Terwijl in het vaderland de school roept  staan we fluks en gezwind om half zeven op om de benen en de broodjes te smeren voor onze eerste echte hike in Grand Teton.
Het ontbijt in dit motel stelt niet veel voor maar niet getreurd, rond half acht zijn we vertrokken.
Als het even mee zit kunnen we nog met een ranger mee.
Maar dat gaat niet lukken. we worden opgehouden door een harem herten die de weg oversteken.
Het zijn er wel wat en die hebben voorrang. Maar dat geven we graag bij dit ochtendschouwspel.
Aangekomen aan het Jenny Lake visitor center zien we groep uitverkorenen al bij de ranger-es
staan maar achteraf vinden we het wel best zo dat we op eigen tempo de wandeling langs het
Jenny Lake naar de "hidden falls" en "inspiration point" kunnen aanvatten.
Zijn er dan geen beren op de weg?
De ranger zegt dat we niet te veel moeten schrik hebben.
Er is genoeg volk onderweg en als we maar wat lawaai maken blijven ze wel weg. Erg geruststellend!!!
Zo gezegd, zo gedaan beginnen we aan de wandeling. Veel volk is er blijkbaar toch nog niet echt
en dus zijn we wat lawaaieriger dan anders  .
Eerste ontmoeting is met een grijze vos. Die trekt zich niet echt iets aan van ons en is meer
geinteresseerd in wat misschien zijn ontbijt zal zijn.
We komen verder een eerste stel medewandelaars aan die we eerst onterecht voor beer  aanzien maar het valt tenslotte best mee.
Dan verder naar de hidden falls. Daar komt klimwerk bij kijken en we trappen blijkbaar
nog altijd een beetje op onze adem. Het is in elk geval de moeite al zal het in de lente veel
indrukwekkender zijn.
Dan terug naar beneden en terug in stijgende lijn naar inspiration point. Dat is echt wel even klimmen.
We gaan eerste even de Cascade Canyon in voor enkele minuten en dan naar inspiration point
waar het zicht over het meer enorm is.
Ondertussen komen we uiteraard de nodige squirrels en chipmunks tegen die ook hun honger
moeten stillen.
Terug aan het meer gaan we met de boot terug. Het is welletjes geweest en we zijn moe, dus dat
verdienen we dan wel.
Op terugtocht naar Jackson komen we nog een hertekalf tegen van een soort die we voorlopig niet
nader kunnen beschrijven (of is het een moose-kalf?).
Na enige feedback van het thuisfront (bedankt Liesbeth!) blijkt het een Pronghorn Antilope te zijn.
Kwestie van het maar te weten ...
En dan is het zover! Den beer !!!
Langs de kant van de weg staat een hoop volk naar iets te kijken en
dat is blijkbaar een kleine zwarte beer die in het water zit.
Het is er blijkbaar maar éne, de andere zal nog broodjes aan het smeren  zijn en mocht nog niet gaan spelen.
Terug "thuis" op adem komen en de achterban op de hoogte brengen van de strapatsen van vandaag.
Morgen eerste gang van het hoofdgerecht: Yellowstone.
|
.
, dus zonder koffie en carrot cake verder.
.
.
