In 2014 heb ik voor het eerst de compostela gestapt, een tocht van ongeveer 790 km. Bedoeling was om voldoende middelen te vergaren teneinde een praatcafé op te richten voor familieleden van psychisch kwetsbare personen. Een initiatief dat de dag van vandaag zijn doel niet heeft gemist. Inmiddels is het praatcafé uitgegroeid tot een druk bezochte organisatie dat niet alleen door familieleden maar evenzeer door diverse instellingen uit de gezondheidszorg, zorgverstrekkers alsmede scholen en studenten wordt bezocht. Het praatcafé heeft inmiddels de poort geopend naar dialoog en wederzijdse ondersteuning.
Om reden dat onze jaarlijkse inkomsten niet toereikend zijn om de kosten te vereffenen zal ik ook dit jaar voor de vierde keer naar Santiago stappen in de hoop opnieuw voldoende gelden in te zamelen om het programma van 2019 te bekostigen. Op 16 april a.s. zal ik mijn tocht aanvatten om vermoedelijk eind mei na een tocht van 790 km aan te komen in Santiago.
Wenst U mij te steunen en ons praatcafé te sponsoren dat kan door storting op rekeningnummer BE68 8900 6408 8234 tnv Similes Praatcafe Psychose met vermelding "compostela 2018" Wenst U een fiscaal nummer dat kan U storten op rekeningnummer BE71 0011 0730 0769 tnv Similes vzw met vermelding "compostela 2018"
Namens mijzelf Marnix Willems en de medebestuurleden Heidi,Marianne,Hilde, Wilfried,Francine,Marcus,
Marjolein en Carine
HARTELIJK DANK
Voor meer info zie www.praatcafepsychose.be
Goed om weten: Vanaf een sponsorbedrag van € 50,00 ontvangt U:
- een gratis lidmaatschap t.w.v. € 25,00
-ons driemaandelijks tijdschrift en programmaboekje
- korting op onze activiteiten
- per schijf van € 12,50 een lot voor de jaarlijkse verloting van een 7 daags verblijf in Zuid Spanje
- een vermelding op onze website en bij aanvang van iedere activiteit
24-05-2018
Aura - Pedrouzo ( 23 km )
Vannacht geen oog dicht gedaan . Het was enorm zwoel weer en de pelgrims bleven tot een stuk in de nacht kletsen op straat. Ik zat al om 19 uur in mijn bed maar ben uiteindelijk om 23 uur de stad ingedoken. Zelfs dat bleek achteraf niet te helpen . Ik ben dan maar om 6 uur opgestaan en vertrokken. Het was een mooie tocht door de bossen. Voor het eerst heb ik met een Italiaanse pelgrim gewandeld. Mede dank zij hem heb ik vrij laat een heerlijke tortilla gegeten als ontbijt. Normaal zou ik om 13 uur aankomen in Pedrouzo ware het niet dat ik op een splitsing de verkeerde richting had gekozen en al onderweg was naar Santiago. Dat was niet de bedoeling want ik heb vanavond een afspraak met twee Amerikaanse pelgrims voor dinner. Ik ben dus maar teruggekeerd en dat kostte mij wel een uurtje. Gelukkig vond ik vrij snel een alberque in Pedrouza en heb ik nog heel mijn kleerkast nog kunnen wassen en drogen. Het op tijd want het regent nu pijpestelen en hagelstenen.
Morgen zou het wel eens kunnen dat ik weer vroeg vertrek want ik zou graag naar de mis gaan m 12.00 u in Santiago.
Gistereenavond uiteraard pulpo gaan eten in het alom gekende restaurant hier in Melide. Om 22.00 u ben ik mijn bed ingekropen maar ik had beter nog een uur op stap geweest want een stelletje Koreanen maakten tot elf uur wel zoveel kabaal dat slapen uitgesloten was. Zodoende heb ik een korte maar weliswaar goede nachtrust gehad. Vanmorgen was iedereen een beetje gestresst geloof ik. Om 6.00 vloog iedereen zijn bed uit om snel te ontbijten en te vertrekken. Wellicht uit schrik dat men geen bed zou vinden in Arzua. Ik heb het rustig gehouden en op het gemakje mijn kilometertjes afgelegd en me van heel die stormloop niks aan getrokken. Terecht bleek want toen ik in Arzua aankwam heb ik me aangemeld in een kleine alberque weg van het drukke verkeer en ik had gelijk een bed. Ik blijf erbij dat er momenteel zoveel alberques zijn bijgekomen dat het deze tijd van het jaar zeker geen probleem is om een bed te vinden.
