Bij deze willen we onze blog afsluiten. En iedereen bedanken die ons gesteund hebben gedurende onze bijzondere reis,, Onze familie , vrienden en collega's, Was het via onze blog, email of sms , het heeft ons deugd gedaan , En in het bijzonder mijn dochters, Annelies en Eveline. Luc en Pierre (Pedro) 2 ex-pelgrims voor hun goede raad en tips
BEDANKT IEDEREEN
Vanavond gaan we er nog een goeie op drinken , ( dank u Belle en Hans) Daaaag
Ontbijtbuffetje en vertrokken op weg naar finisterre, even nog wat kibbelen welke weg we moesten nemen om uit de stad te geraken maar toch gelukt. In het grote buscentrum onze tickets gekocht, kennisgemaakt met 3 gezworen vlaamse kameraden die de camino gestapt hadden en ook blije weerzien met de 2 duitsers. Men verzekerde ons dat we op de goede plaats stonden te wachten, bleek dat we volledig de andere kant stonden. Iedereen lopend naar de andere kant van het station bleek dat ze daar al op ons stonden te wachten!! Eindelijk vertrokkenvoor een 2 uur durende rit, bleek al meteen dat dit mijn zwaarste beproeving zou worden. Mijn maag bleek niet zo in orde te zijn tegen de wilde capriolen van de buschauffeur.Toch een plastieken zakje gevonden om een beetje in achter te laten.pfffff!!!! Aangekomen in finisterre, voorgoed afscheid genomen van de 2 duitsers die hier nog een dagje langer bleven en nog 4 km te voet tot aan km paal nul, daar is het definitieve einde van de camino, en weer 4 km terug en daar de 3 suisses ook nog tegengekomen, ze blijven ons volgen maar dit zou ook de laatste keer zijn dat we hen nog zagen. Op de terugweg naar compostela bleek dan onze airco op de bus niet te werken en was iedereen ziek aan het worden. Ook dit euvel bleek echter vlug verholpen. Aangekomen in SDC naar een kameraad opgebeld , ook nen wichellaar met 2 vrienden van hem, die met de motor tot hier gekomen waren ,. Een uurtje later zaten we reeds aan tafel en hebben we nog veel gelachen en gezeverd op zijn "vlaams". Wat deed dat deugt na 6 lange weken. S'nachts aangekomen aan ons hotelletje bleek er een koppel niet meer binnen te kunnen in ons hotel ,wij dus ook niet!!Op alle belletjes dan maar eens geduwd om toch binnentegeraken , bleek dat we aan de verkeerde deur stonden!! Eindelijk toch op onze kamer geraakt om te genieten van een welverdiende nachtrust.
We konden eens goed uitslapen deze morgen , en we moesten ''niet '' onze fietstassen klaarmaken en aan de fiets hangen , dat wordt wennen , we waren die routine al goed gewoon, Tegen een uur of 11 naar de kathedraal gegaan , om 12 uur begint iedere dag de pelgrimsmis. Ik heb voor mijn dierbaren en iedereen die het gevraagd heeft kaarsjes doen branden , het zijn wel electronische, maar het is nu zo, niets aan te doen . Enorm veel toeristen , met bussen , gelukkig konden we redelijk vooraan zitten . De 3 suisses terug gezien in de kerk , we hebben elkaar de hand gegeven en gelukgewenst, ze hebben een foto van ons genomen , voor hun blog denk ik. Alle pelgrims worden in aantal per land afgeroepen en ja hoor , we hoorden ook Belgica zeggen, daar waren wij bij. Er werd een mooie preek gegeven over de camino , maarja , dat was het einge woord dat we er van verstonden . Op het einde werd tot ieders vreugde het grote wierookvat aangestoken , de Botofumeiro, 1.60 groot en van 1851, 5 mannen zwierden dat tot in de nok van de kathedraal terwijl een nonneke zong , heel aandoenlijk, kippevelmoment, Een zeer mooie afsluiter van de camino , voor velen , en ook voor ons. Een daverend applaus volgde daar dan ook op!!!
Een ex pelgrim schreef het volgende over de camino en ik zou het niet beter kunnen verwoorden,
De camino is gaan , verder gaan Mensen ontmoeten , zich hechten aan sommige en ze weer loslaten Hen soms terug ontmoeten . Veel alleen zijn , soms te veel, genieten van de stilte, de landschappen , De geschiedenis achter de kloosters en kerken . Denken aan de pelgrims van eeuwen en eeuwen . Hopen dat je fiets je niet in de steek laat. Denken en nog eens denken , maar je tijd daarvoor nemen , Niets moet , alles mag, je kies zelf maar, mensen missen blij ziin dat je je fototoestel toch niet verloren zijt, na 10 min zoeken Dingen verliezen , overleven , soms ''struggle for live'' Maar dat wist je op voorhand , dat is de camino.
