Nog 80 dagen ... en weer is een week voorbij. Misschien is het beter te zeggen dat deze week echt voorbij ‘gewaaid’ is want de voorbije week stond echt in het teken van de wind.

Eerst en vooral hadden Wim en ik vorige week woensdag afgesproken om onze fietstraining samen te doen. We zijn dus vanuit de garage vertrokken langs het kanaal Brugge-Oostende en vanuit Plassendale  dan verder richting Nieuwpoort. Tegen de (stevige) wind in vertrokken natuurlijk. Stevig doorgefietst tot in Slijpe, wat net 30 km is. Het viel ons overigens op dat we meestal gedoemd zijn alleen te fietsen, en dat ondanks al die fietsers en groepen die we onderweg kruisen of zien fietsen. Zelden of nooit kunnen we eens aansluiten bij een groep of als dat eens lukt blijkt die fietser of groep aan het volgende kruispunt meestal een andere richting uit te gaan. De Wet van Murphy toegepast op de eenzame fietser …

Een goed voorbeeld was ons keerpunt in Slijpe. We werden er ingehaald door een groep van een man of 15. Perfect om je mooi achter te verschuilen maar net daar moesten wij rechtsomkeer maken. Nu ja, klagen moesten we niet doen. Vanaf daar werden me mooi naar huis geblazen. Zonder echt inspanningen te moeten doen ging onze snelheidsmeter niet meer onder de 30km/u.

Nadat we eerst al Sabine (Jans echtgenote en Code Roth 1 deelneemster) tegen het lijf gefietst waren, hebben we op de terugweg naar Brugge ook Annelies ingehaald. Net als voor Wim stonden er voor haar ook 80 km op het programma. Met ons drieën zijn we dan rustig verder gefietst tot in aan het Waggelwater waar ik afscheid genomen heb van mijn teamgenoten die nog 20 km meer moesten doen dan ik.

Ik heb er geen probleem mee om alleen te gaan lopen of fietsen, ook niet als het om langere afstanden gaat maar zo een training in gezelschap vliegt toch nog iets sneller voorbij. Misschien ook omdat je elkaar stimuleert en er toch ook net iets sneller gereden wordt dan als je alleen op pad bent.

Vrijdag stond er dan voor het eerst sinds een paar weken dan een rustdag op mijn programma. Geen sport dus ! Ideaal om mijn petekindje, Louis, eens mee naar Plopsaland te nemen, samen met zijn kleinere broer Jules en Cathy, Jules’ meter. Tot mijn grote verbazing gingen ook hun grotere zus en broer, Charlotte en Arthur graag mee. En mijn zus was precies ook blij dat zij en Alain eens een rustige dag zouden hebben. Kort samengevat hebben we een erg toffe en leuke dag gehad met ons zessen. Relatief mooi weer, weinig volk, en superenthousiaste neefjes en nichtje ! Meer moest dat niet zijn. Maar … ’s avonds was ik echt moe. Een echte rustdag was het precies niet geweest. Door zo een pretpark slenteren is precies even vermoeiend als een goede looptraining, althans zo voelden mijn benen dat aan.

En tijdens het weekend hebben ze niet echt tijd gehad om te recuperen. Naast wat fietsen (beetje meer dan op mijn programma stond maar wilde profiteren van het droge weer) stond ook de 3^de iduathlon in Duinbergen op het programma. Op zich stelde de afstand niet veel voor : 5 km lopen, 22 km op de mountainbike en dan nog 2,5 km lopen. Daar draai ik mijn hand niet meer voor om. Of toch …

Een erg strakke wind die recht uit zee kwam, zorgde ervoor dat het fietsen op het strand  echt wel zwaar was. Enkel tijdens de eerste ronde heb ik op het strand het geluk gehad om een stuk in Jean Boudins wiel te kunnen zitten.  Bedankt daarvoor Jean ! Maar de 3 volgende ronden heb ik het gevecht tegen de wind in mijn eentje mogen voeren. Mijn conditie is wel goed, maar de kracht die je hiervoor nodig hebt, heb ik blijkbaar niet. Daar train ik dan ook niet echt op.

En op de hellingen van Duinbergen was ik geen held in het afdalen. De schrik om te vallen en een tijdje buiten strijd te zijn, zat er goed in. Bijna was het zover. In het opdraaien naar de dijk kon ik net een paar waterbakken ontwijken die het parcours afbakenden . De sterke wind blies ze plots een stuk op het parcours net toen ik mijn bocht nam. Gelukkig niets gebeurd maar nadien ging het nog iets voorzichtiger.

Het lopen ging erg goed, ook tegenwind. Vorig jaar werd ik, in mijn laatste ronde na het fietsen, door ja en alleman voorbijgelopen omdat ik echt leeg was. Nu heb ik zelf een paar mensen kunnen inhalen en mocht het lopen best nog een rondje langer geduurd hebben. Al met al was ik toch heel tevreden : 10 minuten sneller dan vorig jaar (had wel de indruk dat het loopparcours iets korter was) en een hartslag die gemiddeld ook 10 slagen lager lag dan vorig jaar. En dat na in de voormiddag toch al 75 km met de Snooker meegereden te hebben op mijn gemakske. Dat laatste was niet op mijn programma voorzien maar zou zonde geweest zijn het zonnetje te negeren en in mijn bed te blijven liggen.

Voor de rest is het een beetje slalommen tussen de weergoden door deze week. Maandagavond heb ik nog van een beetje goed weer kunnen genieten en viel de wind mee voor mijn fietstraining. Gisteren was het dan weer heel erg koud, met veel wind en regen toen ik moest lopen. Voor vandaag hebben ze hagel en onweer voorspeld. Ik zal wel zien wat het straks wordt.

Ik kijk ook al uit naar dit weekend en volgende week. Vrijdagavond gaan we allen samen spinnen in de Paramount hier in Brugge. We zullen er ook voor het eerst onze sportkledij te zien krijgen. En ook onze fietsen, die we van Ridley mogen gebruiken, zullen we daar overhandigd krijgen. Uiteraard netjes vastgelegd door Focus.

Zaterdag dan vroeg gaan fietsen want we hebben open deurdagen voor de voorstelling van de nieuwe C4 Aircross. Dat zal ’s middags wel op de tanden bijten zijn. Immers, van 14 tot 18 uur hebben we voor alle bezoekers een pannenkoekenbuffet voorzien. Al die lekkernijen links laten liggen zal niet zo evident zijn.  Iedereen is trouwens van harte welkom !

Zondagmorgen hebben we dan met het Code Roth Team allemaal om 8.15u in Veurne afgesproken om 120 km te gaan fietsen. Dat zal minder vlot gaan vrees ik aangezien ik de avond voordien een feestje heb in Knokke : The Blue & White party. En 3 dagen later zijn we weg naar Lanzarote op stage … dus de kans is groot dat ik mijn volgende blog van ginds uit schrijf ! Althans, als ik tussen het drukke programma door tijd vind daarvoor want het trainingsschema ziet er erg pittig uit. Op zaterdag, 28 april staat, midden in de stage, een ¼ triathlon op ons programma : de Volcano. Een zwaar beestje naar het schijnt met leuke hellingen en altijd veel wind. Maar die wind, daar zijn we ondertussen al op getraind. Veel om naar uit te kijken  …

PS : Het is dus lopen geworden deze middag. Veel wind maar de hagel is gelukkig weggebleven. Leve de buienradar !

18-04-2012 om 14:03 geschreven door Peter Code Roth II