Philippe & Christel op vakantie
IJsland (2022) - Zuid-Afrika (2019) en Amerika (2013, 2015, 2018 ...) ...
Foto
Inhoud blog
  • Vrijdag 1/7: Gulfoss - Keflavik
  • Donderdag 30/6 Dwars door IJsland
  • Woensdag 29/6: Myvatn - Saudarkrokur
  • Dinsdag 28/6: Rond het Myvatn
  • Maandag 27/6: Myvatn - watervallen rondrit
    Zoeken in blog

    08-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 7: vrijdag 7 september Whale watching

    Ook vandaag iets vroeger opgestaan want we moeten tijdig in Port Townsend zijn om de boot te halen.

    Het hotel (de Quality Inn) was redelijk afgeleefd wat we niet echt gewoon zijn van die keten (maar ja ...).
    Het ontbijt met de obligate waffles smaakt in elk geval.

    Na een rit van een uurtje komen we aan in Port Townsend. Dat ligt ongeveer op dezelfde hoogte als
    Coupeville (aandachtige volgers zullen die naam al eerder tegengekomen zijn) maar aan de andere
    kant van het water (westwaarts).

    Het is enigszins bewolkt maar de zon komt er bijwijlen door. Dus inschepen maar op de Red Head.
    De schipper is wel gene rosse maar kan het in ieder geval goed uitleggen.

    Na korte tijd hebben we al chance en prijs. De ervaren whale-watcher heeft ze al gespot.

    Een familie van een 4-tal orca's melden zich en we volgen hen voor het komende uur. 


    Ze komen regelmatig even boven om dan ineens een aantal minuten onder te blijven om dan aan
    de andere kant de boot terug op te duiken. Spijtig genoeg doen ze geen circuskunstjes. Maar toch
    even indrukwekkend.



    Daarna via een eilandje waar we nog robben (nee, niet die voetballer maar het meervoud van rob)
    kunnen zien, ook wat papegaaiduikers en een eenzame "bald eagle" in de verte op de klip.
    Waarom ze die "bald" noemen is me niet echt duidelijk. Er staan voldoende veren op zijn kop
    (of is het hoofd?).

    Bij het binnenvaren komen we nog een stalen orca tegen op terugweg naar de US Navy basis
    van Bremerton.


    Niks meer te zien (wat interessant is en het melden waard)?

    Dan maar snel naar de wal!

    Nu hebben we wat tijd om naar Port Angeles te rijden en in te checken in onze (eindelijk!)
    chique kamer in het Red Lion hotel. 


    We doen nog boodschappen in de Safeways waar we gebruik kunnen maken van onze Safeways
    Club kaart om de nodige kortingen te krijgen.

    Bij het buiten komen regent het. Voor de komende dagen zullen we het waarschijnlijk niet droog
    kunnen houden. Dat mag ons ook niet echt verwonderen als we overmorgen nog een regenwoud
    gaan bekijken. We zien wel...

    Wel nog lekker gegeten (Sirloin steak voor Christel en Catch-of-day met crab, shrimp & cod voor mij)
    in het hotel van het restaurant. Morgen wordt het home-cooking!


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    08-09-2018, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    07-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 6: donderdag 6 september Mount Rainer national park

    Iets vroeger opgestaan dan anders om zeker de waffles bij het ontbijt niet te missen.
    Zoals geweten zijn we zeer bedreven in het waffle bakken!!!


    Op weg nu naar Mount Rainier. De temperatuur is zoals we nu gewoon zijn 's morgens maar een
    15°C en dus best fris. Straks zal het wel weer beteren maar dan zijn we wat hoger in den berg
    en is het niet te warm.
    Na een dik uur rijden komen aan de "ingang". We worden al verwelmkomd door een prachtig
    zicht op de Mount Rainier, een uitgedoofde vulkaan (als ik het goed heb zo'n 4300 meter hoog).



    Het duurt nog even voor we controlepost met ranger tegenkomen en meteen daarna doen we
    een eerste wandelingske naar de "cove of the patriarchs". Een bos met al redelijk grote bomen
    zoals de "douglas fir", "western hemlock" en de "red cedar". Vertalen maar wie kan ...
    Inderdaad een oud stukje bos waar de dode bomen rustig liggen te vergaan.
    Er zijn er wel een aantal die echt groot zijn maar die kunnen toch de vergelijking met de
    sequoia en red-wood echt niet aan.




    Een tweede wandeing naar de viewpoint op de Nisqualy gletsjer. Impressionant zicht op de
    gletsjer en de morene waardoor het smeltwater met een vaart stroomt. Ergens wordt ook 
    aangegeven dat al van in 1890 er opgemerkt werd dat de gletsjer zich terugtrok. De mensen
    die het ijs gebruikten om voedingsmiddelen koel te bewaren moesten elk jaar wat verder gaan.

    Een laatste inspanning voor de Narvada falls. We moeten daar een 40 meter voor afdalen.

     Ooit kwam de gletsjer tot hier en staan we met onze voeten op gletsjer-gepolijst gesteente.
    't Is maar dat we het weten.

    Dan is het nog 2 uur rijden naar Bremerton, onze volgende slaapplaats. Bremerton ligt 
    op de hoogte van Seattle maar aan de andere kant van het water achter nog wat eilanden.
    Voor het eten hebben we beroep gedaan op de plaatselijke chinees. De bar aan de overkant
    van de straat (een dikke straat met 5 brede wegstroken zoals gewoonlijk) was wat te lawaaiig
    wegens een optreden.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    07-09-2018, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 5: woensdag 5 september : naar YAKIMA

    Inderdaad hebben ze hier in de staat Washingtion sinds kort een soort gedoogbeleid en eigenlijk
    meer een offciële wet over het gebruik van cannabis. Het wordt aangeboden in winkels die door de
    staat erkend zijn. En er wordt zelfs reclame voor gemaakt.

    Daar kunnen ze in Nederland nog een hele toeter aan zuigen


    We sliepen vannacht in kamer "Jasmine", een gezellige kamer tussen de zonnebloemen niet ver
    van het Lake Chelan.

    Best een leuke plaats voor watersport liefhebbers.


    Bij het doorrijden nog even aan het mee gestopt om het thuisfront te bellen.

    Vandaag is het wel een overgangsdag. Geen grooste zaken maar we rijden verder door deze
    immense fruitstreek (niks dan appelen en peren en ook wat wijn). In Wennatchee (dat zich de
    titel grootste "appel"-stad ter wereld toeëigent) gaan we ook even shoppen in de JC-penney.
    En waarachtig zijn er koopjes te doen en komen we met wat broeken en een fleece buiten.

    Dan verderop naar Leavenworth. Stadje waar we "Wilkommen" zijn en het het iedere maand
    Oktoberfest is. Er zijn de nodige worst-, zuurkool- en schnitzelgelegenheden inclusief meiboom
    en duitse straatnamen. In dit mini-Bayern is alles peis en vree en komen de toeristen ook nog
    wat kerstversiering kopen en "lebkuchen" proeven.




    Yakima is eveneens een fruitstad en daar is er ook een spoorweg waar we de grote lange
    treinen horen passeren.

    En ook nog dit: vandaag zitten we tegen de 30°C aan. Dat belooft voor morgen...
    We hadden gedacht in de Hop-nation te gaan eten maar daar was een quiz aan de gang
    waar we geen ploeg voor hadden ingeschreven. We hadden ook niet geweten wie de laatste
    versie van American idol gewonnen had, dus zijn we dan maar iets gaan eten in het station
    (of wat dat ooit geweest was) van Yakima.
    Morgen wat vroeger uit de veren want dan staat Mount Rainier op het programma.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    07-09-2018, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 4: dinsdag 4 september North Cascades naar Chelan

    Het heeft even geduurd. Eergisteren was de kwaliteit van de Wi-Fi niet super en gisteren lag
    bloggen.be blijkbaar plat. Dus nu even wat extra werk.

    We rijden nu door de North Cascades, een bergketen met de nodige stuwmeren (Diablo lake en zo)
    die via de centrales energie leveren voor de Seattle City Light Co.

    We kopen onze annual pass voor de parken en krijgen er natuurlijk de nodige uitleg over de
    wandelingen. De beren zijn in dit seizoen eerder geïnteresseerd in de bessen dan in onze lunch
    en dus moeten we ons niet echt zorgen maken.


    Een wandeling gedaan naar een mooi uitzichtspunt maar en er waren er ook wat makkelijker te
    bereiken (met de auto).


    We merken wel op dat het zicht nogal troebel is. Het lijkt geen ochtendenevel te zijn (toch al
    zeker niet na de middag). Het is het restant van bosbranden die hier en in Canada huisgehouden
    hebben en waar het stof nog niet is gaan liggen.

    En wij denken dat het hier zuivere lucht is terwijl er allicht meer fijn stof in de lucht hangt dan
    aan de ring in Antwerpen.


    Ook een korte wandeling in een "oud" bos waar we onze eerste eekhoorn van de reis te zien krijgen.


    We komen ook nog even in Winthrop. Een stadje waar ze het goeie idee hebben gehad om de
    aftakeling naar een ghost-town voor te zijn en er een authentiek Wild-West stadje van gemaakt
    hebben. De meeste gebouwen dateren van rond 1890 en hebben dus al een hele geschiedenis.


    Onderweg nog een platte skunk tegengekomen (roadkill) en ook nog moeten stoppen voor een
    ree met haar jong dat bijna aan het oversteken was. Het is opletten geblazen zo in de late namiddag
    op wegen waar er veel dieren aangereden worden (op 1 stuk weg al bijna 100 dit jaar).

