Plezier met neefje en nichtje in de binnenspeeltuin.
Ze waren doodmoe achteraf .
Waar haalden ze het om te rollen op het springkasteel.
En Linus rustte even uit.
Floris is zo ver nog niet. Hij ontdekt nog glijbanen en vooral de trappen ervan.
Vorige vrijdag ging er een stoere tijger naar school.
En maandag ging er een iets minder stoere knuffelpiraat naar Mini Muis.
Het is toch zo'n lief manneke.
Helaas is hij vorige week gevallen en is hij een stuk van zijn snijtand kwijt. Ik hoop dat het allemaal nog zal meevallen, maar afwachten dus. De kans bestaat dat zijn tand grijs wordt.
Even een poging om de voorbije twee maanden in een notendop te vatten:
Pepijn is nog altijd heel erg Pepijn maar hij verandert nog zoveel. Vorig schooljaar waren werkjes en puzzelen nog geen succes. Maar nu vindt hij dat net leuk en hij doet dan ook alle werkjes met veel plezier. Hij groeit ook uit, zoals je ziet op de foto's. Het is een echte kleuter geworden en er hangt geen grammetje vet meer aan - soms zou hij toch wat meer mogen eten, denk ik dan.
Het mag best weer wat zonniger worden dat het kleur wat terug keert in het gezicht van onze blonde god met blauwe ogen.
Koene ridder Floris zet zijn helm op om de gevaarlijke draken te verslaan.
Sneeuw en de voorbije twee maanden zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Eén van de eerste sneeuwdagen gingen papa en Pepijn de sneeuw eens testen in de tuin.
Pepijn sprong als een sneeuwhaas door het gras.
En mama had achteraf heel wat was te drogen.
De broers hebben elkaar gevonden.
Een kleine reorganisatie van de speelhoek, en Floris vindt het super dat hij nu een volledige boekenkast heeft waar hij goed in kan snuisteren.
Dan kiest hij zijn boekje uit en gaat ermee naar de zetel.
Pepijn trommelt, in navolging van zijn papa.
En daar is Floris graag bij.
De kindjes hebben nu veel meer plaats om te spelen en uitkijk op straat.
De reden? Ik had bureauruimte nodig voor mijn thuiswerk. Het werd een ikeabureautje en het kreeg plaats in de oude speelhoek. Een geslaagde reorganisatie, vinden we zelf.
En ondertussen hier in H.? Wel, passeerde kleine Floris met een doos op zijn hoofd, waarna de oudste spruit er ook één moest hebben. Zo werden ikeadozen tot helm gebracht, en waren onze kindjes 'robots', zoals Pepijn zei. Minstens een half uur deden ze zo de ronde van ons kookeiland...
Gisteren gingen we naar Pairi Daiza, het vroegere Paradisio. Waar er vroeger alleen maar vogels te bewonderen waren, hebben ze de laatste tijd veel werk in het dierenpark gestoken. Er werden verschillende 'werelden' gemaakt, met elk hun thema. Heel wat leuke dieren zijn er nu te bewonderen, al moesten we Pepijn wel uitleggen dat de tijgers "enkel" in Bellewaerde wonen. Maar voor de rest: olifanten, leeuwen, hyena's, buffels, zebra's, giraffen, geitjes, veel vogels, veel vissen, enz, enz...Pepijn keek zijn ogen uit en we moesten meerdere malen zijn mondje sluiten , Floris wist niet waar eerst wijzen, en uit de buggy of vanop mijn rug weerklonk constant "Da!, da! en soms ook daaaaa!" (dat en daar) Geniet mee van de foto's.
Hoe sterk is de eenzame wipper die moederziel alleen de speeltuin overwint?
Van stokstaartjes en 'speciale varkentjes'!
Pepijn rijdt met zijn broer de brousse door.
ik zou er wel niet graag voor lopen/rijden
het nieuwe verblijf van de leeuwen
Floris wist niet waar eerst wijzen.
Pepijn heeft de krokodil getemd.
Knuffelen op de 'mand' (zo'n grote schommel)
Ook Florisje had een superleuke dag.
Pepijn temde nog een monster, en dan ging het huiswaarts, met twee dolgelukkige kindjes! We zeiden het vorig jaar al, dit is een prachtig dierenpark!
Het is al een tijdje bezig, maar deze vakantie is het wel duidelijker aan het worden: Floris kijkt op naar zijn broer. Hij probeert hem heel de tijd na te doen, kruipt hem achterna, komt hem lastig vallen en bovenal volgens mij ziet Floris Pepijn soms als een teddybeer. Zoals ze de laatste tijd kunnen zitten knuffelen. Dan neemt Floris Pepijn vast in een houdgreep, en vlijt hij zijn gezichtje tegen Pepijn. En Pepijn, die vindt dat (meestal) erg leuk en doet dan ook lustig mee. M'n twee teddybeerkes.
