Het is toch maar een raar idee om zo op minder dan 50 meter (eigenlijk gewoon een verdiep hoger) van haar geslapen te hebben.

We ontbijten in de eetzaal voor de individuele  bezoekers en gaan ons gerief halen. Op de terugweg dragen we onze trolleys om geen lawaai te maken en een zuster doet teken dat er wieltjes aan zijn, we zeggen dat we geen lawaai willen maken en doen een praatje. Ze vraagt of we pelgrims zijn want dat dacht ze al met mijn ingetapte knie en al mijn plakkers.  De refuge voor pelgrims lig op het terrein maar los van het klooster.  Ik heb de indruk dat hier vooral fietsers langs komen.  

We branden nog enkele kaarsjes en vertrekken dan voor een trip van bijna 300 km naar Dijon .

Aangekomen in Dijon is het lekker weer, ik sleur de hele dag met mijn paraplu maar we hebben hem niet nodig. Ik had gelezen dat je een wandeling met bronzen uiltjes kon volgen en zo alle mooie plekjes van de stad kon zien.  Dus volgen we ze en komen door al weer een hele mooie botanische tuin.  Blijkbaar hebben we een variant gevolgd die doodloopt en moeten we ipv een lus helemaal terug naar het centrum.  We stappen een klein restaurantje binnen en eten voor 14 € een lekkere menu. Ik vind de stad precies wat tegen vallen en wil misschien vanavond al richting huis via Luxemburg (ook altijd mooi) maar Paul wil graag blijven. We gaan dus op zoek naar het bureau van toerisme voor een brochure van de uiltjeswandeling en nu komen we echt in de oude zeer mooie binnenstad.  We zijn moe en gaan op zoek naar een hotel, dat vinden we vlak bij het station waar onze auto staat.  We checken in  rusten wat, er is weer een serieuze bui , en gaan dan terug naar de stad voor een hapje. Blijkt dat we telkens een serieuze omweg hebben genomen en dat we een veel kortere weg konden nemen langs het plein voor het station.  We eten bij een Italiaan en ik schrijf een kaartje van de kathedraal naar de burgemeester en zijn vrouw om hen te bedanken.  Het begint weer te rommelen en dus vertrekken we naar het hotel. Na het ontbijt gaan we terug naar de stad want we willen het museum voor schone kunsten bezoeken, dat was op dinsdag gesloten , met de praalgraven van de hertogen van Bougondië. Het museum wordt verbouwd en er zijn maar enkele zalen open maar het is gratis en een echte aanrader.  Daarna nog enkele potten mosterd inslaan en dan de auto in voor een rit van 600 km naar huis, het zit er weeral op voor een jaartje. 

Ik heb Paul voorgesteld of we misschien niet beter volgend jaar de etappe over de pyreneeën zouden doen, dan hebben we dat moeilijk stuk al gehad...

We zijn op tijd aan het station en zouden nog even naar de kathedraal kunnen maar gelukkig dat we dat niet gedaan hebben want het duurde erg lang voor we onze tickets hadden. het gaat een lange reis worden vandaag en ook wel een beetje stom want we moeten van het midden van Frankijk waar we nu zitten, helemaal naar Parijs in het noorden ( 3 uurtjes van thuis) om dan weer helemaal terug te gaan.  De treinrit duurt samen zo'n 6 uur met 3 keer overstappen en we denken dat we zo ongeveer 600 km afleggen, dat is zo veel als van ons thuis naar Vezelay ongeveer. De prijs is 120€ voor ons twee, dat valt nog mee. De auto staat nog gezond en wel op zijn plekje. 

We besluiten de tip van die in het cafe van Dorsey te volgen en eens op zoek te gaan naar het Belgisch café in Clamecy. Het is natuurlijk gesloten, dus drinken we een halve liter Jupiler in een bar tabac. Daarna volgen we de tip van onze burgemeester en rijden naar de kathedraal van Jean Linard in Neuvy deux Clochers, het is wel ver rijden en we rijden door de wijnaarden van de Pouilly fumé en de Sancerre.  Ik ben een beetje mottig als we boven op de berg aankomen, snel nog even op het composttoilet en vlug naar binnen want het is nog maar 45 minuten open.  Maar hoe prachtig en inspirerend en speciaal, erg mooi en eigenlijk te weinig tijd om te genieten. De avondzon schijnt mooi op de katredraal zonder dak.