    In Chelan eten we 's avonds buiten een lekkere pizza. De temperatuur is al aardig aan het stijgen.
    's Morgens nog best heel fris maar overdag best warm.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    07-09-2018, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    04-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 3: maandag 3 september - naar de North Cascades

    Na Seattle en al enigszins aangepast aan de lokale tijd gaan we “on the road”.

    Eerste bestemming is Mukilteo (of all places), een uurke rijden naar het noorden.

    Wat gebeurt er daar allemaal wat de moeite is om te zien? Awel, daar bouwen ze allerlei
    vliegtuigskes (747, 777, 787) en dat in het grootste gebouw te wereld. Het is inderdaad
    indrukwekkend om dat daar allemal te zien in een rondleiding van anderhalf uur. Is daar
    toch een slimmeke dat vraagt hoe dat zit met de Airbus 380.
    En daar zijn dus geen foto's van. Zogezegd om de veiligheid ... Ge moest uw apparelleke maar
    eens op ne vlieger laten vallen.


    Op nu naar de North Cascades en dan gaan we eerst langs een paar van de San Juan islands.
    Daarvoor moeten we dan eerst de ferry nemen.





    We vinden een plekske voor onze eerste picknick in de bossen.


    En ja daar is her eerste kiekske van ons voituur.


    Onderweg gaan we nog een koffietje drinken in Coupeville, een klein stadje aan het water.
    Het is er aangenaam rustig ...








    Dan verder naar Marblemount waar we een kamer hebben in de Buffalo Run Inn waar het
    één en al buffalo is (ook op uw talloor als ge wilt, maar dat hebben we niet gegeten).

     


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    04-09-2018, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    03-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 2: zondag 2 september - Seattle (by day)

    Na een eerst nacht redelijk goed geslapen (gelukkig geen “Sleepless in Seattle”), rond achten uit
    bed en in het belendende koffiebar een ontbijt genomen.

    En dan weer de stad in. Het is prachtig weer. Bijna wolkenloos en zo'n 22°C.

    In het oudere deel zijn er wel heel wat daklozen die zelfs hun tentje gewoon op het voetpad zetten.
    Dat wordt hier blijkbaar gedoogd evenals de wiet-geuren die regelmatig alle richtingen uitwaaien.

    Met de monorail naar de Space Needle (beide van de wereldtentoonstelling in 1962 en recentelijk
    gerenoveerd). De Needle is best tof. Bovenaan in openlucht een prachtig zicht rondom tot aan de
    omringende bergen. Op het restaurant verdiep (waar het restaurant voorlopig weg is) nog een
    beter zicht, ook recht naar beneden. Heel dat verdiep draait netjes rond in 45 minuten.



    Op het dak van een gebouw beneden zitten 2 gigantische spinnen ...


     

    Voor de rest is het daar vooral een kermis met Dart Vader, waarzegsters, de nodige eettentjes
    en veel volk van allerlei soorten en gezindten. Letterlijk een bont gezelschap.

     

    Naast de needle liggen de Chihuly Gardens. Dat is een tuin anex expo waar een zekere Chihuly
    glas sculpturen heeft staan. Vooral geinspireerd op planten. Prachtig gewoon ...







    Teruggewandeld naar het hotel langs Pike Market, een onvoorstelbaar aantal winkeltjes, eettentjes,
    vis- en bloemenstandjes. 

    We hebben nu verbinding op de Wi-Fi en zijn dus terug (even) on-line om het eerste blogje maken.



    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    03-09-2018, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 1: zaterdag 1 september - reisdag

    Vandaag onze reisdag. Heel vroeg opgestaan (om 3 uur) want we hadden ne vlieger om 6u10 in
    Zaventem naar Schiphol en daar om 10u opstijgen naar Seattle. Aangekomen rond het middaguur
    lokale tijd maar we hebben dan nog op de tarmac bijna een half uur moeten wachten want de terminal
    was nog niet beschikbaar.

     

    Na het verplichte nummertje voor de immigratie de wagen ophalen bij AVIS. Het is ne Nissan Sentra
    (beleke volgt nog wel). Best een ruime voituur.


    En dan natuurlijk eerst naar de Walmart om een frigobox te gaan kopen en wat proviand voor de
    eerste dagen. We blijven 2 nachten in Seattle, dus er is niet zoveel nodig.


    Ons hotelleke is in de Japanse/Chinese buurt van oud Seattle. Het Panama hotel bestaat al van in 1910
    maar er is sindsdien blijkbaar niet erg veel aan gedaan. Dat maakt het wel erg "vintage" maar soms
    ook wel wel wat te oubollig.
    's Avonds nog even tot in de stad gewandeld aan de waterkant waar wel wat aktiviteit was.
    Nog wat te eten gevonden maar dan tegen half negen (half zes 's morgens voor jullie) hebben we het
    licht al uit gedaan. 't Was genoeg voor de eerste dag.



