Vorige week woensdag heb ik het filmseminarie ‘Milk’ bijgewoond in de Zebracinema van Hasselt. Milk keert de eigenzinnige filmmaker Gus van Sant, vooral gekend van recente independents als Elephant (2003) en Paranoid Park (2007), terug naar de traditionele genrefilm met een biopic over Harvey Milk, de eerste openlijk homoseksuele man die een politieke functie uitoefende in de VS. In de jaren zeventig verhuisde hij, samen met zijn vriend Scott Smith naar the Castro, een wijk in San Francisco die nu nog steeds gekend staat als het ‘gay Mekka' van Amerika. Zijn populariteit werd zo groot dat hij zichzelf verkiesbaar stelde als city supervisor om verder te vechten voor de gelijkberechting van homo's, tot het noodlot toesloeg.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hollywood beloonde Penn voor zijn vertolking als de flamboyane Harvey Milk met een Oscar voor Beste Acteur: "Mijn kinderen vonden Milk wel goed, alleen had mijn zoon er moeite mee om zijn vader James Franco te zien kussen - mijn dochter had er dan weer moeite mee om James Franco haar vader te zien kussen", aldus Penn.

Op 22 februari 2009 sleepte de film ‘Milk’ twee Oscars in de wacht: voor de beste mannelijke hoofdrol en het meest originele scenario. Acteur Sean Penn speelde de homoseksuele activist Milk Harvey. Hij begon zijn speech met: ‘You commie, homo-loving songs of guns’, refererend aan het homofobe en anticommunistische verleden van Hollywood. Hilariteit en tranen bij het publiek, dat een staande ovatie gaf toen Penn het podium betrad. Buiten liepen omstanders met protestborden tegen homoseksualiteit, waarover Penn zei: ‘Ik denk dat ze er goed aan zouden doen eens na te denken hoe ze later hun kleinkinderen de schande uitleggen dat ze tegen gelijke rechten waren’.