Dan is het tijd om te vertrekken naar Nevers. Vanuit Vezelay is er een zuidelijk route via Bourges (de originele ) en een zuidelijke variant via Nevers waar het klooster van Bernadette van Lourdes ligt, deze is 30 km langer.

Ik boek een kamer met ontbijt in het klooster voor 56 euro. We komen om 20 uur aan en ze zijn precies niet zo blij dat we zou laat zijn maar rondom het klooster was de weg opgebroken en het was niet zo eenvoudig om er te geraken.

We gaan naar onze kamer, het is een sobere kamer met 2 bedjes en een lavabo achter een gordijntje.  De wc en douche zijn op de gang.  We gaan nog even naar de stad om te eten maar er is niet veel meer open, gelukkig kunt ge op zo'n momenten altijd rekenen op een kebabzaak.  Als we rond half elf terug keren naar onze kamer , is er in de kapel nog steeds een viering aan de gang.  Er is ook nog veel geloop op de gangen en er barst een onweer los.    

Eerst moesten we al door een dorpje dat Le Fauste heette, ik had echt kippenvel overal. Dan komen we voorbij een boerderij waar een hond losloopt, hij kijkt ons niet aan maar volgt ons wel, Paul voelt zich er al ongemakkelijk bij. Mijn hanger van mijn Christoffel is los ( nog nooit gebeurd in 5 jaar ) en ik maak hem terug vast. Na zo'n 2 km krijg ik ineens een raar voorgevoel.  Ik vraag aan Paul of mijn Sint Jacobssschelp die al 5 jaar aan mijn rugzak hangt er nog aan hangt, gewoonlijk hoor ik hem af en toe klepperen. En nee hij hangt er niet meer aan.  Ik ben in alle staten en wil terug lopen, Paul wilt niet mee want wie weet waar ligt hij, we zullen wel met de auto terug komen.  Maar ik wil er niet van weten en loop in paniek terug. Ongeveer 2 km terug, net voor de plek waar we de hond zagen vind ik de schelp terug . Toen ik voorbij de boerderij kwam was de hond er ook weer.  Als ik terug keer is de hond in geen velden te bekenen , gewoon foetsie.

Ik ben superblij dat is de schelp terug heb maar de hanger van Sint Christoffel die apart aan mijn rugzak hing ben ik kwijt.  Ik hoop dat een ander pelgrim hem vindt en dat hij er (net als ik met de paternoster) veel aan heeft.Ik ben pompaf en heel dorstig als ik terug bij Paul aankwam want ik had geen water bij.  Ik plof neer, blijkt dat ik op de schelp die ik inde rugzak had gestoken ben gaan zitten en er is een stuk afgebroken.

Na alles wat vandaag is gebeurd besluiten we vandaag maar te stoppen met de wandeltrip van dit jaar.  We wandelen rechtstreeks naar Le Poinconnet ( een voorstad van Chateauroux aan de zuidkant) Nog is de pech niet voorbij. Paul boekt met zijn telefoon een kamer maar door een fout heeft hij niet voor vanavond maar voor 13 augustus geboekt. De receptionist doet toch de moeite om de boeking te annuleren maar dan moeten wij dit bevestigen.  Omdat we het wachtwoord van de mail niet bijhebben, bel ik Laura-Lynn op met de vraag of zij bij ons thuis de mail wilt opendoen en de annulering bevestigen.  Dit lukt gelukkig en zo moeten we toch geen 2 keer betalen, de kamer is wel duurder dan via internet. Het restaurant van het hotel is gesloten en dus gaan we bij de Chinees wat verder eten , het is a volonté , als daar maar geen voedselvergiftiging van komt.