     


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    03-09-2018, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    15-07-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Noord-Westen in 2018 ...

    Beste volgers,

     
    wat volgt is ons reisverslag van 2018.
    Het is weliswaar nog niet zover maar de 1-ste september komt met rasse schreden dichterbij.
    Deze keer is het Noord Westen aan de beurt. We vliegen naar Seattle en vandaar in 3 weken
    naar San Francisco. Eerste even rond Seattle met oa de Boeing fabriek, North-Cascades, 
    Mount Rainer en Olympic.
    Vervolgens naar Oregon (in Portland hebben ze bljkbaar het grootste aantal brouwerijen per inwoner)
    en via de Redwoods naar Napa Valley. Daarna een omweggetje langs Yosemite. Het was daar te
    mooi om niet meer naar toe te gaan en omdat de Tioga pas open is gaan we via Lake Tahoe en Mono Lake.
     
    Weeral een hele brok maar we gaan er voor!
     
    Tot vertrekkens ...
     
     
     

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    15-07-2018, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (1)
    18-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 21: 17 september De voorlaatste dag
    Jajaja, het einde is in zicht Confused.

    Maar eerst worden we nog belaagd door een bende herten, elanden en beren die sinds gisteren
    door het stadje paraderen en de nacht zelfs voor onze kamer hebben doorgebracht.
    Bij het vertrek zien we ze nog eens passeren op het linker baanvak!


    Dan nu de rit naar Colorado Springs met als tussendoel Cripple creek, een oud goudmijnstadje.

    Eerst komen we nog een piepklein nationaal parkske tegen: Florissant Fossil Beds. 
    Ligt netjes in een mooie vallei. 
    We kijken eerst binnen in een boerderijtje.


     Het wemelt hier van de "prairie dogs". Ze komen wel buiten maar zijn heel schuw en duiken 
    snel in hun vele hollekes.


    Rond het visitor center is een pad langs een aantal versteende sequoias (althans de onderste 3 meter).


    Verder is dit een vindplaats van enorm veel fossielen (grotere en vooral kleinere).

    Op nu naar Cripple Creek. Dit is een oud mijnstadje dat nu nog enkel leeft van wat toerisme maar 
    vooral van casino's. Die zitten netjes verborgen achter de oude gevels maar eerlijk gezegd is 
    het maar een dooie boel.


    Dan maar verder naar onze slaapplaats in Colorado Springs. 

    Daar maken we ons al klaar voor ons vertrek, namelijk het verdelen en laden van de valiezen. 
    Morgen nog wat uitslapen, een laatst rondje shopping en naar Denver waar we wagen gaan inleveren 
    en na een korte nacht op zaterdag (Christel's verjaardag!) om 8 uur 's morgens opstijgen richting 
    Washington en dus huiswaarts.

    Ge hebt het al begrepen, dit is de laatste aflevering van deze blog. 
    Morgen valt er allicht niet veel te vertellen en zijn we vooral bezig met voorbereiden van het vertrek.

    Alvast allemaal bedankt voor het volgen van ons wedervaren en tot binnenkort?

    Groetje van Christel & Philippe


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    18-09-2015, 04:36 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    17-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 20: 16 september .... and now for something completeley different!
    Gedaan met canyons, gedaan met rode en andere kleuren rotsen en stenen, geen woestijnen meer! 
    Vandaag groene valleien bossen en  bergen.


    We rijden even naar Crested Butte, een mooi stadje dat ook dienst doet als ski-station. 
    We doen een wandeling in een leuke vallei. Het begint wel met wat regen.


    Maar even doorzetten en de zon komt er door. Vandaag temperaturen van maximum een dikke 20°C. 
    Best aangenaam na de hogere temperaturen van de laatste dagen.

    De bossen tonen hun eerste herfstkleuren al en we krijgen mooie kleurschakeringen.

    En we komen dan ook nog een slangetje tegen (allicht een hazelworm of zo). 
    Kunnen we ook weeral afstrepen van ons lijstje.


    Crested Butte heeft in de hoofdstraat allemaal geklasseerde huizen van rond 1900. Best gezellig.


    Ze hebben hier ook een "man parking" voor wanneer de dames binnen kleren gaan passen!


    We drinken ook nog de "beste espresso in Colorado" in een huisje bezet met oude autonummerplaten (jaren 50!!!).


    Bij het buitenrijden nemen we nog even notie van de drakendoder. 




