Van Roth, via Nice, Klagenfurt en Lanzarote terug naar Roth
Zot zijn doet soms toch zeer
05-01-2012
Here comes the Summer Sun
Nog 184 dagen ... en langzaam aan geraak ik terug in mijn gewone ritme van voor de vakantie. Ik moet wel toegeven dat ik dinsdag aan mijn eerste training met lange tanden begonnen ben. Op zich viel het mee natuurlijk : 8 km lopen aan een heel traag tempo. De ideale start ! Niet dus ... niet als er net een storm voorbijraast, het regent en koud is ! En wat is dan het eerste nummer dat door mijn koptelefoon klinkt : Summer Sun van Texas. Het was alsof alles en iedereen zei : zie hem daar lopen, de onnozelaar.
Maar gaande weg kreeg ik de smaak weer te pakken en toen tijdens de laatste paar honderd meters ik nog een echte wolkbreuk over me heen kreeg, stoorde me dat nog nauwelijks.
's Avonds stond er wat leuk PR werk voor Code Roth op het programma. Het ganse Code Roth team was uitgenodigd op de ploegvoorstelling van de Lotto Bellisol wielerploeg bij Deleye hier in Brugge. We kregen ook voor het eerst 'team'hemden die voor ons snel nog even ter plaatse gestreken werden. Ik ben een leek als het op strijken aankomt (wat vermoedelijk niemand die me een beetje kent zal verbazen). Maar blijkbaar is het belangrijk op voorhand uit te maken hoe je je hemd zal dragen, iets waar sommigen van mijn teamleden toch eerst eens serieus moesten over nadenken. Verder hebben we een toffe, leuke en lekkere avond gehad. Ik heb van Danielle trouwens bijgeleerd hoe ik Luc zijn orders moet interpreteren als ik vind dat ik te traag moet lopen. Bedankt voor de tip !
Gisterenavond stond er dan 40 km op de fiets op mijn programma. Bij dit weer staat dat gelijk aan 'op de rollen' fietsen. Ik weet niet of het aan de week 'hoogtestage' lag, of aan het feit dat ik geïnspireerd was door de biathlonwedstrijd op de televisie, maar ik leek te vliegen zonder dat mijn hartslag de hoogte inging. Zo een biathlonwedstrijd is overigens ideaal om af te wisselen tijdens het fietsen. Als zij bergop gingen, schakelde ik zwaarder en bij bergaf schakelde ik heel klein zodat ik ook de indruk had bergaf te rijden. Het schieten heb ik uiteraard niet meegedaan !
Straks ga ik nog even Andrea trotseren ! Zij en ik zullen een uur lang met elkaar in de klinch gaan vermoed ik. En nee, Andrea is geen vriendin van me, het is de naam van de storm die momenteel boven ons land raast. En aangezien er 10 km lopen op mijn programma staat ... maar op de wallen van Brugge zal ik hier en daar wel wat beschut zijn voor deze furie. Als ik trouwens ons team bekijk begrijp ik waarom ze aan stormen meisjesnamen geven. Mijn mannelijke collega's maken meestal een rustige indruk op mij terwijl de dames veel feller uit de hoek komen. Benieuwd welke aanpak in Roth de beste zal zijn !
