Van dat vroeg slapen is uiteindelijk niet veel in huis gekomen. De camino heeft er weer eens anders over beslist. Toen ik naar het pension ging zat Paul op een terras lekker te genieten van een wijntje en gegrilde sardines. Bij iedere consumptie kreeg je 1 of 2 gegrilde sardines gratis. Zo een gelegenheid slaan we niet over uiteraard. We hebben ons een fles wijn gekocht en hebben sardines a volonte gegeten en LEKKER dat ze waren. Uiteindelijk ben ik om 23.00 u in mijn bed beland en heb goed geslapen. Om 06.00 u dan vertrokken terug naar Finesterre maar ik wou eerst nog even naar het uiterste westelijke punt van Spanje de Faro de Tourinan. Het is een gewaagde onderneming geworden, door alle kleine dorpjes met loslopende honden, geen bewegwijzering en geen mens te bespeuren. Maar ik wilde en zou het einde van deze camino zien en het is me nog gelukt ook. Het geeft je een bijzondere kick om daar te staan, aan de rand van het hooggebergte met voor je 100 meter lager niks anders dan water. Ik heb op een bankje een half uur zitten genieten van deze ongerepte omgeving en ben dan op zoek gegaan naar de caminoroute. Dat was niet zo evident maar na veel vijfen en zessen heb ik ze dan toch gevonden. Om half vier ben ik dan terug aangekomen in Finesterre en heb eens een goed bad en een goed bed stuk gegeten. Morgen gaan we dan stilletjes aan aan de terugreis beginnen en terug naar Santiago.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen) Tags: ik naar het pension pension ging al een gelegenheid slaan we niet over en h volo ben ik danteebben
07-06-2016
Hospital - Muxia 29 km
Na amper twee uur slapen ben ik om 06.00 u vertrokken naar Muxia. Er lag op mijn kamer een Nederlander die alleen maar snurkte als hij wijn dronk. Ik zag hem gisterenavond een hele fles wijn uitdrinken met als gevolg dat ik vannacht al mijn hebben en houden kon oppakken en in de inkomhal kon gaan slapen.Het is dus een heel slopende rit geworden vandaag maar wel een hele mooie.Het was prachtig weer en ik heb welgeteld 3 pelgrims gezien. De tocht naar Muxia staat slecht aangegeven en ik had verder ook enkele documentatie bij. Maar ik wou kost wat kost het einde van route bereiken en dat is dan ook gebeurd. Onderweg ergens midden in het onbekende kwam ik bij een Monasterie terecht uit het jaar 1200. Ik heb daar een rondleiding gekregen en dat was echt wel de moeite. Een aantal pelgrims hadden een overeenkomst voor tien jaar dat ze daar kosteloos mochten verblijven mits onderhoud van het gebouw. Elkeen had zijn functie zo was er een smid, een schrijnwerker,een kok, een tuinier,enkele muzikanten etcetera. Alles werd bekostigd met giften van bezoekende pelgrims en eventuele overnachtingen. Het was allemaal heel primitief maar uiterst gezellig en echt bewonderingswaardig. Ze kweekten alles zelf en konden voorzien in hun eigen behoeften. Om 14.00 u na een heel lekker bakje koffie ben ik dan weer vertrokken om na veel omwegen uiteindelijk om 16.00 u in Muxia aan te komen. Eerst een slaping gezocht en dan heb ik maar een van de vele visrestauranties in dit vissersdorp bezocht voor een eerste deftige maaltijd. Daarna heb ik nog een korte wandeling gemaakt langsheen de kaai. Nu nog even een deugddoend bad en dan bed in denk ik want morgen is het richting Finesterre.
De albergue gisterenavond was een schot in de roos we zijn aangekomen om 14.00 u en hebben eerst een lentsilsoep gegeten. De eigenares wou meer soep in ons bord doen dan er in feite in kon. Ze had ze zelf gemaakt en dat kon je proeven ook. Het was heerlijk genieten op een terrasje in het niemandsland met een heerlijk zonnetje. S'avonds hebben we de overschot van de soep opgegeten en en frietje met een cordon bleu en een wijntje genoten. Meer moet dat niet zijn voor mijn part. Vanmorgen de eerste km nog met Mathiss gelopen. Onderweg heb ik dan van mijn laatste caminofriend afscheid genomen. Mijn hele vriendenkring is nu back home. Het was een mooie wandeling vandaag, vanmorgen heeft het een beetje geregend maar nadien kwam de zon erdoor en was het heerlijk wandelen.
.S'avonds wetd ik uitgenodigd door een koppel uit Seattle voor het avondmaal. Het werd een hele gezellige en boeiende avond. We hebben het niet te laat gemaakt en na een korte wandeling ben ik gaan slapen want morgen wacht mij een zware dag.
Vannacht geslapen in een albergue met zowat 40 bedden en je acht het niet voor mogelijk maar het was muisstil in de kamer. Geen snurkers en iedereen heeft volgens mij ontzettend goed geslapen. Dit heb ik voor het eertst meegemaakt in mijn caminogeschiedenis.Misschien kwam het door de verjaardagsviering van een van onze collega's. Om half acht zijn we dan zowat vertrokken, ikzelf naar Santa Marina en daar heeft Mathiss dan afscheid genomen want hij moest bij gebrek aan tijd opschieten. Vanavond slaap ik weer in een albergue ditmaal met 16 bedden en er is alvast 1 snurker bij. Maar wie weet valt het wel mee, het eten was ieder geval al goed. Ik moet nu afsluiten want er komt mij net iemand vertellen dat hij niet kan slapen van mijn bureauwerk. Ik ga dus ook maar slapen. Tot morgen.
Vanmorgen een heerlijk ontbijt genomen in het hotel en na een heerlijk bad voor een laatste keer naar de mis geweest in de kathedraal. Na de mis afscheid genomen van Bart en samen met Mathiss vertrokken richting Finesterre. De eerste etappe is geëindigd in Negreira. Het was een lastige tocht want we gingen ervan uit dat het van nu af vlak zou zijn. Dat was een totale misrekening en bovendien hadden we geen eten en niet genoeg drinken mee. Aangekomen Negreira eerst maar eens uitgekeken naar een restaurant maar ook dat bleek een misrekening te zijn want er was niks warms te verkrijgen. Uiteindelijk zijn we gaan slapen met een salade mixtape en wat stokbrood.
Vandaag een dagje rondgelopen in Santiago en afscheid genomen van enkele collega's. Voor het overige mijn verblijf geregeld tegen het moment dat ik terug kom van Muxia en dat was niet zo eenvoudig want alles bleek volgeboekt. Uiteindelijk toch iets gevonden maar het was inmiddels wel tijd geworden om iets te gaan eten. Ik had eigenlijk in een eerder stadium afspraak gemaakt met Bart om in Santiago iets te gaan eten maar dat is misgelopen. Ik ben wel na vele dagen Matiss tegen het lijf gelopen. Dat was een prettig weerzien en we hebben afgesproken om morgen gezamenlijk de tocht naar Finesterre aan te vatten. Met Bart heb ik inmiddels afgesproken om morgen op de Plaza de Galicie nog een pilsje te drinken vooraleer onze wegen uit mekaar gaan.
Dus morgen word het nog een luie dag denk ik maar daarna moet ik er weer tegenaan en met
Na de verwenningskuur van gisteren en een goede nachtrust vanmorgen om 6.00 u vertrokken. Het eerste uur waren er geen pelgrims te bespeuren, de meeste hebben het wel gehad denk ik en blijven nu wat langer in hun bed liggen. Het werd al vrij snel licht en dat is altijd mooi om zien en als toetje kreeg ik nog een reuze hert te zien die mijn pad kruiste. Persoonlijk vind ik de laatste week de mooiste van de camino (zie foto's) alleen is de sfeer wat minder want de meeste zitten wel op hun tandvlees. Om 12.00 ben ik dan in Santiago aangekomen en eerst maar eens mijn intrek genomen in het hotelletje van vorige keer. Voor vandaag kon ik nog een kamer krijgen maar voor de 9e juni niet meer. Dan maar uitgekeken naar iets anders maar alles blijkt hier volgeboekt, dus voorlopig geen onderkomen die dag en om in Santiago nu in een albergue of municipale te gaan slapen dat zie ik niet zitten. Maar goed dat is dan een probleem voor later eerst nu maar een wat vrienden gaan opzoeken. Al gauw trof ik Jacqueline en Kristi aan, tenminste ik had ze niet gezien maar ze riepen mij terug. Samen wat gegeten en een afspraak gemaakt voor vanavond Later heb ik Suzy en Michael (zijn altijd en overal die twee) en Claudia nog aangetroffen. Zij wist me nog te vertellen dat Bart ook in town was maar ik heb hem niet gezien. Gelukkig hebben we later de avond per mail nog iets kunnen afspreken voor morgen. Ik ben wel blij want met Bart kon ik het wel goed vinden. Het is wel de valreep want morgen trek ik weer mijn schoenen aan richting Finesterre want de tijd word kostbaar. Tot morgen