Ik ben een salade russia gaan eten voor mijn middagmaal en ga nu een beetje rusten in afwachting van mijn Belgische collega pelgrim die vandaag van de camino norte komt en gaat arriveren in Arzua. Het wordt wellicht een leuk treffen met een pintje bier erbij uiteraard. Misschien gaan we morgen weer samen verder voor de laatste 40 km naar Santiago. Ik vrees dat het vandaag de laatste mooie etappe was en dat we nu weer wat asfalt onder de voeten krijgen.
Vanorgen Om 6.00 u opgestaan en na een torilla in het barretje om 7.00 u vertrokken. Ik weet niet waar de tijd naar toe ging maar het was middag en ik had amper 10 km afgelegd. Bovendien was er wat eten betreft niks te bespeuren. Een Magnus met een cola bleek zowat de enige optie. Aangekomen in Melide heb ik vrijwel snel een alb*erque gevonden en heb ik na de gebruikelijke taken uiteindelijk om 15.00u lunch genomen te weten een salade mixta met wat crquetas. Vanavond ga ik een heerlijke portie pulpo eten (met of zonder kamergenoten). Ik denk zonder want voorlopig bestaan mijn kamergenoten uitsluitend uit Koreanen. De tocht vandaag was weer uitmuntend mooi en het weer was ons weer goed gezind maar we beseffen allemaal dat de pret bijna over is want Santiago komt eraan ( nog 55 km te gaan). Er resten ons evenwel nog enkele mooie dagen in santiago want er zijn al enkele plannen gemaakt met collega pelgrims uit zowel de camino frances als Norte. Dat word ongetwijfeld en blij weerzien en een groot feest maar zover is het nog niet en waar ik morgen naar toe ga weet ik nog niet maar dat hoor je wel.
Vanmorgen op het gemakje vertrokken. Ze gaven vanmiddag wel regen af maar het kan me niet deren. Na zowat een half uurtje ontmoette ik Maria uit Argentinie weer en heb met haar de weg naar Portomarin afgewerkt. Gelukkig kon ik een klein barretje vinden waar ik een bacadillo met een vers gebakken omelet met bacon kon krijgen. Nadien heb ik kilometers gelopen met twee pelgrims uit Brazilië. Om 14.00 u vond ik bet wel welletjes en ben ik aanbeland in een heel klein dorpje en heb ik nog eens de voorkeur gegeven aan een ouderwetse Alberque met 20 bedden. Uiteindelijk waren we met ons zessen en hebben gezamenlijk gegeten in de bar hier vlakbij. Toen we ons bed moesten opzoeken was het behoorlijk aan het regenen. Gelukkig zat de eigenaar van de alberque achter den toog en die heeft ons uiteindelijk naar onze bestemming gebracht. Verder valt er hier niks te beleven dus ben ik maar op tijd in mijn bed gedoken. Morgen gaar het naar Melidee, de stad van de pulpo.
Na een ontspannende dag aan het zwembad ga ik de kilometers stilletjes aan weer een beetje opvoeren. Het is trouwens de laatste dag dat het goed weer gaat zijn, vanaf maandag zou het iedere dag in de namiddag gaan regenen.
Ik ben om 7u00 vertrokken. Het was rustig onderweg en kon dus heerlijk genieten van de prachtige omgeving. Om 10u00 heb ik in een mooie alberque een ensalada sardinas gegeten. Het was mijn bedoeling om een licht ontbijt te nemen maar ik heb gegeten voor de gehele dag. Het werd wel druk onderweg want het is ook voor de Spanjaarden een extra lang weekend en dat kon je duidelijk merken. Uiteindelijk ben ik om 14.00 u aanbeland in Laje op zowat 5 km van Portomarrin. Het leek me een goede lokatie en besloot maar te blijven. Het bleek een terechte keuze. Ben in een gezellige groep terecht gekomen met pelgrims uit Chili,Argentinië, Colombia en Virginia. We hebben s avonds lekker gegeten en veel plezier gehad uiteraard met de nodige wijn. Heb een goede nachtrust gehad nadat ik toch enkele Spanjaarden om 24.00 u moest aanmanen om buiten te gaan skypen. Morgen word het vroeg vertrekken. Waarheen dat weet ik nog niet dat zal afhangen van de regen. We zien wel of zoals de Spanjaarden zeggen maniana maniana.
Deze morgen in de mist vertrokken voor een toch wel hele korte rit. Eerst nog een pet gekocht in de stad en weg waren we. Al vrij vroeg maakte ik kennis met een dame uit de States. Amper een paar honderden meters verder bleek dat ze het nogal moeilijk had en begon ze weliswaar te huilen. Het bleek dat ze vanmorgen haar 22 jarige dochter had verloren. Ze was nogal ongerust maar ik heb haar toch wel kunnen overtuigen dat haar dochter de eerstkomende uren weer wel zal opduiken zoals dat gaat in de camino. Blijkbaar is het haar eerste camino en was ze nog maar een paar dagen onderweg. Ze moest duidelijk nog wennen aan het image van de camino. Toen ik op mijn bestemming aankwam bleek ze toch wel wat opgelucht. Eerst heb ik de gebruikelijke huishouding gedaan. Vervolgens heb ik mij een zwembroek gekocht en dankbaar gebruik gemaakt van het prachtige weer en zwembad van de alberque.
Gisterenavond met een nogal jong gezelschap gaan eten. Het was al gauw duiselijk dat het niet teveel mocht kosten maardat risico loop je als je met jonge pelgrims gaat eten. Het is uiteindelijk een spaghetti bolognaise geworden en een scrumble van chocolade. Ik heb op tijd mijn bed opgezocht maar dat was tevergeefs want het werd weer een terrible nacht. Om 03.00 heb ik mijn kleren weer aangetrokken om een toertje te maken in de stad. Ook dat liep niet zo gesmeerd want na amper 200 meter kreeg ik de politie al op bezoek. Blijkbaar bleek ik nogal een verdacht figuur maar al gauw hadden ze het door dat het om een slapeloze pelgrim ging. Om 04.00 u heb ik dan nog eens een poging gedaan om te slapen en dat ging beter. Om 07.00 ben ik dan maar vertrokken voor een korte etappe evenwel zonder eten want er was in heel Samos nog geen mens te bespeuren. Ik heb echter nooit het gevoel gehad dat ik honger had want mijn gedachten werden afgeleid door de prachtige natuur.uiteindelijk ben ik aanbeland in een nogal design achtige alberque. Op het eerste gezicht leek het niet veel te worden maar ik het toch maar genomen. Achteraf een goede zaak want ik heb heerlijk geslapen op een rustige zaal en het ontbijt was voortreffelijk. De mensen waren uiterst vriendelijk en zeer behupzaam. We zijn dus weer helemaal opgelapt voor de weliswaar uiterst korte tocht naar Barbadero een van mijn favoriete plekjes. Hoe het daar verloopt hoor je morgen.
Gisterenavond lekker en gezellig gegeten in de Pazolla. Dit was mij de eerste keer en dat is zeer goed meegevallen. Het was heel gezellig en we kregen soep, gekookte (!) aardappelen met stoverij en pepers. En dat alles aan volonte voor 9,00 euro incl de wijn en een stuk tarte de Santiago.
Vanmorgen na het ontbijt vrij laat vertrokken. Het zou een korte rit worden naar Samos. Het was goed weer en het parcours was geweldig mooi. Uiteindelijk is het 22 km geworden want onderweg was er ook voor pelgrims een opleiding. Daarnaast ben ik nog afgeweken van de route om een alberque te gaan verkennen. Het was wel iets unieks maar er waren nog geen pelgrims en ik had zo de indruk dat ik daar wel eens alleen zou kunnen zitten dus ben ik maar verder gegaan. Om 4 uur ben ik aangekomen en heb ik eerst een salade mixta gegeten.
Gisterenavond ben ik nog even naar de market geweest om enig proviand op te slaan voor morgen. In Spanje is dat geen probleem want de shops zijn open tot 10 uur zelfs in het hol van pluto. Vanmorgen mijn ontbijt klaar gemaakt in de keuken van de alberque en onderweg opgegeten. Het is een steile klim naar Cebreiro maar je weet waar je naar toe gaat en na drie jaar loont het nog steeds de moeite om daar te zijn. En het weer was me gunstig, het was gewoonweg genieten en in Cebreiro was het helemaal niet druk.
