Vanuit mijn stelling dat de politieke klasse beslist of er al dan niet wordt overgegaan tot een gewapend treffen. Daar dit drastische gevolgen heeft voor alle betrokkenen, militairen en burgers. doe ik een voorstel om een verdrag op te stellen waarbij de bevolking en eigenlijk het totaal van de bevolking, ook kinderen en ouderen van een staat zich steeds in een referendum moeten uitspreken over het al of niet aangaan van een gewapend conflict. Tijdens de aankondiging van zo een referendum ben ik er zeker van dat forums zullen ontstaan die de voor en nadelen van deze beslissing in de kijker zullen plaatsen. Verder ben ik ervan overtuigd dat dit een drastische daling van de kans op gewapende conflicten met zich mee zou brengen. Hij die zich niet houdt aan dit referendum kan zowiezo ingedeeld worden bij hen die misdaden tegen de menselijkheid plegen. Dit vanuit het besef dat het steeds de kleine man is die de pineut is in deze conflicten. Verder wil ik er ook nog eens de nadruk op leggen dat gewapende conflicten en langdurige andere conflicten steeds een achteruitgang betekenen en geen welvaartsverhoging met zich meebrengen.
Vandaag in de krant, naar aanleiding van de vrijlating en migratie van de Oekraïense jongeren. "Niemand heeft fout hieraan" volgens de minister van justitie, dus niemand hoeft hiervoor verantwoording af te leggen. Geponeerde oplossing: meer en betere regelgeving. Reacties: Van Landuyt: "Waar is het gezond verstand, het initiatief?" De Decker: "Absurdistan, ticketten betalen en nog zakgeld bovenop geven" Meer en betere regelgeving? Wanneer gaat men beseffen dat meer regelgeving voor alle maatschappelijke facetten een onmogelijke en zelfs niet wenselijke oplossing is, akkoord er moeten een aantal regels zijn maar niet tot in de puntjes. Verschillende feiten gebeuren in verschillende omstandigheden met verschillende mensen, deze feiten kunnen geïnterpreteerd worden, de regelsopgesteld met een bepaald idee van toepassing,geïnterpreteerd door een rechter. Na WO II was een boost in de economie te merken, dit is onderzocht. Een van de conclusies of vaststellingen die men deed was juist door een gebrek aan regelgeving dat er (snelle) vooruitgang kon geboekt worden. Waarom niet meer streven naar principes, niet principes om zelf uitzonderingen op te formuleren maar principesdie een rechter de bewegingsvrijheid geven om te (be)oordelen? Hierover later meer...
Mijn geloof in de mens als individu, en in zijn minimale samenlevingsvorm, het gezin, is positief. Ik ga ervan uit dat ieder mens vanuit zichzelf goed is,dat hij tracht een bevredigend gelukkig leven op te bouwen. Dat hij er naar streeft zijn kinderen te zien opgroeien. Dat de perfectie echter moeilijk te bereiken is daar wij allen naakte apen zijn, dat dit ook wel eens wordt vergeten. Verder zijn we in constante evolutie, vooral dan wat het gebruik van techniek betreft, evolueren we eigenlijk wel mee, welke impact heeft dit op onze levenswijze, maakt dit een onderscheidt tussen wetenden en niet wetenden? Wat betreft het geloof, je zult mij op meerdere schrijffouten kunnen betrappen. Volgens de Van Daele schrijven we god met een hoofdletter, dit om respect uit te drukken, god schrijf ik echter met een kleine letter zoals u reeds merkt, hetzelfde voor allah, jawhe en andere goddelijkheden die in het leven geroepen zijn om niet verder te hoeven zoeken naar de enige vraag die echt onbeantwoord blijft. Wie zijn we als mens en wat is ons doel hier? De eeuwige vloek die over ons is gekomen sinds we zelfbewust werden, hiermee samenhangend het onbegrip voor de dood, het ontkennen dat er samen met de dood een einde komt aan ons bestaan hier. Alhoewel, als je geluk gehad hebt om kinderen te verwekken en hen van uit deze start hebt zien opgroeien om op hun beurt voor een nieuwe generatie te zorgen dan mag je zeggen dat er een deel van jou verder leeft. Heb ik hierdoor minder respect voor mensen die geloven in een god en aangesloten zijn bij een of andere gemeenschap om samen hun geloof te praktiseren? Absoluut niet, ik kan begrijpen dat mensen nood hebben aan iets wat hun leegte kan opvullen, waar men troost en kracht uit kan putten.
Mijn naam is Peter Vercauteren gehuwd met Micheline Baetens Geboren te Sint-Niklaas 10-07-1966 Momenteel in loopbaanonderbreking. Voorheen werkzaam als leraar in een technische school. Studies rechten aangevat sinds oktober 2008. Hobby's: studeren, motorrijden, parachutisme (laag pitje), badminton, reizen.
De meningen die ik hier tentoonspreidt, zijn mijn persoonlijke meningen betreffende dagdagelijkse gebeurtenissen in het mij omringende leven. Dit bekeken vanaf een zekere afstand, soms met enig cynisme, hoewel ik dit toch tracht te vermijden.
Motieven: In de eerste plaats voor mezelf, om mezelf een uitlaatklep te geven en negatieve maar ook positieve zaken van me af te schrijven.
Ten tweede, misschien deel je mijn inzichten, misschien ook niet, misschien kan ik je zienswijze wijzigen, misschien kan jij mijn zienswijze wijzigen, we zien wel.