Vanmorgen vertrokken met de bedoeling naar Pedrouzo te gaan. Het plan is zoals meestal niet uitgekomen maar het is een heel mooie trip geworden. Bos in en bos uit dat was wel welkom met deze temperaturen. Maar gezien de hitte en de weinige eet- en drankgelegenheden was Pedrouzo wel iets te ver gegrepen. Op zeker moment zagen mijn voeten het niet meer zitten en dacht ik het eerste beste verblijf met een restaurantje is het mijne. Het zag er niet uit, vervallen en slordig maar het kon me niet deren. Het werd een albergue met 20 bedden en wat bleek ik was de enige en het was al 18.00 u. De eigenares was een hele lieve dame en deed haar uiterste best voor mij. Het eten was bijzonder lekker (8 zelfgemaakte garnaalkroketten en een koude schotel daar kon je niet overkijken) en een luxueuze badkamer met inloopdouche. Dit bewijst nog maar eens dat je niet altijd in die bekende steden hoeft te zijn. Nu ga ik slapen want ik val bijna omver van de slaap en morgen doen we onze intrede in Santiago
Vannacht na een lange tijd weer eens mijn onderkomen gezocht in een albergue. Ik had een kamertje van 4 met drie amerikanen waarvan 1 tijdelijke snurker. Het slapen viel wel mee maar toen ze vroegen vanwaar ik was viel de communicatie stil. Ze hadden het niet zo gesteld op de belgen geloof ik. Ik ben dan maar alleen het stad in getrokken om pulpo (octopus) te gang eten. Het werd een gezellige bende met 3 Portugese meiden die pas hun eerste camino dag hadden beleefd. Ze hebben dan ook uitvoerig gebruik gemaakt van mijn ervaring en mij hiervoor rijkelijk bediend met wijn. Op mijn tocht viel er maar 1 noemenswaardig feit te vermelden. Toen ik een kerkje passeerde dacht ik dat de mis bezig was. Het was echter een Corsicaanse pelgrim die met veel overgave een lied stond te zingen. Ik kreeg er echt kippenvel van en bij het buitengaan moest iedere pelgrim naar zijn zakdoek zoeken. Het was echt aangrijpend.
Ik heb die man om de tekst gevraagd en hij gaat het mij vertalen en mailen. Vanavond heb ik een goed pensionnetje, nogal primitief maar wel rustig en morgen gaan we beginnen aan de laatste 50 km naar Santiago.
Na een ontspannende dag in een prachtig verblijf vol moed weer vertrokken. Het is een saaie dag geworden, niks te beleven en iedereen begint een beetje op zijn tandvlees te zitten. Een ola en een buen camino kan er nog net af maar dan heb je het wel gehad. Ik heb dan maar met een boertje de koeien naar de wei gebracht. Dat is eigenlijk het enige vermeldingswaardige feit afgezien van het feit dat ik s'avonds een gezellige avond had met een man uit Keulen en goed heb gegeten.
Hopelijk is er morgen een beetje meer animo in de tent.
Ik hoorde onze vriend inderdaad om 4 uur opstaan. Ik had nog geen oog dichtgedaan en hij vertrok al. Ik heb me nog een keer gedraaid en heb toch nog een paar uur geslapen. Om 8 uur een stevige koffie gedronken en in de gietende regen vertrokken. Ik wist precies waar naartoe, een albergue waar ik vorige keer wilde verblijven maar toen was er geen plaats. Het was amper 12 km ver maar dat kwam goed uit in zo een weer en weinig slaap. Om 10.30 u was ik daar al en had meteen een bed. Na zo een nacht was deze plek de ideale stop. Ik ben nu heerlijk aan het niksen,mijn spullen aan het ordenen en lekker aan het genieten van een heerlijk verblijf in een rustige omgeving en morgen zien we wel of zoals de spanjaarden zeggen manjana, manjana.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Tags:E nog paar uur geslapen. wist een plaats waar ik de albergueHNa eeevn deenheerlojkiy heerlikl verblijf in een eben ordennuas ot waar ik daate vorige keer wilde verblijven maar geen plaats was
28-05-2016
Hospital de la Condesa - ??????? 25 km (?)