Ik ben naar mijn favoriete restaurantje geweest om nog maar eens een kop van die geweldige soep te eten. De uitbaatster vroeg me of ik daar al eerder geweest was want ze dacht me te herkennen. Toen ik mijn verhaal deed werd alles duidelijk. Ze heeft me enorm verwend met eten op grootmoeders wijze. Toen ik vertrok vroeg ze wanneer ik nog eens kwam. Rond de middag ben ik dan afgezakt naar La Faba waar ik vanavond een afspraak heb met iemand die in de hoogst moeilijke graad van de psychiatrische werkt in Denemarken. Het word echt uitkijken naar dit gesprek en ik heb daar eerlijk gezegd, na ons inleidend gesprek van weleer, wel veel verwachtingen van en ....... we gaan eten in een palloza !!!
Vanmorgen uitgebreid tijd genomen voor een lekker ontbijt. De eerste kilometers waren niet zo boeiend maar gelukkig was er een Spaanse collega pelgrim die de situatie een beetje kwam opvrolijken. Hij klopte op mijn schouder en stak zomaar 10 euro in mijn handen om een koffie te kopen. Hij dacht dat ik aan het stappen was om mijn eigen te bedruipen. We hadden een goed gesprek en heb hem een van mijn laatste referentiekaartjes van ons praatcafé meegegeven. Vanaf morgen moet ik eens gaan uitkijken of ik hier of daar wat kaartjes kan laten bijmaken want ze beginnen mij hier al goed te kennen. Het was een mooie tocht vandaag en heb ruim de tijd genomen om er van te genieten. Omstreeks 3 uur ben ik aanbeland in een ouderwetse alberque met uitbaters die nog een ziel hebben voor pelgrims. Ze namen de nodige tijd voor je en vertelden heel hun verhaal hoe ze daar terecht gekomen waren. Het was echt boeiend om te luisteren en fascinerend om te horen hoe ze elkaar hadden gevonden om uiteindelijk zo een bar op de camino uit te baten. Zij was van Afrika en hij was een Portugees en ze runden de zaak met nog drie andere ex pelgrims. S avonds hebben we een heerlijke menu gekregen met allemaal zelf geteelde en gekweekte producten. Het was om je vingers af te likken. Helemaal voldaan ben ik na een fantastische dag om 9 uur in mijn bed gekropen. Morgen gaat het naar mijn favoriete plaats O Cebreiro en deze keet gaat het goed weer zijn en dat is daar echt wel nodig wil je van de omgeving en van de stad (straat) genieten.
Vandaag was het zondag en dat had ik deze morgen even over het hoofd gezien. Ik zou onderweg wat proviand opslaan maar at lukte dus niet. Ik ben dan maar terug gegaan naar de alberque om te ontbijten. In de voormiddag heb ik de hele morgen opgestapt met drie dames uit Missouri. Ze waren uiterst geinterreseerd in mijn goede doel zoals zovele hier op e camino. In dat opzicht is het in ieder geval wel een goede zaak dat ik ben overgestapt naar de camino frances want hier is wel veel interesse in my charity. We zijn dus onderweg richting Galicie en dat merk je toch wel. Kleine dorpjes met mensen die proberen het hoofd boven water te houden is hier het straatbeeld. Onderweg viel mij op dat regenwater hier enorm belangrijk is. Mensen proberen via zelf ontworpen kanaaltjes het water naar hun kleine moestuin te leiden die soms een heel eind van hun woonplaats is verwijderd. Gelukkig beschikken ze nog over een vier wieler van het jaar stilletjes. Ik heb deze route uiteraard al eerder toegedaan maar nu pas is me duidelijk hoe mensen hier trachten te overleven en hoe gelukkig ze zijn met hetgeen waarover ze kunnen beschikken. S avonds kom ik dan aan in een prachtige alberque waar je alles kan krijgen en dan denk je toch even na over het hoe en wat. Het is allemaal mooi en aardig maar morgen ga ik overnachten bij een klein boertje in een dorp waar praktisch niets te beleven is en waarschijnlijk ooit wel eens van de kaart zal verdwijnen maar voor het zover is wil ik dat nog wel even meemaken
Gisterenavond genoten van een goede maaltijd. Misschien was het iets te laat want ik heb vannacht bijna niet geslapen. Ik heb wel een goed bad kunnen nemen in en alberque waar ik drie jaar geleden al eens wilde overnachten. Het is er dus eindelijk eens van gekomen. Vanmorgen na een goed ontbijt vertrokken met als hoogtepunt de Camino Duro. De zon was juist op tijd (na drie regendagen) om van het panorama te kunnen genieten. Ik wist precies waar ik naar toe ging. Vorig jaar ben Ik aanbeland bij een plaatselijk boertje om iets te drinken maar heb er niet geslapen. Het was toen erg gezellig maar ik been toen verder gegaan naar Trabadela. Het is een klein verblijf uitgebaat door een jong koppel maar heel familiaal. Wij waren met 3 pelgrims en hadden een avondmaal bestaande uit allemaal zelf gemaakte of geteelde producten van de groenten,patatten, wijn en taarten. In deze gemeente leven er amper 50 bewoners en de dochter van de uitbaatster is het enige kind in dit dorp. Alle andere inwoners zijn oud. In de namiddag werken ze in hun tuintje en proberen ze op een primitieve manier in hun noden te voorzien. Ik sprak met een inwoonster van 93 jaar die me in geuren en kleuren probeerde uit te leggen hoe het allemaal in zijn werk ging. Achteraf bekeken ben ik hier heel goed ontvangen en heb ik met veel bewondering kunnen kennismaken hoe mensen hier in alle bescheidenheid kunnen overleven.
Vannacht geweldig goed geslapen. Om 6u30 opgestaan en toen het licht was ben ik vertrokken richting Cruz de Ferro.
Geen onbekende natuurlijk mede door de steile klim. Het stappen ging voortreffelijk alleen werd het weer zo een eenzame bedoening. In de late namiddag kwam een Koreaan mij vervoegen die ik langs geen kanten begreep. Na een uur ben ik hem uiteindelijk kwijt geraakt. Hoogtepunt van de etappe was ongetwijfeld het slechte weer.Het was koud en ik kreeg er in de namiddag nog wat regen en sneeuw bovenop. Om 16.00 heb ik een slaapplaats gevonden en heb ik me opgegeven voor het avondeten. Daarna word het richting bed denk ik tenzij dat er nog iets uit de lucht valt want er zitten hier nog enkele hollanders. Wie weet brengen die wat leven in de brouwerij.
Over de dag van vandaag valt amper iets te vertellen. De pelgrims onderweg blijken zo uitgeput dat enige conversatie uitgesloten blijkt. Iedereen is blijkbaar zijn kilometertje aan het malen en dat is het zowat. Vanmorgen ben ik vrij vroeger begonnen en was ik een beetje verbaasd door de kou. Gelukkig is het droog gebleven tot iko m 15.00 aankwam in mijn alberque. De courante dingen gedaan en daarna heel mijn kleerkast eens gewassen want er bleek ook een droogkast aanwezig te zijn. S avonds ben ik dan een menu del dia gaan eten en daarna zou ik naar de Gregoriaanse zangmis gaan. Deze bleek pas om 22u30 te beginnen. Dat was mij te laat dus ben ik mijn bed gaan opzoeken en dat was het zowat voor vandaag.
Vanmorgen om 06u30 vertrokken. Het was vrij koud maar de zon deed haar opwachting. Onderweg mijn bocadillo opgegeten, ontbijt uit het vuistje dus. Heel vers was hij uiteraard niet meer maar een pelgrims moet tevreden zijn met wat hij heeft. Ik keek uit naar mijn aankomst in Astorga, een van mijn favoriete stekjes. Onderweg stak ik een pelgrim voorbij die mij terugriep. Hij vroeg me van waar ik kwam. Hij zei dat hij me herkende van twee jaar terug. We hebben toen lang gepraat over mijn goede doel zei hij. Toen ik zijn naam vroeg en afkomst kon ik me inderdaad Hoy uit Brazilië herinneren. Onderweg nog een goedendag gezegd aan Fernando. Fernando heeft in het niemandsland een standje waar je als pelgrim iets kan drinken of een beetje fruit kon eten voor een donatie. Die donaties dat blijkt een goede business te zijn want zijn standje was inmiddels uitgebreid met slaapplaatsen tenminste als je buiten wilde slapen (zie foto). Aangekomen in Astorga heb ik een terrasje opgezocht aan de kathedraal en genoten van de gemoedelijke sfeer hier. Straks ga ik hier nog even rondtoeren en een beetje eten. Ik heb een zee van tijd vanavond want ik heb voor een keer iets gereserveerd want Astorga is wat overnachten betreft meestal een knelpunt. Het krioelt hier inderdaad van de pelgrims maar weer geen landgenoten. Wie weet morgen maar dat hoor je morgen dan wel.
