Peter's Place
Inhoud blog
  • “Oorlog is de voortzetting van politiek met andere middelen”
  • Vreest O schoolgaanden des Belgen lands
  • De prijs van een kinder(bomen)leven...
  • Zwart-geel-rood lachen...
  • Eifel-Moezeltocht met de camper
  • Wil het nieuwe Halley-Burton zich nu bekendmaken ?
  • De grenzen van de taal zijn de grenzen van de wereld. (L.Wittgenstein)
  • Ik ben een Palestijn
  • In Memoriam Snuffel
  • Over Belgische lelijkheid
    Archief per week
  • 18/02-24/02 2008
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 28/08-03/09 2006
  • 14/08-20/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
    Ga hier ook eens lezen :
  • Motorhome Stories
  • Onze familiewebsite
  • Raf : Errare Humanum Est
  • Guido : Dagboek van een verschoten saboteur
  • Welkom  op deze blog, reizende lezer

    Op zich is het merkwaardig dat u hier bent.
    Immers, ik maak geen promotie, heb geen personeel, geen prijzen, geen producten.

    Wat zoekt u hier dan, wat hoopt u te vinden ?

    U bent immers terecht gekomen op een blog die er in de eerste plaats gekomen is uit eigenbelang. Laat me dat meteen maar toegeven.

    Wil u met mij op deze blog in discussie of dialoog treden ?
    Wist u dat 80% van onze dagelijkse gesprekken bestaat uit puur sociale communicatie à la "het is warm hé" en "goede morgen, alles OK ?" ?
    Gaat u maar even na hoe vaak u vandaag alleen al die 2 zinnetjes of gelijkaardige hebt gebruikt.

    Wanneer dit minder dan 80% van uw gespreksduur was, behoort u waarschijnlijk tot een groep mensen die door anderen in het beste geval saai en in de meeste gevallen vreemd genoemd wordt.
    Of u behoort tot een strenge kloosterorde en bent helemaal teruggeplooid tot een dialoog met god.

    Zo ver wil ik het niet drijven. En wees gerust : u bent meer dan welkom in mijn oase van stilte.
    Maar ga geen dialoog aan met mij, oordeel niet en ga niet over tot veroordelen of vooroordelen.

    Ook niet mocht u zichzelf toevallig tegenkomen op deze blog.
    Letterlijk dan. Want misschien was of bent u ook wel één van de puntjes die samen mijn levenslijn vormen. 
    En dan is de kans reëel dat ik het met u niet altijd eens was of misschien juist dat we samen wel iets formidabels heb beleefd.

    Deze blog bestaat enkel uit die stille momentopnamen en  reflecties over wat was, is en misschien nooit komen gaat. Het is in geen enkel geval een eindoordeel over iets of iemand.
    Want, zoekend als ik ben, heb ik het einde nog niet gevonden. Mijn laatste punt en komma zijn nog niet gezet.

    Laaf u dus volop in mijn oase, aan mijn woorden en waarden indien u dat wenst. Maar laat mij na uw komst opnieuw alleen achter met mijn gedachten. Ik heb deze plaats zelf hard nodig om orde in de chaos te brengen, om chaos in de orde te brengen, mijn eigen weltschmerz te beleven.

    Heb ik in u de kiem van het denken en dialogeren geplant, verontschuldig mij hiervoor want u loopt voortaan het risico saai en vreemd genoemd te worden
    Ga dan op zoek, vind een eigen plek, maak desnoods een eigen blog. Laat me weten waar je je pleisterplaats hebt gevonden, ik kom zeker op bezoek.
    Maar vorm niet samen met mij of anderen een karavaan. Want een karavaan vraagt organisatie, leiders, planning.

    En hoewel ik er alles aan zal doen opdat u kan zeggen en schrijven wat u wil, zelfs al ben ik het niet mee eens, hier, op deze plek eis ik het recht op om alleen te zijn en te blijven met mijn woorden.

    Zelfreflectie en zelfbevraging liggen immers aan de basis van het vrije onderzoek.

    Peter

    Zoeken in blog

    ...Waar het principe niet van toepassing is...
    11-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In Memoriam Snuffel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen  Pasen 2000   + 10/8/2006

    Snuffel is niet meer.

    We hebben ze zien groeien van springkonijn van een paar weken oud tot dame op leeftijd.

    Ze was geen konijn als een ander.

    Welk ander konijn herkent zijn baasjes, geeft kopstootjes, likjes ?
    Spelen met ons, samen rond de tafel hossen, schijnaanvallen doen en daarna terug lief zijn, ze was er dol op.
    Ingrid haar schoot was haar favoriete plekje.
    Haar huis was haar thuis. Zelfs toen ze in onze afwezigheid was uitgebroken -haar hokje was niet op slot- bleef ze toch in de buurt, exploreerde ze enkel haar eigen tuin en tegen dat we thuis kwamen zat ze ons op te wachten, trouw als een hond.

    Haar laatse 12 uren moeten vreselijk geweest zijn.
    Waarschijnlijk moet een onopgemerkte kleine wonde de ideale voedingsbodem geweest zijn voor de maden.
    Twee uur hebben de dierenarts en wij er alles aan gedaan om ze te redden. Ze heeft gevochten maar gaf toch de strijd op en is stilletjes ingeslapen met het hoofdje op onze handpalm.
    Ze verdiende een mooiere dood.

    De gedachten aan haar zullen blijven.
    Een In Memoriam voor een konijn ?
    Iedereen die liefde en vriendschap schenkt verdient het om herinnerd te worden, ook een huiskonijn.

    11-08-2006, 12:51 Geschreven door Peter  


    09-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over Belgische lelijkheid
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    U las al eerder dat schrijver dezes een paar vakantiedagen aan de Belgische Kust doorbracht.

    Dat Belgische klopt echter niet helemaal.
    Allereerst moet ik vaststellen dat het taalgebruik in de kuststrook tussen Nieuwpoort en De Panne uiterst divers is.

    Een niet-professionele volksraadpleging (naar analogie met de natianale pers) levert mij volgende percentages op betreffende het taalgebruik van de passanten :

    1. Zuid-Frans (Frans Frans) : 30%
    2. Duits : 30%
    3. Noord-Nederlands (Hollands) : 10%
    4. Andere (Kroatisch, Pools, Engels, Westvlaams) : 10%
    5. Belgisch (Frans en Nederlands) : 10%

    Ook het beeld  van de winkels is niet echt Belgisch meer. Diema's boerenbrood, Pain De France, het klinkt niet geweldig Belgisch. En de Franse obers in onze stam-cocktailbar de Oasis in De Panne voelen zich hier echt wel thuis. Over de grote winkelketens die -net zoals overal elders ten lande- het winkelstraatbeeld bepalen wil ik het al helemaal niet hebben, evnmin als de woonoppervlakte van het gemiddelde appartement die eerder aan de woonomstandigheden van onze Noorderburen doet denken.

    Gelukkig wordt de Belgische kust gered door onze Zuiderburen, de inwoners van "Le Nord, Pas de Calais".
    Ghyvelde, Leffrinckoucke, Koudekerque, Teteghem, Loon, Brouckerque, Zuydcoote....geef toe : dit klinkt toch echt wel Belgisch-Nederlands ? (ik vermijd met uw goedvinden bewust "Vlaams")
    En toch zijn we de grens over en rijden we langs de A16 naar Boulogne-Sur-Mer.
    En komen we terecht in een andere wereld.

    Boulogne zelf  is een stad met 45.000 inwoners. Naar Belgische normen dus reeds behoorlijk uit de kluiten gewassen, naar Franse normen een "patelin".  
    Ik was nog nooit in deze regio en groot was mijn verbazing toen ik uit mijn wagen stapte die we netjes (gratis !)gestald hadden op de parking bij Nausicaa : niet de typische "Belgische Kust"-geur van wafels en mosselen/friet kwam mij tegemoet waaien, maar een voluptueuze wolk van ziltheid. Zo intens echt en natuurlijk is deze geurgolf dat ik haast moet kokhalzen. Mijn hersenen kunnen de associatie van zee en zilt immers na 1 week Belgische Kust niet meteen thuisbrengen.
    Ik merk meteen wat ik nog meer mis : de steriele pseudo-littorale-stijl hoogbouwvilla's. Hier : appartementsblokken van een verdieping of vier hoog. Niets grandeur, niets aanpassing aan buitenlandse touristen. Wie hier wil logeren moet wel Frans zijn.

    Over ons bezoek aan Nausicaa kan ik kort zijn : mooie aquaria maar te weinig naar de hedendaagse Sealife en Aquatopia- normen en te veel weliswaar interessante maar slechts in het Frans en Engels vermelde didactische teksten. Wanneer we er voor de vijftiende keer op gewezen worden dat het redden van de oceanen ONZE verantwoordelijkheid is, houden we het voor bekeken. Waarom worden wij immers persoonlijk aangesproken en de beleidsmakers niet ?

    We besluiten om het beton van de A16 te vermijden en  kiezen voor de volgens de Guide Michelin "scenic route" D940 die ons via Cap Gris en Blanc Nez naar Calais moet brengen, waar we nog even willen gaan kijken naar de Eurotunnel.

    Waar we in Boulogne nog enige aanknopingspunten vonden met onze Belgische Kust, worden we nu helemaal in het verleden gecatapulteerd :

    Onze hongerige magen doen ons besluiten om halt te houden in het eerste dorpje na Boulogne : Wimereux.
    De "Brasserie de la Mairie" zit tjokvol, er wordt Frans gesproken en we bespeuren 1 tafeltje van 4 dat net wordt afgeruimd. Onze keuze is snel genoeg gemaakt. 12 Euro voor een menu met voorgerecht (avocado met tonijn), hoofdgerecht (plaatselijke mosselen of rogvleugel) en een nagerecht (een maagonvriendelijke chocolat-puurmousse) : het is niet meer van deze tijd. En het is nog "etelijk" ook.

    Na de overdaad wagen we ons aan een wandeling in Wimereux.
    Ook hier : niks geen winkelboulevards met buitenlandse winkelketens maar lokale kleinhandel.
    Geen brede, pseudo-groene straten met woonkazernes maar barokke rijhuizen uit ver ver ver vervlogen tijden, geschilderd in helblauw, helgeel, helroze, helgroen....
    De eigenaars zijn duidelijk fier op hun "cottages". Langs een kanaal komen we aan de kustlijn.
    Ook hier een grote verrassing : uiteraard een wandelpromenade (in het Belgisch-Nederlands : den dijk), maar dan één waar een aanval van nostalgie niet te vermijden valt. Geen muur van appartemeneten maar ook hier echte rijhuizen met maximaal vier verdiepingen, geen caféterrassen die de plaats in hebben genomen van het zand en de duinen, geen luidruchtige casino's, geen dranghekkens met daarachter springkastelen, avonturencircuits, gekke fietsen....

    Neen : puur simpelweg : de zee. Zonder scrupules, onverbiddellijk de aandacht trekkend en zilt. Geen hagelwit dagelijks gereinind strand maar "naturel" mét zeewier, aangespoelde mosselen, schopjes en emmertjes en zandkastelen.

    En, vreemd genoeg :  strandcabines zijn er hier ook, maar dan daar waar ze thuishoren : niet in of op de natuur (het strand) maar op de infrastructuur (de dijk). En de plaatselijke zestiger -inclusief wijnbuik, locale krant en sigaar- zit hier, lekker uit de zon, met uitzicht op de zee, het strand en de voorbijslenterende locale femme-fatales te genieten.

    De tijd gaat hier trager. Traag. Vakantietraag.

    We laten Wimereux achter ons en vinden gelijkaardige taferelen in Ambleteuse, Audreselles en Audingen.
    Onderweg stoppen we bij een strandje. Ook hier overvalt de zilte lucht ons. Ik krijg een flash-back wanneer ik kinderen en volwassenen met hele emmertjes mosselen en kreukeltjes naar de auto zie stappen. Dat deed ik als kind van 9-10 jaar ook, samen met mijn ouders op de golbrekers in Oostende. toen kon dat nog. Nu is het misschien niet verboden maar op zijn minst ten zeerste afgeraden om gezondheidsredenen.

    Ik zei : we stoppen bij een strandje. Dat wil zeggen : je hebt het strand van zo'n 100m breed en 2km lang met daarachter een hoger gelegen duinengordel zonder enig bouwwerk, daarachter de bescheiden en smalle D940 en daarachter honderden hectaren landbouwgrond met her en der verspreid enkele herenboerderijen als enige economische activiteit. Geen lintbebouwing, geen prikkeldraad of "villa's" in de duinen.  Puur natuur, zover het oog reikt. Iedere 10km kom je bij een beperkte dorpskern met enige plaatselijke B&B activiteit. That's it.

    Vanop Cap Gris Nez is het 28 km kanaalvaren (of -zwemmen) tot aan de White Cliffs of Dover. Door de uitgestrektheid van het landschap lijkt het slechts een zevenmijlsstap te zijn.

    Cap Blanc Nez is de thuishaven voor liefhebbers van afstandsbestuurde modelvliegtuigen. Maar stelt u zich hierbij vooral niet de lawaaierige en stinkende motorvliegtuigjes voor die je in Belgische boerenvelden aantreft.
    Neen : het gaat hier om motorloze glijders die, in haast volmaakte symbiose met de zeewind en de zeemeeuwen, op aangeven van hun stuurman, hoog boven het span van het kanaal, geluidsloos de grenzen van de thermiek opzoeken, tussen de wolken met elke schakering blauw die ik ken.

    Ze dragen mijn gedachten mee, die glijders en die meeuwen, herinneringen aan de kust zoals die moet zijn. Ver weg van de Belgische lelijkheid.


    09-08-2006, 12:17 Geschreven door Peter  


    Foto

    Come into the mountains, dear friend

    Leave society and take no one with you
    But your true self

    Get close to nature
    Your everyday games will be insignificant

    Notice the clouds spontaneously forming patterns
    And try to do that with your life.


    Susan Polis Schutz




    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek, of om er in te grasduinen.



    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs