezig op hun phone en verliezen ze de baan uit het oog. Welnu, die dag had ik ‘contact’ met een Koreaanse (’t was wel een schone, maar dát contact had ik liever vermeden hoor!). Ze was namelijk bezig mét haar telefoon én hare kleinen op de achterbank en... gevolg.... dit type had drie rijstroken nodig!! Hoeft geen betoog dat ik niet meer verder naar links kon (ik reed al uiterst links) en voor en achter mij waren wagens. Ergo, collisie was een feit! Mijn eerste auto accident in Korea (en hopelijk mijn laatste). Goed, gedane zaken nemen geen keer en ik stap uit... De vrouw vraagt aan mij:’Korean?’ en toen wist ik dat ik serieus gesjareld was, want, herinner U, mijn phone lag op het werk. In Korea u verplaatsen zonder phone is evengoed als E605 drinken en denken dat het een lekker tonicsken is, not done dus! Nu goed, na een half uur kon ik haar phone gebruiken en haalde ergens uit mijn zakken een nummer van een collega. Die gebeld en ze gingen afkomen. Ik dacht dat de vrouw het op mij zou steken (zoals in België allicht wel zou gebeuren). Plots stonden daar verschillende wagens rond ons en afgevaardigden van beide verzekeringsmaatschappijen met ipad en toestanden. Direct werd een een schets gemaakt, er werd geluisterd naar beide partijen en op een bijkomend half uur was de zaak geklonken in een sneltempo! In België kunnen deze papieren weken tot maanden duren; hier in Korea is het dit! Afgehandeld en opgeruimd! Dit is pas efficiëntie en anti-burocratische bedrijfsvoering! Ik was dus, voor Uw aller zekerheid beste lezer, 100% in mijn recht en ze heeft het niet afgestreden. Koreanen zijn doodeerlijke mensen, dit moet U weten. De wagen teruggereden (hij was nog doenbaar) naar de campus en aan het bekomen van het voorval, realiseerde ik me dat ik nog naar de winkel moest gaan! J Heb dan maar een fiets van iemand geleend en me met alle voorzichtigheid opnieuw aan dat kruispunt gewaagd. Als fietser is dit handiger, want er zijn keibrede stroken voor fietsers én vootgangers, opnieuw een infrastructurele aanbeveling van Korea!

    Nu goed, achter deze passage, de valies verder gemaakt en om 17 uur zijn we vertrokken! Op de luchthaven verliep alles zeer vlottekes en gesmeerd, naar Koreaanse normen. Onze maatschappij was ‘Peach’, met hun typische kleur... Alles in het roze... Ik kan U verzekeren dat je het leven bij hun door een roze bril ziet, amai! J Na een goede vlucht, zijn we goed geland in Osaka in de late avond.

    Het was nog een heel zoekstandje om ons hotel te vinden! Ook de voorafgaande te nemen bussen was wat zoeken... Na drie maanden Koreaanse lettertekens gewoon te zijn was het Japans een hele andere ervaring! Te meer omdat in Japan om 12 uur ’s nachts de treinen ophouden te rijden. U kan dit letterlijk nemen, beste lezer: 12 uur en in het volgend station (eender waar!) is het ‘Eruit De Cock!’. Dus we waren ietske later in ons hotel dan verwacht, maar kom, alle leute erbij genomen was dit niet zo heel erg! Ons hotel trouwens.... iets bizar... de kamer had gene sleutel! Dus dan weet U alras in wat type hotel we zaten (bij boeken op Google niets van te merken). Het was hilarisch!! Accomodatie voor dergelijke activiteiten hadden we nog nooit gezien! Muziek, licht en al de rest was regelbaar vanuit het bed... Man man man... In wa voor ne wereld leven wij! (@ Cois J) Maar kom, de aanwezige honger oversteeg onze bedwelming van het verschieten en wijlen, hop, naar een lokale noedelboer. Keilekkere noedels met een fris pintje bij, kan deugd doen, beste lezer! Daarna nog een leuk cafeetje tegengekomen en wijlen daar binnen... Het was leeg, maar op de pancarte stond ‘open till 5 am’, en dit hebben wa dan maar letterlijk genomen! :-p Na een nacht van veel te weinig slaap (J) reisden we verder naar Kyoto, eens gaan kijken hoe het ginder met de normen gesteld zou zijn! J Japans vervoer is super! Alles is op tijd en loopt gesmeerd! Wel moet ik zeggen dat de concentratie niet-Japanners in Japan kleiner is dan de concentratie niet-Koreanen in Korea (of toch het gedeelte waar ik verblijf). Dit maakt communicatie er niet altijd gemakkelijk op. Aan den andere kant, de weinige mensen die je dan aanspreekt zijn even avontuurlijk als jezelf en je komt de gekste verhalen tegen van over de ganse wereld! Ieren, Amerikanen, Scandinavieërs, noem het op, we komen ze allemaal tegen! Maar we hebben goed onze plan getrokken, met uitbeeldende armen en benen geraakt ne mens al heel ver!

    In Kyoto aangekomen zijn we, recht van ons hotel na inchecken, naar een sushibar gegaan. Amper 1 dollar voor een schotelke, ne mens kan daarvoor niet sukkelen! Het was zo een bar waar de schotelkes uwe neus voorbij komen om de lopende band (gelijk als in de film). Keilekkere vis, man man! Heb zelfs wasabi geprobeerd (In België moet ik dat niet hebben, maar hier in combinatie met overheerlijke vis = de max!). Beetje rondgewandeld, beetje de lokale horeca gesponsord (@ Billie) en dan iets gaan eten. U raadt het al... noedels op z’n Japans... ze blijven keilekker! Het werd avond en, nachtuilen als we zijn, begonnen we ietske meer leven in ons te krijgen. We hebben de sfeer gesnoven door enkele pintjes in ne winkel te gaan kopen en op ons gemakske aan de boord van de rivier Kamo te nestelen. Supertoffe sfeer en de sterrekes weerspiegelden in het kabbelende water! Spijtig dat het gras waarop we zaten kunstgras was (echt waar!)... Mijne compagnon had zich een ureke daarvoor nen typische Japanse kimono gekocht (zo met ne strik achter op de rug en in van die stijve stof zo), echt heel schoon! Ze had besloten deze aan te houden tijdens ons avondje uit! Had wel iets... Leuke uitgaansbuurt gevonden en zo omstreeks 2 uur dachten we dat we het gezien hadden en het tijd was om hotelwaarts te schrijden... Ja, gij niet zenne, toen kwamen we Zaza-pub tegen in Kyoto! Ambiance (zie één van de foto’s)! Goede muziek en companie bestond uit 1 Japanner, 1 Schot, 1 Amerikaanse (mijne sidekick... euhm... chick), 2 Fransen en nog enkele Filipijnse meisjes. U ziet, Ghent global campus doet er alles aan om ‘global’ te gaan, nietwaar?! :-p Na weer een dolle nacht was het weer veel te vroeg ochtend... Wijlen ons hotel uit en een gans dagje in Kyoto enkele tempels, Boeddha’s en begraafplaatsen bezocht. Indrukwekkend moet ik U zeggen. Begraafplaatsen ín de stad zijn er niet. Deze liggen allemaal in de periferie en meestal in de heuvels (of bergen). Zo zijn de geesten dichter bij de hemel, zo zegt men. In Korea hebben ze dezelfde gewoonte van geloof.

    Van Kyoto zijn we dan weer naar Osaka gereisd om de dag erna onze vlucht terug te hebben. Geen sinecure als U het mij vraagt. We hadden een route uitgestippeld die ons op hooguit 1 kilometer van onze vestemming zou brengen. Hoop doet leven, maar errare humanum est! Mijne collega (:-)) had zich miskeken en we stapten uit om halftwaalf in een hol van Pluto in Japan en we wisten dat onze vlucht 7 uur later zou opstijgen. Twee opties waren ons deel: paniek of nemen gelijk het komt. In Vlaanderen was ik allang dwars door het dak gegaan (en verder..., U kent mij een beetje allicht) en had ik al drie valia genomen. Koreaanse mentaliteit heeft me ietwat veranderd en het heeft me geleerd dat je alles (of toch veel) moet nemen zoals het komt en we hadden nog nooit zo gelachen (zo ook het geval met het auto ongeluk – ik bleef warempel kalm en genoot van het stralende Koreaanse zonnetje op mijn aangezicht terwijl we aan het wachten waren op de collega’s en de verzekeringsmensen, strange, but true)! Ook al wisten we in de verste verte niet waar we waren! We hebben wel een app op onze smartphone die ons zei waar we waren, maar veel waren we daar niet mee... Tijdje rondgelopen in het stilgevallen een doodgebloed Japan, mét bagage, op zoek naar nen taxi. Eindelijk ene gevonden, maar die wist niet waar we moesten zijn (bij het lezen van het adres van ons hotel)... Dan maar besloten om hotel over te slaan en rechtstreeks naar de luchthaven te gaan... Lange rit.... dure rit... Maar we waren op de goede weg. Eens we er bijna waren, zagen we waar we waren en behielpen we ons door de taxichauffeur met handen en voeten uit te leggen waar ons hotel was. Eindelijk daar geraakt en na 3 uur slaap, wijlen richting luchthaven! Alles liep smooth en vlotjes! :-)

    Na een goede vlucht van zowat anderhalf uur en opnieuw briefkes ingevuld te hebben dat je geen drugs, porno of andere zaken vervoert terwijl je Korea binnenkomt, is het o-zo-roze vliegtuig veilig en goed geland. Nen bus, nen anderen bus én nen taxi later waren we weer op campus en ik kon gezwind naar mijn appartement gaan! Geen tijd te verliezen, want op maandag had ik les!

     

    Vele groeten,

     

    Uw levenslustige wereldreiziger met de phone steeds op zak en weeral een ervaring rijker, Veters













    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Archief per week
  • 31/08-06/09 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs