Stappen ten voordele van mensen met een psychische kwetsbaarheid
Het Similes Praatcafé Psychose bestaat 5 jaar en pakt uit met een primeur !! Beste,
als voorzitter van het Similes Praatcafé Psychose herinner ik me de avond dat we in het Psychiatrisch Centrum St Jan te Eeklo onze vereniging hebben voorgesteld. Inmiddels bestaan we 5 jaar en kunnen wij, naar mijn gevoel, terugblikken op een succesvolle periode.
Onze eerste doelstelling bestond erin het taboe binnen de psychiatrie te doorprikken. Zijn we daar in geslaagd? Zeker weten, het zij duidelijk dat er binnenin her familiale kader alsook naar de buitenwereld toe een positieve evolutie merkbaar is. Hoe dan ook zullen wij ons moeten blijven focussen op dit onderdeel.
Daarnaast beogen wij een betere communicatie tussen familieleden enerzijds en de zorgverstrekkers of zorginstellingen anderzijds. Ook hier is vooruitgang merkbaar gezien het feit dat menige psychiatrische alsook opvoedkundige instellingen (zoals scholen) hun interesse in menig opzicht betuigen.
Zoals reeds aangekondigd op onze eindejaarsactiviteit van 01 december 2018 willen wij voortaan ook tegemoetkomen aan de noden en wensen van "clïenten". Deze mensen leven veelal in een isolement, hebben bijna geen sociale contacten en worden geplaagd door verveling. Met fierheid blikken wij terug op de voorbije jaren maar met veel energie en verwachtingen kijken wij evenzeer uit naar de oprichting en de voorstelling in het Bardelaeremuseum op maandag 17 juni om 19.00 u van ons praatcafé voor psychisch kwetsbare mensen. Met het oog op het welslagen van dit initiatief hopen wij dat U ook dit jaar onze voorzitter zal sponsoren op zijn compostelatocht. (voor meer info zie www.praatcafepsychose.be)
Namens de voorzitter Marnix Willems en alsook alle vrijwilligers zijnde Heidi, Marianne, Francine, Wilfried, Hilde, Marjolein, Sander en Carine HARTELIJK DANK
29-04-2019
Vila Franca - Azambuja (19,70 km)
Evenals gisteren stelde de tocht niet veel voor. Paden langs de hoofdwegen, steeds op asfalt en veel vrachtverkeer want ze stuurden ons van het ene industriepark naar het andere. De zon was wel van de partij maar dat was dan ook het enige pluspunt.
Bij gebrek aan nieuws kan ik misschien even ons kleine maar wel amusante groepje voorstellen zijndek
Javy (onze Spaanse collega uit Alhama de Murcia)
Anna (onze Franse dokter uit Bretagne)
Sylvia (uit Berlijn, ontbreekt op de foto)
Iedereen van ons loopt zijn eigen camino maar s morgens spreken we af waar we eventueel gaan samenkomen. Deze avond zijn we gehuisvest in een zeer bekrompen alberque maar het ging er wel vrolijk aan toe. Er waren amper 12 bedden en gelukkig waren we alle 4 op tijd en hadden we een bed. S avonds zijn we samen met 4 Australische pelgrims iets gaan eten. Toen we weer in de alberque kwamen bleek de koelkast voor de gelegenheid nog gevuld met diverse dranken en diverse ijsjes en zijn we gezien, het goede weer, nog maar even door gegaan.
Morgen wordt het toch weer een korte etappe dus dat kon nog wel.
Over de dag van vandaag valt niet veel te vertellen. Het enige benoemenswaardige nieuws is dat ik vannacht niet kon slapen en dat ik om 04u10 ben vertrokken. Ik heb het heel rustig aan gedaan ondanks het feit dat er op de tocht (muv de zonsopgang) niks te bewonderen viel. Om 12.00 u ben ik aangekomen in Vila Franca en heb ik een kamer gedeeld met mijn Spaanse collega van gisteren.
