In 2014 heb ik voor het eerst de compostela gestapt, een tocht van ongeveer 790 km. Bedoeling was om voldoende middelen te vergaren teneinde een praatcafé op te richten voor familieleden van psychisch kwetsbare personen. Een initiatief dat de dag van vandaag zijn doel niet heeft gemist. Inmiddels is het praatcafé uitgegroeid tot een druk bezochte organisatie dat niet alleen door familieleden maar evenzeer door diverse instellingen uit de gezondheidszorg, zorgverstrekkers alsmede scholen en studenten wordt bezocht. Het praatcafé heeft inmiddels de poort geopend naar dialoog en wederzijdse ondersteuning.
Om reden dat onze jaarlijkse inkomsten niet toereikend zijn om de kosten te vereffenen zal ik ook dit jaar voor de vierde keer naar Santiago stappen in de hoop opnieuw voldoende gelden in te zamelen om het programma van 2019 te bekostigen. Op 16 april a.s. zal ik mijn tocht aanvatten om vermoedelijk eind mei na een tocht van 790 km aan te komen in Santiago.
Wenst U mij te steunen en ons praatcafé te sponsoren dat kan door storting op rekeningnummer BE68 8900 6408 8234 tnv Similes Praatcafe Psychose met vermelding "compostela 2018" Wenst U een fiscaal nummer dat kan U storten op rekeningnummer BE71 0011 0730 0769 tnv Similes vzw met vermelding "compostela 2018"
Namens mijzelf Marnix Willems en de medebestuurleden Heidi,Marianne,Hilde, Wilfried,Francine,Marcus,
Marjolein en Carine
HARTELIJK DANK
Voor meer info zie www.praatcafepsychose.be
Goed om weten: Vanaf een sponsorbedrag van € 50,00 ontvangt U:
- een gratis lidmaatschap t.w.v. € 25,00
-ons driemaandelijks tijdschrift en programmaboekje
- korting op onze activiteiten
- per schijf van € 12,50 een lot voor de jaarlijkse verloting van een 7 daags verblijf in Zuid Spanje
- een vermelding op onze website en bij aanvang van iedere activiteit
19-05-2018
Sarria - Barbadelo ( 6 km )
Deze morgen in de mist vertrokken voor een toch wel hele korte rit. Eerst nog een pet gekocht in de stad en weg waren we. Al vrij vroeg maakte ik kennis met een dame uit de States. Amper een paar honderden meters verder bleek dat ze het nogal moeilijk had en begon ze weliswaar te huilen. Het bleek dat ze vanmorgen haar 22 jarige dochter had verloren. Ze was nogal ongerust maar ik heb haar toch wel kunnen overtuigen dat haar dochter de eerstkomende uren weer wel zal opduiken zoals dat gaat in de camino. Blijkbaar is het haar eerste camino en was ze nog maar een paar dagen onderweg. Ze moest duidelijk nog wennen aan het image van de camino. Toen ik op mijn bestemming aankwam bleek ze toch wel wat opgelucht. Eerst heb ik de gebruikelijke huishouding gedaan. Vervolgens heb ik mij een zwembroek gekocht en dankbaar gebruik gemaakt van het prachtige weer en zwembad van de alberque.
Gisterenavond met een nogal jong gezelschap gaan eten. Het was al gauw duiselijk dat het niet teveel mocht kosten maardat risico loop je als je met jonge pelgrims gaat eten. Het is uiteindelijk een spaghetti bolognaise geworden en een scrumble van chocolade. Ik heb op tijd mijn bed opgezocht maar dat was tevergeefs want het werd weer een terrible nacht. Om 03.00 heb ik mijn kleren weer aangetrokken om een toertje te maken in de stad. Ook dat liep niet zo gesmeerd want na amper 200 meter kreeg ik de politie al op bezoek. Blijkbaar bleek ik nogal een verdacht figuur maar al gauw hadden ze het door dat het om een slapeloze pelgrim ging. Om 04.00 u heb ik dan nog eens een poging gedaan om te slapen en dat ging beter. Om 07.00 ben ik dan maar vertrokken voor een korte etappe evenwel zonder eten want er was in heel Samos nog geen mens te bespeuren. Ik heb echter nooit het gevoel gehad dat ik honger had want mijn gedachten werden afgeleid door de prachtige natuur.uiteindelijk ben ik aanbeland in een nogal design achtige alberque. Op het eerste gezicht leek het niet veel te worden maar ik het toch maar genomen. Achteraf een goede zaak want ik heb heerlijk geslapen op een rustige zaal en het ontbijt was voortreffelijk. De mensen waren uiterst vriendelijk en zeer behupzaam. We zijn dus weer helemaal opgelapt voor de weliswaar uiterst korte tocht naar Barbadero een van mijn favoriete plekjes. Hoe het daar verloopt hoor je morgen.
Gisterenavond lekker en gezellig gegeten in de Pazolla. Dit was mij de eerste keer en dat is zeer goed meegevallen. Het was heel gezellig en we kregen soep, gekookte (!) aardappelen met stoverij en pepers. En dat alles aan volonte voor 9,00 euro incl de wijn en een stuk tarte de Santiago.
Vanmorgen na het ontbijt vrij laat vertrokken. Het zou een korte rit worden naar Samos. Het was goed weer en het parcours was geweldig mooi. Uiteindelijk is het 22 km geworden want onderweg was er ook voor pelgrims een opleiding. Daarnaast ben ik nog afgeweken van de route om een alberque te gaan verkennen. Het was wel iets unieks maar er waren nog geen pelgrims en ik had zo de indruk dat ik daar wel eens alleen zou kunnen zitten dus ben ik maar verder gegaan. Om 4 uur ben ik aangekomen en heb ik eerst een salade mixta gegeten.
Gisterenavond ben ik nog even naar de market geweest om enig proviand op te slaan voor morgen. In Spanje is dat geen probleem want de shops zijn open tot 10 uur zelfs in het hol van pluto. Vanmorgen mijn ontbijt klaar gemaakt in de keuken van de alberque en onderweg opgegeten. Het is een steile klim naar Cebreiro maar je weet waar je naar toe gaat en na drie jaar loont het nog steeds de moeite om daar te zijn. En het weer was me gunstig, het was gewoonweg genieten en in Cebreiro was het helemaal niet druk.
Ik ben naar mijn favoriete restaurantje geweest om nog maar eens een kop van die geweldige soep te eten. De uitbaatster vroeg me of ik daar al eerder geweest was want ze dacht me te herkennen. Toen ik mijn verhaal deed werd alles duidelijk. Ze heeft me enorm verwend met eten op grootmoeders wijze. Toen ik vertrok vroeg ze wanneer ik nog eens kwam. Rond de middag ben ik dan afgezakt naar La Faba waar ik vanavond een afspraak heb met iemand die in de hoogst moeilijke graad van de psychiatrische werkt in Denemarken. Het word echt uitkijken naar dit gesprek en ik heb daar eerlijk gezegd, na ons inleidend gesprek van weleer, wel veel verwachtingen van en ....... we gaan eten in een palloza !!!
Vanmorgen uitgebreid tijd genomen voor een lekker ontbijt. De eerste kilometers waren niet zo boeiend maar gelukkig was er een Spaanse collega pelgrim die de situatie een beetje kwam opvrolijken. Hij klopte op mijn schouder en stak zomaar 10 euro in mijn handen om een koffie te kopen. Hij dacht dat ik aan het stappen was om mijn eigen te bedruipen. We hadden een goed gesprek en heb hem een van mijn laatste referentiekaartjes van ons praatcafé meegegeven. Vanaf morgen moet ik eens gaan uitkijken of ik hier of daar wat kaartjes kan laten bijmaken want ze beginnen mij hier al goed te kennen. Het was een mooie tocht vandaag en heb ruim de tijd genomen om er van te genieten. Omstreeks 3 uur ben ik aanbeland in een ouderwetse alberque met uitbaters die nog een ziel hebben voor pelgrims. Ze namen de nodige tijd voor je en vertelden heel hun verhaal hoe ze daar terecht gekomen waren. Het was echt boeiend om te luisteren en fascinerend om te horen hoe ze elkaar hadden gevonden om uiteindelijk zo een bar op de camino uit te baten. Zij was van Afrika en hij was een Portugees en ze runden de zaak met nog drie andere ex pelgrims. S avonds hebben we een heerlijke menu gekregen met allemaal zelf geteelde en gekweekte producten. Het was om je vingers af te likken. Helemaal voldaan ben ik na een fantastische dag om 9 uur in mijn bed gekropen. Morgen gaat het naar mijn favoriete plaats O Cebreiro en deze keet gaat het goed weer zijn en dat is daar echt wel nodig wil je van de omgeving en van de stad (straat) genieten.
Vandaag was het zondag en dat had ik deze morgen even over het hoofd gezien. Ik zou onderweg wat proviand opslaan maar at lukte dus niet. Ik ben dan maar terug gegaan naar de alberque om te ontbijten. In de voormiddag heb ik de hele morgen opgestapt met drie dames uit Missouri. Ze waren uiterst geinterreseerd in mijn goede doel zoals zovele hier op e camino. In dat opzicht is het in ieder geval wel een goede zaak dat ik ben overgestapt naar de camino frances want hier is wel veel interesse in my charity. We zijn dus onderweg richting Galicie en dat merk je toch wel. Kleine dorpjes met mensen die proberen het hoofd boven water te houden is hier het straatbeeld. Onderweg viel mij op dat regenwater hier enorm belangrijk is. Mensen proberen via zelf ontworpen kanaaltjes het water naar hun kleine moestuin te leiden die soms een heel eind van hun woonplaats is verwijderd. Gelukkig beschikken ze nog over een vier wieler van het jaar stilletjes. Ik heb deze route uiteraard al eerder toegedaan maar nu pas is me duidelijk hoe mensen hier trachten te overleven en hoe gelukkig ze zijn met hetgeen waarover ze kunnen beschikken. S avonds kom ik dan aan in een prachtige alberque waar je alles kan krijgen en dan denk je toch even na over het hoe en wat. Het is allemaal mooi en aardig maar morgen ga ik overnachten bij een klein boertje in een dorp waar praktisch niets te beleven is en waarschijnlijk ooit wel eens van de kaart zal verdwijnen maar voor het zover is wil ik dat nog wel even meemaken
Gisterenavond genoten van een goede maaltijd. Misschien was het iets te laat want ik heb vannacht bijna niet geslapen. Ik heb wel een goed bad kunnen nemen in en alberque waar ik drie jaar geleden al eens wilde overnachten. Het is er dus eindelijk eens van gekomen. Vanmorgen na een goed ontbijt vertrokken met als hoogtepunt de Camino Duro. De zon was juist op tijd (na drie regendagen) om van het panorama te kunnen genieten. Ik wist precies waar ik naar toe ging. Vorig jaar ben Ik aanbeland bij een plaatselijk boertje om iets te drinken maar heb er niet geslapen. Het was toen erg gezellig maar ik been toen verder gegaan naar Trabadela. Het is een klein verblijf uitgebaat door een jong koppel maar heel familiaal. Wij waren met 3 pelgrims en hadden een avondmaal bestaande uit allemaal zelf gemaakte of geteelde producten van de groenten,patatten, wijn en taarten. In deze gemeente leven er amper 50 bewoners en de dochter van de uitbaatster is het enige kind in dit dorp. Alle andere inwoners zijn oud. In de namiddag werken ze in hun tuintje en proberen ze op een primitieve manier in hun noden te voorzien. Ik sprak met een inwoonster van 93 jaar die me in geuren en kleuren probeerde uit te leggen hoe het allemaal in zijn werk ging. Achteraf bekeken ben ik hier heel goed ontvangen en heb ik met veel bewondering kunnen kennismaken hoe mensen hier in alle bescheidenheid kunnen overleven.
Vannacht geweldig goed geslapen. Om 6u30 opgestaan en toen het licht was ben ik vertrokken richting Cruz de Ferro.
Geen onbekende natuurlijk mede door de steile klim. Het stappen ging voortreffelijk alleen werd het weer zo een eenzame bedoening. In de late namiddag kwam een Koreaan mij vervoegen die ik langs geen kanten begreep. Na een uur ben ik hem uiteindelijk kwijt geraakt. Hoogtepunt van de etappe was ongetwijfeld het slechte weer.Het was koud en ik kreeg er in de namiddag nog wat regen en sneeuw bovenop. Om 16.00 heb ik een slaapplaats gevonden en heb ik me opgegeven voor het avondeten. Daarna word het richting bed denk ik tenzij dat er nog iets uit de lucht valt want er zitten hier nog enkele hollanders. Wie weet brengen die wat leven in de brouwerij.
Over de dag van vandaag valt amper iets te vertellen. De pelgrims onderweg blijken zo uitgeput dat enige conversatie uitgesloten blijkt. Iedereen is blijkbaar zijn kilometertje aan het malen en dat is het zowat. Vanmorgen ben ik vrij vroeger begonnen en was ik een beetje verbaasd door de kou. Gelukkig is het droog gebleven tot iko m 15.00 aankwam in mijn alberque. De courante dingen gedaan en daarna heel mijn kleerkast eens gewassen want er bleek ook een droogkast aanwezig te zijn. S avonds ben ik dan een menu del dia gaan eten en daarna zou ik naar de Gregoriaanse zangmis gaan. Deze bleek pas om 22u30 te beginnen. Dat was mij te laat dus ben ik mijn bed gaan opzoeken en dat was het zowat voor vandaag.
Vanmorgen om 06u30 vertrokken. Het was vrij koud maar de zon deed haar opwachting. Onderweg mijn bocadillo opgegeten, ontbijt uit het vuistje dus. Heel vers was hij uiteraard niet meer maar een pelgrims moet tevreden zijn met wat hij heeft. Ik keek uit naar mijn aankomst in Astorga, een van mijn favoriete stekjes. Onderweg stak ik een pelgrim voorbij die mij terugriep. Hij vroeg me van waar ik kwam. Hij zei dat hij me herkende van twee jaar terug. We hebben toen lang gepraat over mijn goede doel zei hij. Toen ik zijn naam vroeg en afkomst kon ik me inderdaad Hoy uit Brazilië herinneren. Onderweg nog een goedendag gezegd aan Fernando. Fernando heeft in het niemandsland een standje waar je als pelgrim iets kan drinken of een beetje fruit kon eten voor een donatie. Die donaties dat blijkt een goede business te zijn want zijn standje was inmiddels uitgebreid met slaapplaatsen tenminste als je buiten wilde slapen (zie foto). Aangekomen in Astorga heb ik een terrasje opgezocht aan de kathedraal en genoten van de gemoedelijke sfeer hier. Straks ga ik hier nog even rondtoeren en een beetje eten. Ik heb een zee van tijd vanavond want ik heb voor een keer iets gereserveerd want Astorga is wat overnachten betreft meestal een knelpunt. Het krioelt hier inderdaad van de pelgrims maar weer geen landgenoten. Wie weet morgen maar dat hoor je morgen dan wel.
Gisterenavond een amusant gesprek gehad met een wel heel bijzondere pelgrim uit Duitsland. Hij had geen geld en deed de camino grotendeels op zijn blote voeten. We hebben zowat tot 22.00 u gepraat over de spirit van de camino en over menige andere dingen. We konden nog wel even doorgaan maar ik moest naar binnen. Hij had een zee van tijd want hij sliep buiten. We hebben afscheid genomen in de sfeer van de camino met een stevige omhelzing. Hopelijk zie ik hem nog eens terug. Ik heb vannacht zeer goed geslapen. Om 7u 00 ben ik vertrokken. Ik heb me voorgenomen om voortaan vroeg te vertrekken en vroeg aan te komen. Ik vind het wel gemakkelijk om als eerste aan te komen in de alberque en uw ding te doen in alle rust. Na de middag kan ik dan de omgeving verkennen en een terrasje opzoeken om de aankomende pelgrims te observeren. Meestal is dat wel de moeite waard. Vandaag ben ik aanbeland in de private alberque San Miquel een al even mooie alberque als gisteren (zie fotos). Ik heb mijn ontbijt voor morgen al aangekocht het is louter nog kwestie van mijn bocadilla te maken in de keuken vanavond en dan zijn we weer paraat voor een nieuwe dag. Vanaf nu wordt het heel mooi en met het goede weer gaan we daar optimaal van genieten. Santiago begint zich stilletjes aan in mijn gedachten te nestelen want het is maar 234 km meer. Morgen gaan we richting Astorga (denk ik ). Ik zal het morgenvroeg eens vragen aan mijn voeten en benen maar tot op heden zijn we nog altijd de beste vrienden mits de nodige zorg. Een echte luxe is dat want ik heb hier al een en ander gezien zulle. Buenos niches
Vanmorgen ben ik om 6 uur opgestaan. Ik had zoiets van ik ga maar vroeg starten want met al die pelgrims hier. Al gauw bleek dat ik in een totaal andere omgeving ben terecht gekomen. De wegen zijn beter, het is warmer en het is vlakker. De vele pelgrims moet je er maar bijnemen. De eerste beste alberque ben ik gestopt om me een plaats te verzekeren. Ik ben terechtgekomen in een gigantisch mooie alberque en ben enorm verwend. Ik kon het bijna niet geloven maar ik was de eerste !! Toen ik de uitbaatster vertelde dat ik nog niet had gegeten (tenzij een croissant van afgelopen weekend) zou ze me een Belgische maaltijd klaarmaken terwijl ik mijn was deed. Als aperitief stelde ze voor om een cider te drinken en dat ik hem zelf zou inschenken. Wat ze niet wist dat is dat ik toevallig vorige week geoefend had. Ik kan U verzekeren het vraagt enige oefening (zie foto). Als voorgerecht kreeg ik champignons in de look en als hoofdgerecht, jawel frieten met stoverij !! Als toetje vroeg ik een koffie met een cognac en dat alles voor 17 euro overnachting inbegrepen, volgens mij zag ze me graag. Ik ben nog maar 1 dag onderweg en moet al besluiten dat de camino frances echt wel mijn ding is. De camino norte is mooi maar mist volgens mij die gemoedelijke sfeer en als je een beetje uitkijkt is die camino frances nog niet zo duur als men beweerd. Het geheim in de camino zit erin dat je volgens mij vroeg moet starten en vroeg stoppen en dat je daar drie jaar moet overdoen om tot die conclusie te komen. Maar ja de camino is natuurlijk moeilijk te doorgronden dat blijkt nog maar eens. En wat zal het morgen zijn ? Ik vertel het morgen wel.
Vanmorgen heb ik de camino norte vaarwel gezegd. Het was heel mooi maar 80% van de route is geasfalteerd en daar heb ik genoeg van. Bovendien zijn het altijd dezelfde pelgrims die je tegen komt en dat werd een beetje saai. Vandaag heb ik de overstap gemaakt van de camino norte naar mijn vertrouwde camino frances.Ik heb de bus genomen richting Gijon en dan de trein richting Leon. Om 13u30 zat ik al op mijn bestemming. Na de gebruikelijke huishouding heb ik een terrasje gedaan en kreeg ik de indruk dat er meer pelgrims rondliepen dan inwoners. Ze lopen mekaar voor de voeten. Ik heb een salade mixta gegeten (de beste ooit) en ben naar mijn kamer gegaan. Het is nu negen uur, straks nog even skypen en dan kruip ik onder de dekens. Ik denk dat ik morgen vroeg (heel vroeg) ga moeten vertrekken wil ik morgen een slaapplaats vinden. Het zal in ieder geval niet gemakkelijk zijn de komende dagen maar de ouderwetse caminosfeer is terug en dat was mijn bedoeling. Hoe het afloopt hoor je morgen wel.
Over de tocht van vandaag valt niet veel te vertellen. Het eerste uur was ik alleen op pad maar nadien kreeg ik het gezelschap van Marie. Het was mijn bedoeling om tevstoppen in Sebrayu maar mijn gezel moest wat foto's nemen in Villaviciosa en uiteindelijk besloot ik maar mee te gaan. Ik had het beter niet gedaan want ik kreeg in de laatste kilometers een ferme inzinking. De laatste 5 km waren een echte lijdensweg. Ik geraakte niet meer vooruit. Aangekomen in de alberque heb ik mijn spullen neergeploft op mijn bed, ben vlug iets gaan eten en om 6 uur wist deze jongen al niet meer van deze wereld.
Het opstaan was wel een hele bedoening vanmorgen. De Hospiteria zou ons om 7u30 allemaal wakker maken (met muziek) en dan zouden we om 08.00 u allemaal samen ontbijten. Uiteraard is dat tot groot ongenoegen van de hospiteria behoorlijk uit de hand gelopen. Sommigen waaronder ikzelf waren al voor 7 uur wakker en hun menage aan het doen. Blijkbaar had hij dat gehoord en kwam hij ons aanmanen om terug in bed te kruipen hetgeen we oor de goed rust dan ook maar gedaan hebben. Toen iedereen uiteindelijkmocht opstaan waren er uiteraardlelgrims die gelijktijdig wilden vertrekken. Ook dat was tot grote ontsteltenis van en pelgrim niet mogelijk want iedere pelgrimmoest zich aan de regels houden. Om 7u30 zijn we dan toch gaan ontbijten. Het qas van korte duur want al vrij snel was er geen koffie meer en toen iknog wat brood vroeg bleek er ook geen meer te zijn. De ene had wat teveel gegeten zei hij en dat was de reden waarom ik geen meer had. Ik heb dan aar mijn biezen genomen en ben gelijk als eerste vertrokken. Samen met Marie heb ik dan inhet eerstvolgende dorp een tortilla gegeten en hebben nog ferm zitten lachen over het waanzinnig verblijf daar. Ik heb afscheid genomen van Marie want ik moest eerst nog een tandenborstel gaan kopen. Om 10 u was ik dan eindelijk op dreef gekomen. Ik heb zowat de ganse voormiddag en namiddag alleen gelopen tot ik ineens op een twijfelachtig punt in het gebergte Anne weer eens ontmoette. (Anne is studente aan de Universiteit van den Haag). We zijn samen opgetrokken tot aan het strand in Isla. Daar hebben we wat gedronken en wat gefrituurde calamares gegeten. Het was al vrij laat en hoogtijd om een slaapplaats te zoeken. Dat bleek niet in een kwartiertje gefikst. De alberques bleken gesloten en pensionnetjes waren er niet. Er waren wel 5 hotels maar ook dat leek niet simpel om een kamer te vinden. Het begon er een beetje benauwd uit te zien maar uiteindelijk hebben we in het vierde hotel een goedkope kamer met ons tweetjes kunnen delen. Na de was en de plas zijn we een terrasje gaan opzoeken en hebben we een leuke babbel gehad onder het genot van een flesje wijn. Nadien zijn we nog iets gaan eten in het hotel om vervolgens om half elf (goed vermoeid) te gaan slapen.
Vanmorgen lekker uitgeslapen. Ik heb een kamer gedeeld met Karel. We zouden om 9.00 u zowat vertrekken maar Karel bleek een beetje last te hebben aan zijn maag en is in bed gebleven. Hij had teveel gegeten zei hij maar volgens mij was het vanwege het slechte eten gisterenavond. Het was het slechte wat ik ooit heb gegeten. Het ontbijt vanmorgen stelde ook al niks voor dus ben ik maar gauw opgestapt. Eerst heb ik Karel nog even geinformeerd dat zijn buurvrouw hier ook aanwezig was. Marie (uit Betekom) woonde amper 2 km van hem vandaan maar zelfs dat was niet goed genoeg om hem uit zijn bed te krijgen. De rit bleek een saaie bedoening te worden maar de surprise zat in de staart. Vlak voor cuerres ontmoette ik Marie opnieuw. Ze had een cider besteld in een bar en blijkbaar had ze een hele fles gekregen. Ze nodigde mij uit om haar te helpen. We hebben zowat 2 uur op een terras zitten babbelen. Op advies van onze Franse collega' s zijn we dan in een fantastische alberque terechtgekomen met alles erop en eraan. We krijgen zelfs avondeten en dat alles voor een donativo. Het wordt vanavond weer een ouderwetse gezellige bende denk ik. Maar dat is voor later, ik ga nu eerst een beetje genieten van het goeie weer op het prachtige terras.
Gisterenavond ben ik naar de dichtbijzijnde bar geweest om iets te gaan eten. Het leek wel een wegrestaurant want alle vrachtrijders wisten blijkbaar de weg naar dit cafe - restaurant te vinden. Ik dacht dat gaat hier geen vetpot zijn maar dat pakte toch enigzins anders uit. Ik kreeg me daar toch een beufstuk voor mijn neus dat hebb(en ik nog nooit gezien (zie foto). Het was heel goed van smaak en met wat frieten en spaanse pepers ging dat goed naar binnen. Toen ik in de private alberque terugkwam bleek ook de uitbaatster te koken voor haar gasten. Misschien was dat wat leuker geweest maar ik had in ieder geval goed gegeten. Ik zat al vrij vroeg in mijn bed want van de voetbalmatch op tv kwam niet veel in huis. S Morgens ben ik om 8 u na een sober ontbijt vertrokken. Ik zou in de eerstvolgende bar iets eten maar toen ik daar aankwam viel er helemaal niets te verorberen. Gelukkig was de tocht fenomenaal mooi zodat ik mijn honger grotendeels kon vergeten. Jammer van het weer want het water viel met bakken uit de regen.