We eten een boterham met kaas en chocolade drinken een koffietje en een appelsiensapje en gaan op weg na dat ik alles goed heb ingetaped. We wandelen tussen de windmolen (eoline in het Frans) We zien 2 reeën, patrijzen die heel lang stilletjes in de kant zitten tot we voorbij komen en een haas. Op de middag zijn we in de stad en gaan we iets eten in een winkelcentrum voor de stad daar staan ook allemaal oude en nieuwe landmachines en is er een demonstratie kaf van het koren scheiden met een machine aangedreven door een tractor en brede banden, en die ook pakjes stro maakt die ze verkopen voor 3 €, er zijn paardenritjes en een productenmarktje en muziek. We eten een hapje maar omdat het drukker wordt met allemaal oudere mensen en er weinig plaats is, besluiten we ons dessert verder in de stad te eten.  We lopen Issoudun binnen en gaan de kathedraal in , daar is een priester die ons een rondleiding wilt geven en omdat het buiten zo warm is vinden we dat niet erg.  De hele kerk hangt vol met bedankplaatjes en achteraan is een stuk van de kerk helemaal verlicht met heel veel lampjes rond het beeld van Maria.  De priester is nog al een speciale en ipv een rondleiding is het meer een catheseseles. hij geeft ook nog een boekje mee en ik hou er helemaal geen fijn gevoel aan over.

We gaan de stad in en eten een lekkere grote bananaspilt op een pleintje. Het valt ons nog eens op hoe veel goedkoper het hier is om te eten, mosselen met friet kosten hier gemiddeld 12 €.  Omdat de pijn meevalt, het al wat later is en we nog maar 12 km moeten, besluiten we om toch door te gaan en zo ons aan ons houden schema dat we eigenlijk niet hebben.

Na 5 km krijg ik een dip en omdat Paul vindt dat ik te traag ga , neemt hij mijn rugzak over.  Dat vind ik wel genant en ik heb niet het gevoel dat ik daar door sneller stap want zelfs nu Paul 2 rugzakken draagt, kan ik niet volgen. Na 10 km stoppen we terug ik neem een pijnstiller en we proberen het hotel via internet te reserveren, telefonisch gaat niet omdat we een verkeerd nummer hebben en zelfs het nummer dat een mevrouw die ook slaapgelegenheid aanbiedt maar zelf vanavond geen gasten kon ontvangen, blijkt niet juist. We besluiten om 2 km af te snijden en via een drukke weg ,de N151 ,te gaan die ons al tijdens onze hele tocht kruist. Ik vind het nog ok maar Paul vindt het erg stresserend met de vele auto's. Na 6 km komen we eindelijk moe en met grote dorst aan in het hotel.We worden vriendelijk ontvangen maar de kamer is best duur 68€ zonder ontbijt en piepklein, Paul kan zijn draai niet vinden in de kleine douche en kamer. We weten niet of het door de hitte komt of gebrek aan onderhoud maar schimmel in de douche was al in elk hotel een probleem en de wc's staan ook niet hoog op de hygiënelijst. Ook het restaurant is wat chique en duur voor wat het is maar ze zijn wel heel vriendelijke dat moet gezegd en ze toeteren ook altijd vriendelijk. Nu kan dat op de N151 wel geweest zijn omdat ze ons zotten vinden, dus voor de zekerheid maar mooi gelachen naar de flitspaal.

Het was vandaag de eerste mooie warme dag en we hebben ons voor het eerst ingesmeerd.Maar het was vooral een lange tocht, 26 km, met de laatste 10 langs een tamelijke drukke weg.Voor we daaraan begonnen zaten we nog even te rusten op een bankje en in het huis er naast is een meisje met prachtig kroeshaar boven aan het spelen, er is ook een kitten en het meisje besluit om voor ons een showtje op te voeren door allerlei uit te halen met de kitten en de kitten in het rond te zwieren, het arme dier laat het allemaal doen. Op den duur durven we al niet meer kijken om dat we bang zijn dat het van kwaad naar erger zou gaan, we wuiven nog eens en zetten onze tocht verder.

Onderweg komen we nog wat oude tractors tegen die naar een landbouwfeest gaan in de buurt, ik trek foto's en de bestuurders poseren al rijdend allemaal trots.

