it's been a while, I know. Ja, ik heb het druk gehad. Werken hé, altijd maar werken. Je handen uit de mouwn steken om ze later alleen nog maar te gebruiken om drankjes naar je lippen de brengen en de gazette open te slaan. Nu en dan nog wat te bewegen in je eigen zwembad, gevuld met champagne, ....
Dromen hé :)
Nee, ik moet zeggen, ik werk harder dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Voltijds voor sport.be (de grootste en beste website voor sportliefhebbers) en dan nog hier in de zaak. Liesbeth en ik baten sinds enkele maanden de cafetaria van de sporthal in Zolder uit. (Of had ik dat al vermeld?) Soms vraag ik me af waar ik mee bezig ben, maar over het algemeen ben ik perfect gelukkig met de situatie. Een beetje afwisseling in het leven is nodig en trouwens, rust roest hé.
Het enige waar ik spijt van heb is dat er geen tijd meer overblijft om te sporten. Ik mis het voetballen of toch zeker het bewegen en winnen. Dat laatste misschien wel het meest. Ergens diep vanbinnen zit er blijkbaar een groot competitiebeest in me. Eén dat zich nu steendood verveeld. Enkel bij een wedstrijdje darts of tafelvoetbal tegen Liesbeth ziet het nog eens een streep daglicht. Voor het overige ligt het vast te slapen. De vraag is natuurlijk voor hoelang.
Maar ik ga er mee stoppen. Tis alweer 2u22 en morgen wacht weer een drukke dag. Slaapwel, of goeiemorgen, of goeiemiddag, of ......
Belgacom is niet echt goed bezig. Zeg dat Pepe het gezegd heeft. Op 4 januari vroeg ik Belgacom tv aan voor in de zaak. Eerst zetten ze het oop de verkeerde nummer, de decoder werd dan ook nog eens naar het verkeerd (onbestaande) adres gestuurd en dat alles gebeurde een week later dan beloofd was. Omdat het snel moest gaan (te snel voor belgacom) bestelde ik via de klantendienst een tweede pakket op de juiste lijn. Dat wkwam wel aan en dus kon ik aan de slag. Kabeltje trekken, modem installeren, aanstuitinkje hier, verbindinkje daar. Alles in leek in orde te komen. Er verscheen zelfs belgacom tv op mijn scherm. Ik blij natuurlijk. Het enige wat ik nog moest doen was mijn telefoonnummer ingeven en bevestigen. Maar hoe hard en hoeveel ik ook op mijn afstandsbediening drukte, er gebeurde niets. De technische dienst van Belgacom zou de oplossing moeten bieden. Een vriendelijke kerel liet me enkele ingewikkelde dingen doen (kabel uittrekken en weer insteken, batterijen uit de afstandsbediening halen en er weer in), zonder resultaat echter. 'Dan moet u naar de winkel een nieuwe decoder halen'. Nog even geen belgacom tv dus.
Het leven heeft soms toch rare kronkels. Meer dan een jaar ben je op zoek naar een job. Dan begin je een zaak. En wat gebeurt er na een maand: je krijgt de aanbieding om elders ook fulltime aan de slag te gaan. Kiezen is moeilijk. gelukkig kunnen we hier rekenen op veel hulp van familie en vrienden. Zo kan ik mijn werk in de cafetaria nog combineren met sport.be. Al zal het soms wel op de tanden bijten worden. vrije tijd wordt erg schaars. Maar er zijn natuurlijk andere zaken die dat compenseren.
Vrijdag was het opening. Veel volk. Logisch, het was voor niets van 20u tot 23u. Maar tot mijn grote verrassing en plezier bleef er na elf uur nog veel volk hangen. Het werd naar het einde toe een zatte bedoening. Ongelooflijk eigenlijk. Bomma's die aan jan en alleman hingen. Niet meer in staat om recht te blijven staan zonder steun. En den bompa lastig! Hilarische taZelf ben ik al om 03u mijn bed ingedoken. Iemand moest zaterdag om 9u de deuren openen hé.
dit is dus mijne blog se. De blog van ne cafébaas/journalist. Rare combinatie, ik weet het. Het leven heeft nu éénmaal rare wendingen in huis. Gelukkig maar, zou ik zo zeggen, anders werd het wel erg saai. Stel u voor dat we alles konden plannen en bijgevolg perfect weten wat er ons morgen te wachten staat. Dan waren we toch allemaal topvoetballer, piloot of acteur. Hier en daar een flik en een stoere brandweerman. Geen vuilnismannen en poetsvrouwen meer te vinden. Vraag is dan natuurlijk hoe die rijke acteurs, piloten en zangers nog proper kunnen leven.
Ff weer to the point. Liesbeth (mijn wederhelft, voor zij die ons niet kennen) en ik baten dus sinds kort de cafetaria van een sporthal uit. Tof werk moet ik nu toegeven, de eerste twee weken dacht ik daar heel anders over. Drie dagen waren we bezig toen de moed me in de schoenen zakte. Roepende klanten, bestellingen vergeten te maken, sleutels kwijt, hetzelfde met de bankkaart,.... helemaal zot vreesde ik te worden. Het heeft echt niet veel gescheeld.
Ondertussen is de situatie wat in de plooi gevallen. Een pintje tappen bezorgt me geen stress meer. Zelfs lastige klanten weet ik stilaan aan te pakken. Ik heb trouwens gemekrt dat ik het liever erg druk heb dan 'zo wat tussenin'. Als je geen tijd hebt om je op te jagen, doe je dat ook niet :). Ik toch niet.
Ok, er zijn natuurlijk mindere kanten. Ik mis het voetballen. Het fysiek uitleven om nadien de verloren vloeistoffen aan te vullen in de vorm van vloeibaar goud. Het eindloos discusiëren over de toegepaste taktiek. Hier gebeurt dat ook, maar van basket-speelschema's heb ik (voorlopig) geen kaas gegeten.
Ondertussen heeft iedereen wel een beetje een beeld van wie ik ben. Op deze blog hoop in nu en dan mijn gedachten, gevoelens, ervaringen, kritiek en levenswijsheid (sure) neer te pennen. Als de tijd me het toelaat toch. Tja, tijd moet je maken zeker. :)
Ik ben Bart, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Pepe.
Ik ben een man en woon in heusden-Zolder (belgië) en mijn beroep is Vanalles hé.
Ik ben geboren op 27/04/1981 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Voetbal, film, muziek, literatuur (thriller's).