De voorbereiding en naar de datum van vertrek toegroeien ging snel, heel snel. Ik kan geen afscheid nemen en dan probeer je het uit te stellen, maar de datum van vertrek was gepland, ook het goede weer. Na twee maanden en twee weken van huis weg, en een lange tocht afgelegd om weer thuis te komen. Een steun van het thuisfront kwam steeds als geroepen, al was ik nooit alleen onderweg. Elke minuut en km kwam ik wel een spiegel tegen waar ik het niet altijd gemakkelijk mee had. Maar ik ben een overwinning rijker, alsook in de vriendschap. Ook kreeg ik een gelukkig gevoel als ik zag hoe de blog gelezen werd. Dank jullie allen. Ik ga deze blog nog een tijdje open laten staan. Ik bedoel dat ik de blog niet meteen ga weg doen. Ik ga de foto's van de eerste dagen er terug op zetten op de dag zelf, maar geef me een paar dagen ;-) Ook ga ik er nog foto's op zetten van het feestje. Weten jullie, ik kan jullie niet genoeg bedanken voor alles.
Op 03/06/2011 vertrok Peter De Wolf vanuit
Bredene voor een solotocht met koersfiets en aanhangwagen rond de grenzen van
Frankrijk. Deze sportieveling deed het niet zomaar. Hij had een missie, een
roeping , een droom die hij wou verwezenlijken. Hij was genezen verklaard van
kanker en als ode aan het leven ondernam hij dit avontuur. Het is een
bezinning die ons leert relativeren wat belangrijk is in dit korte kwetsbare
leven . je komt meerdere malen jezelf tegen. Het is een ontdekkingsreis in de
labyrinthen van de menselijke ziel. Het is met vallen en opstaan omgaan met
tegenslag en terug de draad op te pikken en met wilskracht doorgaan om je doel
te bereiken. Het is een boodschap van hoop om nooit de moed op te geven en te
blijven vechten. Het is een betekenisvolle inspiratie voor mensen die in
soortgelijke situaties verzeild zijn geraakt. Met deze positieve ingesteldheid
doorkruist hij berg en dal om op 14/08/11 aan te komen te Bredene.
Ik meld jullie het droevig overlijden mee van Hilde Van den Borre op 15 augustus 2011 Hilde en Roger hebben een tweede verblijf in het gebouw waar ik woon. Hilde is een persoon die er heel graag wou bij zijn,maar door haar ziekte, kanker, heeft ze niet bij de aankomst mogen zijn. In gedachten blijft ze bij ons en praten we over haar zodat ze mag verder leven onder ons. Rouwadres via uitvaartverzorging Geert,Serpentestraat 1, 9660 Brakel tel; 055 42 03 80
De dag van de aankomst. Vandaag zal ik aankomen te Bredene. Een spannende dag voor mij maar ook voor de mensen die me vanavond verwachten. Ik heb nog een ' klein ' eindje af te leggen. Alles mooi verpakt en mijn karretje achteraan de fiets gespannen. Dit voor de laatste keer voor de ' Toer van Frankrijk '. De beentjes ingesmeerd en weg was ik. De wind zat goed en de wolken dreven af weg van tzeetje. Hoe meer ik naar de eindmeet kwam, hoe beter weer. Aan foto's maken had ik geen behoefte, ik zou vandaag aankomen en dat vond ik belangrijker. Voor aankomst nog even contact gehad met Sonjake, om te zien dat alles oké was en inderdaad hoor, eens ik in de straat kwam zag ik het reeds van op een afstand. Geburen, familie en t' goe verzet uit Lebbeke stonden daar samen met ' de pers '. Verrassing!! Mijnheer de burgemeester Steve Vandenberghe, Jacky Maes, Erwin Feys en Jacques Deroo waren aanwezig wat ik ten zeerste waardeer.
Man man man, een aangename verrassing. Ik bedank iedereen persoonlijk voor jullie aanwezigheid. Jullie staan op mijn netvlies gebrand.
Laatste dag voor aankomst. Vertrokken met regen. Niet leuk maar ik wou korter bij de grens van België komen. Ondanks de regen in begin vond ik het toch een aangename rit. Ik zou de rit van vandaag in mijn top tien zetten van meest aangename rit. Slapen gezocht aan de grens ;-) Pedro.