De laatste loodjes (of het nu na 16 km of 26 km is) zijn altijd het zwaarst en we zijn bekaf als we aan de refuge in de school aankomen.  De school zit er langs buiten erg vervallen uit en we houden ons hart wat vast.  We telefoneren de vrijwilligster en we hebben geluk zowel gisteren als morgen is de refuge volzet.  We krijgen de code en kunnen binnen.  Binnen valt het reuze mee, er ligt een mooi parketje en alles is proper, er is ook weer eten aanwezig.  We zien wel een groot akelig beest wegglippen tussen de luiken. Paul zeult uit veiligheid al enkele dagen doosjes warm eten en soep in zakjes mee en omdat we zo moe zijn en mijn blaren pijn doen, eten we die doosjes maar op.  Ik kan bijna niet eten van vermoeidheid.

We mochten geven wat we wilden in de refuge en hebben 10 pp gegeven, we hebben ook zelf onze stempel gezet. Ja vanaf hier zijn pelgrims echt wel op de route. We maken nog snel een foto van Claudette in haar cafeetje met haar prachtige gladiolen ( zij zo fier als iets) en vertrekken.

Het regent al toen we opstonden en het blijft de hele voormiddag regenen. Ik heb mijn cape niet bij omdat ik dacht dat het wel zwaar bewolkt zou zijn maar niet zou regenen en elke 300 gr is 300gr.  Maar mijn regenjasje is niet zo waterdicht meer en ik trek dan maar Paul zijn regenjas aan en hij zijn cape over zijn rugzak. We worden doornat, gelukkig is het niet koud. We moeten langs de grote weg en het tempo is (mede door de regen) het hoogste van de hele tocht, het eerste uur 6 km/uur, de volgende 5 km/ uur. Om 15 uur komen we aan, het hotel dat ik online boekte ligt bij het binnenkomen van de stad maar de receptie gaat pas om 17 uur open en dus moeten we nog gepakt en gezakt de stad in.. We eten een broodje, bezoeken de kerk en willen een stempel laten zetten.  Daar merken we dat onze credentials ( die in Paul zijn broekzak zaten) doorweekt zijn en sommige stempels zijn uitgelopen. Paul is er het hart van in. Maar niks aan te doen. Ik vind de kathedraal bijlange niet zo mooi als die van La Charité, ik heb er niet zo veel mee. Langs buiten is ze wel mooi en het is wel wat raar dat de mooiste kant ( met 5 poorten) afgewend staat van de stad? De Franse pelgrim van gisteren had precies een beter gids met betere plannetjes dan wij ( Miam,Miam dodo) maar we kunnen hem nergens vinden . De stad heeft wel een machtig mooie bloementuin, er waren tuinmannen aan het werk en ik kan dan ook niet anders dan ze toch even proficiat te wensen. Wat mij opvalt in deze tuin maar ook in anderen bloementuinen is dat er overal snijbiet tussen staat, erg mooi. Dan naar het hotel, de bazin reserveerd voor ons een tafeltje in een klein restaurantje in de straat.  Er kunnen maar 30 mensen dineren, het werkt met eigen groenten en gebruikt geen additieven of microgolf, het is er leuk en lekker (maar wat weinig). In de straat is ook een wasserij en daarom ga ik daar wassen en drogen. Omdat we moesten gaan eten en daarna de wasserij dicht was, hangt nu de kamer vol was.

Vandaag zijn we een week van huis en ik heb totaal geen last van mijn knie maar van blaren des te meer. Ik had mijn voeten vooraf ingetaped en ik probeer ze goed te verzorgen (ontsmetten, ontstekingswerende zalf, gaasjes) maar toch plakken ze in mijn sokken en doen ze serieus zeer, het vel er af.

