Bijlagen:
http://www.sdb.org.au/works/default.cfm?loadref=26   

Van zondagavond was ik te gast in de salesiaanse gemeenschap van Lysterfield.
Opnieuw een uiterst vriendelijke en gastvrije gemeenschap.
Lysterfield is ook een retraitehuis.
Een bijzonder mooie streek, maar het weer was dezer dagen bijzonder slecht: regen en koud.
Maandag toonde father Peter mij hoe hij zijn herdershonden africht.
Tussen de kudde schapen zie je ook een alpaca, een soort lama, die de schapen beschermt tegen de roofdieren (vossen).
Deze morgen nam broeder Silvio me op de tractor mee voor een rit naar de top van de heuvel op het grote terrein.
 

Deze voormiddag heb ik een wandeling gemaakt naar de Docklands, een wijk aan de westrand van Melbourne die in volle ontwikkeling is.
Daarna bracht ik ook een bezoek aan het 'Shrine of Remembrance', een monument dat hulde brengt aan de ANZAC troepen (Australië en Nieuw-Zeeland) die gesneuveld zijn tijdens de gewapende conflicten waarin Australië betrokken was.
Deze middag was ik opnieuw uitgenodigd voor een Libanese maaltijd bij de Antonite sisters uit Libanon. Aan tafel waren de maronitische bisschop van Australië en zijn vroegere vicaris-generaal, twee monniken en twee seminaristen en vijf zusters en ikzelf als enige niet-Libanees, maar naar verluidt ben ik opgenomen in de LIbanese gemeenschap hier.
Een van de volgende dagen bezoek ik het klooster van de maronitische monniken voor een eredienst.
 

Vandaag moest de topdag worden van deze driedaagse tocht met een bezoek aan het nationale park van Uluru en Kata-Tjuta.

Van Erldunda was het opnieuw een rit van een kleine driehonded kilometer.

Onderweg stopten we voor een fotostop aan de lookout voor Mount Connor, een geërodeerde Tafelberg, die vanuit de verte kan verward worden met Ayers Rock (Uluru).

Maar Mount Connor is groter, platter en onderaan anders dan Ayers Rock.

Aan de andere kant van de weg lagen zoutmeren.

Overal zagen we die dieprode kleur van de aarde en het zand, die aan deze streek de naam geven van 'the red centre'.

Vandaar ging het in één stuk tot Yulara aan de ingang van het nationale park van Uluru en Kata-Tjuta.

Daar konden we een kijkje nemen in het informatiecentrum en dan reden we eerst naar Kata- Tjuta, of ook genoemd met de oude koloniale naam, the Olgas.

Het is een indrukwekkend massief afgesleten rotsen in kegelvorm, afgescheiden door kloven.

Hetzelfde verhaal als gisteren. Hondeden miljoenen jaren oud!

Indrukwekkend en prachtig.

Vandaar reden we naar Uluru zelf voor een bezoek aan het 'Aboriginal Cultural Centre' en een rit rond de basis van 'the Rock'.

De beklimming is erg moeilijk en gevaarlijk en niet gewenst door de Aboriginals.

De wandeling rond de basis van de rots leek me zinvoller en interessanter en dat was het ook.

Als je vlak bij 'the Rock' staat, is het verbazend welke grillige vorm deze aanneemt en een de voor en achterzijde totaal verschillend is. Er zijn veel inhammen, kloven, scheuren, grotten, holen, …

De kleur is roze en de rots heeft een glad oppervlak.

We hadden opnieuw een fantastische gis die onderweg al veel verteld had over de natuur en de Aboriginals en deze keer ook veel wist te vertellen over de verhalen van de Aboriginals in verband met verschillende plaatsen en plekken op de 'Rock'. Deze plek is een heilige plaats voor de Aboriginals. In en rond Uluru vonden heel wat ceremonies plaats.

Na de rondrit en enkele wandelingen langs de rots reden we naar de 'sunset area' waar we een prachtig zicht hadden op de hele rots die nu ondertussen al veel roder zag.

Stilaan zagen we Ayers Rock van kleur veranderen naarmate de zon onder ging.

Ondertussen werd de barbecue klaargemaakt en genoten we van 'champagne' en een lekkere maaltijd.

Het is verrassend hoe rap de zon ondergaat en het kleurenschouwspel verdergaat, tot de zon helemaal achter de horizon verdwenen is en de rots van dieprood, nu flets paarsgrijs geworden was.

Na dit unieke schouwspel wachtte een lange busrit van ongeveer vijfhonderd kilometer naar Alice Springs.

