Nog 58 dagen, minder dan 2 maanden dus … en dan nemen we deel aan het Europees Kampioenschap Triathlon in Roth.

Het was deze week een week van ups en downs. Eerst en vooral moet ik jullie het heengaan melden van mijn trouwe Bianchi (mijn fiets dus om alle misverstanden te voorkomen ). Omdat ik tijdens de laatste rit in Lanzarote bergaf nogal wat problemen had tijdens het remmen in de afdalingen, had ik mijn fiets dus binnengebracht voor een ‘groot onderhoud en nazicht’. Jammer genoeg is in de kop van de kader iets afgebroken dat niet kan hersteld worden. Ik heb heel veel geluk gehad dat er in de afdalingen aan meer dan 60 km/uur niets gebeurd is ! Mijn beschermengel heeft voor 1 keer zijn werk heel goed gedaan.

Ik moet dus in de komende weken op zoek naar een nieuwe fiets. Echt haast is daar niet bij want het is toch beter om nu te trainen op een tijdritfiets. Maar binnen een maand ga ik de Mont Ventoux beklimmen, na onze stage in de Ardeche, en dan is een gewone fiets toch beter op zijn plaats dan een tijdritfiets.

Na het slechte nieuws, kwam dan weer iets leuks. Jeroen van Focus is vrijdag hier in de garage mijn looptraining komen filmen. Eerst heeft hij een heus interview afgenomen hier in mijn bureau. Achteraf heb ik me de bedenking gemaakt dat ik soms in herhaling val en dat ik vaak hetzelfde antwoord geef op zijn vragen. Benieuwd hoe ze dat zullen monteren en hoe dat op televisie zal overkomen.

Eerst dus het interview en dan kwam het sportieve gedeelte : 16 km lopen hier langs het kanaal. Jeroen heeft me met fiets en camera de hele afstand gevolgd. Ik heb hem erop gewezen dat na het zwemmen en lopen in Lanzarote, en nu het fietsen hier met mij, hij ook bijna klaar was om zijn eerste triathlon af te leggen. Om de een of andere reden zag hij dat niet helemaal zitten.

Ik ben nieuwsgierig naar de beelden. Net als tijdens onze stage is er bijna evenveel gefilmd met een kleine (Gopro) camera die je op het stuur van je fiets kan vastzetten of op je helm dragen. En dat terwijl er ook telkens een grote ‘echte’ camera aanwezig was. Na het lopen heeft hij nog een paar sfeerbeelden in de garage genomen en toen zaten mijn mediaverplichtingen er voor deze week op.

Tijdens het weekend stonden de gebruikelijke trainingen op het programma. 60 km fietsen op zaterdag, gevolgd door een groepstraining in het zwembad. Normaal gezien zijn daar toch zeker een 20 tal sporters, die door Luc getraind worden, aanwezig maar deze keer waren we nauwelijks met 8 waaronder slecht 2 Code Roth deelnemers : Chantal en ik. Blijkbaar had iedereen na de stage andere plannen gemaakt.

Na de Volcano wedstrijd een week voordien was ik heel tevreden over mijn zwemmen en dacht ik dat het echt wel goed ging. Zaterdag, in het Olympiabad, was de andere helft van het zwembad voorbehouden voor jongeren van een zwemclub uit Eindhoven. Ze waren een weekje komen trainen hier in België en dat was hun afsluitingstraining. En zwemmen kunnen ze ! Terwijl ik in crawl zwom, vlogen ze mij voorbij in schoolslag , die ze zwommen als ‘opwarming’ !

Op zondag moest ik 120 km rijden. Ik heb er geen probleem mee die in mijn eentje te rijden maar het is toch altijd leuker in groep. Omdat de ‘Snooker’, de fietsclub waar ik lid ben, slechts 75 km rijdt op zondagmorgen was ik dus al om 7.15u op pad. Zo kon ik tegen 9 uur de resterende 45 km op mijn gemak afleggen. Ik zag er wel een beetje tegenop om mee te rijden want ik wist niet hoe goed ik me in de groep zou meekunnen met die tijdritfiets. Dat bleek reuze mee te vallen, ook al omdat ik veel vooraan gereden heb. Dat leverde me wel wat bewonderende blikken op maar eigenlijk is dat niet eerlijk. Met zo een fiets, zeker als je in je beugels op het stuur kan liggen, gaat het echt een heel stuk sneller zonder dat je daar een extra inspanning voor moet doen.

Tegen 11.30u had ik dus mijn 120 km er op zitten en de rest van de zondag heb ik genoten van het niets doen. Dat was al heel lang geleden.

Maandag dan kreeg ik bezoek van een gast die absoluut niet welkom is : keelpijn. Misschien nog een cadeautje van Nico, mijn kamergenoot in Lanzarote, die daar tijdens de triathlon ook last van had. Omdat binnen een kleine 2 weken er een ‘wedstrijdje’ in Leuven op de kalender staat ben ik dan ook snel naar de huisarts gegaan. Keelpijn is bij mij immers vaak een voorloper van een zware verkoudheid. Vroeger zou ik daarvoor nooit naar de dokter lopen, maar nu lijkt het me toch het verstandigste. Die stelde me trouwens gauw gerust dat het niet zo erg leek en schreef me het een en ander voor. Een mooie aanvulling op de 11 pillen met vitamines, visolie, magnesium en zo verder die ik al elke dag neem. Dat kan er ook makkelijk bij.

Verder trainen kan geen kwaad zolang het rustig is. Nu, dat komt goed uit, is immers ook zo dat we van Luc moeten trainen. En vreemd genoeg heb ik tijdens het lopen en het fietsen absoluut geen last van een lopende neus of keelpijn. Enkel als ik achter mijn bureau zit of thuis in mijn zetel lig. De buitenlucht is blijkbaar het beste geneesmiddel.

Gisterenavond heb ik weer een dubbele fietstraining gedaan. 35 km in mijn eentje, 45 met de snooker om zo aan mijn 80 km te komen. En die laatste 45 waren best pittig. Op woensdag wordt er stevig doorgereden en delen we ons meestal op in 2 groepen. Ik zat in de eerste groep, die ook stelselmatig werd uitgedund. Uiteindelijk zijn we met 4 aangekomen met een gemiddelde van 35,9 km/ uur. Een leuke snelheidstraining !

Hopelijk voel ik dat straks niet in mijn benen want vandaag staan er 21 km lopen op het programma. Verder moeten we zaterdag fietstesten afleggen. Ik ben eens benieuwd hoe die gaan verlopen.Ik ben ook nieuwsgierig naar de 10 km lopen die ik na die fietsproef moet doen, zeker als die test zo zwaar is als de lactaattesten die we voor het lopen al 2 keer gedaan hebben. Maar na het weekend krijgen we een weekje van relatieve rust als voorbereiding op Leuven. Benieuwd of dat nog zal lukken, zo weinig sporten …

10-05-2012 om 09:58 geschreven door Peter Code Roth II