Als we vertrekken maak ik nog een grappige taalfout, ik zeg dat het niet alle dagen gebeurd dat ik slaap avec le maire en zijn vrouw is snel om mij te verbeteren dat het niet avec is maar "chez". Dan wuiven Jean-Paul en Marie-Yvonne ons uit. Na het mooie gehuchtje waar ze wonen en even door de velden, gaat de rest via een saaie, eentonige en ook wel gevaarlijke weg. 3 keer komen we hetzelfde fietsende koppeltje tegen, die gaan ook niet snel vooruit. Om half 3 zijn wij bij café Claudette waar we de sleutel van de gemeenterefuge (met ook weer wat eten te koop), boven de feestzaal kunnen halen. We drinken een paar biertjes en eten een zakje zoute chips ( beiden nodig al ge zoveel zweet verliest !) Paul leest de krant op het terras en ik schrijf mijn verslag en post de kaartjes voor de Mouterij en de Melkerij. Claudette is niet alleen café en restaurant, ze heeft alles, ze is ook de post en de bakker enz. Morgen is de etappe naar Bourges en daar kijk ik wel naar uit, poet mooi zijn. We gaan naar de refuge en net voor we terug naar Claudette willen vertrekken om te eten, komt er een Franse pelgrim de refuge binnen. 't lijk ne speciale en nen hevige. Het is zijn eerste keer en hij wilt 3 augustus in Limoges zijn, da 's nog keiver! We eten samen aan tafel bij Claudette en we blijven daar nog wat hangen omdat we er eigenlijk wat vanaf willen zijn maar hij is als we toekomen nog altijd bezig met zijn routes voor de komende dagen, Het zijn routes van tussen de 30 en 38 km, daar zouden wij niks aan vinden, alleen maar kilometers malen, maar iedere zijn chemin dus moeten we ook voor hem respect hebben. 

Vandaag hebben we de kaap van de 100 km gerond.

Het water in de Loire staat keilaag, je kan eigenlijk te voet oversteken. Aan de stroomversnelling zit het vol met grote vissen van wel 40 cm, we denken zalmen, die de hele tijd tegen de stroming in zwemmen.

We gaan het stadje verkennen en de kerk en bijhorend klooster is heel mooi, er is nog wel veel werk aan de winkel. In de tuin van de priorij is een tentoonstelling van moderne kunst en het is wel tof.  Bij kerken heb ik of wel een warm gevoel of wel geen gevoel.  Bij deze kerk had ik een warm gevoel.  Later zei Paul dat er een beeld stond van Jeanne D' Arc, ik heb het zelf niet gezien.  Op één of andere manier heb ik iets met deze dame. Toen we in Rouen op de plek waren waar ze op de brandstapel belandt is, was ik helemaal van mijn melk, onverklaarbaar.  Misschien was ik in een vroeger in een vorig leven wel Jeanne D'arc, hoewel nee toch maar liever niet , net iets te warm... 

We eten in een kelderrestaurantje hesp van de Morvan (keilekker) steak van Charolaiskoe (geef mij maar een Belgische of Argentijnse) met bijgerecht aardappel uit de oven en boontjes en tomaatjes uit de oven, hier in Frankrijk vinden ze het altijd heel raar als je en aardappelen en groeten samen besteld, bij hun is het of het één of het ander en profiterolles. Er valt een muziekgroepje uit Burkino Faso binnen met originele instrumenten, ze spelen traditionele muziek en jazz en ze zijn echt wel goed! Daarna haasten we ons naar het hotel voor de voetbalmatch van het EK dames, België - Nederland. Spijtig genoeg verloren maar wel de mooiste goal van het toernooi gezien van Wullaert. Vandaag een beetje last van de achterkant van mijn knie, hopelijk blijft dit niet.

Dit jaar lijkt het ons te lukken om steeds goed op tijd te vertrekken. De madame van de camping heeft voor ons naar de volgende refuge gebeld en we hebben ook onze eerste stempel van dit jaar beet. 

Er zou in het dorp een markt zijn met streekproducten maar niks te zien en dus stappen we maar bij de boulanger en boucherie binnen.  Bij de bakker zijn ze niet echt vriendelijk, een ander meisje staat te kullen met een bestelling en omdat ik heel wat wil meenemen omdat ik denk dat we anders tot morgen niets meer tegenkomen en er dus een lange rij achter mij staat. Ja seg ze moesten blij zijn dat we kopen ( 4 chocoladebroodjes, voor morgen bij, 2 eclairs omdat het zondag is, 2 quiches en een brood) bij de slager een goed stuk droge salami mjam!