Onderweg zagen we tientallen kangoeroes over de weg huppelen of op of langs de weg zitten.

Vandaag was het vertrek heel vroeg, want we hadden een lange rit van een kleine vijfhonderd kilometer (enkele rit) voor de boeg. We volgden vanuit Alice Springs een tijd de Stuart Highway die Adelaide (in het Zuiden) verbindt met Darwin (in het Noorden).

Stuart was de eerste Europeaan die het Australische continent van Zuid naar Noord, volledig doorkruiste.

We reden ongeveer tweehonderd kilometer tot Erldunda, een benzinepomp en een motel, voor een eerste rustpauze.

Daar sloegen we af op de Lasseter Highway, richting Uluru, maar na een honderdtal kilometer sloegen we weer af, richting Kings Canyon (Watarrka).

Toen we aankwamen makten we een 'rimwalk', een wandeling langs de bovenkant van de canyon van ongeveer drie uur.

Kings Canyon is een echte canyon, want niet gevormd door erosie, maar door breuken en scheuren in de aardkorst.

De canyon is honderden miljoenen jaren geleden ontstaan, ongeveer honderd miljoen jaar voor de komst van de eerste dinosaurussen.

En dit verhaal zullen we hier nog horen. Deze streek is geologisch gezien, bijzonder oud en lang geleden gevormd, zoals ze nu nog bestaat, maar ondertussen is er veel erosie geweest.

De wandeling begon met een steile en moeilijke klim, maar eens boven hadden we een prachtig zicht over de vallei en de hele wandeling was bijzonder mooi.

Na afloop reden we terug tot Erldunda voor de overnachting.
Je ziet enkele foto's van de terugweg met zicht op de Ranges en een enkele wilde kameel.

Vandaag was de eerste dag van mijn driedaagse tour doorheen central-Australia.

We waren maar met drie en dus reden we in een terreinwagen naar Hermannsburg ongeveer honderd dertig kilometer zuidwest van Alice Springs.

We reden langs de West Mac Donnell Ranges en prachtige landschappen.

Hermannsburg was oorspronkelijk een Duits Lutheraanse missie, gesticht eind negentiende eeuw met de bedoeling om de Aboriginals te bekeren.

De missie werd een tijd geleden opgeheven, maar de plaats is nu 'heritage' en gerund door Aboriginals. Hermannsburg ligt in Aboriginalland en is een Aboriginal nederzetting ('community' zoals ze het hier noemen).

Er is nog de oude kerk te zien, de missie en enkele aanpalende gebouwen.

In een ervan is een tentoonstelling met schilderijen van onder andere Albert Namatjira, bekend Aboriginalartiest. Hij was de eerste Aboriginalschilder.

Zijn werken weerspiegelen de kleuren van het rode hart van Australië en doen wat denken aan Van Gogh. Zijn werk doet opvallend Europees aan.

Het is niet de traditionele Aboriginalkunst, zoals ze deze hier veel verkopen.

Ook zijn kinderen waren getalenteerde schilders.

Albert Namatjira was wereldwijd beroemd en geëerd en stierf in 1959.

Deze streek (Aboriginalland) is volkomen alcoholvrij. Gen verkoop en geen verbruik! Althans niet officieel.

Even buiten Hermansburg hield de asfalt op en reden we over hobbelige en zanderige pistes of over rotsen naar de Palm Valley.

Opnieuw onbeschrijflijk mooie landschappen die meer dan zeshonderd miljoen jaar geleden gevormd zijn. Bergketens die hoger waren dan de Himalaya, volledig geërodeerd, canyons en kloven.

Men vindt er geen fossielen, want dit alles werd gevormd lang voordat er sprake was van enig leven op aarde.

Na een hobbelige rit langs en soms in de droge bedding van de Finke rivier, de oudste rivier op aarde, kwamen we in het Finke Gorge National Park en de Palm Valley.

Een uitzonderlijk mooie vallei, de enige plaats op aarde waar de prehistorische 'red cabbage' palmbomen groeien.

Ze hebben zich kunnen in stand houden (enkel in deze vallei) dankzij het water in de porreuze zandsteenrotsen die het regenwater als een spons opslorpen en het nadien beetje bij beetje vrijgeven..

We hadden het geluk van een uitstekende gids te hebben die heel veel wist en ons ook veel vertelde over de cultuur van de Aboriginals en hoe dit intelligente volk er in slaagde om te overleven in een (semi)-woestijngebied waar enkel kangoeroes leven, insecten en enkele eetbare planten.

Ze hadden voor alles een natuurlijk medicijn en technische hulpmiddeltjes die ze haalden uit de natuur.