Nog 1 dagen ;-) Vandaag voor het vertrek had het nog eens stevig geregend maar tegen dat ik , na het ontbijt en inpakken terug op de fiets zat, was de regen het land uit en voelde het heerlijk om door te gaan. Ik zou naar Saint Omer fietsen. het fietste heerlijk langs de grote baan maar niet voor lang. Het leek wel of ze de vrachtwagens los gelaten hadden. Dan maar langs landelijke wegen, en dat ging heerlijk langs boerderijtjes. Aangekomen in Saint Omer in een ' Etape ' hotel. Pedro.
Nog 2 dagen. Niet zo goed geslapen deze nacht. Ik hoorde steeds ( continu ) een motor draaien, zoals een industrieel afzuigkap. Zelfs met oordopjes in beide oren hoorde ik dat geronk. Maar allé, ik had toch wat kunnen uitrusten en was er van verschoten dat ik redelijk fit was. Vandaag zou ik er in vliegen. In het dorpje ' Rougemontier ' zag ik dat er bakstenen voorkwam in de bouw van de huizen. Kom ik dichter bij België? Heerlijk gevoel. Ik was gelanseerd op de nationale rout richting ' Rouen '. Man man man, soms komt er aardig wat klimwer aan te pas. Het zweet liep waar het kruipen kon ;-) ' Rouen ', een grote stad.Ik denk dat het de moeite is om ze nog eens te bezoeken. Zijn negatieve kantje is zijn industrie. Het stonk er geweldig. En, het ligt ook laag. Om verder te fietsen moest ik soms alle kracht op de trappers zetten. Dank zij de gps ( die ik blindelings gevolgd heb ) kwam ik er goed doorheen. Eens buiten de stad, en industrie zag ik vele kleine kasteeltjes van huizen staan met aanpalende lappen grond. ' Neufchâtel en Bray ' is ook een redelijke grote stad. En ja hoor, het lag ook in den dieperik. In het stadje gaan info winnen op het informatie bureau om zo verder te fietsen naar ' Blagy sur Bresle '. Daar waren vijf hotels. En weet je wat? Ze waren allemaal dicht! Ja, allo kroket ! Ik dacht, als er een dorpje, of stad is met zo veel hotel, dan moeten er zeker CD's zijn.En ja hoor. In ' Martainneville ' kwam ik een zo'n bordje tegen. Aangebeld. Twee lieve mensen kwamen open doen. Een beetje hardhorend maar voor de rest zouden ze alles voor je doen. Mevrouw heeft zelfs voor mij pasta klaar gemaakt, vier spiegeleitjes, brood, nootjes, boter, kaas, salami, appelmoes, kortom een tafel goed gevuld ;-) maar het beste van al was een glas rode wijn. Saint Emilion 2005 mmmmmmmm
Nog 4 dagen. Mont Sint Michel moet je gezien hebben zeggen ze, en gelijk hebben ze. Ik ben heel blij dat ik het gezien heb. Toch raad ik de mensen aan, als je met de wagen gaat dan moest je vandaag een file trotseren van enkele km man man man. Er was wel een grote parking ( betalend ) om je tutuut kwijt te geraken. Allé, na de fotokes was het terug het fietske op. De zon deed haar best maar toch was het niet warm. Onderweg was er vandaag niet zo veel te zien van cultuur maar heel veel natuur. Mooie streek om door te fietsen maar je moet wel een beetje geoefend zijn. Het gaat van 10 meter boven de zeespiegel tot 270 meter. Er was een geweldige afdaling van wel 200 meter. Het ging in vrije val maar wel voorzichtig. Gelukkig was er bijna geen verkeer. Na enige tijd aangekomen in Aunay Sur Odon.
Pedro.
Ps ; Raadseltje ; Kan je in de foto's van vandaag het twee pktje terug vinden?
Deze
morgen vertrokken uit de stad Dinan , richting Saint Malo .
Nog enkele
fotos genomen van de imposante brug en dan ging het richting kanaal. Het weer
liet me niet toe om een super start te nemen. Af en toe viel er een bui. Allé,
tis te zeggen dat ik twee keer moest schuilen. Nadien klaarde het uit, maar de
plassen waren nog niet weg op de fietsbaantjes in een soort van dollemiet. Je
moest mij gezien hebben, mijn benen waren zo bespat dat je de kleur van mijn
vel nauwelijks zag. En mijn fiets, aiai. De ketting had het ook lastig ;-)
Aangekomen
aan het strand van Saint Malo was het middag en tijd om mijn stuutje op
te eten, EN, mijn fiets, benen en kar af te spoelen. De ketting heb ik ook wat
te eten gegeven. Jammie!
Voor ik
verder ging ben ik eerst nog eens naar het info bureau geweest. Ik moest het
water over, maar de gps toonde me een hele andere weg. En inderdaad, ik kon een
hele weg terug afleggen van waar ik kwam. Jammer, want zo verloor ik kostbare
tijd. Ik denk dat ik wel 30km heb terug gekeerd.
De
boodschap was dus gas geven. Datgas geven heb ik gedaan denk ik. 30 km haal je niet zomaar in hé.
Als ik
aankwam in Dol-De-Bretagne was mijn pijp ver uit. De Canselarabatterij was
op ;-) .Dus, in Dol ben ik het info bureau binnen gegaan om slapen te
zoeken. Man man, ze vroegen 1 euro om naar één hotel te bellen. Dieven hé.
Maar ja, er wordt van geprofiteerd en dan moet je het daarna bekopen hé. Ik heb
daar een boekje gekregen met de hotels en CDs in, en ikke weg, op zoek naar
slapen. Ja wadde, alles volzet. Allo kroket ;-) Dus was er maar 1 optie hé,
verder fietsen.
Ik weet
niet wat ik had maar doordat ik ( denk ik hé ) geen slapen vond, allé alles was
volzet, ben ik een tijdrit gaan rijden tussen Dol en Portason . De benen
hadden een tweede adem gekregen. Ferm, ik waande me in de koers en voelde me
net een kleine renner. Het glooiende landschap leende er zich uiteraard niet
toe om een constante snelheid te behouden. Het ging van 18 ph tot Bijna 50 ph.
Met de vlam in de pijp en de benen hihi.
Aangekomen
in Pontarson slapen gezocht. Al van bij het binnenkomen hangde er een
bordje complet ai, tis niet waar hé. Een hotel binnen gegaan. Volzet
mijnheer, oei, ik had dat bordje niet gezien zei ik ;-) . Wacht zei mevrouw. En
ze belde enkele hotels op in de buurt. Jappie, ééntje niet ver het station,
zonder internet, maar ik heb slapen.
Nog 6 dagen. Allé up, vertrokken uit Rennes. Het was vrij stil op de weg, verrassend stil zelfs. Ik genoot er wel van hoor. Ik zocht het kanaal op en weg was ik. Pedaleren met de wind op het neusje en de zon op mijn rug. Onderweg ( in Betton ) een lokaal marktje bezocht, het was er over de koppen lopen. Nu weet ik waar de fransen zitten, op dat marktje natuurlijk. Enkele pannenkoeken gekocht en een stevige portie fruit en een brood. Ik was gewapend tegen de honger. Even verder op ( in Montreul-Sur -Ille ) heb ik even halt gehouden. Een dame riep met toe dat ik iets moest komen drinken. Achteraf bleek dat de dame te zijn die instond voor het organiseren van een feestje, BBQ en een drankje. En dit allemaal om de sluizen bouwers in de verf te zetten. Ferm hé. Zo'n sluisdeur weegt tussen de 3 en de 5 ton, afhankelijk van de grootte. Ze gebruiken alleen eiken hout die niet droog is, dus, de eik word geveld en ongeveer 3 jaar na het vellen word hij in balken gezaagd. Ze gebruiken alleen de binnenkant van de boom. Een sluis kan gemakkelijk tot 6 meter hoog zijn en word volgens de oude traditie gebouwd. Er komen geen nagels, schroeven of lijm aan te pas. Na 3 maand werken aan 2 sluisdeuren gaan ze die ter plaatse zetten. Het is belangrijk dat ze meteen geplaatst worden, zo behouden ze hun juiste grootte. Net voor ik aankwam in de stad ' Dinan ' (waar ik slapen vond) begon het te regenen. Pedro.
Nog 1 dagen ;-)
Nog 6 dagen.