Al bij al een dag om vlug te vergeten maar niet getreurd morgen komt er weer een.
Ik had gehoopt op een lange nachtrust maar dat is een hele misrekening geworden. Ik zat weliswaar omstreeks 9.u in mijn bed maar op het onverwachts kreeg ik nog een Berlijnse kamergenoot op bezoek. Op zich niet zo een probleem ware het niet dat hij nog met een heel verhaal kwam opdagen. Toen we uiteindelijk om 11 uur besloten om het licht te doven kwam er ons nog een Braziliaanse pelgrim vervoegen. Het was rond de klok van twaalf toen we eindelijk konden gaan slapen.
Om 6 uur liep de wekker af. Ik vroeg me af wat ik zou gaan doen. Er waren twee opties enerzijds starten vanaf mijn verblijf en 14 km stappen of met de metro terugkeren naar Lissabon en 21 km stappen. Het was nog vroeg zo ik opteerde voor de tweede optie.
Het eerste probleem begon al bij de metro want die was gesloten. Ik had namelijk geen rekening gehouden met het tijdsverschil in Portugal dus het gevolg was 1 uur wachten (slecht voorbereid dus). Ik moest in de metro 3 keer overstappen en war raad je de laatste keer neem ik toch wel de tegenovergestelde richting zeker. Zodoende ben ik pas om 8 uur aangekomen in Lissabon. Daar heb ik nog anderhalf uur moeten zoeken naar de startplaats en route.
Om half tien kon ik dan EINDELIJK beginnen. Het was wel een mooie dag, het weer was uitstekend, een prachtig parcours en bijna geen volk op de route. Ik heb er hooguit vijf gezien.
Aangekomen in Alpriate begaf ik me gelijk naar de enige alberque met tien bedden. Ik was mijn tweede zo dat was even bluffen. Goed dat ik onderweg weinig of geen haltes heb gehouden want een klein uurtje later zat het al vol.
Menige pelgrims dienden nog 9 km verder hun geluk te beproeven. Ik zit weer mijn een Duitse pelgrim op mijn kamer
(Deze keer een vrouw), verder hebben we het gezelschap van 2 Kroaten,4 Australische , een Franse en een Spanjaard uit Puerto de Mazarron. Straks als iedereen zijn huishoudelijk taken heeft gedaan gaan we een Pelegrino menu eten en iets drinken natuurlijk. Een ding is zeker vanavond zitten we vroeg in ons bed want de deur sluit om 9u30.
Conclusie van de dag, uiteindelijk heb ik misschien wel 30 km gedaan maar zoals het spreekwoord zegt eind goed al goed. Tot morgen
Na lang wachten is het eindelijk zover, mijn 6e camino is wel degelijk begonnen.
De start is wel heel rustig verlopen. Vanmorgen weliswaar vroeg (achteraf gezien te vroeg) vertrokken richting Zaventem (4 uur). De vlucht was voor vele passagiers nogal beangstigend had ik de indruk omwille van de turbulentie.
Uiteindelijk zijn we om 10 uur veilig geland in Lissabon. Na lang zoeken heb ik middels de metro mijn hostel voor deze avond gevonden. Het bleek verder verwijderd van mijn startplaats dan verwacht. Bovendien was de kamer maar beschikbaar om 6.00 u en het was nog maar 12.00 uur. Gelukkig was het prachtig weer en kon ik deze gigantische stad eens gaan verkennen. Na een middagje rondslingeren heb ik een restaurantje opgezocht. Lekker peperstuk van 250 gram gegeten met friet en rijst (wat als groente was bedoeld). Het was heel lekker en dat voor de prijs van 14 euro inclusief een grote pot bier. (Wat is het leven in België toch duur nietwaar). Om 6.00 uur heb ik dan mijn kamer opgezocht, de was en plas gedaan en het plan voor morgen uitgestippeld. Of het allemaal gaat lukken weet ik niet maar dat vertel ik morgen wel. Momenteel heb ik veel slaap dus kruip ik maar onder de lakens. Tot morgen.