Vanmorgen om half acht vertrokken in de regen en zonder eten,drinken en geld (vergeten tanken). Onderweg heel wat pelgrims gezien met natte sokken en doorweekte schoenen. Ik kwam ook Suzy en Michael nog tegen, een koppel waarmee ik in St Jean gestart ben. Michael was een beetje ziek blijkbaar en Suzy haar voeten zatten ingepakt in twee plastiekzakken. Ik heb haar mijn galochessen geleend en ze was er zeer blij mee. Ik zie ze later wel terug. In triacastela aangekomen eerst maar eens een bank opgezocht. Gelukkig was er wel geteld 1 bank en je kon nog pinnen ook want het was weekend blijkbaar. Stel je voor dat het geld op was of de automaat defect was dan had ik wel degelijk een probleem gehad. Hier moest ik kiezen tussen twee routes, de ene ging naar Samos en de andere ging door een dal met een voor mij onbekende bestemming. Ik heb de tweede optie genomen om reden dat ik de vorige keer lang genoeg in Samos ben geweest. Het was een mooie trip van het ene kleine dorpje naar het andere maar uiteraard weinig voorzieningen. Om half vijf heb ik mijn intrek genomen in een zeer mooi pension. Er zat welgeteld 1 pelgrim. Toen ik hem aansprak bleek het nog een Amsterdammer te zijn ook. Ik dacht gelijk eindelijk eens wat gezelschap de komen dagen maar al gauw bleek dat niet zo te zijn. Hij vertrok iedere morgen om 4 uur en deed dagelijks meer dan 50 km. Als je het mij vraagt een stupide onderneming. Hoe dan ook we hebben wel een gezellige avond gehad en zijn na een stevig potje bier zowat om 23 uur gaan slapen. Of dat gelukt is hoor je morgen wel.
Vanmorgen zowat de laatste vertrokken in Vega denk ik. Na die toch wel zware trip van gisteren wou ik het vandaag iets rustiger aandoen. Het was toch maar een tochtje van 12 km klimmen vandaag dus so what,er kon dus niet veel mislopen. Dat is daarom wel even anders uitgedraaid. Toen ik O Cebreiro aankwam was het er ongelooflijk druk van de toeristen (bussen) met als gevolg geen bed voor vanavond. Niettemin heb ik mijn tijd genomen om rustig te eten en nog wat te genieten van het zonnetje. Noodgedwongen dan maar verder en net zoals vorige keer sloeg het weer helemaal om hier in die bergen. Bij de eerste albergue aangeklopt en zoals verwacht ook daar geen plaats. Toen ik vroeg om de volgende albergues even te bellen om te reserveren bleek alles al vol te zitten. Voor het eerst in mijn camino geschiedenis heb ik dan maar aangeklopt bij een boertje. Dat is wel een bijzondere ervaring. Ik slaap vannacht boven de koeien en mijn wekker zal ik niet moeten zetten denk ik want de haan zal wel zijn werk doen.
Toen ik daarnet wilde gaan douchen kwam hij zeggen dat ik wat minder water moest gebruiken want de afvoer kon het ergens niet slinken. Vanavond gaan we paella eten wist hij me te vertellen en morgen zou ik een paar koeken meekrijgen. Dat neem ik in dank aan want er is hier in dat dorp van 4 huizen groot helemaal niks. Op die manier kan ik morgen dan op tijd vertrekken. Naar waar? Moeilijk te zeggen. Maar we zien wel. In ieder geval ik ben nu blij dat ik iets heb want het regent pijpestelen.