Gisterenavond een amusant gesprek gehad met een wel heel bijzondere pelgrim uit Duitsland. Hij had geen geld en deed de camino grotendeels op zijn blote voeten. We hebben zowat tot 22.00 u gepraat over de spirit van de camino en over menige andere dingen. We konden nog wel even doorgaan maar ik moest naar binnen. Hij had een zee van tijd want hij sliep buiten. We hebben afscheid genomen in de sfeer van de camino met een stevige omhelzing. Hopelijk zie ik hem nog eens terug. Ik heb vannacht zeer goed geslapen. Om 7u 00 ben ik vertrokken. Ik heb me voorgenomen om voortaan vroeg te vertrekken en vroeg aan te komen. Ik vind het wel gemakkelijk om als eerste aan te komen in de alberque en uw ding te doen in alle rust. Na de middag kan ik dan de omgeving verkennen en een terrasje opzoeken om de aankomende pelgrims te observeren. Meestal is dat wel de moeite waard. Vandaag ben ik aanbeland in de private alberque San Miquel een al even mooie alberque als gisteren (zie fotos). Ik heb mijn ontbijt voor morgen al aangekocht het is louter nog kwestie van mijn bocadilla te maken in de keuken vanavond en dan zijn we weer paraat voor een nieuwe dag. Vanaf nu wordt het heel mooi en met het goede weer gaan we daar optimaal van genieten. Santiago begint zich stilletjes aan in mijn gedachten te nestelen want het is maar 234 km meer. Morgen gaan we richting Astorga (denk ik ). Ik zal het morgenvroeg eens vragen aan mijn voeten en benen maar tot op heden zijn we nog altijd de beste vrienden mits de nodige zorg. Een echte luxe is dat want ik heb hier al een en ander gezien zulle. Buenos niches
Vanmorgen ben ik om 6 uur opgestaan. Ik had zoiets van ik ga maar vroeg starten want met al die pelgrims hier. Al gauw bleek dat ik in een totaal andere omgeving ben terecht gekomen. De wegen zijn beter, het is warmer en het is vlakker. De vele pelgrims moet je er maar bijnemen. De eerste beste alberque ben ik gestopt om me een plaats te verzekeren. Ik ben terechtgekomen in een gigantisch mooie alberque en ben enorm verwend. Ik kon het bijna niet geloven maar ik was de eerste !! Toen ik de uitbaatster vertelde dat ik nog niet had gegeten (tenzij een croissant van afgelopen weekend) zou ze me een Belgische maaltijd klaarmaken terwijl ik mijn was deed. Als aperitief stelde ze voor om een cider te drinken en dat ik hem zelf zou inschenken. Wat ze niet wist dat is dat ik toevallig vorige week geoefend had. Ik kan U verzekeren het vraagt enige oefening (zie foto). Als voorgerecht kreeg ik champignons in de look en als hoofdgerecht, jawel frieten met stoverij !! Als toetje vroeg ik een koffie met een cognac en dat alles voor 17 euro overnachting inbegrepen, volgens mij zag ze me graag. Ik ben nog maar 1 dag onderweg en moet al besluiten dat de camino frances echt wel mijn ding is. De camino norte is mooi maar mist volgens mij die gemoedelijke sfeer en als je een beetje uitkijkt is die camino frances nog niet zo duur als men beweerd. Het geheim in de camino zit erin dat je volgens mij vroeg moet starten en vroeg stoppen en dat je daar drie jaar moet overdoen om tot die conclusie te komen. Maar ja de camino is natuurlijk moeilijk te doorgronden dat blijkt nog maar eens. En wat zal het morgen zijn ? Ik vertel het morgen wel.
