Triathleten zijn echte fuifbeesten, zeg dat Peter het gezegd heeft. Op vrijdag, 16 november had Focus/WTV ons uitgenodigd voor een rustig afscheidsetentje. Alleen Chantal ontbrak jammer genoeg. Zelf had ik eindelijk met vrienden afgesproken om vrijdagmorgen voor een weekendje naar ‘D’ardennen’ te vertrekken maar voor mijn Code Roth collega’s stelde ik mijn vertrek met plezier uit. Ik zou na het etentje wel nog naar ginder rijden.

Het werd een absoluut geslaagde avond en een rustig etentje werd al gauw omgetoverd naar een bruisend feestje. Ikzelf had trouwens een verrassing voor mijn teamgenoten in petto. Ik heb mijn Code Roth blog in boekvorm laten gieten, in de eerste plaats voor mezelf, om een goede herinnering te hebben, maar ook om het met hun te kunnen delen. Ik had voor iedereen een exemplaar en ook eentje voor de aanwezige sponsors.

Bij de nodige glazen water, frisdrank, wijn en af en toe ook iets sterkers hebben we ook plannen gemaakt en elkaar gek gemaakt. Ik had al beslist om volgend jaar in Nice te starten. Jan, Sabine en Danielle starten in augustus in Denemarken, Annelies wist het nog niet maar vermoedelijk staat ook zij wel ergens aan de start van een volledige triathlon. En dan waren er nog Geert, Peter Callant, Wim en Nico. Meer dan een halve triathlon zouden ze zeker niet doen volgend jaar (wat uiteindelijk ook al een heuse prestatie is). Maar ondertussen weet ik dat Geert zeker al ingeschreven is voor Kopenhagen, en Wim ook al weet die het zelf niet. Wat Chantal haar plannen zijn weet ik niet.

Ikzelf ben om 2 uur echt weggelopen, had helemaal geen zin om al door te gaan maar had nog een ritje van 200 km voor de boeg. Ik heb vernomen dat de laatste Code Rothers pas om 5.30u de Clos du Midi verlaten hebben.

Net als vorig jaar heb ik in de Ardennen een heel tof weekend gehad. Deze keer geen fiets in de koffer maar uiteraard wel mijn loopschoenen. Tegenwoordig gaan die overal mee. En ze waren ook geen overbodige luxe. Ik was blij om op zondagmorgen een klein uurtje te gaan lopen want het is verder een echt bourgondisch weekend geworden. Heel veel gegeten en gedronken met af en toe een wandeling ertussen. Vooral tijdens de ‘tea-time’ heb ik me echt laten gaan : pannekoeken, pavlova met slagroom frambozen en aardbeien, cake, brownies, … Allemaal zelf gemaakt (allez, niet door mij hé want mijn keukentalent is eerder beperkt) en super lekker. En een kleine 2 uur later zaten we alweer aan het tafel voor een grilfestijn met nadien een dessertbuffet. De weegschaal toonde op maandagmorgen voor het eerst sinds maanden weer een getal boven de 80 kg.

Dat ik dus ondertussen weer rustig aan het trainen ben is geen overbodige luxe. Met mijn gezondheid gaat het ook beter, althans volgens mijn hartslagmeter. In de week heb ik het geluk te kunnen gaan zwemmen in het Olympiabad dat door Luc afgehuurd wordt om een nieuw ambitieus triathlonteam te trainen. Cindy, die Wim steeds hard gesteund heeft en er ook op al onze stages bij was, is blijkbaar hard gebeten van het triathlonvirus. Ze had in juni al een beetje ervan geproefd toen ze voor de triathlon in Brugge, gevraagd werd om te starten als loper voor een trio. En dat met nauwelijks 10 dagen om te trainen maar ze heeft toch maar gedaan. En nu wil ze meer dan enkel lopen, nu wil ze alles !

Ze heeft haar enthousiasme overgebracht op een groepje vriendinnen en samen hebben ze Luc er als trainer bijgehaald. Hun doel : de ¼ triathlon van Brugge in juni. En elke dinsdag heb ik nu de eer en het genoegen om hun enthousiasme te kunnen delen terwijl zij door Luc en vooral Gino afgebeuld worden. Een paar baantjes zijn er vrij en daar maak ik dankbaar gebruik van, net als Geert en Sabine. Ook Nico heeft al een paar keer gezegd dat hij van de partij zou zijn maar dat is tot nu toe niet gelukt.

Een paar dames hebben me al gevraagd of ik voor hun geen blog kon schrijven, zij zouden me wel vertellen wat ze allemaal uitspookten maar dat zie ik eerlijk gezegd niet echt zitten. Maar aangezien onze paden elkaar vaak zullen kruisen zal ik niet nalaten om hun ook af en toe te vermelden.

En de eerst volgende keer dat onze paden zich zullen kruisen, buiten het zwembad, is al heel binnenkort. Ze zullen immer meedoen aan de Kerstloop op 14 december hier in Brugge. En toevallig hebben wij met Code Roth afgesproken om daar ook mee te lopen. ’s Avonds door de stad lopen die helemaal in kerststemming is en aankomen op de kerstmarkt, je kan het als loper erger treffen. We hebben overigens ook al afgesproken om nadien een kleinigheidje te gaan eten. Als dat maar goed afloopt…

28-11-2012 om 18:29 geschreven door Peter Code Roth II