    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    17-09-2015, 02:07 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    16-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 19: 15 september ...terug naar Colorado
    We beginnen de dag met regen. inderdaad is het volledig overtrokken en het regent 
    een beetje. Op weg naar Colorado, naar het oosten dus, zien we rechts van ons dat de 
    zon schijnt, links regent het en voor ons, wat tussen 2. De woestijn ligt vol met plassen.
    Tegen dat we gaan tanken in Fruita (CO) is het enigszins opgetrokken en vooral droog! 
    Zo beginnen we aan Colorado National Monument. Ook hier enige canyons van zijriviertjes 
    van de Colorado die in het dal beneden stroomt.

    Ze hebben hier ook een balanced rock, misschien niet zo groot als die van Arches 
    maar toch een mooie.


    We rijden op de bovenste verdieping, dus ook een kronkelweg door enkele tunnels om boven te geraken.


    De temperatuur is duidelijk aan te dalen en we halen nog wel de 25°C maar meer niet. 
    Het waait bij momenten wel erg stevig, daar in de berg.

    Hieronder bij "independence rock" waar ze elke 4de juli (Nationale Feestdag) een vlag op zetten.


    Nog een leuke canyon ...


    en wat losstaande stenen.


    Bij ons middagmaal worden we vergezeld van een 3-tal (vermoed ik) Turkey-vultures (kalkoen-gieren).


    Na dit park, op naar Gunnisson. Het is nog een stevige rit (zo'n 200km). 

    We rijden dan door een groener landschap (landbouw) en ook wat meer op de Alpen lijkende landschappen.

    Gunnisson ligt aan de andere kant van de bergen waar Aspen ligt en is dus ook enigszins op de wintersport gericht. 
    Morgen blijven we hier een dag. We moeten nog uitvissen wat we gaan doen.


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    16-09-2015, 05:40 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    15-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 18: 14 september Canyonlands
    Canyonlands hadden we vorige keer in 2013 niet gedaan wegens slecht weer. Vandaag maken we dat goed. 

    Het weer is wel wat minder wegens bewolkt maar dat is op zich niet slecht want dan is het wat minder heet. 
    Het komt dus goed uit. De zon is toch bij momenten van de partij.

    Om Canyonlands te bereiken moet je vanaf de highway bij Moab toch nog 25 mijl rijden, 
    bij momenten over een gezellig kronkelende weg.


    We doen het gedeelte "Island in the sky". Dat is een stuk dat zo'n, 400 m boven de omgeving 
    uitsteekt waaronder dan een vlakte ligt waarin de Colorado en de Green River dan telkens weer 
    canyons maken die nog eens zo'n 400 m diep zijn.

    Eerste stop "Mesa Arch", jajaja, weer een "arch" maar wel een heftige. Je kan er door zien en 
    dan zie je het enorme landschap daaronder.



    Op "Grand viewpont" krijg je de volle laag (awesome, stunning ...).


    Het is gewoon te moeilijk om dat in 1 foto vast te leggen. 



    Gelukkig hebben we het weer aan onze kant. We zien het elders regenen en bliksemen maar 
    wij blijven droog.

    Morgen verlaten we Utah en is het terug naar Colorado. Het begint te korten ...


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    15-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    14-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 17: 13 september Arches
    Het belooft vandaag een warme dag te worden en we gaan naar Arches.
    Vorig keer is dat wat in het water gevallen en dat moet goed gemaakt worden.

    Eerst naar MOAB een espresso drinken en tanken.
    Volgende stop, de verste stopplaats in het park, zo'n half uur rijden. 
    Er zijn er die hun huisje blijkbaar bij hebben. Het lijkt echt wel ergens op.


    We starten bij een kleintje (eigenlijk al een dubbele) als opwarmer.


    Op nu naar de mooiste en meest tot de verbeelding sprekende "arche": Landscape arch. 
    Die overspant een volledig voetbalveld.


    Het is ondertussen meer dan warm genoeg, de temperatuur gaat weer naar de +90°F dus dik 
    boven de 30°C en dus goed blijven drinken.

    Volgende stop is de viewpoint voor "delicate arch", zo ongeveer het symbool voor de staat Utah 
    dat terug te vinden is op meeste nummerplaten.


    Dan nog even langs nog wat arches zoals de dubbele en dan naar "huis".


    En ze hebben hier ook wat last van surrealisme (ceci n'est pas un "trail" ?!?) ...  




    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    14-09-2015, 05:21 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    13-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 16: 12 september!!! naar Green River (Utah)
    Vandaag is het mijn verjaardag  Very Happy .
    Christel heeft voor een speciaal verjaardagsontbijt gezorgd!


    Bij Google weten ze het ook en geven een aangepaste homepage.


    Dan opweg langs de scenic highway 12. We stoppen eerst even voorbij Bryce Canyon in Tropic 
    om een goede koffie te drinken in de Bryce Canyon Inn waar we 2 jaar geleden verbleven. 
    De koffie is nog steeds even goed en we praten wat bij met de uitbaters.

    Dan verder langs de scenic route. Afwisselende landschappen worden doorkruist.



    We doen een poging om de Escalante (riviertje) te volgen tot de "Natural bridge". 
    Dat zou zo'n 2,5 uur vergen maar vooreerst vernemen we dat we zo'n 5 keer door de rivier zelf 
    moeten. 


    Het is echter nog zo warm dat we bij de derde oversteek onze boterhammen opeten en 
    terugkeren. Hoe dan ook een aan te bevelen "hike" ware het niet dat het even te warm was.


    Dan maar genieten van nog enkele weidse vergezichten.

     

    In Torrey is onze espresso shop gesloten tot 17 uur  Crying or Very sad , dus zonder koffie en carrot cake verder.

    Dan komen we bij Capitol Reef.We doen de verschillende vista's aan en ja, dit is de "chimney" 
    die we vorige keer wat steun gegeven hebben.


    Eens Capitol Reef voorbij wordt het na Hanksville wat eentonig met zo'n 80km (bijna) kaarsrechte 
    weg maar wel door weer heel desolate en afwisselende landschappen.

    De komende 3 nachten slapen we in de "Robbers Roost motel" van waaruit we parken Canyonlands 
    en Arches gaan aandoen.


    Om te vieren eten we een goede steak in Ray's tavern (achter de hoek).

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    13-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (1)
    12-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 15: 11 september Bryce Canyon
    Wat was dat koud deze morgen!!!
    Opgestaan om half zes om de sunrise te kunnen zien die gepland is om 10 na 7 ('s morgens natuurlijk Rolling Eyes ). 
    Dus weeral  Confused  monter opgestaan met ons ontbijtpakket in de rugzak.

    En koud was het dus: onderweg even 33°F (das maar een halve graad dus bijna vriezen!).
    Aan de ingang was er nog geen controle dus iedereen zo naar binnen! 
    Op tijd op sunrise point en dan maar klappertandend wachten. 


    De zon was stipt op tijd en het was (redelijk) de moeite waard.
    Daar is ze, daar is ze, daar is ze !!!!! 


    Na de eerste stralen dropen sommigen al af maar we bleven nog even om de opgang volledig te zien.


    In plaats van onze ontbijtbokes te eten, naar de lodge gegaan en een ontbijtbuffet genomen. 
    Kwestie van wat op te warmen en eens goed te eten. Vervolgens naar het visitor center 
    (ondertussen open) om de hike-trails te bekomen.

    We gaan voor "hiking the hoodoos!". Daar moet wel zon 8km voor ge-hiked worden met een 
    niveau verschil tot net geen 200 meter: naar de Queens garden, Navajo-trail en tenslotte een 
    stuk van de peek-a-boo trail om zo van Sunrise point uit te komen op Bryce point. 


    Ondertussen is de zon op kracht gekomen en wisselen we eerst de lange voor de korte broek en 
    even later gaat de sweater ook in de rugzak.


    Sommige hoodoos hebben bizarre vormen zoals deze die op Queen Victoria lijkt en daarom wordt deze site 
    "Queens garden" genoemd.


    Hoodoos zijn geen hudos of andere weardos (ze bijten niet en doen niet in huis) maar gewoon 
    grillige vormen in de zandsteen die zich uiten in pilaren, windows, arches ...


    Windows (geen idee van de versie maar het zal wel een oude zijn uit het stenen tijdperk)


    Naar beneden is dat niks, maar terug naar boven op het einde was wat minder.


    Zo'n dikke 3 uur heeft het geduurd maar met ongelooflijke zichten en paden tussen de hoodoos. 


    Na dit alles de bus terug genomen, een beker koffie gaan halen in de general store en op de 
    picknickplaats ons ontbijt opgegeten.

    En uiteraard, voor we het park verlaten: onze stickers "I hiked the hoodoos" opgehaald! 
    Yes we can (again)!!!


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    12-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    11-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 14: 10 september ... naar Panguitch

    Bestemming voor vandaag is Panguitch, uitvalsbasis om naar Bryce Canyon te gaan. 
    De afstand is niet te groot en dus hebben we tijd.

    We rijden eerste even Arizona binnen (we kunnen het niet laten toch nog een staat meer aan te doen). 
    Daar gaan we naar Pipe Spring national monument.


    Dit is in feite een (kleine) cattle ranch die de mormonen rond 1860 hebben gebouwd bovenop 
    een bron die door de lokale Paiute gebruikt werd. Dit is een interessant stukje waar we de 
    geschiedenis van de relatie tussen 3 partijen (Paiute - Mormonen - Federale Staat) leren kennen. 
    Echt wel interessant.

    Daarna terug in Utah naar de Coral Pink Sand Dunes: zoals de naam aangeeft zijn deze duinen diep 
    gekleurd naar het rode toe. Wel heel speciaal.