Dag 39 Palas de rei>>>> santiago ....73 km Deze morgen om 9 uur al op weg , met de slaap nog in de ogen , tot Touro z'on 50 km En morgen dan normaal nog 25 km tot santiago, het was zeer koud en vochtig weer maar geen regen. Na een 20 tal km hebben ze nog geprobeerd ons tegen te houden , maar dan kennen ze ons nog niet . Wij gaan door de wegversperring, We moesten door een bos met eucalyptusbomen , wat rook dat goed. In Azura zijn we gestopt om iets te eten , passeren ons de 3 suisses weer !!! die hebben wat km ingehaald hoor. Toen we het dorp uitreden zagen we een wegwijzer '' santiago .36 km''. We keken elkaar eens ( diep ) in de ogen en we besloten door te rijden , we bedanken Clemens Sweerman, van de reisboekjes , voor bewezen diensten , want we moesen dan wel langs de grote baan rijden . Van af dan is het beginnen regenen en het heeft niet meer opgehouden , maar volle moed toch doorgereden en nog heel wat hoogtemeters verwerkt. Nog een platte band gemaakt, ( score platte banden . Chris --Mab , 2--0 ) en weer op weg. In Compostela aan gekomen , toch wat moeten zoeken naar de kathedraal , en we waren niet alleen , er waren nog fietsers aan het zoeken . En dan eindelijk reden we het plein op Ons doel is bereikt , we hebben het gehaald We hebben elkaar eens goed vastgenomen , speciaal moment, . Ik heb mijn dochters gebeld en die hebben ons kunnen zien op de webcam , dat was echt leuk. We waren door en door nat, van het zweet en langs buiten van de regen , Maar ik wou toch direct mijne compostela ( bewijs dat ge de reis en de camino gedaan hebt)halen . En ik was niet alleen , zeker een uur moeten aanschuiven , terwijl Chris bij onze fietsen bleef , we rilden alle twee van de kou , maar we hebben hem . Toch mooi , na 2 jaar trainen en voorbereiden , Daarna in een infoburo slaapplaats gaan vragen , en we zitten iets buiten het drukke deel van de kathedraal , 5 min stappen , Normaal zouden we morgen een vriend van Chris hier ontmoeten , die komt met de moto hier naartoe en gaan we zeker nog naar de pelgrimsmis , ik moet nog veel kaarsjes doen branden , en gaan we zeker nog naar Fisterra , het feitelijk einde van de camino, later daarover zeker nog een verslagje.
Toch redelijk geslapen in ons hobbitbedje, lepeltje, lepeltje gans de nacht en op commando omdraaien,
Sober onbijt en op weg, wat was het koud daar boven op de top, we reden soms boven de wolken.
Direct nog wat klimmetjes en dan een grote afdaling, gister was ik juist een gebraden kip van de warmte , nu juist een bevrozen lolly, Onderweg nog wat stempels verzameld, ge moet er zeker 2 of 3 per dag hebben nu.
In Samos nog een oude kapel gezien , volledig opgebouwd uit leisteen en een grote cyprusboom voor , eeuwen oud. Daar zagen we een stapper , en 20 km verder in Sarria was hij daar op dezelfde tijd als ons ?!?!
In Sarria op zoek naar een pension dat ik gezien had in infoburo, en als ik mijn zinnen op iets gezet heb , moet ik dat hebben , ( ik had trouwens mijne joker ingezet, dan mag ik zagen zoveel ik wil ,spijtig dat ge dat maar een keer in de week kunt doen) .
Uiteindelijk gevonden , en het was een goede keuze , zeer mooi en zeer proper. We waren nog niet binnen en het begon te regenen en het is niet meer gestopt.
Een koppel uit australie ontmoet daar , zij was al voor de vierde keer getrouwd, ze was zeker 65 jaar oud, hopelijk de goede keer nu.
Ons ticket voor de terugreis geboekt en dan moesten we op zoek naar een internet cafe, om onze bevestiging af te drukken.
Niet vinden natuurlijk. Uiteindelijk heeft een vriendelijke spanjaard met ons meegegaan tot aan de deur,
We hadden het nooit alleen gevonden . Eind goed alles goed , we hebben onze tickets.
Wat is het koud nog , geen 8 gr om 10 uur, en meteen klimmen natuurlijk, 12 km tot 10%. Het begint echt zwaar te worden , voor mij toch, de vermoeidheid zeker, Chris heeft er geen last van .
Tot Portomarin was het zwoegen , daar stempel gezocht. Vanaf dan was het contant op en af, en kwamen we op de snelweg van de pelgrimstappers, ze komen als mieren uit de grond precies, met bossen , en de taxi's rijden af en aan , zo kan het ook. Er rijden zelfs taxi's met fietsen op het fietsenrek!!!! Als stapper moet ge maar 100 km hebben voor je compostella te ontvangen , dus is het heel druk hier. We rijden door oude dorpjes met veel boerderijen , en nog van die oude opslagruimtes voor hun voeder op een verhoog, tegen de klimmende knaagdieren .Horreos genoemt.
Om 13.30 waren toch al in Palas de rei en meteen een siesta genomen , Chris even rondgewandeld, en het is weer beginnen regenen ,
Iets lekker gaan eten , er zit hier een tafel van zeker 10 spaanse dames , ze zijn precies aan het ruzie maken , maar dat is omdat we geen spaans kunnen zeker,
Vroeg gaan slapen , morgen geven ze zeer slecht weer.
Hoogtemeters >>1058----max hoogte----753>>>> max % --11%
Dag 36 Ponferrada>>>>> cebreiro------60 km "O cebreiro" een berg om U tegen te zeggen!! Goed geslapen in een reuzenbed, gedoucht in de mooie moderne badkamer, en een goed ontbijtje voor ons vertrek. Het was al 17graden als we vertrokken om 8u50. Meteen lichte klimmetjes maar niets speciaals, eens gestopt in cacabelos om een stempeltje te halen in de kapel san roque. Het klokkenspel van de kerk was ook de moeite waard, zou daar niet willen slapen zulle!!I In villafranca del bierzo iets gedronken en onze drinkbussen gevuld. Daar zat zo een oud meneertje naast ons , marie-anne vlug een foto genomen van hem. En daar begint het pas, eerst licht stijgend(3 a 4%) daarna zwaarder(6a7%) weer lichter, weer zwaarder. Maar vanaf Las Herrerias gaat het naar 8a9% met pieken van 11a12% en die doen u langzaam dood. Marie-anne zag het even niet meer zitten en ik alleen verder, op mijn kleinste vitesse , hartslag niet meer volledig onder controle,juist gepast ging het klimmen weer naar 4a5 % en kon ik weer even op adem komen. Bij een afslag was ik verplicht even op marie-anne te wachten en toen die maar niet afkwam ben ik maar even teruggekeerd. Ze zag er niet goed uit, ik denk dat ze zichzelf daar tegengekomen was. Na een lichte rustpauze toch weer de fiets op om nog 5 km te klimmen tot aan de top. We hebben 40 km aan een stuk geklommen . Op de top fotootje genomen en daarna direkt geboekt in hotelletje met het kleinste bedje ooit, denk voor hobbits. Mijn voeten komen zeker 20cm uit het bed. Marie-anne dadelijk een siesta genomen en ik een terrasje. De uitzichten zijn hier spectaculair en de huisjes en restaurantje zijn heel gezellig.Nog een koppel uit de USA tegengekomen , ze zijn op doorreis door europa, ze zijn nu een jaar en 1 dag op weg , ze gaan ook Belgie aan doen , we hebben ons adres gegeven , misschien komen ze wel bij ons logeren.
Gisteravond op het terras nog iets gegeten , ze hadden me gezegd dat ge zeker pulpo moet eten in spanje.
Zo gezegd zo gedaan , bah zo slecht , nooit meer en zo vettig, maar ik heb het geprobeerd, rechts van ons zaten die 2 duitsers en links van ons 2 franse dames , dus onze talenknobbels moesten weer werken , rechts engels ,
links frans, gelukkig hadden we niet gedronken .
De zenuwen namen weer de bovenhand deze morgen , ik kon er niet van eten ,
Opdracht van vandaag .. de Cruz de Ferro, 1504 m hoog !!!!
Op de cruz de ferro staat op de top een grote houten paal met daarop een kruis. Sinds eeuwen gooien pelgrims daar een steen , als teken om hun morele ballast af te werpen , nu is het eerder iets geworden , om een wens in vervulling te laten gaan of een verdriet achter te laten enz , die paal hangt vol met van alles en nog wat,
Maar iedereen doet het , dus ik ook , ik sleep al 35 dagen steentjes mee,
Die 2 duitsers hadden gezegd dat ze zouden wachten daar op ons,
Om 9 uur dus al op weg naar daar , ok het was zwaar , mede dat het heeeeel warm was, geen wolkje aan de lucht, en geen zuchtje wind, zweten dus.