Vanmorgen heb ik de camino norte vaarwel gezegd. Het was heel mooi maar 80% van de route is geasfalteerd en daar heb ik genoeg van. Bovendien zijn het altijd dezelfde pelgrims die je tegen komt en dat werd een beetje saai. Vandaag heb ik de overstap gemaakt van de camino norte naar mijn vertrouwde camino frances.Ik heb de bus genomen richting Gijon en dan de trein richting Leon. Om 13u30 zat ik al op mijn bestemming. Na de gebruikelijke huishouding heb ik een terrasje gedaan en kreeg ik de indruk dat er meer pelgrims rondliepen dan inwoners. Ze lopen mekaar voor de voeten. Ik heb een salade mixta gegeten (de beste ooit) en ben naar mijn kamer gegaan. Het is nu negen uur, straks nog even skypen en dan kruip ik onder de dekens. Ik denk dat ik morgen vroeg (heel vroeg) ga moeten vertrekken wil ik morgen een slaapplaats vinden. Het zal in ieder geval niet gemakkelijk zijn de komende dagen maar de ouderwetse caminosfeer is terug en dat was mijn bedoeling. Hoe het afloopt hoor je morgen wel.
Over de tocht van vandaag valt niet veel te vertellen. Het eerste uur was ik alleen op pad maar nadien kreeg ik het gezelschap van Marie. Het was mijn bedoeling om tevstoppen in Sebrayu maar mijn gezel moest wat foto's nemen in Villaviciosa en uiteindelijk besloot ik maar mee te gaan. Ik had het beter niet gedaan want ik kreeg in de laatste kilometers een ferme inzinking. De laatste 5 km waren een echte lijdensweg. Ik geraakte niet meer vooruit. Aangekomen in de alberque heb ik mijn spullen neergeploft op mijn bed, ben vlug iets gaan eten en om 6 uur wist deze jongen al niet meer van deze wereld.
Het opstaan was wel een hele bedoening vanmorgen. De Hospiteria zou ons om 7u30 allemaal wakker maken (met muziek) en dan zouden we om 08.00 u allemaal samen ontbijten. Uiteraard is dat tot groot ongenoegen van de hospiteria behoorlijk uit de hand gelopen. Sommigen waaronder ikzelf waren al voor 7 uur wakker en hun menage aan het doen. Blijkbaar had hij dat gehoord en kwam hij ons aanmanen om terug in bed te kruipen hetgeen we oor de goed rust dan ook maar gedaan hebben. Toen iedereen uiteindelijkmocht opstaan waren er uiteraardlelgrims die gelijktijdig wilden vertrekken. Ook dat was tot grote ontsteltenis van en pelgrim niet mogelijk want iedere pelgrimmoest zich aan de regels houden. Om 7u30 zijn we dan toch gaan ontbijten. Het qas van korte duur want al vrij snel was er geen koffie meer en toen iknog wat brood vroeg bleek er ook geen meer te zijn. De ene had wat teveel gegeten zei hij en dat was de reden waarom ik geen meer had. Ik heb dan aar mijn biezen genomen en ben gelijk als eerste vertrokken. Samen met Marie heb ik dan inhet eerstvolgende dorp een tortilla gegeten en hebben nog ferm zitten lachen over het waanzinnig verblijf daar. Ik heb afscheid genomen van Marie want ik moest eerst nog een tandenborstel gaan kopen. Om 10 u was ik dan eindelijk op dreef gekomen. Ik heb zowat de ganse voormiddag en namiddag alleen gelopen tot ik ineens op een twijfelachtig punt in het gebergte Anne weer eens ontmoette. (Anne is studente aan de Universiteit van den Haag). We zijn samen opgetrokken tot aan het strand in Isla. Daar hebben we wat gedronken en wat gefrituurde calamares gegeten. Het was al vrij laat en hoogtijd om een slaapplaats te zoeken. Dat bleek niet in een kwartiertje gefikst. De alberques bleken gesloten en pensionnetjes waren er niet. Er waren wel 5 hotels maar ook dat leek niet simpel om een kamer te vinden. Het begon er een beetje benauwd uit te zien maar uiteindelijk hebben we in het vierde hotel een goedkope kamer met ons tweetjes kunnen delen. Na de was en de plas zijn we een terrasje gaan opzoeken en hebben we een leuke babbel gehad onder het genot van een flesje wijn. Nadien zijn we nog iets gaan eten in het hotel om vervolgens om half elf (goed vermoeid) te gaan slapen.