Vanmorgen om half acht rustig aangezet in het gezelschap van Bart voor een tocht die alle kanten uitkon. Hoewel wij mekaar al veelvuldig hadden ontmoet waren het de eerste km die we samen stapten. Na acht km werd het tijd om breakfast te nemen hetgeen ons de gelegenheid gaf om te overwegen welke route we zouden nemen. We moesten kiezen tussen de gemakkelijke route die evenwijdig liep met de autobaan of een alternatieve route de zogenaamde camino dure. Bart koos voor de makkelijke weg maar ik verkoos de bergen in te trekken. Twee jaar terug heb ik die makkelijke weg gedaan en daar vond ik maar niks aan. De start verliep een beetje chaotisch want ik kon het begin niet vinden. Na 5 km ronddolen ben ik dan maar naar het infobureau voor toerisme geweest om een plattegrond. Mijn keuze is de juiste geweest. Het was een zeer zware klim van zowat 4 uur maar het was ongelooflijk mooi (zie fotos). Ik heb mijn tijd genomen en er echt van genoten. Dit is zeker een herhaling waard. Slechts op het einde van de beklimming was er een auberge, gelukkig want ik zag ze vliegen zulle. De middagmaaltijd stond volledig in het teken van de kastanjes. Het boertje had kastanjebrood gebakken en een kastanjeliqueur gemaakt. We (7 pelgrims allemaal van een verschillende nationaliteit) hebben ons daar goed vermaakt moet ik zeggen. Om half drie uiteindelijk de tocht verder gezet richting La Faba. Dat bleek uiteindelijk een beetje te hoog gegrepen gezien die zware tocht.ik ben dan in Vegas de Valcarce gestopt omdat ik hetzelfde pensionnetje van voorheen weer kon krijgen.
Toen ik het stadje ging verkennen kwam Bart weer uit het iets opdagen. We hebben samen nog een uurtje genoten van het mooie weer en zijn dan om een stevige maaltijd geweest in het vooruitzicht van de zware tocht naar O Cebreiro mij favoriete stekje. Ook niet bepaald de gemakkelijkste etappe dus ga ik nu maar vlug slapen. Tot morgen.
De wekker stond op 5u45 vanmorgen, het is uiteindelijk 07.00 u geworden. Reden : het slechte weer. Men had nochtans goed weer voorspeld maar uiteindelijk heeft het de hele dag geregend. Ik had het dan ook na 18 km bekeken en ben neergestreken op een terrasje in Cacabelo.
Vanmorgen kon ik niet uit mijn bed. ik had zo een goed bed en heb zo goed geslapen en heb nog een beetje nagekomen. Uiteindelijk om 8 uur vertrokken richting Ponferrada. Het is een geweldig mooie tocht geworden en ik heb er mijn tijd voor genomen, op mijn eentje in mijn favoriete berglandschap. Rustige omgeving, prachtig landschap, de kleuren en een heerlijk zonnetje. Dit is echt genieten !!! Ik wist dat ik een probleem zou krijgen om een bed te vinden maar het kon me niet deren, hier moest ik volop voor gaan. Rond de middag heb ik de Cruz de Ferro bereikt.
Het hoogste punt op de camino. Zoals gebruikelijk mijn steen achtergelaten en mijn wens. Die Cruz de Ferro is toch wel een vrij bijzondere emotionele plek. Zo huiswerk gemaakt en weer verder. Om 2 uur begon het echter te regenen.
Maar dat is hier niet verwonderlijk het weer zal er hier niet verbeteren denk ik. Ik heb Ponferrada dan maar uit mijn hoofd gezet en ben blijven steken in Molinesca. Heb een pensionnetje genomen aan een riviertje bij een hele vriendelijke dame. Mijn collegas zijn zowat 8 km verder maar morgen sta ik dan maar wat vroeger op en dan zie ik ze morgenavond wel ergens. Nu ga ik even genieten van deze mooie stad en eens een forel gaan eten vanavond, ik heb zonet iemand ontmoet uit Canada en ze zag het wel zitten om mee te gaan. Volgens mij word het gezellig.
De nacht was een grote ellende. Ons Franse kamergenoot had blijkbaar een beetje te diep in het glas gekeken en heeft zowat de hele nacht liggen zingen en verhalen verteld. Om 6 uur ben ik dan maar opgestaan en vertrokken naar mijn favoriete terrein het hooggebergte. Het is een geweldige dag geworden. Onder een stralend zonnetje en op mijn eentje richting Rabanal in een prachtige omgeving. Ongelooflijk panorama met al die fauna en flora, daar krijg je echt een kick van. In Rabanal ben ik nog even langs gegaan bij onze landgenoot uit Grimbergen maar hij was niet thuis
Ondanks dat er geen pelgrims te bespeuren waren bleek alles toch volgeboekt. Er zat dus niks anders op dan 5 km verder gaan naar Foncebadon, alvast een goede opwarmer voor morgen. Daar aangekomen had ik direct een kamer. Toen de interne keuken was gedaan ging ik naar het terras en wie zit er daar, jawel onze vriend uit Grimbergen. Weer 1 van die toevallige gebeurtenissen die zich met regelmaat voordoen in de camino. Jammer dat hij al een beetje beschonken was want hij was met een medeburger van 86 jaar naar Astorga geweest om zijn pensioen. Ik weet niet of er nog veel overschiet van dat pensioen. Voor de rest hebben we met onze kleine clubje weer gezellig en vrolijk gegeten vanavond en nu gaan we slapen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:en nu gaan we slapen
22-05-2016
Villar de Mazzarife - Astorga 31 km
De albergue gisteren was goed maar er was bij de buren een plechtige communiefeest. Het duurde zowat tot 00.00 u en sommige jongeren vonden het nodig om met de auto een beetje te racen door de dorpskern. Evengoed vanmorgen om half zeven vertrokken in de regen en een ijzige wind. Het parcours was niet zo overweldigend maar het is de bedoeling om wat kilometers te maken anders geraak ik te ver achterop op mijn schema. Ik geloof dat ik vandaag geen 3 pelgrims heb gezien, de Koreanen zijn ineens allemaal verdwenen evenals de spanjaarden. Ik heb gisteren natuurlijk een route genomen die niet in de gids stond en dat was wel eens plezant. Ben om 14u00 aangekomen in Astorga toch zat alles bijna volgeboekt. Ik deel vanavond mijn kamer met een Fransman, een Noorse en een snurkende Amerikaan.
Nu nog even gaan eten met Claudia. Zij is nog zowat de enige die overblijft van onze groep. Bart zit hier ook, die kan ik misschien ook nog uitnodigen,van Matiss is niets meer te horen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen) Tags: eventjes kilometers vandaag de bedoeling om wat kilometers te de ik te ver mij nietn gisszijn gezien chgeen ema
21-05-2016
Leon - Villar de Mazzarife 21 km
Vandaag was weer een heerlijke dag. Vanmorgen om 6 uur vertrokken samen met Claudia. Na een uurtje stappen breakfast genomen en dan richting Villar de Mazzarife. Mijn gezellig was ik al vroeg kwijt want een paar kilometers verder kwam ze tot de vaststelling dar ze haar wandelstokken had achtergelaten in de coffeeshop. Dus moest ze terug en kon ik weer op mijn eentje verder. Even verder op moest ik kiezen tussen 2 routes. Achteraf bekeken heb ik naar mijn gevoel wel de beste route gekozen. Het was een prachtige wandeling in een ontzettend mooi landschap. Alleen waren er geen stops en ik had geen eten bij mij alleen water. Gelukkig was er een Spanjaard die met kraampje stond en waar je middels een donatie iets kon eten. Hij was als uit de hemel gezonden. Om half twaalf was ik al mij bestemming. Eigenlijk is dat de goede manier om de camino te stappen denk ik. Vroeg vertrekken,vroeg aankomen,uw was doen, douche,pintje drinken een beetje rusten, eten en slapen.
Vanavond lig ik met een Fransman, een Zwitser en een Canadees (Vancouver yland) de kamer. De Fransman ken ik al eerder en het is een snurkers dus ...
Hoe dan ook ik ga nu slapen voor hij van wal steekt en morgen om zes vertrekken we naar Astorga.
Vanmorgen lekker lui geweest. De winkels waren toch maar open om 10.00u dus er was geen haast bij. Eerst nog even langs geweest bij het toeristenbureau om een plattegrond en weg waren wr. Althans dat dachten we want na 5 minuten liep ik Claudia tegen het lijf en dat was al een tijdje geleden. Dus eerst maar eens een terrasje met als gevolg dat we uiteindelijk geluncht hebben en dat de winkels inmiddels weer gesloten waren. Na een korte siësta ben ik om 5u30 naar een gigantische supermarkt geweest en heb ik mijn inkopen kunnen doen. Vanavond zouden we met een groepje gaan eten maar ik heb ze niet gevonden. Dan maar alleen gaan eten. Misschien is dat maar goed geweest want morgen is het vroeg dag. De wekker staat op 6.00 u en dat zal nodig zijn wil ik morgenavond een bed hebben want de mogelijkheden worden steeds schaarser.
Of ik een bed heb of een pak stroo dat hoor je morgen dan wel, in ieder geval morgen gaan we naar mijn favoriete omgeving, weliswaar lastig maar mooi.