We hebben onderweg ook een Rus , uit moskou ontmoet , hij ging wel te voet de berg op, en een amerikaan met een kunstbeen , amai respect,
Ik moet toegeven , na Foncebadon, ooit een spookdorp, nu wonen er weer een paar mensen , was er nog een klim van meer dan 10% , heb ik even moeten afstappen en 500 m gelopen ,. Daarna ging het weer, eindelijk aangekomen op de top stond Chris samen met de 2 duitsers mij op te wachten,.
Daar hebben we onze plicht gedaan en onze meegebrachte steentjes en een schelp achtergelaten .
Dan de afdaling , brrr ik was niet op mijn gemak , altijd in de remmen gezeten , Chris durfde ook niet voluit gaan , te gevaarlijk, maar het uitzicht was fenomenaal, zo mooi , daar heb ik echt van genoten ,
Om 14.30 waren we al in Ponferrada,
Nog een terrasje gedaan en wie zaten daar, inderdaad onze duitse vrienden , samen een goeie pint gedronken en misschien zien we ekaar morgen weer
Morgen staat er weer nen andere berg de wachten , de Cebreiro, niet zo lang maar toch zwaarder zeggen ze
ons hier , we zullen zien .
Km 55-----hoogtemeters>>>903 ----max hoogte>>>1518------max % ----12
We zijn deze morgen gaan ontbijten in een cafetaria, redelijk fris in de voormiddag maar
in de namiddag zeer warm geworden , onderweg naar Leon, die groep Duitsers steeds tegengekomen ,
We deden haasje over met hen , die dames hebben een zadelovertrek van schape wol, dat moet warm zijn met dit weer, en ook die 3 zwitsers , ik noem ze de' 3 suisses', kwamen we weer tegen ,De route was weer zeer goed te doen , altijd rechtdoor bijna , banen van 15 km , in open veld, ze hebben langs de baan bomen geplant, die doen erg hun best om te groeien , maar ze hebben nog veel te gaan. Ze zouden schaduw moeten geven aan de pelgrims. We kwamen voorbij een aubergue cafe, de 3 suissen stonden er al , toen viel mijn schelp van mijn stuurtas , die ene suisse heeft die rap van de baan geraapt, voor er een auto over reed, oef, Daar iets gedronken en weer op weg. Onderweg een kruis gezien waar ook pelgrims een steen achter laten, Ik ken iemand die ook de camino al gedaan heeft en die dacht dat dit cruz de ferro was ( hihi)
Reeds om 2 uur waren we in Leon , wat een drukke stad, toen we op zoek waren naar een slaapplaats , kwam er een italiaan bij ons , ook op zoek , we zijn dan samen op zoek gegaan , een aubergue gevonden , maar dat zagen we niet zitten , ernaast was er een hotel , vroeger een klooster, we hebben daar dan maar ingecheckt.
Na onze was en plas naar het centum, om ( sorry , ik kon het niet laten ) de kathedraal te bezoeken , en nog wat rondgewandeld, Op een plein voor ons hotel iets gegeten en wat gedronken , het was warm. Het was er wel gezellig. We gingen hier normaal een rustdag nemen , maar we zien daar vanaf,
Dag 34
Leon >>>>> Astorga-----61 km
Deze morgen , raar maar waar , zonder problemen de stad uitgeraakt, ik was blij die drukke achter te laten ,
Dan een klim of 2 van 7% , direct zweten natuurlijk het was al goed warm, en het zou nog warmer worden ,
Na een tijd konden we kiezen tussen de gevaarlijke N120 , 5 km korter ,of 3 km gravel .Safety first, dus de gravel , Niet gemakkelijk zulle, er liepen dan ook nog stappers op , en die gaan niet uit de weg . Weer veel ooievaars gezien , ze vliegen soms boven ons naar hun nest , prachtig.
In Hospital de Orbigo aangekomen moesten we de mooie en beroemde brug over, de Rio Orbigo, die is nog uit de tijd van de romeinen en is uniek vanwege zijn lengte en de 18 onregelmatige bogen ,
In Astorga aangekomen was er nog een hele steile klim , volgens de gps maw 19%, ik ben er niet eens aan begonnen , Chris wel natuurlijk en goed op geraakt, gelukkig niet te lang. Ik te voet naar boven , kwamen er 2 duitsers naast mij gereden , al zuchtend , ze zijn er toch opgeraakt. Even gebabbeld , ze gaan morgen ook de cruz de ferro doen , want dat staat me morgen te wachten , die bergen lonken al de ganse dag naar mij. Prachtig uitzicht ,dat wel , Ze moesten een foto hebben van ons , wij dus op ons mooist poseren .
Onze eerste slaapplaats was volzet, even zoeken en dan maar weer een hotel geboekt.
Even later kwamen die 2 mannen hier ook inchecken , in de albergue konden 185 pers slapen , op 50 cm van elkaar , dat zagen ze dus ook niet zitten ,
Chris kijk mijn remblokjes nog eens na , voor de zekerheid, want na die zware klim ( 1504 m) morgen komt er een gevaarlijke afdaling. Alhoewel ik al wat meer moed heb in de afdaling , een paar dagen geleden reed ik max 55 km per uur naar beneden ben ik er toch niet gerust in .Morgen vroeg geven ze zeer koud maar eens de berg over zou het 30 gr worden . We genieten steeds weer van de prachtige natuur en de ontmoetingen van andere pelgrims , de camino is echt iets uniek.
We hadden deze morgen allebei last om wakker te worden precies,
op het gemak een ontbijtje en naar de bakker om nog wat koeken voor deze middag.
Het is een gemakkelijke rit geworden vandaag , maar ook een zeeer saaie,
Elle lange wegen waar geen einde aan kwam, en de stappers moesten bijna de ganse dag dezelfde baan nemen.
Ze waren niet te tellen , honderden denk ik , ik heb kweet niet hoeveel keer ''buen camino'' terug geroepen .
Ge heb ze van alle soorten hoor, ge zien duidelijk wie al lang op de baan is en wie een toeristpelgrim is.
De een is geladen dat ge u afvraagt hoe ze nog vooruit komen en de ander gaan in een mooi jeansbroekje met een klein rugzakje, allemaal mooi op een rij, de een na de ander.
Elk op zijn manier zeker.
Ook een pelgrim gezien met een ezel , alles kan .
In Carrion de los Condes aan een albergue onze lekkere koeken opgegeten , en even gerust.
Deze morgen was het echt koud misschien omdat we hier toch redelijk hoog ziten, mijn lange broek toch aangedaan , en aangehouden , mijn benen waren gister toch weer verbrand .
De zon schijnt maar met diene wind word ge dat nie gewaar,
Om half 2 waren we reeds ter plaatse , Chris de fietsen nog eens nagekeken , nu nog eens rondneuzen in de stad en dan gaaan eten
Deze morgen redelijk rap uit stad geraakt, aan de kathedraal nog even gepraat met een pelgrim met een hond .
Volgens hare klap wandelt die hond heel graag , oef, die beesten vragen der niet om , om zo ver te gaan .
Het was wel heel frisjes, dus gauw nog een jas bij aangedaan , en meteen een klim van 2 km . 6%, zweten !!!
Dat was om ons terug met beide wielen op de grond te zetten .
Na 20 km , in Cavia , een koffie gaan drinken met een koffiekoek , en weer weg,
Dom van ons , als we ergens buiten komen gaan we meteen rechtdoor!?
Mis dus , na 2 km omkeren en effe zoeken naar de route , ging die een heel eind over een grindweg
Wat een lange saaie baan , Gelukkig was de wind een beetje met ons, geen rugwind maar ook geen kopwind.
We zijn langs de bogen van San Anton gereden , er is daar ook een alberque, even een stempel gaan halen .
We zouden vandaag in Castrojeriz stoppen maar het ging zo lekker dat we doorgereden zijn tot Fromista.
Ook langs een mooi oude brug gereden , er kwam een groep duitsers aangereden , even 'gesprochen '
Ze doen elk jaar een week de camino, in groep. Ge kunt geen kerk voorbij rijden of er zitten ooievaars op hun nest, dat valt echt op, bij ons ziet ge dat niet zo.
We hebben ons ingecheckt in een hotel naast een slaapfabriek ( alberque) en s'avonds aan tafel gezeten met
2 hollandse vriendinnen , Marjan en Anneke,
Even lekker gekletst over hun en onze reis , ze stappen elk jaar 2 weken , en hopen ooit santiago te bereiken ,
We zitten wel wat voor op ons schema, maar ge weet nooit wat er nog kan gebeuren.