De laatste dag van de paasvakantie beslisten we nog eens naar de speelplaneet te gaan, zodat Pepijn nog eens alle nodige energie kwijt geraakte. Bovendien is Floris steeds beweeglijker en heel geïnteresseerd dus het ventje heeft er ook al wat meer aan. Koddig waren ze wel, de gebroeders...
Een geconcentreerde Floris
Piep!
Op zoek naar zijn broer.
die aan het springen was...
en aan het verhuizen
tataaaaa!
hij verandert zo snel
nummer 1 was zoals gezegd aan het springen
onze jongens rijden niet op een pony, hoor
jong geleerd
bijzonder 'fluks'
ondertussen zou het al anders zijn... Kleine pruts trekt zich overal aan op...
We zijn hier nog eens met een vervolg op de vorige foto's. Ook de volgende dag daar ergens in maart was het mooi weer, en trokken we naar de Gavers.
Onze kleine koddigaard met zijn 'seule'
Pepijns grootste supporter.
En hij zat dus echt te applaudiseren hé, getuige de volgende foto:
Koddiiiiiiiiig!
Pepijn was een beetje ;-) enthousiast.
Hij kan er wat van zenne.
Het zandmannetje
Dit was Floris' eerste kennismaking met zand. Ik herinner me nog dat Pepijns 'eerste keer' niet zo geslaagd was. Floris daarintegen liet zich niet intimideren en onderwierp het aan een groot onderzoek.
Weet je nog die week prachtig weer? Er liggen hier nog een paar foto's van toen...
Pepijn poseert aan de molen.
Een ritje met de fiets.
Genieten van de eerste lentezon in de tuin.
De gebroeders L.
We wonen een beetje tussen werven momenteel.
Floris en de emmer.
Pepijn houdt het gazon proper
Pepijn was bang dat Figaro zijn traktor ging afpakken. Ondertussen is Figaro helaas overleden, en we hebben er evenveel verdriet van gehad als was het onze eigen kat.
Ja ik ben er nog, het lijkt misschien wat onheilspellend na die laatste post. De volgende dag moest er een tekst komen over welk een superwijf ik ben, maar daarmee is het dus bewezen dat ik het niet ben. *ze neeg haar hoofd* En het werd examenperiode, en deliberaties. En ok het is dan al een week "vakantie" - de opmerkingen van "uitgerust en op je gemak zeker?" zijn al geuit. Nee. Perfectionist me wil alles goed hebben voor het derde trimester. Dus ik zwoeg, ik zoek op, ik puzzel en pas om het zo goed mogelijk te krijgen. Maar Pepijn had wel zijn mama bij hem vorige week, dat was dan de mooie kant van de medaille. En nu tellen we af naar vrijdag, want dan moet Florisje binnen in het ziekenhuis, en hopelijk is hij terug thuis tegen maandag, als de school weer begint. Want drie jaar geleden zat ik ook in het ziekenhuis. Geen zin om dat nog eens te herhalen, al waren de omstandigheden anders. Dus duimen dat het goed gaat. Verder staan er nog leuke foto's in de pipeline, voor die paar keer dat we de camera bij hadden. Een terugblik op Floris leventje tot nu toe gezien hij 10 maanden wordt, een vooruitblik naar die eerste verjaardag. Grote veranderingen in Pepijns leven ook. Ik zou het wel allemaal willen schrijven, al is het maar omdat het zo'n leuk naslagwerk is. Niets leuker dan nu Pepijns verhaal op 10 maanden te lezen. Maar ik zal een ghostwriter moeten inhuren voor mij, ik ben nu al elke avond tot 23u aan het werk - geen energie meer om nog een half uur langer aan de blog te spenderen. Of misschien als mijn voorbereiding nu goed zit voor dat derde trimester, zal het wat beter lukken. Ik hoop het alvast! Want die blog hier, dat doe ik vooral voor Pepijn en Floris, voor later. Zoals ik nu af en toe in mijn album kijk, dat zij ook eens terug kunnen kijken. Want het gaat allemaal zo snel...
Opmerking: dat lijkt hier nu wel lief, maar na een minuut of vijf zei Pepijn: 'En nu is het genoeg', en hij wipte Floris gewoon opzij. Een geluk dat dat geen 'platte' baby meer is.
Omdat het broertjes zijn...Op deze foto's is Pepijn twee weken jonger dan Floris nu is... Het valt ook op hoeveel groter onze jongste is dan zijn broer...