Vlak voor Llanes in de laatste afdaling kwam de verrassing van de dag. Een roepende pelgrim kwam mij en Tabea nagelopen. Wie denk je dat het was? Jawel onze Karel was weer back in down. Eerst zijn we met ons drieën gaan zoeken naar een slaapplaats en dan zijn we in alle spoed een Russische salade gaan eten. Daarna hebben we onze was en plas gedaan en strakjes gaan we ons drieën iets drinken en og een kleinigheid gaan eten. Morgen gaan we ons eens uitslapen want het ontbijt is pas om 08.00 uur. Waar de rit naar toe gaat weet ik nog niet maar dan zien wemorgen dan wel weer. Voorlopig ga ik de mooie tocht van vandaag nog even in gedachte.
Aan het tijdperk met Karel is een eind gekomen vrees ik, alhoewel op de camino weet je nooit. We hebben drie mooie dagen gehad. Over de dag van vandaag valt weinig te vertellen. Ik kon vanmorgen geen proviand en ontbijt vinden. Ik ben dan maar vertrokken en kreeg meteen een lastige en lange beklimming voor mijn voeten. Uiteindelijk in een klein barretje kon ik nog een tortilla (van vorige week denk ik) op de kop tikken. Ik zou niet te ver lopen vandaag want om de haverklap was het aan het regenen. Colombres was het einddoel. Ik was daar al vrij vroeg en eigenlijk had ik geen zin om daar een hele namiddag te zitten. Ik vroeg een Spanjaard naar de volgende alberque. Dat was amper 4 km zodoende ben ik nog even doorgelopen. In La Franca heb ik bij particulieren een hele mooie kamer gevonden. Ik ga nu de gebruikelijke huishouding doen en eens in het dorp gaan kijken naar een menu del dia. Inmiddels zijn Kabea en onze Waalse vrienden hier ook aangekomen. Wat misschien wel te vermelden waard is dat is dat ik nog niets ben verloren en dat vind ik op zich ook al een hele prestatie. Morgen gaat het waarschijnlijk naar llanes maar het weer zal een grote factor spelen want ze geven niet veel goeds af. Maar dat zijn zorgen voor morgen maniana maniana weet je wel.
Gisterenavond ben ik samen met Karel in een geweldige alberque terechtgekomen. Er waren 156 bedden en we waren amper met negen pelgrims. Het was lekker warm op de kamer en we hadden zelfs een donsdeken. Aan de overkant hadden we een barretje waar we lekker gegeten hebben. S avonds had ik mijn klok ingesteld om 06.00 u want het zou morgen goed weer zijn en ik wou vroeg vertrekken. Karel is echter een snurkers dus had ik naderhand mijn oordoppen bovengehaald. Zodoende was iedereen om 6 uur wakker en lang deze jongen lekker te slapen. Uiteindelijk heeft Karel mij wakker gemaakt. Om halfzeven ben ik dan vertrokken. Ik heb Karel achtergelaten want hij had nog steeds last van zijn ontsteking en zou maar 10 km stappen. Het was goed weer om te stappen, na de regen van gisteren en vannacht was er veel zuurstof in de lucht. Het was overal heel stil want het was vandaag ook zondag ( 1 mei ). Het was een hele mooie etappe. In comilles heb ik wat rondgetoerd en even bijgetankt (euros). Na een koffietje en een tortilla de weg verder gezet naar San Vincente. Daar aangekomen was er geen plaats tenzij een relatief duur pension. Ik besloot om verder te gaan naar Serdio. Amper 500 meter verder belde Karel. Blijkbaar ging het beter met hem want hij was niet ver meer van de stad. Zodoende ben ik maar op mijn passen teruggekeerd en heb ik hem opgewacht. We hebben een terrasje gedaan en zijn later lekker en zeer goedkoop gaan eten.
We (ikzelf, Wim en Linda) lagen samen op een kamer van acht. Het was dus best rustig en heb dus zonder snurkers goed geslapen. Zij zijn om 6 uur opgestaan en om half acht vertrokken. Ik bleef liggen want ik had vandaag toch een zee van tijd. Ik lag nog wat in bed na te genieten toen kwam Carl (die op een andere kamer lag ) eens langs. Hij stelde voor om toch een kleine wandeling te maken ondanks de regen en de kou. Ik heb even getwijfeld maar Carl is een leuke collega en ben dus op zijn voorstel ingegaan. We hebben 12 km afgelegd naar Cobreces waar we een warme en leuke alberque hebben gevonden. Het was een leuke trip en hebben een goede babbel gehad ondanks het slechte weer.
S middags hebben we een goede maaltijd genomen en in de namiddag hebben we beiden ons ding gedaan. Na een babbel met onze Franse kamergenoten zijn we om 22.00 u ons bed ingedoken.