    Neen, geen man op de maan, maar we laten ook graag onze voetafdruk achter.



    Op deze plaats mogen ze ook met buggy's en off road vehicles aan de slag; ze kunnen toch enkel 
    zand verplaatsen.


    In Panguitch aangekomen gaan we eerst nog even naar Lake Panguitch. Ligt wel even buiten het 
    stadje (zo'n 40 km) maar er wordt op gevist.


    We zien 2 bootjes binnenkomen en ze hebben toch wel iets gevangen (wat niet uit de viswinkel komt). 
    Het zijn forellen maar ze mogen enkel de regenboog forel behouden.

    In de tuin van ons motel staan 2 paarden (naar mijn bescheiden mening zijn ze wel best mooi). 


    Christel kan het niet laten en moet ze natuurlijk wat te eten geven.


    Vanavond vroeg op stok willen we de zon zien opgaan in Bryce.

    P.S.:

    Beste blog-volgers,
    de teller staat ondertussen al boven de 250 Very Happy. Best leuk om gelezen te worden.
    We schrijven dus lustig verder!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    11-09-2015, 05:15 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    10-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 13: 9 september Zion (dag 2)
    Het is vandaag de 9de en dus is Eline jarig. Dan ook meteen bij het opstaan een SMS-ke gestuurd.
    Proficiat Very Happy.


    Het is weeral goed en warm weer en vandaag staat Zion nog eens op het programma. 
    We gaan de Emerald pools trail doen. De "lower pool" hebben we vorige keer al eens gedaan 
    met Rudi & Fabienne. Nu doen we de wandeling in de andere richting en gaan ook naar de "middle" 
    en "upper" pools. Dat is nog een beetje extra klimwerk.

    Wanneer we met de bus de "Lodge" verlaten staan we stil voor een nest kalkoenen die oversteken. 
    Die leven hier in het wild.


    Aangekomen aan de "Grotto" halte beginnen we er aan. Iedereen denkt dat we naar "Angels Landing" gaan 


    Maar niets is minder waar Razz.

    De zon staat als op deze kant van de vallei en dat doet zich voelen. Vanop het eerste deel hebben 
    we een prachtig zicht op de vallei en daar doen we het tenslotte voor.


    En gelijk steekt er een ree met haar kroost de rivier over.


    Dan komt het stuk naar de "upper" pool en dat wordt klimwerk. Het pad is ook niet altijd zo 
    eenvoudig. Na enig zwoegwerk en regelmatig water bijtanken komen we aan de pool. 
    Die ligt tegen de rotswand en wordt gevoed van water dat halverwege uit de rotswand komt gesijpeld.


    Het is er goed vertoeven in de schaduw.


    Dan maar naar de "lower" pool. Dat is ook wel een pool maar vooral een weg in de rotswand 
    waar het water van boven naar beneden stort (andersom zou wel best eigenaardig zijn).


    Je kan er zelfs een bescheiden verfrissing krijgen door onder de druppels te gaan staan.


    Eens beneden nemen we de lunch (lekkere broodjes met krabsla en tomaat, salami en confituur) 
    met zicht op het grasveld en de mooie oude bomen.

    We beslissen van het voor bekeken te houden. De temperatuur is duidelijk hoger dan gisteren. 

    Het gaat zelfs boven de 100°F (dan hebt ge juist koorts ... 38°C).

    In het museum op de terugweg zien we nog een filmke (lekker koel in de zaal) en wordt er door 
    de kinderen schaar-steen-papier gespeeld (dat zal hier wel een andere naam hebben).


    Op de bus staat nog een publiciteit voor dieten voor eekhoorns. Eet geen eten van mensen en 
    je valt wel 3 pond af!


    Op de terugweg zien we dat de bosbrand nog steeds woedt en doen we boodschappen voor de volgende dagen.



    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (2)
    09-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 12 : 8 september The narrows!!! (Yes we can ...)
    Zion hebben we vorige keer al gedaan en enkele mooie wandelingen gemaakt maar er stond op 
    aanraden van Liesbeth nog 1 attractie op de bucket list : The Narrows! 

    Angels landing viel uit de boot wegens in herstelling (wat een prachtige reden om 
    daaraan te ontsnappen  Embarassed ).
    Dus niet getreuzeld en vroeg opgestaan om tijdig voor de hitte dit te kunnen afronden.

    Er is geen gevaar voor flash floods, het debiet (en dus de waterhoogte) is laag en de 
    watertemperatuur ok (17°). Op naar de "Temple of Sinawava" waar het allemaal begint.


    Na 1 mile moeten we te water! Wat eerst wat onwennig is wordt gaandeweg beste te doen. 
    Het is "awesome" om hier in deze nauwe canyon te wandelen/waden. 




    We moeten natuurlijk ook even aftekenen voor aanwezigheid met de aanwezige modder..