Weten jullie nog? Er is een tijd geweest dat we Pepijn niet meer in bad noch in douche kregen. Hij had een schrik opgedaan in het zwembadje in de tuin toen hij anderhalf jaar oud was. Van een kindje dat elke dag in zijn badje zat te genieten veranderde hij in een schreeuwend, spartelend, brullend, volledig in paniek en doodsangst manneke vanaf we hem in zijn badje probeerden te zetten. Noodgedwongen wasten we hem dan maar met de washand, elke dag. Haar gewassen krijgen was een nachtmerrie. Met zijn poep in water zitten ging niet, niet niet. Het is met hele kleine stapjes voorwaarts dat dat gebeterd is. Het heeft zeker tot zijn twee jaar geduurd eer hij weer gewassen wou worden. We lieten hem altijd kijken als wij ons wasten, we deden gek, hij moest lachen, hij zag dat wij ons amuseerden en zo hebben we hem heel langzaamaan bij ons in de douche gekregen. Eerst nog met zijn kleren aan, dan met enkel een body aan, en dan eindelijk in zijn blootje. Nooit onder de straal maar kom, het lukte ons om hem, terwijl hij dan speelde met potjes en gieters, ondertussen te wassen. Sinds we Floris in de shantala zetten, wil Pepijn er plots ook weer in, dat was een volgende grote stap vooruit. En zo'n goede maand wil hij nu ook onder de douchestraal staan! Maar we forceren hem niet hoor. Hij moet enkel doen was hij zelf wil. Het voordeel van onze douche is dat je nog een behoorlijk stuk douchebak hebt waar de douchestraal niet komt. Dus zo kan Pepijn spelen, en af en toe eens onder de douche gek komen doen. Laatste nieuwtje is nu sinds vorige week ingevoerd: Floris mag nu in het weekend eens in de badstoel in het grote bad, en Pepijn zit erbij. En dat vinden ze leuk hoor!
Pepijn ging Floris wassen.
Als Pepijn in de buurt is, is Floris door niks anders af te leiden. Of je moet al érg goed je best doen.
Omdat het al veel te lang geleden is, en ik hier toch in de zetel geplakt lig tot ik weer in bed zal kruipen, nog eens een verslag van onze jongens hier.
Pepijn
doet het echt super op school. Hij gaat heel graag, is heel geïnteresseerd, geniet van de andere kindjes en de aandacht van de juf. Sinds twee weken moet hij nu in de avondopvang ook, en dat gaat redelijk hoewel hij naar het einde van de week doodop is. Vandaag viel hij in slaap in de autostoel. Gelukkig begint papa met werken om 8u30, zodat Pepijn aan school kan afgezet worden tegen 8u, wanneer de poort open gaat. Hij gaat eerst nog mee naar Mini Muis om kleine broer af te leveren, en daarna gaat het naar school.
is almaar meer een spraakwaterval. Het staat niet stil, dat mondje. Hij kon al heel goed praten, maar het gaat de laatste tijd heel snel. De waarom-vragen zijn al van de partij, net als het in discussie treden. En soms, heel soms, zoals nu nu mama ziek is, zou je eens willen dat hij eens zwijgt.
heeft sinds de herfstvakantie geen ongelukjes meer gehad op school en ook thuis niet meer.
met de peuterpuberteit valt het allemaal nog wel mee: meestal is hij een hele lieve jongen. Alleen als hij doodop is, zoals vanavond, zou hij wel eens in zijn 'nee' kunnen zijn.
wat wel erg vervelend is, is zijn 'tijd rekken' alvorens te gaan slapen. Dat duurt soms eindeloos, en als je er een strijd van maakt, duurt het nog langer. Zucht. De ene dag kunnen we er wat meer tegen dan de andere.
is een knuffelaar, meer en meer. En dat doet ons zo'n plezier.
favoriet speelgoed is (nog steeds) zijn auto's. Af en toe haalt hij de diertjes boven, maar meestal vliegen de auto's op de zetel en moeten ze in de rij staan. Ook als ik 's avonds in de opvang kom, is hij meestal met de auto's aan het spelen.
Floris
7 en een halve maand reeds, en onze kleine flinke man. Sinds de tweede dag dat ik ging werken, slaapt hij door ( ). Daarmee goed een half jaar vroeger dan zijn broer, hoewel hij nu deze nacht rond half vier even wakker was.
hij zit goed en is héél gefrustreerd dat hij niet vooruit geraakt op zijn buik. Hij ligt dan te spartelen maar het haalt niets uit.
hij gaat zo snel niet meer vooruit qua lengte en gewicht, zijn groentjes zijn een ramp. Waar Pepijn met gemak 250g binnenspeelde, haalt Floris met moeite 70g. Nu hij had wel wat reserve, maar het moet toch niet blijven duren.
twee karaktertrekken die ook voor Pepijn golden: nieuwsgierig en sociaal!
Ik hoop dat het allemaal nog zal meevallen, maar afwachten dus. De kans bestaat dat zijn tand grijs wordt.
). Daarmee goed een half jaar vroeger dan zijn broer, hoewel hij nu deze nacht rond half vier even wakker was.
