In 2014 heb ik voor het eerst de compostela gestapt, een tocht van ongeveer 790 km. Bedoeling was om voldoende middelen te vergaren teneinde een praatcafé op te richten voor familieleden van psychisch kwetsbare personen. Een initiatief dat de dag van vandaag zijn doel niet heeft gemist. Inmiddels is het praatcafé uitgegroeid tot een druk bezochte organisatie dat niet alleen door familieleden maar evenzeer door diverse instellingen uit de gezondheidszorg, zorgverstrekkers alsmede scholen en studenten wordt bezocht. Het praatcafé heeft inmiddels de poort geopend naar dialoog en wederzijdse ondersteuning.
Om reden dat onze jaarlijkse inkomsten niet toereikend zijn om de kosten te vereffenen zal ik ook dit jaar voor de vierde keer naar Santiago stappen in de hoop opnieuw voldoende gelden in te zamelen om het programma van 2019 te bekostigen. Op 16 april a.s. zal ik mijn tocht aanvatten om vermoedelijk eind mei na een tocht van 790 km aan te komen in Santiago.
Wenst U mij te steunen en ons praatcafé te sponsoren dat kan door storting op rekeningnummer BE68 8900 6408 8234 tnv Similes Praatcafe Psychose met vermelding "compostela 2018" Wenst U een fiscaal nummer dat kan U storten op rekeningnummer BE71 0011 0730 0769 tnv Similes vzw met vermelding "compostela 2018"
Namens mijzelf Marnix Willems en de medebestuurleden Heidi,Marianne,Hilde, Wilfried,Francine,Marcus,
Marjolein en Carine
HARTELIJK DANK
Voor meer info zie www.praatcafepsychose.be
Goed om weten: Vanaf een sponsorbedrag van € 50,00 ontvangt U:
- een gratis lidmaatschap t.w.v. € 25,00
-ons driemaandelijks tijdschrift en programmaboekje
- korting op onze activiteiten
- per schijf van € 12,50 een lot voor de jaarlijkse verloting van een 7 daags verblijf in Zuid Spanje
- een vermelding op onze website en bij aanvang van iedere activiteit
05-05-2018
Cuerres - La Isla ( 18 km )
Het opstaan was wel een hele bedoening vanmorgen. De Hospiteria zou ons om 7u30 allemaal wakker maken (met muziek) en dan zouden we om 08.00 u allemaal samen ontbijten. Uiteraard is dat tot groot ongenoegen van de hospiteria behoorlijk uit de hand gelopen. Sommigen waaronder ikzelf waren al voor 7 uur wakker en hun menage aan het doen. Blijkbaar had hij dat gehoord en kwam hij ons aanmanen om terug in bed te kruipen hetgeen we oor de goed rust dan ook maar gedaan hebben. Toen iedereen uiteindelijkmocht opstaan waren er uiteraardlelgrims die gelijktijdig wilden vertrekken. Ook dat was tot grote ontsteltenis van en pelgrim niet mogelijk want iedere pelgrimmoest zich aan de regels houden. Om 7u30 zijn we dan toch gaan ontbijten. Het qas van korte duur want al vrij snel was er geen koffie meer en toen iknog wat brood vroeg bleek er ook geen meer te zijn. De ene had wat teveel gegeten zei hij en dat was de reden waarom ik geen meer had. Ik heb dan aar mijn biezen genomen en ben gelijk als eerste vertrokken. Samen met Marie heb ik dan inhet eerstvolgende dorp een tortilla gegeten en hebben nog ferm zitten lachen over het waanzinnig verblijf daar. Ik heb afscheid genomen van Marie want ik moest eerst nog een tandenborstel gaan kopen. Om 10 u was ik dan eindelijk op dreef gekomen. Ik heb zowat de ganse voormiddag en namiddag alleen gelopen tot ik ineens op een twijfelachtig punt in het gebergte Anne weer eens ontmoette. (Anne is studente aan de Universiteit van den Haag). We zijn samen opgetrokken tot aan het strand in Isla. Daar hebben we wat gedronken en wat gefrituurde calamares gegeten. Het was al vrij laat en hoogtijd om een slaapplaats te zoeken. Dat bleek niet in een kwartiertje gefikst. De alberques bleken gesloten en pensionnetjes waren er niet. Er waren wel 5 hotels maar ook dat leek niet simpel om een kamer te vinden. Het begon er een beetje benauwd uit te zien maar uiteindelijk hebben we in het vierde hotel een goedkope kamer met ons tweetjes kunnen delen. Na de was en de plas zijn we een terrasje gaan opzoeken en hebben we een leuke babbel gehad onder het genot van een flesje wijn. Nadien zijn we nog iets gaan eten in het hotel om vervolgens om half elf (goed vermoeid) te gaan slapen.