     Onderweg genieten we nog van de kleurschakeringen (of zijn het bar-codes) ...


     Na ongeveer 1 1/2 uur waden komen we  aan de zijrivier waar er een waterval wacht. 
    Maar helaas, het tweede kleine watervalletje wordt de "point of no return". 
    Het water is er te diep om zonder kleerscheuren (en droge kleren) terug te keren.


    Dus dan maar terug en onze lunch verorbert.


    Op een best unieke lokatie ...


    Volk genoeg onderweg en de minder ambitieuzen vragen waar ze de bus terug kunnen nemen 
    (dat zal dan toch een waterbus moeten zijn).



    Terug aan de Temple nemen we de bus naar visitor center.


    Na al deze inspanningen hebben we wel een koffie + carrot cake verdient.

    Die foto is blijkbaar "lost in battle" en hebben jullie dan nog tegoed.

    Op terugrit zien we nog in de verte een bosbrand. We hadden al van bosbranden gezien op de TV 
    deze ochtend en daar is er dan 1. Gelukkig (hopen we) ver genoeg om er geen last van te hebben.


    Na het avondeten blijkt de brand al wat ingeperkt dus kunnen we rustig slapen.

    En, oh ja, we zijn nu halfweg (is dat nu goed of slecht? we weten het nog zo niet Rolling Eyes).


    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    09-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    08-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 11 : 7 september van SLC naar Zion
    Vandaag is (weer eens) een reisdag met tegen de 500 km naar het zuid-westen van Utah om 
    morgen en overmorgen Zion te kunnen bezoeken.

    We hebben wel de Amerikaanse economie (weer eens) een zetje gegeven in het Travers 
    Mountain Outlet Mall. 

    Het weer is in elk geval uitstekend met temperaturen tegen de 30°C.

    's Avonds in het motel nog even gezwommen in het (piepkleine) zwembad en daarna een 
    bescheiden maaltijd bereid waarvan de ingredienten gisteravond ingekocht zijn met als 
    hoogtepunt de carrot cake die we gisteravond uit de Brewery meegenomen hebben.

    Geen foto's dus vandaag en morgen vroeg uit de veren om de Narrows aan te pakken!

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    08-09-2015, 05:26 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    07-09-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 10 : 6 september Salt Lake city
    Het is zondag en het is kalm hier in SLC. We slapen wat uit en dan staan er Mormonen op het menu. 

    Eerst het visitor center(North) waar we een filmke mogen volgen over hoe goed het is om tot hun kerk 
    te mogen behoren aan de hand van wat succesverhalen. Niet echt representatief maar wel heel 
    professioneel en onderhoudend gebracht.

    Dan naar de assembly hall, een mooi oud gebouw met (zoals in bijna alle gebouwen) een serieus orgel.


    Daarna naar het huis van Brigham Young (de man die de mormonen naar SLC bracht in 1845). 
    De 2 sisters die de rondleiding doen zijn niet echt van alles op de hoogte en we onthouden ons 
    maar van kritische vragen. In elke geval is het een mooi huis met redelijk wat luxe voor die periode.

    Vervolgens naar het immense congreszaal. Plaats voor 21.000 mensen in een grote aula met 
    verschillende niveaus en niet 1 steunbalk! Blijkbaar is de ondersteunende staalconstructie van 
    Belgische makelij waarvoor we dan toch bedankt werden.

    Met de gids valt best te praten (een man van middelbare leeftijd die een job heeft in de  
    vliegtuigindustrie) en een jong gezinnetje met 3 kinderen uit St-George. 

    Het bezoek eindigt op het dak waar een heuse tuin is aangelegd.


    In het andere visitor center staat dan een maquette van de temple waar we as gewone stervelingen 
    niet in mogen.



    Tenslotte naar het "tabernakel" waar de sister van dienst (een Pruissische) het nummertje met het 
    papierscheuren en het laten van dingetjes in een schaaltje opvoert om de akoestiek aan te tonen. 
    Moest ze nu nog wat artikuleren en trager spreken zou ze perfect verstaanbaar kunnen zijn.


    Voldoende geindoctrineerd dan maar naar een shopping area rond het Union Pacific station
    Hieronder de lokettenzaal.


    In het terugkeren even langs een beeldig huis, de "Deveraux Mansion".


    En dan gaan eten in de Brewery op Trolleysquare. Inclusief "carrot cake" (pekestaart) die we 
    meenemen om "thuis" op te eten.




    En dan hangen er hier en daar nog wat vreemde figuren in de lantaarnpalen ...










    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    07-09-2015, 00:00 geschreven door philippe_en_christel  
    Reacties (0)
    Foto
    Archief per week
  • 27/06-03/07 2022
  • 20/06-26/06 2022
  • 13/06-19/06 2022
  • 25/11-01/12 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 24/08-30/08 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
    Blog als favoriet !

    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs