Schitterend. De kwalificatie "de sixtijnse kapel van de romaanse kunst" is er misschien net iets over, maar dit pantheon van de koningen van León is magnifiek: schilderingen over het evangelie, maar ook over profane thema's, zoals de typering van de maanden van het jaar.

Veel later dan bedoeld stappen we kwiek de stad uit, een achttal km door voorsteden en nijverheidszones, nog langer zelfs over beton of plaveien. Ideaal om blaren te kweken, wat Paul nooit, maar deze keer eens wél overkomt.

Op een voetgangersbrug wenst een man ons buen camino. Hij wijst naar de verre bergen, nauwelijks zichtbaar, waar flink wat sneeuw gevallen is. Gek hoe dapper Spanjaarden je vinden wanneer je bij koud weer toch blijft stappen: we krijgen veel buen caminos, in een cafeetje waar we koffie drinken, krijgen we een gratis portie tortilla aangeboden, een man stopt met de auto, omdat hij denkt dat we de verkeerde richting willen kiezen.

Na het bedevaartsoord La Virgen del Camino, met zijn moderne kerk, kiezen we maar weer voor de alternatieve route. We vinden er ook een heerlijk alternatieve albergue in Oncina de la Valdoncina, eenvoudig en authentiek. We moeten wat haasten, maar pauzeren er nog even.

Wat verder gaat het een stukje páramo op, hoogvlakte die aan de Hoge Venen doet denken. Stilaan wordt het echt fris: de zon verdwijnt definitief en bij een temperatuur van enkele graden krijgen we een gure wind op kop.

Gelukkig naderen we Villar de Mazarife. Daar wordt het moeilijk: de Albergue de Jesús wil je duidelijk graag ontvangen, terwijl die van Tio Pepe haar bordje er maar enkele meters achter plaatst. Vervelend voor een Compostelaganger... Maar er is een belangrijk element: we hebben bij Tio Pepe gereserveerd, dan mag je toch niet zomaar terugkrabbelen? We houden het dus maar bij Tio Pepe en het blijkt daar bijzonder gezellig!

Van aan het pantheon zetten we vandaag 28 174 stappen, goed voor 20,5 km.