Vanmorgen lekker uitgeslapen. Ik heb een kamer gedeeld met Karel. We zouden om 9.00 u zowat vertrekken maar Karel bleek een beetje last te hebben aan zijn maag en is in bed gebleven. Hij had teveel gegeten zei hij maar volgens mij was het vanwege het slechte eten gisterenavond. Het was het slechte wat ik ooit heb gegeten. Het ontbijt vanmorgen stelde ook al niks voor dus ben ik maar gauw opgestapt. Eerst heb ik Karel nog even geinformeerd dat zijn buurvrouw hier ook aanwezig was. Marie (uit Betekom) woonde amper 2 km van hem vandaan maar zelfs dat was niet goed genoeg om hem uit zijn bed te krijgen. De rit bleek een saaie bedoening te worden maar de surprise zat in de staart. Vlak voor cuerres ontmoette ik Marie opnieuw. Ze had een cider besteld in een bar en blijkbaar had ze een hele fles gekregen. Ze nodigde mij uit om haar te helpen. We hebben zowat 2 uur op een terras zitten babbelen. Op advies van onze Franse collega' s zijn we dan in een fantastische alberque terechtgekomen met alles erop en eraan. We krijgen zelfs avondeten en dat alles voor een donativo. Het wordt vanavond weer een ouderwetse gezellige bende denk ik. Maar dat is voor later, ik ga nu eerst een beetje genieten van het goeie weer op het prachtige terras.
Gisterenavond ben ik naar de dichtbijzijnde bar geweest om iets te gaan eten. Het leek wel een wegrestaurant want alle vrachtrijders wisten blijkbaar de weg naar dit cafe - restaurant te vinden. Ik dacht dat gaat hier geen vetpot zijn maar dat pakte toch enigzins anders uit. Ik kreeg me daar toch een beufstuk voor mijn neus dat hebb(en ik nog nooit gezien (zie foto). Het was heel goed van smaak en met wat frieten en spaanse pepers ging dat goed naar binnen. Toen ik in de private alberque terugkwam bleek ook de uitbaatster te koken voor haar gasten. Misschien was dat wat leuker geweest maar ik had in ieder geval goed gegeten. Ik zat al vrij vroeg in mijn bed want van de voetbalmatch op tv kwam niet veel in huis. S Morgens ben ik om 8 u na een sober ontbijt vertrokken. Ik zou in de eerstvolgende bar iets eten maar toen ik daar aankwam viel er helemaal niets te verorberen. Gelukkig was de tocht fenomenaal mooi zodat ik mijn honger grotendeels kon vergeten. Jammer van het weer want het water viel met bakken uit de regen.
Vlak voor Llanes in de laatste afdaling kwam de verrassing van de dag. Een roepende pelgrim kwam mij en Tabea nagelopen. Wie denk je dat het was? Jawel onze Karel was weer back in down. Eerst zijn we met ons drieën gaan zoeken naar een slaapplaats en dan zijn we in alle spoed een Russische salade gaan eten. Daarna hebben we onze was en plas gedaan en strakjes gaan we ons drieën iets drinken en og een kleinigheid gaan eten. Morgen gaan we ons eens uitslapen want het ontbijt is pas om 08.00 uur. Waar de rit naar toe gaat weet ik nog niet maar dan zien wemorgen dan wel weer. Voorlopig ga ik de mooie tocht van vandaag nog even in gedachte.
Aan het tijdperk met Karel is een eind gekomen vrees ik, alhoewel op de camino weet je nooit. We hebben drie mooie dagen gehad. Over de dag van vandaag valt weinig te vertellen. Ik kon vanmorgen geen proviand en ontbijt vinden. Ik ben dan maar vertrokken en kreeg meteen een lastige en lange beklimming voor mijn voeten. Uiteindelijk in een klein barretje kon ik nog een tortilla (van vorige week denk ik) op de kop tikken. Ik zou niet te ver lopen vandaag want om de haverklap was het aan het regenen. Colombres was het einddoel. Ik was daar al vrij vroeg en eigenlijk had ik geen zin om daar een hele namiddag te zitten. Ik vroeg een Spanjaard naar de volgende alberque. Dat was amper 4 km zodoende ben ik nog even doorgelopen. In La Franca heb ik bij particulieren een hele mooie kamer gevonden. Ik ga nu de gebruikelijke huishouding doen en eens in het dorp gaan kijken naar een menu del dia. Inmiddels zijn Kabea en onze Waalse vrienden hier ook aangekomen. Wat misschien wel te vermelden waard is dat is dat ik nog niets ben verloren en dat vind ik op zich ook al een hele prestatie. Morgen gaat het waarschijnlijk naar llanes maar het weer zal een grote factor spelen want ze geven niet veel goeds af. Maar dat zijn zorgen voor morgen maniana maniana weet je wel.
Gisterenavond ben ik samen met Karel in een geweldige alberque terechtgekomen. Er waren 156 bedden en we waren amper met negen pelgrims. Het was lekker warm op de kamer en we hadden zelfs een donsdeken. Aan de overkant hadden we een barretje waar we lekker gegeten hebben. S avonds had ik mijn klok ingesteld om 06.00 u want het zou morgen goed weer zijn en ik wou vroeg vertrekken. Karel is echter een snurkers dus had ik naderhand mijn oordoppen bovengehaald. Zodoende was iedereen om 6 uur wakker en lang deze jongen lekker te slapen. Uiteindelijk heeft Karel mij wakker gemaakt. Om halfzeven ben ik dan vertrokken. Ik heb Karel achtergelaten want hij had nog steeds last van zijn ontsteking en zou maar 10 km stappen. Het was goed weer om te stappen, na de regen van gisteren en vannacht was er veel zuurstof in de lucht. Het was overal heel stil want het was vandaag ook zondag ( 1 mei ). Het was een hele mooie etappe. In comilles heb ik wat rondgetoerd en even bijgetankt (euros). Na een koffietje en een tortilla de weg verder gezet naar San Vincente. Daar aangekomen was er geen plaats tenzij een relatief duur pension. Ik besloot om verder te gaan naar Serdio. Amper 500 meter verder belde Karel. Blijkbaar ging het beter met hem want hij was niet ver meer van de stad. Zodoende ben ik maar op mijn passen teruggekeerd en heb ik hem opgewacht. We hebben een terrasje gedaan en zijn later lekker en zeer goedkoop gaan eten.
We (ikzelf, Wim en Linda) lagen samen op een kamer van acht. Het was dus best rustig en heb dus zonder snurkers goed geslapen. Zij zijn om 6 uur opgestaan en om half acht vertrokken. Ik bleef liggen want ik had vandaag toch een zee van tijd. Ik lag nog wat in bed na te genieten toen kwam Carl (die op een andere kamer lag ) eens langs. Hij stelde voor om toch een kleine wandeling te maken ondanks de regen en de kou. Ik heb even getwijfeld maar Carl is een leuke collega en ben dus op zijn voorstel ingegaan. We hebben 12 km afgelegd naar Cobreces waar we een warme en leuke alberque hebben gevonden. Het was een leuke trip en hebben een goede babbel gehad ondanks het slechte weer.
S middags hebben we een goede maaltijd genomen en in de namiddag hebben we beiden ons ding gedaan. Na een babbel met onze Franse kamergenoten zijn we om 22.00 u ons bed ingedoken.
Mijn verblijf lag een beetje uit de route zodoende was het deze morgen even zoeken naar de start. Eerst nog even in het park de overschot van de pizza van gisteren opgegeten en dan vertrokken richting Cudon de plaats waar ik zou stoppen. Onderweg had men mij geadviseerd om in Boo de trein te nemen om een gevaarlijke brug te omzeilen. Toen ik in het stationnetje aankwam bleek er mijn inziens op zondag enkel een trein te rijden om 7u30. Ik was dus te laat. Ik ben dan maar eens gaan kijken naar die brug en het bleek een brug enkel bestemd voor het treinverkeer. Ze was amper 100 meter lang en bleek niet zo gevaarlijk als men beweerd. Ik heb het dus maar gewaagd, zoveel treinverkeer was er niet en bovendien lag er nog een klein padje naast voor het geval dat. Onderweg ben ik Wim met zijn dochter Linda tegengekomen. Zij gingen naar Santillana del Mar en ik ben dan maar samen met hen doorgestapt. Zij waren daar al eerder geweest dus dat was misschien een pluspunt. Santillana is een heel mooi Unesco dorp,nog mooier dan O Cebreiro en dus heel toeristisch. Nadat we een slaapplaats hadden gevonden ben ik samen met Linda naar een wasserette getrokken en hebben we heel onze inboedel eens een goede beurt gegeven want dat was na 2 weken wel eens nodig. Linda is een toffe en nogal een energieke dame en heeft me hierbij goed geholpen.Kort daarna kwam Carl ook nog op mijn pad samen met zijn Duitse gezellin Tabema. Carl bleek nog altijd een beetje te sukkelen met zijn blessure maar het was leuk om hem daar weer aan te treffen. S avonds zijn ze allen iets gaan eten in een van de vele restaurantjes. Ik ben gauw wat pulpo gaan eten met een beetje stokbrood. Ik vond het jammer dat ik niet meekon maar ik was veel te moe en ben vrij vroeg in mijn bed gekropen. Trouwens ik denk dat ik hier morgen ga blijven, een beetje ga rondtoeren en mijn karweitjes ga doen. Of dat zo uitvalt weet je natuurlijk nooit op de camino maar dat hoor je morgen wel.
