Santiago here I come

De laatste kilometers zitten erop. Om 10u20 mijn intrede gedaan op het plein aan de kathedraal. Nog geen twee minuten later begroette ik al de eerste collega en het hield maar niet op. het was echt aanschuiven om elkaar te feliciteren, te kussen en te omhelsen. Heerlijke momenten.

Uiteindelijk zijn we met een hele club gaan eten in een hotel dat onze vrienden Steven en Richard hadden gereserveerd. Het was een geweldig

moment en de champagne smaakte heerlijk. Ze waren blij dat ik van de partij was want ze vroegen zich al af waar zit onze Belg eigenlijk (dienen met zijne speciale pyjama). Ik had het een beetje als een verrassing gehouden. Maar het onvermijdelijk kwam eraan. Sommige mensen vertrekken morgen. Het afscheid was bijzonder emotioneel maar ik weet zeker dat het voor velen hier niet bij blijft. Met de rest zijn we dan nog even naar het muziekfestival gegaan dat hier dit weekend plaatsvind en uiteindelijk zijn we om 24.00 u naar de Monastere getrokken en met een goed gevoel gaan slapen. Morgen is het shoppingdag en zondag ga ik me voorbereiden op de terugreis. Vermoedelijk kom ik maandag om 20.00 u aan in Gent St Pieters met een levensverhaal.

Dit is het laatste verslag op mijn blok want mijn camino zit er op en de twee resterende dagen wil ik optimaal benutten samen met met collega´s

Tot slot wil ik al mijn trouwe volgers op mijn blok bedanken voor de steun en medeleven dat ik mocht ondervinden. Het gaf me een prettig gevoel en steun om door te gaan. Mocht er iemand gekwetst zijn omwille van één of andere tekortkoming mijnentwege, gelieve mij te verontschuldigen Ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk contact te houden met iedereen en dat was niet altijd even makkelijk. Ook vanwege het vele werk hier ivm mijn project en dat was zeker niet onbelangrijk. Allemaal bedankt en tot ziens.

Groetjes vanuit Santiago.

Het pension dat ik voor ogen had was gesloten en toen ik belde kreeg ik geen gehoor. Toen kwam ineens het idee op om door te gaan naar Monte de Go00zo, 19 km verder. Gezien het tijdstip was dat niet zo evident maar in de camino moet je soms snelle beslissingen nemen en er dan gewoon voor gaan. Dat heb ik dan ook gedaan, op naar Monte de Gozo dus. Ik heb het mij niet beklaagd, het was niets koud, het stromende water en de zon die scheen door de bomen waardoor we een geweldige kleurscharkering te zien kregen, echt geweldig (en geen enkele pelgrim te bespeuren).Ik ben daar om halfnegen zowat aangekomen (in den donkeren) en kreeg nog een bed. Manuel (de uitbater) vertelde me dat ik geluk had en dat alles aan spotprijzen was vandaag. Ik vroeg hem naar de prijs voor morgen maar dat wist hij nog niet (ik denk ook een spotprijs). Een bed hadden we dus al maar nu nog even zorgen voor de inwendige mens want dat was al een tijdje

geleden. Gelukkig dineren ze hier laat in Spanje en was er hier een bar-restaurantje.

Daar opaf natuurlijk. Ik kwam in een gezelschap van meerdere plaatselijke oudere inwoners welke vergroeid met de dagelijkse porties pelegrinos.

Ik bestelde me een pizza met eieren en champignons en dronk ondertussen een stevige pot bier. Ik kreeg als toemaatje wat olijven en inktvis

(gebruikelijk hier) in afwachting van mijn pizza. Ondertussen was er op de TV een champignons league wedstrijd van start gegaan. De bazin kwam me na een tijdje inlichten dat er geen eieren meer waren en dat het nog een tijdje kon duren. Ik zei haar dat het geen probleem was aangezien de voetbal (volgens mij zijn ze bij een nabijgelegen boertje nog om de eieren gegaan). In afwachting van, kreeg ik nog een stukje taart en wat olijven.Nadien kreeg iedereen nog wat van die noten die ze bij ons aan de papegaai geven. Nou ik zal U zeggen in één ogenblijk veranderde dat cafe in een kooi met papegaaien mijn gedacht.Op één,twee.drie lag de vloer vol met schelpen. Uiteindelijk kwamen ze met mijn pizza aandraven, wat een joekel zeg en wat lekker. Ik had eigenlijk al zoveel binnen, ik wist zeker dat ik dat niet meer ging opeten (en ik kan goed eten he en zeker na zo´n dag). Niet getreurd op het einde van de rit werd alles netjes ingepakt voor morgen.

Moe maar blij ben ik dan de douche en mijn bed gaan opzoeken en dat in de wetenschap dat we morgen na 7 weken nog eens gaan uitslapen,de tijd gaan nemen om te ontbijten en dan............richting Santiago. Jawel nog 6 km!!! En dan mijn vrienden hier opzoeken en een feestje bouwen denk ik. Kijk er echt naar uit.Hoe dat verloopt vertel ik later wel eens, want hoe de dag van morgen er gaat uitzien weet ik echt niet.

Als U morgen geen verslag ontvangt, sorry,sorry.sorry

See you soon (I think)

Vanavond wordt het dus vroeg slapen en hoe het verder verloopt hoor je morgen weer.

Ik had geen ingredienten bij me maar dat was geen excuus. Toen we een keuken hadden gevonden en een aperitief hadden gedronken zijn we van start gegaan.Op het menu stond een italiaanse macaroni met kaas en ham en als nagerecht een franse crêpe. We waren met negenen en allemaal van verschillende nationaliteit Ik was veruit de oudste, ze waren allemaal tussen de 25 en 35 jaar, maar ze hebben me goed onderhouden. Het was weer een moment om te koesteren. Om 23.30u is iedereen dan weer naar zijn stekje gegaan om een beetje te slapen en morgen steken we weer van wal en zien we wel weer.